[Got7 x You]Mymoonlightเป็นเพราะพระจันทร์

ในค่ำคืนที่แสนจะเหน็บหนาวและในน้ำที่แสนสงบ.......มันควรจบลงสักทีสินะชีวิตที่แสนจะทุกข์ทรมานของฉัน....”ดีแล้วหล่ะ ฮันวอลอ่า~แบบนี้ดีแล้ว.....”(มองไปยังดวงจันทร์ที่สว่างสไหวเต็มดวง)”เกิดชาติหน้า ขออย่าให้ชีวิตฉันแย่เหมือนชาตินี้เลย....มันแย่จนฉันทนอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้วหล่ะ” ว่าจบเธอก็พาตัวเองเดินไปยังจุดที่ไม่สามารถยืนอยู่ด้วยตัวเองได้และปล่อยตัวเองจมลงสู่ความมืดมิดและเย็นเยือก.......

ในขณะที่หญิงสาวตั้งใจจะจบชีวิตลงนั้น........วืด!!! จู่ๆก็มีใครสักคนดึงเธอขึ้นมาจากความมืดที่เธอโหยหา

“ย่า!!!! ทำอะไรของเธอหน่ะ”
“เกือบไปแล้วไหมล่ะ! นายก็อีกคน ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วกระโดดลงมาแบบนี้ได้ไง อยากตายหรอ!?”
“แค่ก!แค่ก!”ลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจกับสถานะการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าที่มีผู้ชายคนนึงดึงคอเสื้อฉันไว้และผู้ชายอีกคนที่พยุงนายคนที่จับคอเสื้อฉันไว้อีกที
“ก็จู่ๆยัยนี่ก็เดินหายจ๋อมลงไปในน้ำผมไม่รู้จะทำไงหนิ”
......เขาเถียงกัน2คนโดยมีฉันเป็นต้นเหตุ แต่เอ้ะ!???ทำไมหน้า2คนนี้มันคุ้นๆวะ (ปาดน้ำที่หน้าออกแล้วเพ่งมอง)(O[]O!!)เฮือก!!!~น...นี่มัน...

Me:กรี๊ดดดดดดดด!!!!.....พ..พวกนายคือ!!อุ๊บ!(คนที่ดึงเสื้อฉันรีบเอามือปิดปากทันที)
“เงียบไปเลยนะ เดี๋ยวคนก็แห่กันมาดูหรอก”

เขา2คนลากฉันขึ้นมาบนพื้นดินอีกครั้ง ด้วยความตกใจกับคนตรงหน้าฉันลืมเรื่องตายเมื่อกี๊ไปสนิทเลย และ...ใช่ค่ะเขาคือคนที่ฉันเคยคลั่งไคล้มาก่อนแต่เลิกตามไปเพราะมีปัญหาชีวิตนี่แหละเลยห่างออกมาไม่คิดไม่ฝันว่า....เขาจะเป็นคนช่วยชีวิตฉันในชีวิตจริงแบบนี้...

Me:.....ย...ยองแจ ใช่...ใช่ไหม แล้วนั่น....พี่แจ็คสัน...
Youngjae:เธอไม่ได้เดินลงไปเพราะเรียกร้องความสนใจเพราะเป็นแฟนคลับเราใช่ป่ะ?(หรี่ตามอง)
Me:อานียา~(ป่าวนะ) คือ......
Jackson:ไม่ว่าเพราะอะไร เธอก็ไม่ควรเอาชีวิตไปเสี่ยงแบบนั้นนะ
Me:เพราะฉันตั้งใจตางหาก

Jackson:ต..ตั้งใจ? 

Me:ก็ชีวิตฉันมันไม่มีอะไรดีแล้วนี่ อยู่ไทยก็ไม่มีความสุข หนีมาอยู่เกาหลีแล้วก็ยังไม่พ้นคงต้องตายสถานเดียวแหละถึงหลุดพ้นเรื่องบ้าๆนี่ได้...(พอนึกถึงอีกทีความรู้สึกเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาที่ใจอีกครั้ง)....เป็นฉันน่ะเหนื่อยชะมัดเลย ฮึก~ ฉันไม่อยากเหนื่อยแล้ว(ฮันวอลทรุดลงกับพื้นกอดเข่าตัวเองร้องไห้เงียบๆ)

