คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : นักเลงหัวโกร๋น *0* 70%
โอซาก้า... (ก่อนหน้าเร็นจิจะเข้ามหาลัยฯ)
ณ บาร์เหล้าชื่อดังแห่งหนึ่ง...
“อ๊าว!!โชน ม่ายมาว ม่ายกาบ บบบบ~!!!”เสียงนักดื่มในร้านดังระงมไปทั่วร้าน ทำให้บรรยากาศในร้านดูคึกคื้น
“วันนี้เจ้าสองตัวเพื่อนรักยังไม่มาอีกรึ?”นานาโอะถามชุนซุย
“เดี๋ยวก็คงมาเองแหละ เฮ้อ...ร้านไม่ค่อยมีสีสันเลยแหะ ไม่มีเจ้าสองตัวนั้น -*-“ชุนซุยบ่นเสียงเซ็งๆ แล้วนั่งฟุบลงกับเคาน์เตอร์ในร้าน
ปัง!!
เสียงประตูร้านเปิดออก ทำให้คนในร้านหันไปมองด้วยความสนใจ
“พี่ชุนซุย เหล้ามาอีก เอาตามเดิมมมมม =[]=!!!!”เจ้าโกร๋น เอ๊ย! อิกคาคุตะโกนดังลั่นร้านด้วยสำเนียงโอซาก้าโดยแท้
“โอเค จัดให้น้องรักเต็มที่!!”ชุนซุยบอกแล้วจัดการยกเหล้าประมาณ สามลังครึ่งได้มาวางบนเคาน์เตอร์ในร้าน ถ้าคนทั่วๆไปที่ไม่เคยเห็นเข้ามาคงจะตกใจกันแน่นอน (ถ้าฉันเห็นจริงๆก็ตกใจ : writer) แต่คนในร้านนี้คงชินกับความบ้าของอิกคาคุ และยูมิจิกะแล้วล่ะ เพราะทั้งสองคนนั้น เป็นนักดื่มตัวจริงของย่านนี้
“เอาล่ะ ยูมิจิกะเพื่อนเลิฟ ♥ ชน!!!”ทั้งสองคนยกขวดขึ้นมาชนกันตามที่ทำกันทุกๆวัน
“เฮ้!ชุนซุย... ไอ้เจ้าเร็นจิมันยังไม่กลับบ้านอีกเร๊อะ~!!”ยูมิจิกะถามชุนซุย หลังจากฟาดเหล้าไปเกือบลังได้แล้ว -*-
“อ่า...อีกสักแปบก็คงกลับมาแล้วล่ะ วันนี้มันมีซ้อมบอล -*-“ชุนซุยบอก
ผ่าง...
“พ่อ กลับมาแล้ว =[]=!!!”
“เร็นจิน้องรัก... แกมาดื่มกับพวกเราสะดีๆ เอิ๊ก ~!!” ยูมิจิกะที่ตอนนี้เริ่มเมาได้ที่หลังจากฟาดเหล้าเข้าไป 2 ลังเต็มๆ พูดกับเร็นจิ แล้วกอดคอน้องรัก
“-*- เหม็นเหล้า ออกไป ฉันจะไปนอน” เร็นจิบอกแล้วปัดแขนของยูมิจิกะออก แล้วเดินไปหลังร้านทันที
“มันเป็นอะไรของมันวะ โกร๋น =___=?”ยูมิจิกะถามอิกคาคุที่เริ่มเมาได้ที่แล้วนะตอนนี้
“ไม่รู้สิวะ... เรามาเล่นเกมกันอีกมั้ยยูมิจิกะเพื่อนรักของช๊านนนน !?~”อิกคาคุถามยูมิจิกะ
“แกจะบ้าหรอ...เมื่อวานหัวฉันเกือบแหลกไปเป็นดิน...แต่เอ๊า!!เล่นก็ได้!”ยูมิจิกะบอก แล้วหันไปพูดกับชุนซุย
“พี่ชุนซุย... เอาเหมือนเดิม พวกผมจะเริ่มเล่นเกมกันแล้วววววว!!~ =[]=~!!
“เอ๊าๆ!เปิดพนันครับ...คุณคิดว่าใครจะสลบก๊อนนนน!!”ลูกค้าร้านเริ่มเปิดพนันกัน
“หยุด.. ไอ้สองตัวนี่กลับเดี๋ยวนี้ ท่านเค็มปาจิเรียก -*-“ เสียงกริมจอว์ดังขึ้น
ความคิดเห็น