ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ใบ้ 4 [100%]
ในห้อเรียนที่เ็มไป้วยเสียเหล่าเพื่อนๆทั้หลายทีู่วุ่นวายว่าทุวันเพราะวันนี้ารย์ยราสนั้นไม่ไ้ทำให้ร่าสูที่นั่อยู่บนเ้าอี้เลเอร์ูมีวามสุึ้นเลย
ถามว่าทำไม?
็เรื่อเมื่อวานไทำให้เ้า้อมานั่ิเล็ิน้อยอยู่นเียว...
วีน่ะเป็นเพื่อนเามาั้แ่ประถมแล้วแ่แ่อยู่ันนละโรเรียน พอะเ้ามหา'ลัยเลยนัันสอบที่นี้ ึ่ถือว่ามาร์ับวีสนิทันมาแล้วเรื่อเมื่อวานทำให้เาอยารู้ว่า
แบมับวีเป็นอะไรัน
าสรรพนามที่เรียันแล้ว...
"แท..แท"
"แบม!!"
เหมือนพวมึสนิทันมานานอะ ไอ้วีอายุมาว่าทำไมไม่เรียพี่วะ?
ยาอะไรให้ลูน้อสืบ็บเรื่อ!!
"เป็นอะไรวะหน้าบูๆ เหมือนหมาน้ำ"แ็สันที่เห็นหน้าอมาร์็แะึ้นทันที
"...."ไม่พูแ่ามับวัึ้นไปมออย่าโรธเือ
"เออไอ้มาร์มึรู้่าวยั้"แ็ทีุ่ยับเพื่อน่อนหน้านี้เรื่อประเ็นอน้อแบมปี1็ัสินใยเรื่อนี้มาถามมาร์้วย
"่าวไร?"
"็่าวน้อแบมไ อนนี้ึ้นแท็มหา'ลัยอันับ1ั้แ่เมื่อวานเลยนะเว่ยอนนี้็ยัิ อ่ะ มึู"ว่าแล้ว็ส่โทรศัพท์มาให้
นิ้วยาวเลื้อนู้อวามที่มีนแท็ถึ่าๆนานามีทั้นสนใแบม ว่าะีบบ้า เม้าันเรื่อแล้พูไม่ไ้บ้า มีนไม่อบบ้า บานถึั้นับู่ิ้นวีแบมบ้า นไปสะุับ้อวามอน้อปี1นนึ...
1 hours ago
PARK_JM พี่วีับแบมเยเป็นแฟนันมา่อนไม่ใ่หรอ?แปลรไหนที่พี่วีะพาแบมไปห้อพยาบาล
Liked369 163comments
PORRO ริิ!!!
KOKO2_HO รู้สึอย่าไละมึ@O_Sehun
Tae_V :)
ิ้วเ้มมวเ้าหาันทันที เป็นแฟนันมา่อนหรอ? ทำไมเาไม่รู้
"สสัยใ่มะว่าทำไมไอ้วีมันมีแฟนแล้วไม่บอเรา"แ็สันเว้นไปสั่อนะเริ่มพูึ้นอีรั้
"...."
"ู็ไม่รู้เหมือนัน"
"เี่ยนี้นิ"่อนที่ฝ่าเท้าอมาร์ะประทับหน้าแ็็วิ่หนีไปะ่อน
"เออระวััวไว้หน่อย็ีนะเว่ย อนนี้มีนเือๆมึเรื่อไปทำร้ายน้อเ้าอยู่ มึ็ไม่น่าไปแล้น้อเ้าแร น่ารันานั้นถ้า่าวที่แบมพูไ้เป็นริูว่าแม่ มีั็ราวนี้แหละ"
ใ่ เมื่อวานไลฟ์ส เสียอนร่าบาพูเบามาถ้านทีู่ไลฟ์ไม่ั้ใฟัริๆ็ไม่ไ้ยิน มาร์เอ็ไ้ยินนะเเ่เป็นเสียที่เบาเหมือนนไม่ไ้พูมานานโ
เามั้นใว่าเป็นเสียอแบมแน่ๆ
แล้วทำไมไม่พูวะ พูไ้ทำไม้อแล้เป็นใบ้ล่ะ?
หรืออยาั? เรียร้อวามสนใ?
"แปล..."
ห้อพยาบาล
วามรู้สึแรเลยนะ เาปวัวมา เป็นเพราะแรระแทเป็นแน่
"แบม"น้าเียเรียเบาๆเมื่อนบนเียเริ่มยับัว
"แท...ฮึ ิถึ"ว่าแล้ว็ปล่อยโฮออมา
"ไม่เอาไม่ร้อนะ ไหนใรเยบอว่านเ่เ้าไม่ร้อันไ หือ"อปลอบพร้อมลูบหัวอย่าลัวว่าะแสลาย
"ฮ..แบมเ็บ...เาใร้าย ฮึ"ะผ่านไปี่ปีแบม็ยัเหมือนเ็อยู่ีเวลาไหนที่น้ำาไหล็ะ้เิอาารอ้อนทันทีไม่รู้ไปิมาาใร...
"เี่ยวแทไปัารมันให้ แทสัา"ว่าแล้ว็เอานิ้ว้อยยื้นไปหานบนเีย
"ไม่้อทำเ้าหรอเี่ยวแทะลายเป็นนไม่ี"ว่า้วยใบหน้าหอยๆ
วีับแบมแบมเยเป็นแฟนันเม่ื่อั้แ่อยู่ที่โรเรียนเ่าแล้วแ่้วยวามที่แบมบอับวีว่าไม่อยาให้วีหนัใเรื่อที่มีแฟนพูไม่ไ้เลยอเลิ อนแรวี็ไม่อยาเลิเพราะเรา็ยัรัันี แ่พอแบมยเรื่อู่หมั้นึ้นมา็เลยยอมเลิและเริ่ม้นับนใหม่แทน วีมีู่หมั้นอยู่แล้วื่อว่า'อุ'และแบมับอุ็สนิทัน้วย อุเป็นเพื่อนวีั้แ่เ็ๆ็ไม่แปลถ้าะอบันึ้นสัวัน....เเบมเลยิว่าปล่อยวีให้อุีว่าเพราะวี็มีู่หมั้นอยู่แล้ว
ีนะที่บันไ้แ่1เือนไม่ั้นรัายเลย
แ่เราสอน็ไม่ไ้แแยันเรา็ยัเป็นเพื่อนันนถึทุวันนี้...