Jackson:ย่าห์~ทุกปัญหามันมีทางออกของมันน่า เธอไม่รักตัวเองหรือไงถึงทำ บบนี้

Me:เพราะฉันรักตัวเองไงฉันถึงทำแบบนี้

Youngjae:ไม่ เธอไม่ได้รักตัวเองเลยตางหาก อะนี่.....(ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้) เช็ดน้ำตาซะแล้วตัวเปียกแบบเนี๊ยะเป็นหวัดง่ายๆเลยนะ กลับบ้านไปเปลี่ยนชุดเถอะ

Me:.....บ้านหรอ เหอะ! ฉันไม่มีหรอกค่ะฉันไม่เหลืออะไรแล้ว จะเหลือก็แค่กระเป๋าเดินทาง2ใบใต้สะพานนั่น (ชี้นิ้วไปใต้สะพาน)

Jackson:อยากรู้จังปัญหาเธอมันคืออะไรกันแน่ทำให้เธอต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้เนี่ย(เดินมานั่งตรงหน้าแล้วมองหน้านิ่งๆสักพัก)อื่ม.....น่ารักแฮะ

Youngjae:มันใช่เวลาป้ะฮยอง?

Me:ปัญหาของฉันก็คือฉันไม่เหลืออะไรแล้วไงคะไม่เหลือแล้ว ฉันว่าพวกคุณกลับไปเถอะคนเดินผ่านไปมาเริ่มมองแล้ว พวกคุณมีชื่อเสียงด้วย เดี๋ยวจะแย่

Youngjae:ถ้าฉัน2คนไปจะแน่ใจได้ไงว่าเธอจะไม่บ้าเดินลงน้ำอีก

Jackson:แล้วเธอจะไปอยู่ไหน?

Youngjae:นั่นดิ ไม่มีบ้านแล้วหนิ งั้นไปหาโรงแรมอยู่ก่อนเถอะ

Me:เอ่อ........ไม่เป็นไรหรอกพวกนายรีบไปเถอะ (ฮันวอลรีบไล่เขา2คนเพราะตอนนี้คนเริ่มหยุดมองเขา2คนแล้ว)

“นั่นใช่ยองแจกับแจ็คสันไหมแก?”

“ไม่มั้ง....เค้าคงไม่เข้าไปคุยกับคนเร่ร่อนหรอก ยัยนั่นเร่ร่อนอยู่นี่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะ คงไม่ใช่มั้ง”

“แต่แกฉันว่าใช่นะลองเข้าไปดูใกล้ๆไหม ที่มืดๆแบบนี้ถ้าไม่ไปดูใกล้ๆคงไม่เห็น”

ทั้ง3คนนิ่งฟังบทสนทนาก่อนยองแจจะตัดสินใจลากฮันวอลเดินหนีไปจากตรงนี้แล้วส่งซิกให้แจ็สันจัดการกับสถานะการด้านหลังที่กำลังจะเข้ามา แจ็คสันสบถเล็กน้อยก่อนเดินกลับไปเผชิญหน้ากับ2สาวขาเม้าท์นั่น

“โอ๊ะ!ใช่จริงด้วย”

Jackson:หวัดดีจ่ะ สาวๆ(ยิ้มละลาย)

สาว1:วี๊ดดดด~

Jackson:ชู่ววววว์ เดี๋ยวคนแตกตื่นนะ

สาว2:อ้ปป้าจริงๆด้วยมาทำอะไรกับคนเร่ร่อนคะ?แล้วเมื่อกี๊ยองแจใช่ไหมคะ?

Jackson:ใช่จ่ะ ก็ผ่านมาแล้วเจอเธอคนนั้นนอนหนาวอยู่เลยว่าจะช่วย นี่ยองแจก็กำลังพาไปหาอะไรอุ่นๆกินอยู่

สาว2/1:งื้อ~~~คนดีของอากาเซ่~

สาว1:ฉันขอร่วมช่วยด้วยนะคะฉันมีฮอทแพ็คอยู่นี่ค่ะ(ล้วงฮอทแพ็คออกมาจากกระเป๋าแล้วยื่นให้แจ็คสัน)

สาว2ฉันด้วยค่ะ (ยื่นให้แจ็คสัน)

Jackson:ขอบคุณมาก 

แจ็คสันง่วนกับการเบี่ยงความสนใจไปพักใหญ่จน2คนนั้นยอมกับไปจึงรีบวิ่งไปยกกระเป๋าเดินทางใต้สะพานแล้วตรงกลับไปที่รถเพราะคิดว่ายองแจน่าจะพาฮันวอลไปที่นั่น