ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พบเจอ
"่วย้วย..อื้อ" เสียอหิสาวที่ร้ออวาม่วยเหลือัมาาอยที่่อน้าเปลี่ยว
"ไม่มีใร่วยหรอ้ะ..แ่เี๋ยวพวพี่่วยเอ..ฮ่าๆๆ" เสียหัวเราะอายรรสามนทำให้เธอสั่นนไร้สิ
"อย่าทำอะไรันเลยน่ะ" เธอพยายามไหว้เพื่อร้ออายรหน้า
"สวยนานี้..พวพี่อใไม่ไหวหรอ้ะ" ายนที่หนึ่เินเ้ามาหาเธอ มือหนาลูบไล้ใบหน้าหวานนเธอ้อสะบัหนี
"อย่าเล่นัวสิ..พี่ะทำให้น้อสุนลืมทุ์เลยนะ" ายนสอเินอ้อมไปทา้านหลัอเธอ
"เราอย่ามัวเสียเวลาันเลยน่ะ" ายนสามูะมีอิทธิพลว่าสอนแรมันเินรมาหาันเรื่อยๆ
"ใเย็นๆสิะ.." ันพยายามึสิลับมาให้มาที่สุ
"เ็ริเว้ย" ายนที่สามเอ่ยึ้น เมื่อมือเรียววาลบนแผอที่ให่นน่าลัว
"โอ๊ย" นีเ่าไปยัุอ่อนอมันแล้ววิ่ให้เร็วที่สุเท่าที่ะทำไ้
"ไปับมันสิวะ" ายนที่สามสั่สอนที่ยืนนิ่ มันรีบวิ่ามันมา ทำไมมันวิ่เร็วอีนิมัน็ว้าัวันไว้
"ปล่อยนะ..่วย้วย" ันร้อนสุเสียเท่าที่ันะทำไ้
"แสบนันะ..มึ" ายนที่สามเินมาอย่าะ่าันให้ไ้
"่วยะ...โอ๊ย" หมัให่อมัน่อยมาที่ท้ออันเ็มๆ ันอ่อนแรลทันที มันลาันเ้าลับไปในอยนั่นอีรั้
"นายให่มีผู้หิโนุ" เสียที่เร่รึมอนที่ับรถแล้วพอะเห็นเหุารืเมื่อรู่เอ่ยึ้น ผมือมือวาอนายให่ หรือ นภัทร
"่วยเธอ" นายให่รีบบอทันที ผมอรถที่หน้าปาอยนั้นแล้วลไปพร้อมันโยมีนายให่้วย
"นามีเสื้อผ้ายัน่าย้ำ..แล้วถ้าไม่มีะนาไหนวะ..ฮ่าๆ" เสียอนที่ทำร้ายนอื่นัึ้น ภาพที่เห็นือมีายนหนึ่รวบแนเธอรึไว้ อีน็อล็อาเธอที่อ่อนแรไว้ ส่วนอีน็ร่อมัวอเธอไว้ ผมเห็นน้ำาอเธอเปื้อนหน้าไปหม
"ไ้เวลาึ้นสวรร์แล้วนะ้ะ" มือสาๆลูบไล้ไปทั่วใบหน้าอัน แ่แล้ว
ผลั่..ุ้บ!!