าัน้วยีว่าั้นเถอะ
"แล้วะลับบ้านอย่าไ?"วีถามึ้นเมื่อำลัะออาห้อพยาบาล
"อ่อ เี่ยวลุแย้มมารับ"แบมบอไป
"ีเลยั้นลับ้วยะลับไปทัทายุน้าสัหน่อย ไม่เอหน้านานิถึ๊ ิถึ "ว่าแล้วทำหน้าทำาใส่เเบมนน่าหมั่นไส้
"เลียว่ะ ไปเห๊อะ"
"เี๋ยวนี้หัพูว่ะับแทหรอ เี่ยวเหอะๆ"ว่าแล้วพลัหัวไปทีนึ
"รั้เียวเอ"
"อยูนะะฟ้อุน้า"
"แล้วแ่ แม่ไม่เื่อหรอ ไปีว่า"แล้ว็วิ่ไปเลย
"เห้ยรอ้วย แบมมมมม"นอย่าแท็ไ้แ่วิ่าม
"แม่พูไ้ริ้วยว่ะ"ยูยอมที่แอบยืนฟัับยอแอยู่็พูึ้นหลัาที่ไ้เห็นเพื่อนัวเอพูออมา
"เเว่า ฟื แบมเ้า็มีเหุำเป็นนั้นแหละ อย่า ฟื ใส่ใเลยเพื่อนเราทั้นนะยู"
"ไอเรา็ไม่ไ้อะไรหรอนะ แ่ไอ้ลูพี่เราเนี่ยสิ"
"ทำไมหรอ ฟื ะ่าปาอแบมหรอ!"ยอแถามึ้นอย่าใ
"นี่ถึเพื่อนูะเหี้ยแ่็ไม่เลวทรามนานั้นหรอนะ ไอ้เ็ิยาม"อยู่ีๆ็มีเสียปริศนาัึ้น!
"นี่นา- เห้ย!!! มาไ้ไเนี่ย"บอเลยโรใยอแ็ุยับยูอยู่ีๆแล้วไอ้รุ่นพี่าสั้นมันมาอยู่รนี้ไ้ไเนี่ย!!!
"แอบ่าูใ่ม้ะ!"เอ้า! รู้ทันอี..
"ใระล้าไป่ารุ่น ฟื พี่ันเล่า"
"หรอ? ไม่เื่อ"
"เออไอ้ยูไอ้มาร์เรียหา ่วน"พูับยอแเสร็็หันมาพูับยูยอมเรื่อที่มาร์เรีย
"เรื่อไรว่ะ"
"เห็นบอว่าเรื่อไอ้เนล์มหา'ลัยฝั่โน้นมั้"แ็พูแล้วทำหน้าริัึ้นมา
"เหี้ย!! ูลืมว่าอี 2 วันเป็นวันส่แล้วนี่หว่า ไป่อนนะยอแ"ยูพูไว้เท่านั้น็รีบวิ่ไปหามาร์ทันที
"ไปีว่าไม่อยาอยู่รนี้เหม็น ฟื"ว่าเเล้ว็เินไป
"นี่ไอ้เ็ิยามแว่าใรเหม็นวะ"โธ่ ทำมาเป็นพูเ้าแ่ไม่ไ้อาบน้ำวันเียวเอเหอะ...
"ไอ้มาร์ อี2วันเอาไีว่ะ ูว่ารั้นี้ไอ้เนล์เล่นหนัว่าปีที่แล้วแน่"ยูยอมพูึ้นึ่ใบหน้านั้นูเรียว่ารั้ไหนๆ
"ู็ิอยู่ แ่อย่าไเรา็้อปลอภัยไว้่อน เรา้อไม่สุสิับใรมา"
"เพราะถ้ารั้นี้มันส่ัวนที่เราาไม่ถึมา...เรานี้แหละะแย่"
[10%]
"มึว่าราวนี้มันะส่ใรมา"เบีถามึ้นเมื่อเพื่อนๆในลุ่มมารบแล้ว
"ูไม่รู้ว่ะ แ่ไ้ยินพวมันพูอยู่ว่าเป็นไอ้วี แ่ไม่แน่ว่ะไอ้พวนี้มันแผนสู"มาร์พู
"เราไม่น่าไปหาเรื่อน้อไอ้เนล์่อนเลย วุ้ยยยย"ิแล้ว็เ็
'วันส่' เป็นวันที่ไ้พวมหา'ลัยฝั่ร้ามหรือมหาวิทยาลัยSMมันะส่นมาทำร้ายนในลุ่มมาร์บ่อยๆโยที่เราไม่รู้ัว มันะส่มาทุปีอย่าปีที่แล้วมันส่'อย'มา ใ่ เป็นผู้หิไม่ไ้มาทำร้ายแบบปาายนะแ่มาทำีวินในลุ่มวุ่นวายมาึ้น แล้วนา็ทำานไ้ี อยแล้เป็นแฟนับเพื่อนในลุ่มแ่ไม่ใ่ัวสำัอย่าแ็,เบีนะ ลุ่มมาร์ให่พอสมวรแล้ว็มีลูน้อยเยอะเป็นเรื่อธรรมา
พอนาเป็นแฟนันเพื่อนในลุ่มมาร์แล้วนา็อบเ้ามาในห้อรวมอพวมาร์ เฟานออๆเ้าๆ านหายบ้า และ่วนั้นล้อวรปิเสียไเลยไม่รู้ัวนทำ เป็นอย่านั้นอยู่ 1 สัปาห์ นมีรั้นึานวิัยสำัอมาร์หาย มาร์็โรธนลทุน้อมล้อวรปิเอ
และวามริ็เปิเผยนั้นแหละว่านาทำ มาร์็แถบะ่าให้นาาย แ่เพื่อนห้ามเอาไว้
และมาร์็พูับอยประโยนึ่อนะปล่อยัวนาไปหาฝูอนา
'ถ้าะส่นโ่ๆแบบนี้มา...เ็บไว้ทำเมียเถอะ เสนีย ม. ู'
ไม่ใ่ว่ามาร์อยาให้พวนั้นส่นมาป้วนเปี้ยน แ่ห้ามแล้วมัน็ไม่ฟั
พวมันิะแ้แ้นอย่าเียว...
