คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เสน่ห์ของพระจันทร์
"นมหวานื่นหรือยัลู ลมา่วยแม่ับยายทำนมหน่อย" หอมรุ่นเาะประูเรียสูสาวในเ้ารู่วันหนึ่ ึ่นมหวานเอาแ่หมัวในห้อมาั้แ่วันที่เิเรื่อ
"ื่นแล้ว่ะ" นมหวานเินสะโหลสะเหล มาเปิประูห้อให้ผู้เป็นมารา
"ายแล้ว! เิอะไรึ้นทำไมหนูถึไ้าบวมอย่านี้" หอมรุ่นใเมื่อไ้เห็นหน้าผู้เป็นแ้วาวใ
"หนมอหั่ะแม่ นที่หนมรัเาไม่ไ้รัหนม" นมหวานทำหน้าเศร้าแล้วสารภาพามร เพราะบ้านอเธอไม่เยมีวามลับ่อันอยู่แล้ว
"โถ! นมหวานลูแม่ ถึใระไม่รัหนูยัไ็ยัมีแม่ที่รัหนูนะลู" หอมรุ่นเ้าไปโอบอปลอบประโลมนมหวาน แ่นเป็นลูเสียใ หัวใแม่็แทบสลาย "เอาอย่านี้ีว่า ลไป้าล่าับแม่เี๋ยวแม่มีวิธีทำให้ลูหายเศร้าไ้"
"ไปไหนะแม่ อหนมล้าหน้าแปรฟัน่อนนะะ" นมหวานไม่เ้าใในสิ่ที่แม่พูแ่็ยอมเินามไปโยีหลัาที่ทำิส่วนัวนเสร็ เธอลมาในรัวแล้วเห็นว่าอบเยำลัวน้อนแป้สีเหลือในระทะทอเหลืออยู่ "ุยายให้หนม่วยนะะ"
"ยัยหนูอยาย ทำไมถึไ้มีสภาพอย่านี้ล่ะ" อบเยั้อนแป้ออาระทะมาพัให้หายร้อน ่อนะมาพลิใบหน้าหลานสาว้ายวา แล้วพิาราใบหน้าูบอบับวาที่บวมเป่
"่วนี้นมหวานทำิรรมที่มหาวิทยาลัยหนัไปหน่อย่ะุแม่ แล้วยัหัโหมอ่านหนัสือสอบอี" หอมรุ่นยอมมุสา เพราะไม่อยาให้อบเย้อเป็นัวลนวามันึ้นอี
หอมรุ่นเอาินนามอนหรืออบเยแท่ลไปนในแ้วน้ำที่มีนมอุ่นผสมับน้ำผึ้ านั้น็ยมาให้นมหวานื่ม เพราะลิ่นหอมออบเย่วยทำให้ผู้ื่มรู้สึสื่น และระปรี้ระเปร่า อย่าที่าวะวันให้ำนิยามว่า energizing spice อีทั้ยัมีสรรพุ่วยลน้ำาลในเลือ เหมาะสำหรับนเป็นเบาหวานหรือนที่้อารลวามอ้วน
"อบุ่ะ" นมหวานยมือไหว้ ่อนะรับแ้วนมมาื่ม
"อ้าวเหรอ ื่มนมเสร็แล้ว็ึ้นไปนอน่อนเถอะ ยายับแม่ยัทำันไหว" อบเยเอา้อนแป้ที่หายร้อนมาปั้นเป็น้อนลมเล็ๆ แล้วบี้ให้แบนลเล็น้อย านั้น็นำน้ำาลปิ๊บที่เี่ยวนเหนียวและปั้นเป็นรูปาวั้ไว้ มาวาบน้อนแป้ แล้วใ้ไม้ิ้มลไปให้บุ๋มเล็น้อย
