หวนคืนสู่เหมันตกาล [จบแล้ว]

โปรย…

ชาติก่อน นางแสนโง่เขลา ถูกพี่สาวที่เคารพรัก วางแผนชั่วให้ต้องตบแต่งกับบุตรชายตระกูลคู่อริ ใบหน้าเสียโฉม ดวงตามืดมิด อีกทั้งในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ยังต้องถูกบังคับให้กินยาพิษจนตายอย่างน่าอนาถ!

“แม้ข้าจะตายเป็นผี ข้าจะขอตามอาฆาตเจ้า ตามทำลายชีวิตเจ้า ให้เจ้าได้ลิ้มรสความเจ็บปวด ให้เจ้าลิ้มรสความไม่สมปรารถนาในชีวิต ให้เจ้าไม่ตายดีเหมือนกับข้า!!!”

บนโลกใบนี้ จะมีสักกี่คน ที่ยามตายแล้ว ไม่ต้องเดินทางไปยังปรโลก…

ใครจะคิดว่า.. สวรรค์กลับมีเมตตา ให้โอกาสคนอย่างนางได้ย้อนมา ในช่วงที่เหตุการณ์ทั้งหมดยังไม่ได้เกิดขึ้น นางยังคงเป็นคุณหนูจวนโหว หาใช่หญิงต่ำช้าที่ต้องถูกตัดออกจากวงศ์ตระกูล นางยังคงเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าเป็นที่น่าภาคภูมิใจ ยังคงมีดวงตาสุกใส สุกสกาว หาใช่หญิงตาบอดที่ถูกผู้อื่นกลั่นแกล้ง หยามเหยียด เฉกเช่นในตอนนั้น…

‘ในเมื่อพญามัจจุราชไม่รับตัวข้า ให้โอกาสข้าได้หวนคืนยามยังเป็นเด็กน้อย เช่นนั้น ต่อจากนี้ข้าจะเดินหน้าทำลายทุกคน คนที่ทำให้ชีวิตข้าต้องทนทุกข์ คนที่ทำให้ข้ามีจุดจบที่น่าสังเวชเช่นนั้น!’

ในเมืองตงหยาง มีเซียนสาวอยู่ผู้หนึ่ง…

“ท่านเซียนซูหนี่ นอกจากจะงดงามเลิศล้ำ น้ำเสียงของนางยังไพเราะนุ่มนวลสามารถกล่อมเด็กให้นอนหลับได้ นางยังเป็นคนจิตใจดีมีเมตตา เข้าวัดเข้าวา ฝีมือการรักษาก็สูงส่ง ทั้งชอบตระเวนรักษาผู้คนอย่างไม่ถือตัวและไม่เลือกชนชั้น ฐานะสูงส่งเป็นถึงหลานสาวคนโปรดของท่านแม่ทัพผู้เฒ่า คนที่ดีเลิศงามพร้อมเช่นนี้ นางต้องเป็นเซียนที่จุติมาเกิดบนโลกมนุษย์เป็นแน่!”

⚘

♡ ฝากนักอ่านที่รักกดใจและกดติดตามให้น้องเวทมนตร์ด้วยนะคะ ♡

warning

มีการใช้ความรุนแรง | เลือด | ยาพิษ | การข่มขืน | การฆ่าตัวตาย | คำพูดที่ไม่เหมาะสม | การฆาตกรรม | มีคนตายจำนวนมากในครั้งเดียว

นิยายเรื่องนี้เป็นจินตนาการของผู้แต่ง ตัวละครในเรื่อง สถานที่ ไม่อ้างอิงความเป็นจริง