มันเริ่มาที่้วยวามึะนอที่แม่วันสอบวันสุท้ายพอสอบเสร็ำลัะลับบ้านมาร์มันันไปแวน้อไอเนล์แวไม่พอแะเนื้อ้อัวอี
แล้วไม่ใ่ว่ามาร์ไม่รู้ว่านะว่านรหน้าือใร...
พอรู้ว่าเป็นน้ออหัวหน้าเเ๊ ม.ฝั่ร้าม็ัสัอีบแล้วหัอะ
มีำเียว
ัไรมา...
นาเพื่อนบีับเพื่อนแ็และเพื่อนยูรู้ยัุมมับับวามเหี้ยอมาร์
เนล์รู้เลยเอาเรื่อมาร์นอนนี้เนล์็ยัไม่เลิ...
รั้ล่าสุไม่ใ่ว่าเนล์็ไม่ฝา้อวามมาหามาร์นะ
ฝามาว่า
'ปีหน้าูเอาลับ....และเื่อว่ามึ้อแพ้..หึ แน่นอน'ไม่รู้ว่าเนล์เอาวามมั่นใมาาไหนแ่มาร์ไม่ิว่าเนล์ะแ้เเ้นสำเร็หรอ
มันระอ...ไอ้เนล์น่ะ
"มึแ่ถ้ามันส่ไอ้วีมาริๆ...ไอ้วีมันเพื่อนเราั้แ่ประถมแล้วนะเว่ย"เบีพูึ้น
"มัน็ไม่แน่หรอว่ะ ระวัไว้่อนไม่เสียหายเรื่ออะไรสำัปิไ้็ปิไว้่อน ไม่้อให้มันรู้"มาร์ว่า้วยท่าทานิ่ๆ
"แล้วมันไปไหนแล้ววะ"เบีถามึ้น
"ไปับอีเ็ใบ้ละ เห็นว่าน่าะสนิทันมาๆ"
"เห้ยๆ ไม่ใบ้เว่ยมันพูไู้ับไอ้ยู็ไ้ยินเ็มสอหูว่ามันพูไ้ เนอะมึ"พูพราพยัเพยิหน้าไปทายูยอม
"เออแม่ ู็นึว่าเป็นใบ้ั้นาน รู้ีู้ีบแม่"
"ู้วยๆ"แ็พูอย่าื่นเ้น
"แล้วมันะแล้เป็นใบ้ทำห่าไรวะ บีมึรู้ปะวะ"
"หึ...อแหลไ เรียร้อวามสนใ"ไม่ใ่เสียเบีแ่ลับเป็นมาร์ที่พูึ้นมานั้นทำให้เพื่อนทั้วหันไม่มอมาร์แบบอึ้ๆ
แรไปมั้มึ...
น้อเ้าน่ารัออ...
ูรู้ว่ามึ็ิแบบพวูเหอะไอ้มาร์...
เสียวามิทุนีันไปหมแ่เื่อสิเาเป็นเพื่อนมาร์มานาน
ทำไมะไม่รู้ว่าถึน้อเ้าะไม่ไ้เป็นใบ้มาร์็สนใอยู่แล้ว
แ่ทำเป็นปาแ็เท่านั้นแหละน่า....
"่าเหอะ! ไปหาไรแัน่อนลับบ้านัน"เป็นยูที่พูึ้นและออันออไปที่ร้านอาหาร้า ม.
"สั่เลยๆูเลี้ยๆ"เบีว่าแล้ว็หยิบเมนูส่ให้เพื่อนแ่ละน
"แหม วันนี้รวยๆ"ยูแวเสร็แล้ว็หันไปสั่อาหารับพนัาน
"วันนี้แบมสนุมาเลย:)"แบมว่าพร้อมเินออไปส่แทฮยอหน้าบ้าน
"มันแน่อยู่แล้ว ไว้วันหลัมาแ่ันใหม่ ไปละ บาย"แทว่าไวเท่านั้น่อนะเอ่ยลาแบม
"ะ3ทุ่มละรีบๆลับบ้านนะ ลัวมีนุ555"
"โอ้ย! ไม่มีนุหรอ ไป่อนนะมีธุระ่อ"พูเสร็็รีบวิ่ไปเลย...
"เหมือนะรีบ..เ้าบ้านีว่า"พูับัวเอเสร็็เินเ้าบ้านทันทีไม่มีใรอยาให้ยุันายหรอใ่มั้ย?
เมื่อทานอาหารเสร็ทุน็แยย้ายลับบ้านอนทันที
ยเว้นมาร์..
มาร์ไปทำธุระที่บริษัทพ่อสัหน่อยว่าะออมา็ปาไป3ทุ่มว่าๆ
แ่ระหว่าที่ำลัเินึ้นรถ็มีนเอาไม้มาีหัวมาร์ะ่อน
ปึ!
วามเ็บเริ่มแล่นเ้ามาในหัวนมอทาแถบไม่ั่อนะล้มลไปที่พื้น
ร่ารหน้าหยุมอสัพั่อนะเินออไปเรื่อยๆพร้อมับสิอมาร์ที่เริ่มหายไป
ุ้น
ุ้นมา
หรือว่าะนที่ไอเนล์ส่มาทำร้ายเ้า
เหมือนเพื่อนเ้าเลย
เหมือนไอ้วี.....
วี?
่อนที่สิทั้หลายะับไป....