"ให้หนม่วยีว่า่ะ อนนี้หนม็ีึ้นแล้ว" นมอุ่นๆ แ้วนั้นทำให้อาารึมเศร้าอนมหวานีึ้น เธอึมา่วยยายปั้น้อนแป้สีเหลือนวล
วันนี้อบเยทำเสน่ห์ันทร์ามออเอร์ที่ไ้รับมา เนื่อาลู้า้อารใ้เป็นส่วนหนึ่ในพานันหมา นอานี้เธอยัทำทอหยิบ ทอหยอ ฝอยทอ เม็นุน ทอเอ าราทอ ถ้วยฟูและนมั้น ึ่ทั้หมนี้ล้วนแ่เป็นนมมล 9 อย่าที่ใ้สำหรับานแ่
เสียโทรศัพท์ัึ้นระหว่าที่นมหวานำลั่วยยายทำนม ทำให้เธอ้อหยุมือแล้วยโทรศัพท์ึ้นมารับ่อน
"สวัสี่ะ" นมหวานรอเสียลไป้วยวามสสัยว่าใรเป็นนโทรมายามเ้ารู่แบบนี้
[หายไปไหนมายัยอ้วน ทำไมไม่อบแท] เสียอโนัทัทะลุออมาาโทรศัพท์
"พี่โไปเอาเบอร์หนมมาาไหนะ" นมหวานถาม้วยวามแปลใ เธอำไ้ว่าเธอไม่เยให้เบอร์โนัท เพราะลัวว่าะโน่อวนันแบบนี้
[เรื่ออันน่า แล้ว็ออมาเปิประูบ้านให้ัน้วย] โนัทเลี่ยำอบบ้า แถมยัออำสั่อี่าหา ึ่่อนหน้านี้เธอไปอให้พายเอาเบอร์นมหวานมาาเ้ เพราะเป็นห่วที่นมหวานหายหน้าไปหนึ่วันเ็ม
"ห่ะ! พี่โมาไ้ยัไะ" นมหวานอุทานเสียันแม่ับยายหันมอ้วยวามสนใ ทำให้เธอ้อพยัหน้าน้อยๆ แทนำอโทษ ่อนะผลุนผลันออไปหน้าบ้าน เพื่อูให้แน่ใว่าโนัทมาริๆ หรือแล้เธอันแน่
นมหวานเห็นรถสปอร์หรูออยู่นอรั้วบ้าน ่อนะเห็นร่าสูโปร่ำลัยืนมอหมา้าบ้านที่ำลัเห่าู่รรโ้วยท่าทีเลิ่ลั่
"พี่โมาริๆ ้วย" นมหวานยัุยับสาวรุ่นพี่ผ่านทาโทรศัพท์ พร้อมทั้้าวเินไปหาทีละน้อย้วยใเ้นเร็วึ้น ามระยะทาที่ใล้ันเรื่อยๆ
"็รินะสิ เมื่อไหร่ะออมาเปิประูสัที หมา้าบ้านะออมาัันแล้วเธอไม่เห็นเหรอไ" โนัทบ่นยาวรว เธอลัวว่าหมาะหลุออารั้วแล้วริ่มาัเธอ หาเธอละสายาามันแม้แ่นิเียว
"พี่โเป็นห่วหนมเหรอะ" นมหวานเาะรั้วบ้านพลาถามโนัทผ่านสายโทรศัพท์
"ใ่ เฮ้ย! เปล่า" โนัทปิเสธลิ้นพัน ่อนะหันมาเห็นแววาทะเล้นอนมหวานที่มอันอยู่
ึ ึ
โนัทไม่รู้ว่าสิ่ที่หล่อนทำำลัส่ผล่อหัวใอนมหวานมาแ่ไหน เพราะไม่เยมีใรเป็นห่วเธอแบบนี้มา่อนนอานในรอบรัว สาวร่าอวบหัวใพอฟูเหมือนนมถ้วยฟูที่ำลันึ่อยู่ในึ้
โฮ่! โฮ่!