เสียนั่นทำให้ันพยายามลืมาึ้น ันเห็นผู้ายใส่แว่นำถีบนบนร่าอันเพียแ่นั้นทุอย่า็วูบหายไป
"พาพวมันไปส่ำรว" นายให่ หรือ ภาิน ออำสั่ึ้นเมื่อายรร์แพ้นล้มไปนอนออยู่้วยัน
"รับนายให่" ผมมือ้ายอนายให่ หรือ ยุ์
ภาินเินรเ้าหาผู้หิที่สลบนไม่ไ้สิ เา้อนร่าอเธอึ้นแนบอ ผมและยุ์มอหน้าันทันทีเพราะนายให่ไม่เยทำสิ่นี้ับผู้หินไหน แม้แ่พรรวรทที่วามสัมพันธ์ลึึ้
"ไปเปิประูสิ" นายให่หันมาบอับพวผมแล้วเินนำไป
"นายไปเถอะเี๋ยวทานี้ันัารเอ" ยุ์บบ่าอผมเบาๆ ผมึพยัหน้าแล้ววิ่ามนายให่ไป
"เราะพาเธอไปที่ไหนรับ" ผมพูพลามอระ สายาอนายใหู่อ่อนโยนเมื่อมอเธอนนั้น
"บ้านัน" ภาินพูึ้นพลายิ้มเมื่อเห็นใบหน้าหวานอเธอ
"รับ" ผมอบแล้วับรถรไปยัฤหาสน์แสนให่ แล้ว็เป็นแบบนี้ทุรั้ พรรวรทที่้อยืนรออยู่รอประูราวับเป็นนายหิแ่ริๆเธอ็เป็นแ่เพียนทีู่แลวามเรียบร้อยภายในบ้าน
"นายให่ะอุ้มเธอเอหรอรับ" ผมหันไปถามนายให่
"อืม" ภาินพยัหน้า ประูรถถูเลื่อนโยอัิโนมัิ
"นายหยะ.." พรรวรทที่ำลัะเินเ้ามา้อะัเมื่อนายให่หันไปอุ้มผู้หิแปลหน้านหนึ่ลมาารถ
"เี๋ยวเธอามันึ้นมา้วย" ภาินหันมาพูับพรรวรท้วยสายานิ่ๆเหมือนทุรั้
"นันั่นมันเป็นใร" พรรวรทลาพอที่ะไม่โวยวายเพื่อเอาใภาิน
"เธออยู่ในอันราย..นายให่ไป่วยไว้เท่านั้น" ผมบอับพรรวรท แ่ทำไมใผมมันไม่อยาะให้นายให่เ้าใล้ผู้หินนั่นเลย
๊อ...๊อ
"เ้ามา" พรรวรทเ้ามา้านในห้ออภาิน นัผู้นนั่นไ้นอนบนเียอภาิน ึ่เธอไม่เยไ้สัมผัสมัน ทุรั้ที่เธอมาปรนนิบัิเามัะใ้ห้ออีห้อเท่านั้น
"เ็ัว..เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ับเธอ" ภาินยื่นเสื้อเิ้อเาให้ับพรรวรท เธอำมันแน่นสายาเธอมันแทบลุเป็นไฟ เมื่อเห็นหน้าวิาี
"เสร็แล้วนะะ" พรรวรทออมาาห้อแล้วสวมอภาินา้านหลั
"อบใ..เธอไปพัเถอะนี่็ึแล้ว" ภาินแะมืออพรรวรทออ
"่ะ" พรรวรทยิ้มบาๆแ่เมื่อเินผ่านเาไปรอยยิ้มนั่นลายเป็นรอยยิ้มอปีศาไปไ้
"รีบื่นึ้นมานะ" ภาินยืนมอเธอที่หลับสนิท้วยรอยยิ้มที่ไม่เยให้ใร
"เป็นไ" ผมเอ่ยเสียเรียบๆเมื่อยุ์มาถึ
"็เรียบร้อยี..ำรวำลัามัวอยู่พอี" ยุ์พูึ้น
"แล้วผู้หินนั้นล่ะ" ยุ์ถามผม
"นายใหาพาึ้นไปบนห้อแล้ว" ผมอบพร้อมับถอแว่นออ
"ระวัระป๋อนะ" ยุ์แสยะยิ้มให้ับนที่แอบฟัอผมอยู่
"ไม่มีวันหรอ" พรรวรทพูบ็เินระแทเท้าลับไป
"ไปลับห้อ" ผมพูับยุ์ ่อนะแยย้ายันลับห้ออัวเอ
"เห้อ" เมื่อผมถึห้อและอาบน้ำเรียบร้อย ผมล้มัวลนอนหลับา ภาพใบหน้าอผู้หินนั้นลับลอยเ้ามาไ้
"น่ารั" ผมเผลอพูเผลอยิ้มให้ับใบหน้านั่นริๆหรอ!!
************************
อนแร..เป็นไบ้าะ!!
ไรท์ลแล้วน๊าาาเม้นเยอะๆเนอะ55
วันละอนนะ..โอเมั้ยยยยย^^
ีไม่ี..อบไม่อบ..โปรบอันเนอะๆๆๆ><
.
เม้นเน้อเม้นนนน ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น