"เฮือ! โอ้ย!!"วามเ็บที่หัวเริ่มทำร้ายมาร์อีรั้เมื่อื่นึ้นมา
"มาร์ๆ ไอ้มาร์ฟื้นแล้วๆ"แ็ที่อยู่้าเียมาร์ะโนออมา่อนะหยิบแ้วน้ำพร้อม่าหลอไปให้มาร์ู
"่อยๆมึ"เมื่อื่มเสร็็ัารวาแ้วไว้อย่าเิมแล้วโทรบอเพื่อนนอื่นๆให้มาที่โรพยาบาลยเว้นเบีที่เปิห้อเ้ามาพอี
"ไอ้มาร์ใรทำอะไรมึ!!!"เมื่อเห็นมาร์ฟื้นเบี็ถามึ้นทันที
ใรันที่ล้ามาทำเพื่อนเ้าแบบนี้?
"เออนั้นิๆ"พร้อมับยูที่รีบเปิประูแล้วเินมาหามาร์ทันที
"มาเร็วรินะมึ"
"แล้วสรุปใรทำอะไรมึ"
"มีนีหัวู..."
"มึเห็นหน้ามันแมะ"
"ไม่เห็นเลยว่ะ มันปิหน้าหมเลยเหลือแ่าแู่ไม่ไ้้อเ้าไปในามันอะิ โนีแบบะทันหันนานั้น"
"ล้อวรปิหน้าึพ่อมึอะ"
"ไม่...มันพัทั้บริษัทเพราะมีนไปแฮ็ นั้นเป็นสาเหุที่ทำใหู้้อเ้าไปในบริษัทแล้ว็เิเรื่อแบบนี้ึ้นเนี่ย"
"เอ้า!!"
"นที่ทำูแมุ่้นๆเหมือนเยเอที่ไหน"
"แ่วามิแรที่ลอยเ้าหัวมา็ือ...รูปร่าแม่เหมือนไอ้วี"
"ไอ้วี!!!"ทุนพูพร้อมันอย่าใพร้อมับนที่เพิ่เปิประูเ้ามาในห้อ
"มีอะไรับูหรอ เรียื่อูะัเียว:)"
[30%]
"เอ่อ...ไอ้วี อ่อๆ ไอ้วีลไปื้อาแฟเป็นเพื่อนูหน่อย"เป็นเบีที่พูึ้น
อย่าไม่ให้มีพิรุธ....
ไม่ให้มีพิรุธ...
"มึเพิ่ไปื้อมาไม่ใ่อ่อ"วีพู็ึ้นอนที่เ้าะเินึ้นมา็เห็นเบีื้อาแฟอยู่็เลยเินไปื้อนมบ้าแล้ว่อยเินามึ้นมาทีหลั
"อันนั้นอไอ้แ็ูว่าะไปื้อใหม่ ไปเป็นเพื่อนหน่อย"เบีพูพราึแนอวีไป้วย
"เออๆ วันนี้พวมึูแปลๆนะเนี้ย"ว่าไว้เท่านั้น็ามเบีออไป
"ใรโทรามมันมา"มาร์ถามออมาเมื่อวีออไป
"ูเอ แฮะๆ ูลืมูอโทษ"ยูยอมเป็นนโทรหาวีเอแหละ
็ยูลืมอะ
"เออ่าเหอะ แ่มึแน่ในะว่าเหมือนไอ้วีอะ"แ็เริ่มเปิประเ็นึ้น
"ูไม่แน่ใ แ่รูปร่าอะเหมือน"
"สรุปือเห็นแ่รูปร่า?"
"เออ แม่หุหิิปหาย"มาร์ว่าออมาอย่าหัวเสีย
"แล้วเอาไ่อะปล่อยไปมั้ย"
"้อปล่อยว่ะ...เราไม่มีหลัานอะไรเลย"มาร์พูและเว้นไว้สัพั่อนะพูึ้น่อ
"มึว่านที่ทำร้ายูะเป็นนที่เนล์ส่มาป่ะวะ ือมันอาะู่ไว้่อนอย่าี้รึป่าว"
"มัน็อาะเป็นไปไ้นะเว่ย แู่ว่าอาะเป็นนที่อบน้อ็ไ้อย่าลืมนะว่าั้แ่ที่ลิปนั้นออมาน้อ็มีนอบเยอะอะ"
"เออ ็มีส่วน"
"เรา้อระวััวันมาึ้นแล้วนะ ั้แ่อนนี้..."
"และที่สำั อย่าเพิ่ไว้ใใร โยเพาะไอ้วี ไม่น่าไว้ใอันับ1เลย"มาร์พูไว้เท่านั้น่อนะเียบเมื่อเสียเบีา้านอัมา
"ไอ้มาร์รอนานแล้วรีบเ้าไป้าในันเถอะ!"ที่พูัๆ ไม่ใ่อะไรพวในห้อะไ้รู้ว่าไอ้วีำลัเ้าไป
"ไอ้มาร์ มึีึ้นรึยั ยัเ็บหัวอยู่รึป่าวแล้วล้อวรปิ็เสีย แล้วี้ะหานร้ายอย่าไว่ะ"วีพูพราทำหน้าิหนั
.
.
.
.
.
.
.
.
"เี่ยวนะไอ้วี..มึรู้ไ้ไว่าล้อวรปิเสีย..."ยูยอมพูแล้วหันไปมอวี้วยวามสสัย พร้อมับผิอีฝ่าย
วีสะุ้เล็น้อย่อนะระพริบาสอทีและเริ่มพูึ้น
"เอ่อ..ือ พอีเมื่อเ้าไอ้ยูโทรมาบอว่ามาร์เ้าโร'บาลโนฟาหัวหน้าบริษัทพ่อมันูเลยไปอูล้อวรปิแ่พนัานบอว่ามันเสีย..ะ..ูเลยรู้"พูแล้วยิ้มเื่อนๆให้ยูยอม
"..."