"ทำไมสภาพเธอูเหมือนาศพเินไ้อย่านี้ล่ะ" โนัทประหลาใที่ไ้เห็นว่านมหวานโทรมแ่ไหน นเธอลืมไปแล้วว่ายัถือโทรศัพท์้าไว้อยู่
"ั้นหนมเ้าบ้านแล้วนะะ" นมหวานหมุนัวลับทาเิม เมื่อโนสาวรุ่นพี่ับฝัน
"เี๋ยว่อนสิยัยอ้วน เปิประูให้ัน่อนหมามันะออมาแล้วนะ" โนัทเร่นมหวานอีรั้
"ถ้าพี่โไม่ยอมบอว่าเป็นห่วหนม หนมะปล่อยหมามันออมาั้นะให้เ็" นมหวานไ้ที่อรอ อนนี้เธอรูุ้อ่อนอโนัทแล้ว
"ัน็แ่มารับเธอไปออำลัายเท่านั้นเอ" โนัทยัปิเสธเสียแ็
"ั้น็ามใ" นมหวานยัไหล่่อนะหมุนัวลับเ้าบ้านอีรั้
"เี๋ยว!"
"ะ" สาวร่าอวบหมุนัวลับมาฟัำสารภาพอสาวรุ่นพี่
"ันเอ่อ..ันเป็น" โนัทะุะั หาบอไปมัน้อเสียฟอร์มอย่าแน่นอน
"นมหวาน ใรมาบ้านเหรอลู" หอมรุ่นามมาู เมื่อเห็นว่าลูสาวหายออมานาน
"สวัสี่ะุแม่" โนัทถอนหายใโล่อ่อนะยมือไหว้หิสูวัยว่า แล้วแนะนำัวเอ "หนูเป็นรุ่นพี่ที่มหา'ลัยอนมหวาน่ะ"
"สวัสี้ะลู" หอมรุ่นรับไหว้ ่อนะหันไปุนเป็นลู "นมหวานทำไมไม่เปิประูให้พี่เาเ้ามาล่ะ"
"่ะๆ" นมหวานเปิประูรั้วให้สาวรุ่นพี่ โยที่แอบาโทษเอาไว้ในใ
โนัทามสอแม่ลูเ้าไปในรัว แล้วอาสาเป็นลูมือ้วยน เนื่อารอบรัวอนมหวานำลัเร่มือทำนมให้ทันเวลา่อนที่ลู้าะมารับ
"อันนี้ือนมอะไระุยาย" โนัทถามอบเย ะที่นั่ลเพื่อ่วยปั้น้อนแป้สีเหลือ
"เสน่ห์ันทร์้ะลู" อบเยนึเอ็นูสาวรุ่นพี่อหลานสาว
"พี่โปั้นีๆ หน่อยสิะ" นมหวานไ้ทีุสาวรุ่นพี่เมื่อเห็นว่าหล่อนปั้น้อนให่เินไป แถมยับิเบี้ยวอี่าหา นโนัทที่เยเป็นฝ่ายแล้มาลอ้อ๋อยลถนัา
"พี่เายัไม่เยทำมา่อน หนู็สอนพี่เา่อนสิว่าปั้นยัไ" อบเยิิที่หลานสาววามาเ้มเินว่าเหุ
"่ะุยาย" นมหวานหน้าบู้บี้เมื่อยายที่รัเธอปานแ้วาวใไม่เ้า้า ทำให้เธอ้อสาธิว่า้อหยิบแป้ออมาปริมาเท่าไหร่ถึะพอีับ้อนที่ะทำ
"ันลึแบบนี้ถูมั้ย" โนัทถามในะที่พยายามปั้น้อนแป้ให้ลมแ่็ยัไม่สำเร็
"มัน้อลึแบบนี้่ะ" นมหวานเอามือทั้สอ้าประบันในลัษะไว้ัน านั้น็หมุนฝ่ามือ้าบนามเ็มนาฬิา
"แบบนี้ใ่มั้ย" โนัทอมยิ้ม เธอแล้ลึแป้แบบเ้ๆ ัๆ
