คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คุณแม่ทำคลอด
ณ โรงพยาบาลทำคลอดชื่อดัง ย่านโคเวอร์บลูเบอร์รี่
+++++++++++++++++++
"Mythgazine การคลอด"
เปิด VIII-VIIII p.m. [1 hour ]
หยุดวันอาทิตย์
++++++++++++
-ห้องผ่าตัด-
"โอ้ววววว อู๊ยยยยยยยยยยย" เสียงร้องของสตรีนางหนึ่งที่นอนหราอยู่บนเตียง แผดดังออกมา จากปากจู๋ๆ ของนางอย่างไม่อายฟ้าอายดิน
"เบ่งครับเบ่ง เบ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " เสียงพูดของหมอสูติหน้าตาดีคนหนึ่ง( โฮะๆๆ...ของมันแน่ ) เปล่งออกมาด้วยความร้อนรุ่มใจ >o<
หลังจากที่สตรีชุดขาวเบ่ง เบ่ง และเบ่ง จนลูกกะตาแทบถลนแล้ว ในที่สุด......
หมอสูติก็พูดขึ้นกับบุรุษพยาบาลร่างอ้วนโคตรๆที่ยืนมอง.....พลางซับเลือดกำเดา ด้วยน้ำเสียงกระเส่าสั่นว่า
"ไอเข่ง!!! รีบไปหยิบอีโต้ ที่แหนบขนรักแร้เบอร์ O.II กะด้ายเชือกฟางมาซิ ด่วนๆๆ"
"นะ..นี่...คะ...คะ..คะ...ครับ" บุรุษพยาบาลรีบยื่นอุปกรณ์ทำคลอด ส่งให้มือหมอทันที ไม่มีรีรอ!
หลังจากอุปกรณ์เครื่องใช้ในครัว เอ่อ หมายถึงเครื่องมือแพทย์ มาอยู่ ในมือแล้ว
หมอก็ไม่โอ้เอ้ รีบพลิกหนังสือ สืบจากศพ ของหมอพรทิพย์แก ไปที่หน้าสุดท้ายทันที
ใช่ แล้ว...หมอสูติหน้าหล่อ ต้องผ่าเอาเด็กออกมา โดยที่เขา......ต้องทำตามกรรมวิธีในหนังสือ!!!!! (หรือนี่??)
- ขั้นแรก ให้หมอสูติคว้าเอาอีโต้จากร้าน จิตรลดาการแทง( แอ๊ก!!! คุ้นๆ ชื่อนี้ ) เฉาะลงไป...กลางพุงโตๆของหญิงสาว
(ที่แหกขากรรไกรร้อง แอ้ก อ๊าก อยู่บนเตียง) เหมือนกับเฉาะลูกแตงโม ^^
- ขั้นที่สอง หลังจากเฉาะลงไปแล้ว ให้ใช้คีมแหนบขนรักแร้ขนาดพอเหมาะมาคีบตัวเด็กในท้อง
สำหรับคุณหมอมือใหม่ ขั้นตอนนี้ควรระมัดระวังเป็นพิเศษ เพราะหากทำพลาดประการใด
ร่างของเด็กจะมีตำหนิ ( และไม่เหมาะแก่การศึกษาของนิสิตแพทย์....)^^
- ขั้นที่สาม ทำการตัดรก (เก็บไว้ต้มกินกะน้ำพริกหนุ่ม )
- ขั้นที่สี่ เย็บท้องแม่ด้วยเชือกฟาง ^^
+++++++++ใช่ แล้ว นี่คือขั้นตอนผ่าคนตายทั้งกลมอย่างไรไม่ให้มีตำหนิ+++++++++
ใช่ แล้ว.....คุณคิดไม่ผิดหรอก
ผู้หญิงที่กล่าวถึงข้างบน คือ ราชินีแห่งสรวงสวรรค์ มารดาแห่งสตรีทั้งปวง เฮร่า มามี้ผมเอง เฮ้!! O/
และเด็กที่น่ารักน่าเอ็นดูคนนั้น ก็คือผม....โฮะๆๆๆ
ในที่สุด ผมก็โผล่ออกมาจากท้องมามี้จนได้ หลังถูกดองเค็มไว้น้าน นาน.....
เฮ้อ......เข้าเรื่องกันต่อเลย หลังจากที่ผมลืมตาดูสวรรค์ได้ไม่นาน ป๋าก็มาเยี่ยมพร้อมกับเด็กทารกตัวดำปื้ดอีกคน
"ไฮ้ เฮลจ๋า ซูซี่มาแล้วจ้ะ อยู่นี่แล้วน่ะ" ป๋าร้องเพลงตกยุคเพลงหนึ่ง พลางเดินเข้ามาหาผมกะมามี้บนเตียง
"เขยิบมาใกล้ๆ ..คิกๆ เฮลจ๊ะ เป็นยังไงแล้วบ้าง" ในที่สุดป๋าก็พูด
"เจ็บน่ะสิคะ ถามเค้าได้ แล้วตอนที่เค้าปวดท้องคลอดอ่ะ ตัวไปอยู่ไหนมา" มามี้ชวนป๋าสนทนาพลางอุ้มตัวผมไว้ในอ้อมอก
หลังจากที่ก่อนหน้านี้ ทะเลาะกันอย่างกะ......
"เอ่อ...คือซูสไปดูงานที่ทำค้างอยู่อะจ้ะ"
----ป๋าตอบแบบมีพิรุทธ์แฮะ - - ผมคิด----
" แล้วไป ไม่ใช่ไปทำคลอดให้อีหนูที่ชื่อ อะไรแมงดา อะไรเนี่ยสักอย่างนะ" โอ้ หลังจากมัวทำคะแนนเอาใจป๋า
ผมนึกว่ามามี้จะลืมดานาเอ ไปแล้วสักอีก
"โอ้ยยย เฮล!!! ทำไมระแวงซูสอีกแล้ว ฮึ!! งอนแล้วนะ" ป๋าตอบเชิงอิดอ้อน
"เออๆๆ เค้าขอโทษตัวก้อด้ะ เอ๊ะ!! เด็กนิโกรนั่นอะ ลูกใครกัน" มามี้ถาม
" อ้าว ลูกของเราอีกคนไงจ๊ะ......" ป๋าพูด " เฮลไม่รู้หรอ ตัวเป็นคนคลอดเองไม่ใช่หรอ "
"ไม่รู้ เค้าผ่าน่ะ ไม่ได้คลอดเอง"
และแล้ว...............!!!!!
ความคิดเห็น