"อะ..เออ ูว่าปล่อยไอ้มาร์นอนไปเถอะ พรุ่นี้็วันส่ละ เ็บแรไว้เพื่อน ถึหมอะให้ออาโรพยาบาลไ้แล้ว็เถอะ นอนเอาแร"เป็นแ็สันที่พูทำลายวามเียบึ้น
"ู็ว่าะไปทำธุระสัหน่อย ไอ้บีลับับูป่ะทาเียวัน"แ็สันหันถามเบี
"เออ ไ้ๆ"เบีอบรับ่อนะลุึ้นยืน
"เออ มึเห็นบอว่ามีนย้ายมาที่มหา'ลัยเรา...ใรว่ะ ปีเียวัน้วย"ยูยอมถามึ้นเพราะเพิ่นึเรื่อนี้ไ้
"อ่อๆ ู่หมั้นูเอ ื่ออุ"แทฮยอรีบพูึ้นมา
อนนี้ทุสายาหันมามอหน้าันอย่าอึ้ๆ มาร์มอไปทาแทฮยอ้วยอารม์ที่าเายา แ่ที่รู้ๆในสายามาร์มันบอว่า นื่ออุ
ไม่น่าไว้ใเอาะเลย!!
"เออๆ พวูะำื่อไว้ละัน ไปเถอะไอ้บี"แ็สันพูแล้วหันไปพูับเบี่อนะเินออไปาห้อทันที
"ั้นูไปละนะ"แทฮยอล่าวลาและเินออไป
"ไอ้มาร์"ยูยอมที่ยัอยู่ในห้อเรียื่อมาร์ึ้น
"ูรู้ว่ามึ็ิเหมือนูไอ้ยู"มาร์พูแล้วหันหน้าไปหายูยอม
"ยิ่เป็นู่หมั้นันยิ่ไม่น่าไว้ใ"
"แล้วเราะรู้ไ้ไว่าใรเป็นนอไอ้เนล์"ยูถาม
"ใรที่สนิทับไอ้วี ใรเยเป็นแฟนเ่าไอ้วี ใรเป็นนที่ไอ้วีไว้ใ เื่อว่ามันะ้อรู้ว่าใน2นนั้น ใรเป็นนที่ไอ้เนล์ส่มา แ่ไม่แน่ว่าอาะส่มาทั้2น"
"เี๋ยวๆ เี๋ยวนะ มึำลัะบอว่า เราะ้อไปถามไอ้เ็ใบ้นั้นหรอ? แล้วมันะยอมบอรึไ สนิทันนานั้นแถมไม่ยอมพูอี่าหา"ยูถามอีรั้้วยใบหน้าที่สสัยสุๆ
"มันไม่ยอมบอ็บัับให้มันพูสิ ยาอะไร"พูพราทำหน้าเบื่อโลเ็มที แน่สิเบื่อที่ะ้อมานั่ๆนอนๆที่โรพยาบาลเนี่ย!!
"เพื่อนใร ทำไมมันเหี้ยนานี้55555 ูไปละ เอันพรุ่นี้ที่มหา'ลัย"ยูยอมพูไว้เท่านั้น่อนะออไปาห้อ
ูเหมือนว่าพรุ่นี้เา้อรับศึหนัาไอ้เนล์แล้วล่ะ
เ้าวัน่อมา
วันนี้เป็น'วันส่'วันที่ไอ้เนล์มหา'ลัยฝั่ร้ามะส่นมาป้วนเปี้ยนในมหา'ลัยเรา
รั้นี้มาร์บอเลยว่าพวมันไม่มีทาไ้ปั่นหัวพวเราหรอ
พวมาร์เรียมัวับเรื่อนี้มามาพอสมวร....
"ไอ้มาร์ ริหรอว่าที่ไอ้ยูบอว่ามึะไปเ้นเอาวามริาไอ้เ็นั้นว่าไอ้วีเป็นนที่ไอ้เนล์ส่มารึเปล่าอะ"เมื่อเบีมาถึโ๊ะที่พวเานั่ันประำ็ถามึ้นึ่อนนี้มีแ่เาับมาร์ที่มาส่วน วี เ็สัน ยูยอม ยัไม่มา
"เออ มึิูนะไอ้วีับไอ้เ็ใบ้นั้นอะ สนิทันมาแถมเยเป็นแฟนันมา่อน มัน็้อรู้วามลับันละว่ะ"
"มึแน่ใหรอว่ะ แล้วถ้าสมมิว่าไม่ใ่ไอ้วีล่ะ? มัน็เหมือนับว่าที่มึทำไปแม่เสียเปล่าเลยนะเว่ย เี่ยวไอ้วี็โรธอี แถมะทำให้ไอ้เ็นั้นลัวมึึ้นมา้วย"เบีพูึ้นอีรั้เมื่อไ้ยินที่มาร์พู
"ใรสน มันไม่ใ่พ่อใ่แมู่"พูบ็เินออไปาโ๊ะทันที
"อาะไม่ใ่พ่อมึ อาะไม่ใ่แม่มึ แู่ว่าอนา...เมียมึัวร์"เบีพูออมาเบาๆพรามอแผ่นหลัเพื่อนอน้วยสายาที่อ่านยา
บนห้อเรียน
"ามนี้แผนเอ แ่ถ้ามันไม่ยอมบอ็ใ้แผนบีเลย"
"แผนบีมันไม่รุนแรไปหน่อยหรอวะ"แ็สันถามมาร์เมื่อมาร์เล่าแผนให้ฟั
"แล้วไอะ มันไม่ายหรอ"มาร์พูแล้วเินออาลุ่มแล้วไปนั่ที่นเอทันที
"เป็นหนัว่ะ ไอ้สัส มีน่วมแน่"
"เออ เือนแล้วนะ แ่แม่ไม่ฟัเลยว่ะ เออแล้วมึอะไอ้ยูไปีสนิทน้อใบ้บ่อยๆนะ เผื่อะไ้่าวอะไรบ้า"
"เออไ้"ยูยอมานรับ่อนะเินออาห้อไปเรียนับปี1เมื่อเห็นว่าอาารย์เ้าห้อมาแล้ว
็ร็อปเรียนนี้เนอะ...เฮ้ออออ
ห้อเรียนแบมแบม
"เอาล่ะ ้อนี้อาารย์ะสุ่มนมาเียนอบหน้าระานนะ"อาารย์ที่สอนฟิสิส์พูึ้น่อนะูรายื่อแล้วสุ่มน
"ัน์พิมุ์ ภูวุล ใร่ะ ออมาหาสมารฟิสิส์้อนี้หน่อยะ"
ร่าบาสะุ้เล็น้อยเมื่อันไปสุ่มโนื่อนเอ วันนี้วันววยอะไรอเาันเนี้ย
แบมแบมเินออไปหน้าั้นและเริ่มลมือเียนระานไวท์บอร์ไม่ถึ5นาที็สามารถเียนเสร็ไ้โยไม่มีารแ้เลย
"หืม...วิธีทำถู วิธีิถู สูรถู ำอบถู ีมาะ อาารย์ว่าปีนี้น่าะมีนไ้ไปเรียน่อ่าประเทศนะเรอน ม.6 ไ้เท่าไหร่๊ะ"
'3.99'แบมแบมเียนบนระานและเียน่ออีว่า
'ถ้าผมไ้ไปแลเปลี่ยนไปไม่ไ้หรอรับ ผมไม่เหมือนนอื่น'
"เธอเป็นนัเรียนที่ผู้อำนวยารบอเอาไว้สินะ เรื่อเรียน่อไม่มีปัหาหรอทาเรามีทาแ้ไ เิไปนั่ที่ไ้"พูไว้เท่านั้น็เริ่มอธิบาย้อที่แบมทำ
แลเปลี่ยนหรอ? หึ ไม่มีวันนั้นหรอ...