"ไม่ใ่่ะ เรา้อลึแบบทะนุถนอมอย่าลน้ำหนัมือแรเินไป" นมหวานหันมาับมือโนัทให้ลึแป้ามที่เธอสอน
โนัทลอบมอใบหน้าหวานที่ำลัริัับารสอน ะที่มืออวบอยประอมือเธอให้ลึแป้ นเธอ้อเผลอยิ้มออมา
"เ้าใมั้ยะ" นมหวานเยหน้าึ้นมาถามโนัท ลับไ้พบแววาสุสาวนเธอนิ่้าราวับโนำสาปาเมู่า วันนี้โนัททำเธอใเ้นไปหลายรอบแล้ว
"พอทำไ้มั้ยลู" เสียออบเยทำให้โนัทหันลับมาอบำถาม
"ทำไ้่ะ" โนัทรับำแ็ัน ่อนะึมือออามืออวบมาลอลึให้หิสูวัยู
"เรียนรู้ไ้ไวีนะะุแม่" หอมรุ่นเินมาูแผู้มาเยือน้วยวามสนใ
"ริอย่าที่เธอว่านะแม่หอม" อบเยเห็น้วย
"ทีับหนมไม่เห็นมันอย่านี้เลย เอะ!" นมหวานแสร้อนแม่ับยาย
"ที่แม่ับยายเี่ยวเ็ เพราะอยาให้ลูไ้เรียนรู้เยอะๆ แล้วสัวันหนึ่ลูะ้ออบุแม่ับยายแน่นอน้ะ" หอมรุ่นสอนผู้เป็นลู
"่ะุแม่ ้อนี้หนมรู้ี่ะ" นมหวานหน้า๋อยสนิท
"ว่าแ่หนูรู้ที่มาอนมเสน่ห์ันทร์นี่หรือเปล่า๊ะ" อบเยเปลี่ยนบรรยาาศุรุ่น
"ไม่ทราบ่ะ ว่าแ่มันมีที่มา้วยเหรอะ" โนัทแปลใ เพราะเธอิแ่ว่ามันเป็นแ่นมธรรมาเท่านั้น
"มีสิลู โบรานานมาแล้ว มีเรื่อเล่าว่ามีายหนุ่มนหนึ่เ็บผลไม้สีเหลือผ่อราวับวันทร์ไปฝาแม่ ึ่นเป็นแม่็ไ้เ็บผลไม้ลูนั้นไว้ินับลูายหลัอาหารเย็น หาแ่เมื่อถึเวลาที่หล่อนะนำออมาิน ผลไม้ลูนั้นลับหายไปแล้ว แ่ยัเหลือลิ่นหอมอบอวลฟุ้ไปทั่วบ้าน
้วยวามัูและอยาให้แม่ไ้ลิ้มรสผลไม้ลิ่นหอมนั้น ทำให้ายหนุ่มึลับมายั้นไม้้นเิมในืนพระันทร์เ็มว แ่ราวนี้เาไ้พบับสาวสวยนหนึ่ ึ่มาามหาผลไม้ลิ่นหอมนี้ไปฝาบิาเ่นัน แล้วทัู้่่า็ไ้นำผลไม้สีเหลือทอลับบ้านไป
่อมาทุืนที่พระันทร์เ็มว ทัู้่ะออมาหาผลไม้ลิ่นหอมนี้้วยัน นรัันและไ้ลปลใะแ่านันในที่สุ ้วยมน์เสน่ห์อพระันทร์และผลไม้ที่นำมาึ่วามสุสมหวั และวามัู ทำให้ทัู้่นำเมล็อผลไม้นั้นมาบใส่ในแป้ ไ่ ถั่ว ะทิและน้ำาลมา วนรวมัน แล้วนำแป้ที่ไ้มาปั้นเป็นผลลูันทร์เพื่อแ่ายในานสมรส าำนานนั้นทำให้นมเสน่ห์ันทน์ลายเป็นที่นิยมและนำมาใ้ใส่ในพานันหมามานถึปัุบัน" อบเยเล่าพลาลึนมไป้วย ในที่สุนมเสน่ห์ันทร์็ถูปั้นนเสร็ในเวลาอันรวเร็ว
