“ ผมก็แค่ไม่อยากอยู่คนเดียว ”
รูปร่างลักษณะ : เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งพอดี แขนขานิ้วมือเรียวยาว ผมสีน้ำตาลเข้ม(เริ่มยาวปรกหน้าหน่อยๆเพราะไม่ได้ออกไปตัดนานแล้ว) ส่วนตามีสีน้ำตาลอ่อน
สายตาเรียบนิ่งแต่เฉียบคมถ้าจ้องเข้าไปจะรู้ว่ามีสเน่ห์อยู่ลึกๆ มีใบหน้าสวย คิ้วบาง ริมฝีปากเรียวสีอมชมพูอ่อน มีผิวพรรณขาวเนียน จับแล้วพอนุ่มมือ เนื่องจากไม่ค่อยได้ไปทำอะไรที่ไหนอยู่แต่ในบ้าน(แดดประเทศไทยทำไรไม่ได้และมาจากตปท.ตั้งแต่แรกเลยขาว) แต่ก็เป็นเหตุทำให้ไม่ได้มีเรียวแรงมากมายเท่าไหร่ด้วย
ชื่อ-นามสกุล : ดวิน ลีออน [ Davin Leon ] ชื่อเล่น : วิน [ Vin ] ฉายา : มือขวาปริศนาของคิง (ในเกม) *ไม่จำเป็น เพศ / บทบาท : ชาย l ฝ่ายรับ อายุ : 17 ปี (ใกล้ 18) สัญชาติ l เชื้อชาติ : Thai - Welsh l British ส่วนสูง / น้ำหนัก : 1.7 m / 62 kg *ไรท์ปรับเปลี่ยนได้ตามใจชอบ
นิสัย : เป็นคนที่ออกจะไม่ค่อยพูดจาอะไร เงียบๆ ไม่ชอบสุงสิงกับใครมากเท่าไหร่ ไม่เคยมีใครเห็นสีหน้าอื่นกันจึงทำให้คนไม่ค่อยกล้าไปพูดด้วยบ่อยๆ แต่แท้จริงแล้วเป็นคนใจเย็น ลึกๆแล้วอ่อนโยนเหมือนแม่ของเขาแต่แค่ไม่ได้แสดงออกทางสีหน้าและคำพูดเท่าไหร่
ออกไปทางการกระทำมากกว่า สรุปคือดูเป็นคนนิ่งๆนั่นเอง
ลักษณะการพูดคุย : พูดคุยแบบธรรมดาแต่น้ำเสียงจะออกเรียบๆ ใช้คำว่า ผม-คุณกับใครหลายๆที่ไม่รู้จักคนรวมทั้งคนที่อายุมากกว่าถึงแม้ว่าจะสนิทก็ตาม
เวลาพูดก็จะลงท้ายด้วยคำว่าครับอยู่ตลอด ถ้าพอรู้จักในรุ่นเดียวกันหรือรุ่นเพื่อนก็จะเรียก
ฉัน-นาย/เธอ แต่กับเด็กๆจะเรียกพี่-หนูและใช้น้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเดิมหน่อยๆ ยกตัวอย่างประโยคพูด1. คุยกับพ่อ(ปกติเป็นภาษาอังกฤษ) - "พรุ่งนี้พ่อไม่อยู่นะ พ่อจะไปดูงานที่ต่างจังหวัด" "..ครับ " "อยากได้อะไรให้พ่อซื้อมาฝากไหม?" "ไม่ครับ.. ขอแค่ให้พ่อโชคดีและเดินทางอย่างปลอดภัยก็พอ" 2. คุยกับอาจารย์* - "วันนี้ว่างมาเล่นตอนหนึ่งทุ่มไหมวิน∽ วันนี้จะพาไปตีบอสที่เข้ามาใหม่" "ก็ว่างครับ แต่ผมอาจจะไปช้าหน่อยเพราะผมมีงานที่ต้องทำ 'จารย์เล่นไปก่อนเลยก็ได้" "โอเค รีบๆมาแล้วกันนะพ่อมือขวาสุดเก่ง∽" 3. คุยกับรุ่นเพื่อน - "วิน ขอฝากงานให้นายไปส่งกับครูให้หน่อยได้ไหม" "..