โรอาหาระวิศวะ
"แบม ฟื แบมเ่ัเลย มีเล็ ฟื ลับอะไรถึเรียนเ่นานี้อะ บอเราหน่อยสิ"ยอแถามแล้วทำหน้าอ้อนๆ
'อ่านหนัสือหลายๆรอบ แล้ว็ำๆพร้อมทำวามเ้าใไป้วย'แบมแบมเียนใส่ระาษ่อนะยื่นให้ยอแอ่าน
"แ่เราไม่อบอ่านหนัสือเลยนี้สิ ฟื ปัหา5555 เอาไว้ะทำใ ฟื อ่านละันเนอะ"ว่าเสร็็เินไปหาที่นั่ทันที
"แบม! ยอแ!"เสียยูยอมัึ้น้าหลั่อนที่ทั้สอะหันไปมอพร้อมัน
"ูไปิน้าว้วยิ"ยูยอมเอ่ยอ
"แล้วแ่เลย ฟื"ยอแบอ
"มาั้นเี่ยวูไปื้อ้าวให้ ะไ้ไวๆเนอะ เอาไรันว่ามา"
"เราเอาระเพราไ่าว ฟื แบมล่ะเอาไร"หันไปถามแบมแบมที่ยืนอยู่้า
'อ้าวผัล่ะัน อบุมานะ'แบมแบมเียน่อนะเินไปอโ๊ะับยอแ
้านยูยอม///
เมื่อไ้รับาน้าวอแ่ละนมาแล้วยูยอมึเินไปที่มุมมืแล้วใส่น้ำอะไรบาอย่าลในาน้าวอแบม่อนะหัน้ายหันวาูว่ามีใรเห็นรึป่าว
พอรู้ว่าไม่มีใรเห็นยูยอมึ่อสายหาเพื่อนทันที
"แผนเอ สำเร็แล้ว20% ่อไปอี10นาทีฝา้วย...ไอ้มาร์"
[60%]
'แผนเอ สำเร็แล้ว20%่อไปอี10นาทีฝา้วย...ไอ้มาร์'
เสียยูยอมัออมาาโทรศัพท์อมาร์่อนะวาสายไป
"ไปพวมึ ไปโร'หารัน ไปทำแผนเรา่อให้เสร็เถอะ :)"
โรอาหาร
'เฮ้ยๆ ปิเห็นพวพี่มาร์ิน้าวอยู่หลัึไม่ใ่ไวะ ทำไมวันนี้มาินที่นี่ไ้อะ'
'นั้นิ'
'มาส่อสาวเปล่ามึ'
'ถ้ามาส่อสาวริๆ ็อยาะรู้เหลือเินว่าสาวนนั้นะสวยสัแ่ไหนันเียว'
เสียุบิบเริ่มัึ้นเมื่อลุ่มอมาร์เริ่มเินเ้ามาในโรอาหาร
็ปิพวเานั่ินันอยู่หลัึที่ประำ...แ่วันนี้มีาน็้อมาินนี้
"ไอ้ยูบอว่านั่อยู่แถวร้านน้ำร้านแร นั้นไๆ"แ็สันพูและยนิ้วี้ไปที่โ๊ะอเพื่อนเา
"มึไปื้อ้าว ฝาอู้วยเอาเหมือนมึนะ ส่วนไอ้บีมาับู"ว่าเสร็็เินไปหาโ๊ะนั้นทันที
"อนั่้วยนะไอ้ยู"มาร์เินไปอยูยอมแทนที่ะอแบมแบมหรือยอแและัารนั่ร้ามับแบมแบม
"เออๆ"ยูยอมอบไปแบบส่ๆโยไม่สนว่าอนนี้หน้าอแบมแบมูัวลและลัวมาแ่ไหน
"แบมแบม..."นที่ำลัหยิบ้อนึ้นมาิน้าวสะุ้น้อยๆเมื่อนรหน้าเาเรียื่อเาเป็นรั้แร แถมเสียยัู
อ่อนล? ว่ารั้ไหนๆ้วย
แบมแบมเยหน้าึ้นมา้าๆ่อนะทำหน้าประมาว่า'เรียผมทำไมรับ'
"ือ...พี่อยาะอโทษเรื่อเมื่อรั้่อน เอ่อ ที่ไปทำร้ายร่าายเราน่ะ พอีพี่เ้าใอะไรผิไปหน่อย"มาร์พูและทำหน้ารู้สึผิแบบสุๆ
เมื่อแบมแบมไ้ยินันั้นเ้าัว็ส่ายหัวทันที
'ไม่เป็นไรรับ'แบมแบมเียนลไปในระาษอีรั้และยื่นให้มาร์ู
ถึแม้ว่าะเียนไปแบบนั้น แบม็ไม่ไ้โ่ถึั้นที่ะูไม่ออว่ามัน้อมีอะไรมาว่านั้น นที่รุนแรนานั้น ไม่มีทาที่ะมาอโทษอะไร่ายๆอยู่แล้ว ้ออยระวััว่อไป
"้าวมาแล้ววววว"แ็สันพูเสียั่อนะวาาน้าวไว้รหน้าแ่ละน
"หวัีๆน้อแบม"แ็ทัทายลับเมื่อแบมแบมยมือไหว้
"และนีุ่ยอะไรันอยู่วะ"แ็สันถาม
"ไอ้มาร์มาอโทษน้อเรื่อเมื่อรั้่อนที่ไปทำน้อเาเ็บัวไว้"เบีอบแทนมาร์
"อ๋อ เออๆ น้อแบมพี่มีอะไระถาม ทำไมน้อแบมถึ...เป็นใบ้หรอ? เป็นมาั้แ่เ็รึเปล่า?"แ็สันถามามแผนที่มาร์ไ้ำหนเอาไว้ มาร์็อยารู้เหมือนันว่าทำไมถึแล้เป็นใบ้
