คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้หญิงลืมยาก++--++ป๋าซูสลืมยาก(รึป่าว)
ผู้หญิงลืมยาก++--++ป๋าซูสลืมยาก(รึป่าว)
---ตอนที่ป๋าเล่าเรื่องตำนานรักของป๋ากับดานาเอนั้น ช่วงแรกๆก็ดู happy ดีอยู่หรอก แต่พอมาถึงตรงที่นางตั้งครรภ์นี่สิ สีหน้า ป๋าตอนที่เล่า ดูเศร้าสร้อยจริงๆ เพราะว่า......
หลังจากดานาเอตั้งครรภ์ได้ไม่กี่เดือน ความรักลับๆของป๋ากับ เจ้าหล่อน ที่ดูท่าว่าจะไปได้สวย ก็มีอันต้องจบเห่ลง ป๋าซูส คนดี จำต้องเอ่ยปากลานาง เพื่อที่จะกลับไปทำหน้าที่ ควบคุมดูแลสิ่งต่างๆที่องค์มหาเทพเขาควรจะต้องทำกัน หลังจากที่ป๋า แกละเลยมานานหลายสิบปี -_-
เอ้อ...มาถึงตรงนี้ ก็นึกอะไรขึ้นมาได้อยากนึง คืองี้ๆ ถ้าหากคุณมีชีวิตรัก ที่เป็นเหมือนดานาเอ (อู้วว...ว้าว) แล้วเทพที่คุณเสียตัวให้นั้น( อ๊าง~ พูด'ไรก็ไม่รุ ตัว เค้าเขินแย่) บอกแบบทำนองของป๋าซูสเขาล่ะก็ เชื่อผมเหอะ คุณน่ะ...มีเปอร์เซ็นต์ที่จะโดนทิ้งเยอะ โฮ่ๆ ฮี่ๆ เชื่อป้ะล่ะ????
ดานาเอตกตะลึง ตึ่ง.... ตึ๊ง มาก!!!! ที่รู้ว่าตัวเองเผลอตัวไปตกล่องปล่องชิ้น เป็นภรรยาขององค์มหาเทพเข้าให้ เพราะใครๆต่างก็รู้กันดี ว่ามหาเทพองค์ปัจจุบันนี้ เนี่ย เขาได้ยกมงกุฎ สายสะพาย และตำแหน่ง ราชินีแห่งสรวงสวรรค์ ให้กับมามี้ ภรรยา และ พี่สาวแท้ๆของตนเอง ไปแล้ว
เฮ้ออออ...... กรณีนี้ ดานาเอเลยเป็นฝ่ายที่ต้องเจ็บมากที่สุด นางไม่มีเจตนาที่จะทำร้ายจิตใจเฮร่าเลยซักกะนิด เพราะหากนางทำให้มามี้ผม โกรธขึ้นมาแล้วล่ะก็......บรรลัยเลยล่ะ อย่าลืมสิครับ มามี้ผมน่ะเป็นมารดาแห่งสตรีทั้งปวงนะ
+-+-+-+-+- +-+-+-+-+- +-+-+-+-+
ดานาเอนิ่งเงียบอยู่นานมาก หลังจากที่ป๋าบอกความจริงและภารกิจสุดสำคัญ ( ที่ต้องไปนั่งจิ้มนิ้วสั่งทาส >< )
“ถ้าหากเฮร่าจับได้ ว่าข้า.......แทงนางข้างหลัง อีกคนหนึ่งล่ะ”
-----------เงียบฉี่-----------
“นางจะไม่มีทางโกรธเจ้า และทำอะไรเจ้าได้เลย” ป๋าเอ่ยขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่แบบว่า เศร้าสุดๆ
“ข่าวที่ลือกันว่า ผู้หญิงของท่านแต่ละคนโดนนางสังหาร หรือไม่ก็ถูกสาปให้เป็น ลิงบาบูนตูดแดงล่ะ”
“ข้าก็ชอบลิงบาบูนที่ตูด...เอ่อ ข้าหมายถึง มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นกับตัวเจ้าได้แน่นอน”
“อย่าหลอกข้าเลย มหาเทพ” เสียงที่เคยนุ่มหวานหู กลับกลายเป็นเสียงที่กระด้างหยาบ
“โธ่ ดาลิ้งของซูส ทำไมพูดกับเค้า ห่างเหินอย่างนั้นเล่า” ป๋าจะเข้าไปจับมือดานาเอ แต่นางก็รีบเก็บมือ
มาถึงตอนนี้ ป๋าก็จำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
“โธ่ ก็เรื่องมันผ่านมาหลายพันปีแล้วนี่”
--ป๋าแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ไม่อยากเล่ามากกว่ามั้ง ผมคิด--
<<< ตอนที่ป๋าเล่านั้น ผมยังอยู่ในราชวงศ์เทพไฮโซวววอยู่เลยอ่า ราวๆตอนอายุ LX ปีได้มั้ง >>>
ป๋าจำได้แต่เพียงว่า พอ ป๋าตัวพ้นจากขอบประตู ก็ได้ยินเสียงของดานาเอกรีดร้องด้วยความแค้น เสียใจ หรืออะไรก็ตามที แต่ ป๋าก็ไม่กล้าเข้าไปสบตานางอีกต่อไปแล้วล่ะ คงเพราะป๋าแกรู้สึกผิดน่ะ
เหตุการณ์นั้น ทำให้ ป๋าเลิกพฤติกรรมตามหารักครั้งใหม่ไปนานเลยแหละ ป๋ารู้สึกผิดมากๆ คงจะ คิดย้อนไปถึงพวกผู้หญิงคน (หรือ ตน หรือ ตัว!!!)ก่อนๆด้วยแหละ ว่าพวกนางจะต้องทุกข์ใจ เศร้าใจแค่ไหน
แต่มามี้กลับดีใจเป็นที่สุด ที่ป๋าเลิกทำตัวเจ้าชู้เสียที ( แต่ ป๋าก็ทำได้ไม่นาน ร้อก คอยดู Y_Y)
เธอปรนนิบัติและดามใจ ป๋า เป็นการใหญ่ (และก็ดูเหมือนป๋าจะพูดถูก ที่มามี้ จะไม่ไปทำร้ายดานาเอกับลูก เพราะมามี้มัวแต่ทำคะแนนเอาใจ ป๋า จนลืมไปเสียสนิท ........นานๆเขาจะอยู่ที่พระราชวังมหาเทพซักทีนี่)
และอย่างที่ผมเคยบอกพวกคุณ
-------------------------
**ห้วงเวลาแห่งรักมักเกิดขึ้นตอนเจ็บไข้ได้ป่วย**
^หลังจากนั้นไม่นานมามี้ก็ตั้งครรภ์^
ความคิดเห็น