เธอไม่ว่างเหรอ?" "เอ่อ.. คือเราต้องรีบกลับอ่ะ ถ้าไม่อยากช่วยก็--" "อืม เดี๋ยวไปส่งให้" 4. คุยกับคนแปลกหน้า - เหตุการณ์1*ได้ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย " ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าทางไปคาเฟ่เปิดใหม่อยู่ที่ไหนเหรอคะ " " อ่อ.. ถ้าคุณเดินตรงไปข้างหน้าแล้วเลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมก็จะเจอครับ.. " " อ๋อ ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ " (ส่วนมากจะใช้ผม-คุณ) เหตุการณ์2 *คนอายุมากกว่า " นี่พ่อหนุ่ม ช่วยขนของพวกนี้หน่อยได้ไหม " " ครับ " " ขอบคุณนะพ่อหนุ่ม " " ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ " (ถ่อมตนกับผู้ใหญ่) เหตุการณ์3 *เด็กน้อย " ฮืออ " " หนูเป็นไรครับ ร้องไห้ทำไมหื้ม? " " ฮึก ผม.. ทำไอติมหก ผมยังไม่ได้กินเลย ฮืออ " " ไม่ร้องนะครับๆ เดี๋ยวพี่พาหนูไปซื้อเอง เลิกร้องนะครับ "/ยิ้มอ่อนให้นิดๆ (ทำตัวอ่อนโยน แต่ไม่ค่อยทำต่อหน้าคนอื่นให้เห็นเท่าไหร่) *(เพิ่มเติมคือถ้าใครขอความช่วยเหลือ วินช่วยอะไรได้ก็ช่วยนั่นแหละ)
ไซเบอร์ที่พัวพัน : ติดเกมที่ส่วนมากจะเล่นกันเป็นกลุ่ม เช่น ปาร์ตี้ลงดัน โดยมีอาจารย์*เล่นอยู่ด้วย
ประวัติ : ตอนเด็กๆวินเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส
ยิ้มร่าให้กับทุกคน มีอัธยาศัยดี
ติดแม่ซะส่วนใหญ่เพราะพ่อทำงานอยู่ที่บริษัทใหญ่ของตัวเองอย่างเดียวแทบไม่ว่างมาอยู่ด้วยเลย แม่ของวินเป็นคนใจดี อบอุ่น ทุกๆวันวินจะชอบไปนั่งดูแม่เวลาทำอาหารบ่อยๆ โดยเฉพาะเวลาแม่ทำขนมอร่อยๆให้ทาน แม่ชอบเล่าเรื่องสนุกๆให้ฟังก่อนนอน ชอบกอดชอบหอมแก้มเขา เป็นคนเดียวที่แสดงความรักและความเอาใจใส่ให้กับวิน ต่างจากพ่อที่ใช้เวลากับการหาเงินและดูแลบริษัทมากกว่า แต่พอวินอายุประมาณเก้าขวบ
แม่ก็ได้เสียชีวิตเพราะเกิดอุบัติเหตุรถชนตอนที่แม่เดินออกไปซื้อของมาทำอาหารให้ทานเป็นมื้อเย็น ทำให้วินกลายเป็นเด็กที่ไม่ร่าเริงเหมือนเก่า เริ่มเก็บตัวเงียบ
ที่บ้านก็มักจะไม่มีใครอยู่นอกจากแม่บ้านที่พ่อจ้างไว้ให้มาดูแลทำความสะอาดเพราะพ่อจะกลับมาอีกทีก็มืดค่ำ ทำให้ในใจวินก็รู้สึกเหงาขึ้นทุกวันจึงใช้วิธีวาดรูปในสมุดแก้เหงาไปเรื่อยๆ จนฝีมือเริ่มดีขึ้นทุกๆวัน