'เป็นใบ้มัน้อมีเหุผล้วยหรอรับ ไม่รู้สิ าิที่แล้วปาไม่ีเยอะาินี้พระเ้าเลยลโทษมั้รับ ฮ่าๆๆ มันเป็นมาั้แ่เินะรับ'แบมแบมเียนอบไปเิวน เพราะมันไม่ใ่เหุผลที่ใรวรรู้
มัน่อน้าะละเมิวามเป็นส่วนัวเาไปหน่อย ถามมาไ้ โถ่
"เอ่อออ เอาี้ ูท่า แล้วน่าเบื่อน่าูเลย ิน้าวเสร็เราไปเที่ยวัน ถือว่ารับน้อที่พี่เป็นพี่รหัส แล้ว็ถือว่าไถ่โทษที่พี่ทำเราเ็บัว้วย"มาร์ถามแล้วทำหน้าลุ้นสุๆทำให้แบมแบมหนัในิๆเพราะเา็ไม่ไ้อยาไปไหนับใรสุ่มสี่สุ่มห้า
แล้วยิ่เป็นนที่ไม่น่าไว้ใ้วยแล้ว...
"่อไปเราไม่มีเรียนแล้วหนิ ิน้าวเสร็็ลับบ้านไ้เลยไม่ใ่หรอ"มาร์ถามอย่ารู้ทัน แน่สิเาูาราเรียนน้อมันมาแล้ว
'็ไ้รับ แ่ผมไม่เที่ยวนานนะรับ มาสุไ้แ่1ั่วโมพอนะรับ'แบมแบมว่า ที่ยอมไปเพราะลัวะมีปัหาันยิ่ว่านี้ แ่็นะ มัมือันนานี้ ไม่แปล็บ้าแล้ว
้อิวิธีเอาัวรอไว้บ้าแล้วล่ะ
"โอเ ิน้าวเสร็แล้วไปเลยนะ"มาร์ย้ำอีรั้ทำให้พยัหน้าแบบมึนๆ
ย้ำริย้ำั มันแปล ริๆนะ...
"อ่าวพวมึ...มาิน้าวที่นี่ไม่เยรอู"เสียๆหนึ่ปราึ้นทา้านหลัมาร์ ทำให้เา้อหันหลัไปมอ็พอว่าเป็น
ไอ้วีับอีนที่หน้าหวานๆน่าะแฟนมันที่ื่ออุ
"อ่าวแบม!!!"อุรีบเินเ้าไปหาแบมแบมเมื่อเห็นนที่เยสนิท้วยนั่อยู่ในโ๊ะนั้น
"ิน้าวไรอะ โห่้าวผั ุอลอิมหน่อยิำนึถ้าอร่อยะไ้ื้อาม"พูบ็ั้าวที่แบมแบมยัไม่ไ้ินเ้าปาทันที
"เฮ้ยๆๆๆ อย่าิน..ิปละไม่ทัน"ยูยอมที่นั่อยู่้าๆแบมร้อึ้นอย่าัทำให้ ยอแ วี และแบมแบม ไปามๆัน
แ่้าวไหมยู ะโวยวายทำไม
"ทำไม้อโวยนานั้น้วยไอ้ยู"แทฮยอถาม
"เอ่อ ป่าวๆ ็มันอเพื่อนไ ถ้าสมมิว่าไอ้แบมมันป่วยึ้นมาะไม่ิเื้อรึไ"ยูยอมอบ่อนะหลุบา่ำล
"ไม่เป็นไรหรอ ู็รู้ว่าแบมยัไม่ไ้ินสัำ ้อนสะอาเราไม่ิเื้อ"อุพูึ้น่อนะเริ่มพูอีรั้
แบมมอแฟนอเพื่อนอย่าปลๆปนเอ็นู เพราะอุอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย อยาลอไปะทุอย่า ถ้าีถ้าอร่อย็ะเ็บไปพิารา
ริๆเลยเ้านี่
"แ่เราว่า...รส าิ้าวมันแปลๆอะ แ่แปลๆนิๆอะ พอีเราเป็นนลิ้นีอะ แบมไปื้อใหม่มั้ย รสาิแปลริ"อุพูเสร็สรรพ่อนะลุไปื้อ้าวับวีและเินเอา้าวเมนูใหม่มาให้แบมแบม
อนนี้ทุนในวไ้แ่ ทุอย่ามันเิึ้นเร็วมา ในหัวมาร์อนนี้มีแ่แผนสำรอเ็มไปหม ว่าะทำอย่าไรี ในเมื่อแผนเอมันพัไปแล้ว้วยฝีมือแฟนไอ้วี
"แทบอว่า อันนี้อร่อย ลอูนะๆ"พูบ็ิน้าวอัวเอไป
"เออแบม พี่ลืมไปว่าอนเที่ยพี่มีาน้อ่วยอาารย์ ไปไม่ไ้แล้ว ไว้รั้หน้านะ พี่ไปละ"มาร์ล่าวลา่อนะเินออไปพร้อมเพื่อนอเายเว้น ยูยอมับแทฮยอ
้านแบมที่ไ้ยินแบบนั้น็โล่อึ้นมา เาว่ามันไม่น่าไว้ใริๆนั้นแหละ อะไรัน็ไม่รู้
้านมาร์
"แม่!!! เพราะเมียอีวีแท้ๆเลย ทำแผนูพัหม!!"ว่าบ็ถีบโ๊ะไปทีนึ
"ใเย็นๆมึ มันไม่รู้เรื่ออะไร นที่รับรรม็เป็นมันนั้นแหละที่เผลอแ้าวผสมยาไปอะ"เบีพู
"ไ้..ในเมื่อแผนมันยานั ใ้แผนบีะ็บเรื่อ หึ อย่าไ็ไม่รอแน่ระับแผนบีแล้ว"
อย่าไู็้อรู้ให้ไ้ว่าไอ้วีเป็นหนอนที่ไอ้พวนั้นส่มารึเปล่า
[80%]
17:00 น.
