คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter : 2
Chapter 2
คืนนี้เราค่อยเจอกัน
ฉันนั่งคิดนอนคิด กลิ้งเกลือกไปมาอยู่บนเตียง นึกถึงแต่ประโยคที่ไอ้บ้านั้นพูด ทำไมมันถึงพูดเป็นปริศนาอย่างนั้นนะ ทำไมคืนนี้ฉันจะต้องพบเจอกับนาย
กรี๊ด! >O< นึกถึงแล้วเขินชะมัดเลย คนอะไรก็ไม่รู้ อยู่ใกล้ๆด้วยแล้วตัวแทบจะละลาย หัวใจแทบจะออกมาเต้น ยายยองจีเมื่อไหร่แกถึงจะมีความกล้าไปบอกรักเขาซะทีนะ เดี๋ยวเขาก็โดนคนอื่นคาบไปหรอก
"เฮ้อ...ฉันอยากจะได้ความกล้าจริงๆเลย ความกล้าที่จะบอกรักใครซักคน" ฉันพูดจ้องมองเพดานห้องที่ว่างเปล่า แต่แล้วเสียงของแม่ก็ดังขึ้นมาจากข้างล่าง
"ยองจี หนูช่วยลงมาข้างล่างหน่อย เร็วๆนะ แม่รออยู่ที่ห้องรับแขก"
"ค่า~" ฉันตะโกนลงไป แล้วรีบลุกขึ้นจากเตียง ทำไมแม่ถึงเรียกเราให้ไปหายังห้องรับแขกล่ะ มีใครมาหาหรือไงกัน ฉันคิดเปิดประตูห้อง แล้วเดินลงบันไดตรงไปหาแม่ที่ห้องรับแขก แต่แล้วฉันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อเสียงๆหนึ่งหลุดรอดออกมานอกบานประตู ฉันเงี่ยหูฟังและรู้สึกว่าเสียงนี้คุ้นหูชอบกล ฉันจึงค่อยๆเลื่อนบานประตูออกนิดหนึ่ง ก็เห็นแม่และพ่อ กำลังนั่งสนทนากับผู้ชายท่าทางใจดีคนหนึ่ง และผู้ชายอีกคนที่นั่งหันหลังให้ฉันอยู่
"อ้าว ยองจี หนูไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น เข้ามาซิจ้ะ" แม่เรียก เมื่อหันมาเห็นฉันที่กำลังแอบมองอยู่ ฉันจึงจำใจต้องเปิดประตูเข้าไป และกำลังจะนั่งลงข้างๆแม่ ถ้าไม่ใช่เพราะไอ้หมอนั่น ที่เล่นเอาฉันกรี๊ดแทบไม่ออก
O_O !!!!มันโผล่มาได้ยังไงกัน ไอ้หมอนั้น ไอ้ผู้ชายนิสัยแย่ๆคนนั้น
"เป็นอะไรไปยองจี ทำไมหนูทำหน้ายังกับเห็นผีล่ะลูก"
"นั้นซิ"
"ปะ...เปล่าค่ะ" ฉันตอบ จ้องหมอนั่นด้วยความตกใจ ส่วนไอ้บ้านั่นก็มองฉันแล้วยักคิวให้ทีหนึ่ง -_- "ว่าแต่แม่เรียกหนูมาทำไมเหรอคะ"
"คืออย่างนี้นะยองจี นี้คือคุณ คิม แจวอง เพื่อนของพ่อ และนี้ คิม อินยอง ลูกชายของเขา"
ออ...หมอนี้ชื่อ คิม อินยอง นี้เอง
"สวัสดีค่ะ คุณอา" ฉันหันไปทักให้กับพ่อของตาอินยอง ตาบ้าที่นั่งมองฉันแล้วยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่
"สวัสดีจ้ะ ยองจี หนูโตขึ้นเยอะเลยนะ ฉันยังจำได้ว่าเคยเจอหนูครั้งล่าสุด ก็ตอนที่หนูยังอายุสองสามขวบอยู่เลย ส่วนนี้ก็ลูกชายฉัน ฉันอยากจะให้หนูทำความรู้จักกับเขาไว้ให้มากๆนะ เขาก็รุ่นเดียวกับหนูนี้แหละ"
"ทำความรู้จัก" ฉันทวนคำ มาทำความรู้จักอะไรกันตอนนี้ห๊า "ทำไมล่ะคะ"
ฉันถาม มองไปรอบๆโต๊ะ นี้มันเรื่องอะไรกัน ทำไมวันนี้แม่และพ่อดูแปลกๆ
"มีอะไรหรือคะ"
"คืออย่างนี้นะยองจี แม่กับพ่อจะต้องไปอยู่ต่างประเทศซัก 1 ปี"
O_O !!!!