พออายุสิบสองพ่อก็ขยายธุรกิจได้หลายแห่ง จนได้ไปนัดคุยธุรกิจที่ไทย พ่อจึงมีความคิดที่จะลองย้ายให้ลูกไปอยู่ที่ไทยกันดูเพราะภรรยาเขาเคยบอกเอาไว้ว่าอยากพาวินให้ไปไทยถ้าลูกโตกว่านี้ จึงพาวินไปเรียนมัธยมที่นั่นเลย (เป็นโรงเรียนที่ใช้สูตรนานาชาติสอน แต่ก็มีภาษาไทยให้เรียนด้วย) ตอนแรกวินก็ไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เพราะสภาพอากาศมันร้อนมากๆแต่พออยู่นานๆไปก็เริ่มชินกับทุกอย่างแล้วก็เริ่มพูดภาษาไทยได้ชัดขึ้น
พออายุสิบหก(ขึ้นม.ปลาย) ก็เลยลองขอพ่อออกจากบ้านไปอยู่คอนโดคนเดียวเนื่องจากโรงเรียนที่พ่อบังคับให้เรียนมันอยู่ไกลจากตัวบ้านและรถก็ติดอยู่บ่อยๆ ในใจก็อยากลองไปอยู่คนเดียวให้เป็นดูบ้างเพราะโตไปจะได้ช่วยเหลือตัวเองเป็น พ่อจึงอนุญาตเพราะวินโตพอแล้วที่จะลองไปอยู่ดูแลตัวเองได้เลยยกคอนโดให้หนึ่งห้อง(เป็นหุ้นส่วนธุรกิจของพ่ออยู่แล้ว) ส่งเงินให้อยู่ใช้ได้อย่างสบายทุกๆเดือนไม่มีขาดและไม่ได้ตามเซ้าซี้อะไรลูกมากมาย นานๆทีก็จะโทรมาถามถึงความเป็นอยู่กันบ้างเพราะพ่อก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศเพื่อทำการขยายและดูแลธุรกิจต่อไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยว่าง วินจึงมีความเป็นส่วนตัวของตัวเอง
หลังจากนั้นไม่นาน จู่ๆวินก็ได้ลองพูดคุยกับใครคนหนึ่งในแอพที่เผลอกดแอดไป คุยไปสักพักก็เลยลองเล่นเกมที่เขาได้แนะนำให้ลองเล่นกับเขาดู
มันทำให้วินเริ่มรู้สึกไม่เงียบเหงาเพราะมีคนอื่นๆมาเล่นอยู่ด้วย ทำให้วินเริ่มติดเกมนั่นเอง
แต่ก็ไม่ได้ละการเรียนไปไหนและยังชอบการวาดรูปกับฝึกทำอาหารใหม่ๆอยู่ตลอด
ตัวละครพ่วง :อาจารย์ - เป็นคนที่ชวนให้มาลองเล่นเกม
เป็นเกมเมอร์ที่เก่งอันดับต้นๆแต่ไม่มีใครรู้จักตัวจริง มีแค่คนที่สนิทจริงๆเท่านั้น
ความสัมพันธ์กับวินเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันเฉยๆ คำว่า'อาจารย์'วินเป็นคนเรียกเองเพราะเขาเป็นคนที่สอนให้วินเล่นเกมจนเก่ง
ชอบ l เกลียด l กลัว l แพ้ : ชอบทานอาหารทุกชนิด แต่ขนมที่ชอบเป็นพิเศษคือดาร์กช็อคโกแลต l เกลียดกลิ่นน้ำหอมจัดๆ ความสกปรกหรือไร้ระเบียบ ไม่ชอบพวกดีแต่ปากเอาแต่พูดแต่ทำไม่ได้ l ลึกๆในใจแล้วก็กลัวการสูญเสีย l แพ้ฝุ่น ไม่สามารถอยู่ในห้องที่อับๆนานได้ จะเกิดอาการจามและเริ่มคันเนื้อคันตัว