"เี๋ยวหนมเอาวันเทียนมาอบให้เอ่ะ" นมหวานนำเทียนอบนมมาุไฟนิ ่อนะับไฟให้เหลือเพียแ่วัน แล้ววาในถ้วยะไลลาถานม านั้น็ปิฝาให้ลิ่นหอมอบอวนินม
"ทำไมเรา้ออบนม้วยวันเทียนะุยาย" โนัทนึสสัย เพราะนมอย่าเียว็อร่อยแล้ว
"เทียนอบ่วยทำให้นมมีลิ่นหอมน่ารับประทาน แถมยั่วยถนอมอาหารไม่ให้บูเน่าหรือเสีย่าย อีทั้ลิ่นหอมอำยานที่มีอยู่ในเทียนอบ่วยให้รู้สึผ่อนลายวามเศร้าในหัวใไ้" อบเยเล่าทั้รอยยิ้ม นานๆ ะมีเ็สาวรุ่นใหม่หันมาสนในมไทย เพราะสมัยนี้นนิยมทำนมฝรั่มาว่าสืบทอนมไทย ึ่หลานสาวเธอ็เป็นหนึ่ในนั้น
หอมรุ่นอมยิ้ม เพราะเหุนี้เธอถึไ้ะยั้นะยอให้นมหวานลมา่วยทำนม แ่อนนี้เทียนอบหรืออบเยไม่ำเป็นอีแล้ว เพราะสาวรุ่นพี่ที่มาเยือน่วยสร้ารอยยิ้มให้ลูสาวเธอไ้ เพียแ่เธอยัไม่รู้ว่าในสถานะอะไร็าม
"นม็ทำเสร็หมแล้ว หนูพาเพื่อนึ้นไปพัผ่อน่อนเถอะ ับ้าวเสร็แล้วยายะเรียนะ" อบเยบอหลานสาว ่อนะหันมาหาแผู้มาเยือน "อบใมานะหนู"
"่ะุยาย วันไหนว่าหนูอมา่วยอีนะะ" โนัทอ้อนหิสูวัย เธอรู้สึสนุับารทำนม
"ไ้สิ้ะ" อบเยเอ็นูโนัทนอยาให้มาเป็นหลานสาวอีน
นมหวานพาโนัทมานั่พัที่ห้อส่วนัว แ่ทันทีที่ประูห้อถูปิ สาวร่าอวบ็รู้สึวูบและล้มลในทันใ
"นมหวาน!" โนัทรับร่าอนมหวานไม่ทัน เมื่ออยู่ๆ หล่อน็ล้มึไป่อหน้า่อา เธอรีบัให้หล่อนอยู่ในท่วท่าที่ผ่อนลายมาที่สุ "ยัยเ็อ้วนเธอเป็นอะไร ันไม่เล่นนะลุึ้นมาเี๋ยวนี้"
"..."
นิ่เียบไร้เสียอบรับนโนัททำอะไรไม่ถู เธอลอยื่นนิ้วไป่อที่ปลายมู ่อนะใสุีเมื่อสัมผัสไ้ว่าหล่อนไร้ลมหายใ
"หรือว่าไมันอุันนหัวใวาย ั้นเรา้อทำCPR่อน" โนัทนัุ่เ่า้าน้าสาวร่าอวบ ่อนะใ้มือบนหน้าอเพื่อปั้มหัวใให้นมหวาน
"ฮั่นแหน๊! พี่โเป็นห่วหนมริๆ ้วย" นมหวานลืมาึ้นมาในะที่โนัท้มละผายปอให้
"..." โนัทนิ่ันเมื่อนมหวานเห็นวามเป็นห่วอเธอเป็นเรื่อล้อเล่น แล้วเธอะลโทษยัยอ้วนนี่อย่าไรีนะ
"แ่พี่โบอมาำเียวว่าเป็นห่วันะยา อ๊ะ!" นมหวานพูยัไม่ทันบ ปาเธอ็ถูปิ้วยริมฝีปาบาอโนัท
แม้ไม่ไ้เป็นูบที่รุล้ำ แ่็ทำให้นที่ไม่ประสาับเรื่อแบบนี้อย่านมหวานใสั่นไหว นมือไม้พาลอ่อนแรไปหม
ความคิดเห็น