"อะไรนะ!" ฉันร้องลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจ "ไม่เห็นแม่บอกหนูเลย"
"คือมันกระชันชิดนะยองจี ผู้จัดการของพ่อเขาต้องการให้พ่อไปทำโปรเจคหนึ่งที่อเมริกา และเขาก็เพิ่งสั่งมาเพื่อไม่กี่วันก่อน และแม่ก็ต้องไปคอยดูแลพ่ออยู่ที่โน้นด้วย"
-O-
อะไรกันเนี่ย ฉันกำลังจะถูกทิ้งเหรอ
"แล้วหนูล่ะคะ"
"หนูก็อยู่ที่นี่ต่อไปจ้ะ เพียงแต่ว่า....ไม่ใช่ตามลำพัง"
=_=
"แม่หมายความว่าไงคะ"
"ยองจี ตรงนี้อาขอเป็นคนพูดนะ" คุณคิม แจวองกล่าว "ย้อนไปเมื่อ 17 ปีก่อน ตอนที่ภรรยาของอา และคุณลี ตั้งครรถ์ อากับฮันซองก็ได้สัญญากันไว้ว่า ถ้าเกิดว่าเด็กที่อยู่ในท้องของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เกิดเป็นชายและหญิง เราก็จะให้หมั้นกัน แต่ถ้าเป็นหญิงหรือชายทั้งคู่ ก็ถือว่าโมฆะกันไป แต่ที่นี้ ภรรยาของฉันได้ให้เกิดทารกเพศชายขึ้นมา ส่วนแม่ของหนู ก็ให้กำเนิดทารกเพศหญิงขึ้นมา สัญญาระหว่างอากับฮันซองจึงต้องดำเดินต่อไป และนั่นหมายความว่า หนูกับอินยองคือ คู่หมั้นกัน
คู่หมั้น คู่หมั้น คู่หมั้น
ฉันเห็นคำๆนี้ลอยอยู่ในหัวฉันเต็มไปหมด และสมองอันจนปัญญาของฉันกำลังค้นหาความหมาย ของคำๆนี้อยู่
ติ้ง ต่อง
และดูเหมือนว่าฉันจะพบแล้ว
O_O !!!!
อะไรนะ.....คู่หมั้นเหรอ ฉันกับอีตานี้
"อะไรกัน ตกใจจนยืนทื่อเป็นท่อนซุงเชียวเหรอ"
มันพูดแล้ว ไอ้บ้านั้นพูดแล้ว ที่แท้มันก็รู้ตั้งแต่ต้นนี้เอง
"แล้วในฐานะที่พวกหนูเป็นคู่หมั่นกัน พ่อกับแม่ก็ได้ปรึกษาและตกลงกันว่า จะให้อินยอง ย้ายมาอยู่กับลูกที่นี่ จนกว่าพ่อกับแม่จะกลับมา"
O_O !!!!
อะไรนะ....จะปล่อยหนูให้อยู่กับไอ้บ้านี้อ่ะนะ
"และกำหนดวันไปของพ่อกับแม่คือพรุ่งนี้ เครื่องจะออกตอนบ่าย3โมง"
O_O !!!!
อะไรนะ....พรุ่งนี้
โอ๊ย! ฉันอยากจะบ้าตาย ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีว่านี้คือ ความฝัน
"คุณน้าครับ ผมว่ายองจีดูจะช็อคไปแล้วนะครับ"
"นั่นซิ ยืนเอ๋อเลย"
"ยองจี เฮ้ ยองจี หนูช่วยพูดอะไรหน่อยซิลูก แม่อยากจะรู้ความรู้สึกของหนู"
ฉันหันไปมองหน้าแม่ ทำหน้าเบ้ คล้ายกับคนที่อยากจะร้องไห้และอยากจะบ้าตายในเวลาเดียวกัน
"ถ้าพ่อกับแม่จะต้องไปจริงๆ และหนูจะต้องอยู่ที่นี้ ข้อนี้ให้ค่ะ หนูสบายมาก แต่ไอ้สองข้อหลัง ที่บอกว่าหนูกับหมอนี้จะต้องอยู่ด้วยกันและเราเป็นคู่หมั่นกัน ข้อนี้หนูรับไม่ได้ค่ะ และไม่มีทางเป็นไปได้ด้วยค่ะ!!!"