ความสามารถพิเศษ : เรียนรู้ได้เร็ว(หัวไว) เป็นคนสมองดี ทำให้เวลาจะทำอะไรก็สามารถทำออกมาได้ดีในเวลาไม่นาน เช่นการเล่นเกมเพราะว่าใช้เวลาแค่ปีเดียวก็สามารถเป็นเกมเมอร์ที่เก่งอันดับต้นๆตามอาจารย์ได้แล้ว และเช่นเดียวกับการที่ย้ายมาอยู่คนเดียวเพราะตลอดเวลามานั้นวินปรับเปลี่ยนตัวเองได้ในเวลาไม่นานเนื่องจากอยู่บ้านก็คอยดูแลตัวเองในหลายๆเรื่องอยู่แล้ว *แต่ก็ไม่จำเป็นต้องทำได้ทุกเรื่องก็ได้ค่ะ
เพราะความถนัดของคนเรามันก็มีไม่เท่ากัน
งานอดิเรก : ว่างๆก็ชอบวาดรูปเหมือนตอนเด็กๆ ชอบทำอาหารเหมือนที่คุณแม่ชอบทำ(ส่วนมากจะชอบหาเมนูพิเศษมาทำในเวลาที่ว่างๆหรือวันสำคัญ) ถ้าอาจารย์ชวนเล่นเกมก็จะเล่นยาวตลอด
เพิ่มเติม :- เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ส่วนมากจะเป็นแบบสบายๆ
เช่น เสื้อยืดธรรมดาไม่มีลาย กางเกงยีนส์ กับ รองเท้าผ้าใบ อาจจะมีเสื้อฮู้ดมาด้วยบ้าง เครื่องประดับก็จะมีแค่นาฬิกาใส่อยู่บนข้อมือ
แต่ของรวมๆที่บอกมาก็เป็นของแบรนด์เนมทั้งนั้น ก็เป็นลูกคนมีตังอะเนอะ.. แล้วที่ขาดไม่ได้ก็จะมีจี้เล็กๆรูปดวงดาวสีเงินเป็นสร้อยคอสวมอยู่ตลอดเพราะมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่แม่เขาให้
- กลิ่นตัวจะเป็นกลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆ เพราะส่วนตัวไม่ได้ชอบน้ำหอมสักเท่าไหร่และไม่ได้ทำอะไรเยอะจนมีเหงื่อออกเลยได้กลิ่น
- ไม่ได้สนใจในเรื่องคบเพศไหนเป็นพิเศษ
ในใจก็แค่อยากให้มีคนมาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ง่ายๆก็คืออยากได้ความรักความเอาใจใส่นั่นเอง
แต่เจ้าตัวก็ยังไม่ได้นึกถึงเรื่องการคบใครเพราะยังไม่เคยชอบใครหรือมีใครที่ประทับใจ
+ ปัจจุบันอยู่ชั้นม.6 กำลังจะอายุ 18
*ตรงนี้ไม่มีในใบสมัคร แค่อยากอธิบายเกี่ยวกับตัวละคร
ที่เลือกชื่อ Davin เพราะมันมีความหมายของมันด้วย
อเมริกัน แปลว่า ฉลาด (เป็นที่มาของความหัวไวในหลายๆอย่าง)
ฝรั่งเศษ , ฮิบรู แปลว่า ผู้เป็นที่รัก (เป็นที่มาของชื่อ เนื่องจากทั้งสองรักลูกคนนี้มากๆ #และเพื่อมอบความเคะให้กับนาง..)