"พวมึะลับบ้านันเลยใ่ป่ะ"เเ็สันถามึ้นะที่ำลัเินออาห้อเรียน
"ั้นมั้"มาร์อบ
"เออไอ้วี อนาบบ่ายมึหายไปไหนวะ ไม่เห็นึ้นเรียน"เบีถาึ้นพราทำัวให้ไม่น่าสสัยที่สุ
"็อุอะิ อยู่ีๆบอ่วนอนแล้ว็หลับาหนัสือาร์ูนไปเลย อนแรนึว่าแล้เล่น แ่พอเย่าเท่าไหร่็ไม่ื่น ูเลย้อแบุมันไปห้อพยาบาลเนี่ย"พอพูบ็เินออไปาลุ่ม
"แล้วมึะไปไหนไอ้วี"แ็ถามึ้นอีรั้
"ไปรับุ นอนเปื่อยเเล้วมั้อนนี้อะ พวมึลับไป่อนเลยๆ ูไปละ บายๆ"พูเสร็็รีบวิ่ออไปรับอุที่ห้อพยาบาลทันที
"ยาทำเรื่อ55555"แ็สันว่าำๆ
"เออ ไอ้มาร์แล้วมึะทำไ่อ ะใ้แผนเิมหรือะใ้แผนบี"ยูยอมถามร่าสูที่ำลัะเปิประูึ้นรถ
"..."
"มาร์ มึไม่ใ้แผนบี...ใ่ป่ะ"เบีพูอย่าัวล
"หึ ถู..ูะใ้แผนบี"
"แ่แผนบีมันเสี่ยนะมึ ไปถิ่นไอ้เนล์เราะเสียเปรียบเอานะ"เบีพูึ้น
"ทำไไ้วะ เรา็้อัารที่้นเหุิ"มาร์พูพร้อมทำหน้าเรีย
"ไปวันไหน"แ็ที่เียบมาสัพัถาม
"อนนี้"ว่าพราเินไปที่รถ
"เี๋ยวไอ้สัส นี่ห้าโมเย็นแล้ว"ยูแย้ึ้นพร้อมสีหน้าใสุ ไม่่าาเพื่อนๆนอื่นๆเลย
"แล้ว?"มาร์ยัไม่สน
"โน่าหมป่าึ้นมาทำไ มึ็รู้ว่าไอ้เหี้ยอินล์มันโริ..."
"มันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอเื่อู ไปมอมันัน...."
มหา'ลัย SM
รถันสีำเาสวยับมาอหน้าม.ที่ึ้นื่อว่าเป็นม.อศัรู
อนนี้วามร้อนรุ่มในใอร่าสูอยู่ที่50%แ่ไม่แน่ว่าอาะเพิ่มึ้นเมื่อเอหน้าบุลที่ื่อ 'อิน' ู่อริเา
"เอาแน่หรอไอ้มาร์"แ็สันพูพรามอมาร์ที่ำลัถือโทรศัพท์เพื่อะนัอินออมาหา
"เออ"สั้นๆแ่ไ้ใวาม แ่เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานร่าหนาทีุ่้นเยในหมู่มั่วสุม็ปราึ้น
“‘ไ....ไม่ไ้เอันนานเลยนะ มาร์ ้วน ล้ามานะทำันไว้นานั้นแท้ๆ อนนี้ลับมาอเอ มาย้อนรอยันหน่อยีมั้ย:)”
[100%]
#ใบ้มาร์แบม
ไรท์ะไม่พูอะไรแล้ว ่วมาๆ มาๆ มาอมา
พยายามปรับแ่เนื้อใหม่แล้วนะะ
ฝันีนะะ
ปล.อย่าเพิ่โรธเลียพี่มาร์นะะมุมอ่อนโยนพี่แ็มีแ่้อรอนิส55555
บรั้ยย....
อาะอัพไม่ถึใ แ่อยาให้รู้ว่าไรท์ยัอยู่ลอนะะ
นานิยายที่ไรท์ิามยัไม่ไ้อ่าน25เรื่อเลย่ะ ว่าแ่ไหนถามใเธอู(ประ5555)
ห่าหายไปนานอย่าว่าไรท์ านเยอะ้าาาา หึๆ สำนึผิไม่ทันริๆ อย่าโรธันเลย
อยาไ้ำลัใ555 อย่าเป็นนัอ่านในเานะัวเอ รู้ป่าว เม้นบ้าไรบ้า 555555 ไรท์ไปละน้า ฝันี่ะนัอ่านทุน
ปล.อย่าเพิ่เลียพิมาร์นะะ5555
รับวามมึนไปะนัอ่านทั้หลาย55555
มา่อละ อย่าเพิ่เร่ ไรท์ี้ลืมสัพัะวามำเสื่อมละว่าัวเอแ่นิยาย
เนื้อเรื่อยัมาไม่หม อิึๆ รอ่อไป ไป ไป ไป
เม้น้วยนะออเ้าทั้หลาย อย่าอ่านแล้วิหนีล่ะ อยาอ่าน่อ็เม้นเยอะๆ ุ๊บๆ
ไปละ นัอ่านที่น่ารัทั้หลาย บายๆ
อสามพันแปป
:)
สามพันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น