"แต่ว่ายองจี พวกเราได้ตัดสินใจกันแล้ว และเราเห็นว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับหนู อีกอย่างอินยอง ก็เป็นผู้ชายที่ดีมากด้วย ระยะเวลา 1 ปีนี้จะทำให้หนูรู้จักและสนิทสนมกับเขามากขึ้น"
-_- โธ่...แม่คะ หนูอยากจะบอกแม่เสียเหลือเกิน ว่าจะ 1 ปีหรือ 2 ปี หนูก็ไม่อยากรู้จักกับผู้ชายคนนี้แม่แต่ วินาทีเดียว
"ผมว่ายองจีเขาคงกลัวผมนะครับ"
-_- นั่นนายจะพูดอะไรนะ ฉันเรอะกลัวนาย
"กลัวว่าผมจะทำอะไร เด็กอย่างเขา"
-_-^ เด็ก เรอะ
"ทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้มีอะไรที่จะดึงดูดผมได้เลย"
-_-^^ ดึงดูด ไม่ได้เรอะ
"เขาคงคิดว่า ตัวเองสวยจนจนผมจะหน้ามืดตามั่วไปทำอะไรเขานะครับ"
-_-^^^ หน้ามืดตามั่ว เรอะ
อ๊าก! ไม่ไหวแล้วโว๊ย! นาย นายอีกแล้วที่ทำให้อารมณ์ของฉันได้วันนี้ แทบจะพุ่งปี๊ดอยู่ได้ทั้งวัน แก ตายซะ ไอ้บ้าอินยอง
ฉันคว้าเค้กก้อนสามเหลี่ยมที่ถูกตัดไว้ในจานข้างๆน้ำชาของแต่ละคน ขึ้นมากำไว้ในมือ แล้วโปะลงไปบนใบหน้าของผู้ชายที่กำลังยิ้มเยาะอย่างมีความสุขอยู่ข้างหน้าฉัน ฉันจัดการใช้มือละเลงไปทั่วใบหน้าของเขา ทุกคนต่างอ้าปากค้างมองฉันกันหมด แต่แม่คะ หนูขอโทษจริงๆ ที่ต้องเสียมารยาท หนูถึงขีดสุดแล้วคะ
"-_-^^ เธอมันจะมากเกินไปแล้วนะ" ตานั้นพูด ปายเค้กออกจากหน้าและก่อนที่ฉันจะไหวตัวทัน เค้กที่อยู่ในจานของเขาก็ขึ้นมาอยู่บนใบหน้าของฉันเรียบร้อยแล้ว
แก ไอ้บ้าอินยอง แกกล้าทำฉันเรอะ ฉันเดินอ้อมโต๊ะไปหาเข้าแล้วจัดการต่อยเข้าที่หน้าทันที แต่ไอ้บ้านั้นหลบได้อีกแล้ว แถมยังล็อคแขนฉันไว้อีก แต่คราวนี้ฉันไม่ยอมหรอก ฉันกระทืบเท้าของเขาทันที เขาร้องโอ๊ย แล้วก้มลงไปจับเท้าตัวเอง และนี่แหละโอกาสทอง ฉันตั้งท่าจะเตะเขาให้หงายหลัง แต่หมอนั้นดันรู้ซะก่อน เขารีบรวบขาของฉัน จนฉันเสียหลักหงายหลัง ก้นกระแทกพื้นอย่างจัง
แต่เฮ้ย ทำไมหน้าของหมอนั้นถึงเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น และ จุ๊บ
O_O
อะไรนะ อะไรนะ อะไรนะ เสียงเมื่อกี้มันคืออะไรกัน
ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก
>O<
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้า ลุกออกไปจากตัวฉันนะ"
ฉันผลักนายอินยองออกไปเต็มแรง จนเขากระเด็นออกไปอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ฉันรีบลุกขึ้นยกมือถูปากทันที และน้ำตาก็ค่อยๆโผล่ขึ้นมาคลอเบ้า นั่นมัน First Crist ของฉันนะ
"หยุดนะ นั่นมันถือว่าเป็นโมฆะ โมฆะ" ฉันร้อง ฉันไม่ยอมรับมันหรอก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมีคิสแรกกับหมอนี้นะ คิสแรกของฉัน ฉันอยากจะให้เป็นจองมินนะ "นั้นมันจูบแรกของฉันนะ"
"โธ่เว้ย! ยายบ้า นั่นมันก็จูบแรกของฉันเหมือนกัน"
O_O เอ๋? นี่ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม จูบแรกเหรอ จูบแรกของหมอนี้เหรอ ตายแล้ว ดูไอ้บ้านั่นทำท่าซิ ทำอย่างกับว่ากำลังเขินอยู่
"เอาล่ะจ้ะ ดูเหมือนว่าพวกหนูจะกระฉับความสัมพันธ์มาได้ก้าวหนึ่งแล้วนะจ้ะ" แม่ของฉันพูด ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับพ่อ และคุณอา แจวอง "เพราะฉะนั้น แผนที่พวกเราได้ว่างกันไว้ก็จะไม่ล้มเลิก ซึ่งนั้นแปลว่า พรุ่งนี้พ่อและแม่จะบินไปอเมริกา และอินยองจะย้ายมาอยู่กับลูก 1 ปี"
TT_TT
ใครก็ได้ ช่วยบอกทีว่าฉันฝันไป!!!!!!!!!!!!!!!!!
.........................................................................
ความคิดเห็น