สแกนดิเนเวีย แปลว่า เปล่งประกาย (เป็นที่มาของรูปจี้ที่แม่ให้ เหมือนจะสื่อกับลูกว่าลูกคือสิ่งที่เปล่งประกายสำหรับแม่อยู่เสมอ)
เรื่องของแม่นั้นไม่ได้เป็นปมด้อยหรืออะไร มันเป็นแค่ความรู้สึกเศร้าที่สูญเสียคนสำคัญที่รักไปเฉยๆเพราะตอนเด็กอยู่กับแม่มาโดยตลอด *จะเห็นได้จากสายตาในรูปที่ไม่ได้แสดงความเจ็บปวดอะไรไว้ มันเป็นเพียงแค่ความรู้สึกเหงาที่ต้องอยู่คนเดียวตั้งนานเฉยๆ *สังเกตจากการกอดเข่าของตัวเอง ชีวิตคนเรามันก็ต้องเดินต่อไป แล้วก็การที่เขาติดเกมก็คือไม่ได้ติดจนงอมแงม แค่เข้าถึงคนในเกมมากกว่าชีวิตจริงก็เท่านั้นเอง แต่ชีวิตประจำวันก็ยังเป็นปกติ ส่วนตัวก็สนิทกับอาจารย์อย่างพอดี ไม่มีใครก้าวก่ายความส่วนตัวจนเกินไป
ส่วนชื่อพ่อก็เป็น Dereck มีความหมายคือ
อังกฤษ แปลว่า ผู้นำ (เป็นเจ้าของบริษัทใหญ่)
เยอรมัน , อเมริกัน แปลว่า ผู้ปกครองที่มีปัญญา (เป็นคนคิดถึงอนาคตก่อนเสมอ)
ในมุมมองของพ่อวิน ก็คือพยายามหาเงินเพื่อให้ลูกอยู่อย่างสบายจะได้มีอนาคตที่ก้าวไกล อาจจะไม่ได้แสดงความรักหรือเอาใจใส่อะไรมากมาย แต่ยังไงใจจริงเขาก็รักลูกของตัวเองอยู่ดี อีกอย่างคือวินเป็นผู้ชายจึงไม่อยากให้ลูกทำตัวอ่อนแอ (พ่อเป็นฝรั่งก็งี้แหละ) แล้วก็การที่แม่ของวินเสียก็ไม่ใช่ว่าไม่ได้เสียใจอะไรเลย พ่อวินก็รักนางเหมือนกัน แต่เขาก็คิดที่จะใช้เวลากับการทำงานสร้างหลักปักฐานเพื่อลูก ไม่ยอมให้ความเสียใจมาปะปนกับงาน ในตอนนั้นที่แม่วินยังมีชีวิตอยู่ก็เข้าใจที่เขาไม่ว่างเพราะทำเพื่อลูกจึงใช้เวลาอยู่กับลูกให้มากๆแทนเขา(ทั้งคู่คิดว่าพอวินโตแล้วมาดูธุรกิจแทนถึงจะใช้เวลาเป็นครอบครัวตอนแก่) แต่กลับเกิดอุบัติเหตุจนเสียชีวิตไปอย่างกะทันหันเสียก่อน พอลูกอยู่คนเดียวเขาก็พยายามถามว่าลูกอยากได้อะไรบ้างไหมเพราะว่าเขาไม่สามารถมีเวลาให้ลูกได้ตลอดและเขาไม่เคยใช้เวลาอยู่กับลูกจึงไม่รู้ว่าลูกต้องการอะไร แต่ถ้าเขาสามารถทำอะไรให้ลูกได้เขาก็จะทำ(ถ้าลูกโตจะมีใครคบใครก็คงไม่ขัดหรอกแต่คนนั้นต้องเป็นคนที่ดูมีอนาคตและไม่โง่) ซึ่งวินก็ไม่เคยขออะไรมากมายเลย
นั่งคิดรายละเอียดยิบย่อยขนาดนี้ก็ช่วยเห็นใจกันด้วยนะไรท์ T-T ลูกคนแรกคนนี้รักมาก อยากให้รับไปอยู่ด้วยแล้วนำพาไปเจอคนดีๆที่รักและเอาใจใส่น้องเขาด้วยเถิด
สงสาร ._. ถ้าเนื้อหาขาดหรือเกินก็ช่วยบอกกันด้วยนะคะ ลองทำครั้งแรกเลยอาจจะไม่ดีสักเท่าไหร่ มีอะไรให้ปรับเปลี่ยนก็ว่ามาได้เลยค่ะ
- อาจารย์อยู่ในตอนถัดไป ʕᵔᴥᵔʔ
.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•♥
Character Made By Mystery V
ความคิดเห็น