คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : วินเทอร์
วันต่อมา
เช้านี้เป็นอะไรทำไมอึมครึมดีจัง ฝนจะตกรึเปล่านะ
หลังจากวันนั้นที่ฉันฮึดสู้เป็นผู้จัดการของทีมบาส ก็ต้องพบว่า ไม่น่าเลยยย ได้แต่กรีดร้องในใจอย่างเอาเป็นเอาตาย ต้องทำหน้าที่ตั้งแต่จองสนาม จัดตารางการแข่ง เอกสารของนักกีฬา จดบันทึกการแข่งและคอยจัดการเรื่องต่างๆ อีกล้านแปด มีนานั่งมองฉันแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เรากำลังนั่งคุยกันก่อนจะมีโฮมรูม เธอนั่งบนเก้าอี้ที่ลากมาจากไหนไม่รู้อยู่และฉันที่กำลังเหนื่อยอ่อนก็เกิดสงสัยว่ายิ้มอะไรนักหนา
"เธอกับชินอิจิช่วงนี้กลับมาสนิทกันแล้วสินะ"มีนายิ้มร่าโพล่งขึ้นมา
"จะบ้าเหรอ เขาไม่ชอบขี้หน้าฉันจะตาย"ใช้งานอย่างกับทาสแล้วยังทำหน้าตาน่ากลัว ทะเลาะกันก็บ่อยสนิทกันตรงไหน
"ก็ทุกเช้าพอมาถึงก็ทำเสียงเข้มแล้วพูดว่า 'ผู้จัดการทีมฉันมาช้าอีกแล้วเหรอ ไม่ได้เรื่องเลย'แล้วก็แสยะยิ้มเดินออกห้องไปแหนะ"
"แล้วปกติไม่เป็นรึไง นายนั่นทำตัวผีเข้าผีออก"
ทั้งที่ตอนนั้นบอกให้ฉันอยู่ห่างๆแท้ๆ..
พอคิดเรื่องที่กวนใจสีหน้าของมาลีนเองก็เจื่อนลงมีนาก็เหมือนจะตงิดใจ เธอเองก็สงสัยเรื่องที่จู่ๆดารินก็บอกว่าต่อไปนี้คงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ใบหน้าที่เศร้าสร้อยนั่นเพื่อนทุกคนทำไมจะไม่เอะใจแถมชินอิจิก็มีท่าทีเย็นชาทำตัวน่ากลัว นายเอสที่ปกติหมกมุ่นแต่เรื่องกีฬายังทักแชทมาถามเลย แต่หลังจากสองวันนั้นที่มาลีนป่วย พอกลับมาสถานการณ์ที่ราวกับมืดมนกลับสว่างขึ้นทันตา
"อ้ะ ชินอิจิมาพอดีเลย ไปไหนมา?"มีนารีบหันไปทักชินอิจิที่เดินถือน้ำอัดลมติดมือมาด้วย เขานั่งลงประจำที่ตัวเอง ข้างๆฉัน กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเขาชวนให้สดชื่น เอ้ะ? มีกลิ่นของดอกไซเรียอย่าบอกนะว่า...ฉันหันไปทำตาโตระริกระรี้ใส่ชินอิจิ
"สนามบาส"
เขาตอบเสียงเรียบแล้วหันมาสบตาฉัน
ฉันยิ้มให้เขาและไม่ถามอะไรได้แต่หันหน้าเข้าหาโต๊ะแล้วยิ้มกับตัวเองเบาๆ
นายเองก็ไม่เลวนี่ถึงจะปากร้ายแต่ก็ดื่มยาสกัดจากดอกไซเรียของเรา..
"น้ำนั่น เธอทำเองเหรอ"เป็นชินอิจิเองที่หันมาเอ่ยขึ้นมาเงียบๆ แล้วจู่ๆบรรยากาศเริ่มเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขา แต่กลับหันไปมารอบๆแทน บรรยากาศแบบนี้มันคุ้นๆแฮะ เหมือนบรรยากาศรอบตัวขอใครคนหนึ่ง ไวนอฟ...
"....เธอ"ยังไม่ทันที่ชินอิจิจะพูดอะไรต่อเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นมา
ก๊อกๆ
กลิ่นไอของไวนอฟเข้มข้นอย่างชัดเจนฉันหรี่ตาเพ่งมองว่าเงาของใครอยู่หลังประตู
"สวัสดีเด็กๆเช้านี้ครูรีบมาก พูดอะไรไม่เยอะหรอกนะ ช่วงนี้ทางโรงเรียนเราจัดโครงการพิเศษเกี่ยวกับครูฝึกสอนน่ะ การเรียนการสอนต่อจากนี้จนถึงสิ้นเทอมจะมีคนมาคอยเป็นที่ปรึกษาเพิ่มอีกคนนะ ถือว่ามาช่วยแบ่งเบาครูก็ได้ ฮ่าๆ เข้ามาสิวินเทอร์"
"ครับ"หลังจากครูประจำชั้นเชิญใครบางคนที่ฉันคิดว่าคุ้นเคยและภาวนาขอให้มันไม่ใช่ ก็ก้าวเข้ามาในห้องและตอนนั้นเสียงฮือฮาของนักเรียนในห้องก็ดังขึ้น
กึก กึก กึก กึก กึก เสียงย่ำเท้าที่ก้าวนั้นมั่นคง ฉันสะดุดตากับรองเท้าหนังสีดำราคาสูงเป็นอย่างแรกไล่ขึ้นมา รูปร่างที่สูงโปร่งผิวขาวซีดทำให้ฉันเริ่มใจเต้น และจังหวะที่สายตาของฉันเลื่อนขึ้นไปจนเห็นใบหน้าเขา ราวกับโลกหยุดหมุนแทนที่จะตะลึงในความหล่อเหลาใบหน้าของฉันเริ่มแย่ขึ้นเรื่อยๆได้แต่ตะโกนในใจ
ไวนอฟ!...
"สวัสดีทุกคนผมชื่อ วินเทอร์... เจอกันแล้วนะครับ"ประโยคแรกที่พูดกับทุกคนและประโยคหลังที่ไม่แน่ใจว่าพูดกับฉันหรือเปล่า
"....!"จังหวะที่เราสบตากันฉันเห็นประกายความเจ้าเล่ห์ของยมทูตหนุ่มทันที ฉันได้แต่กัดฟัน นึกถึงวันนั้นที่ไวนอฟบอกว่า'แล้วเจอกัน'มันเป็นอย่างนี้นี่เอง จะตามมาคุมถึงที่สินะ...
......................................................................
ตอนนี้สั้นไปหน่อยนะทุกคน อาจจะดูงงๆไปบ้างเพราะตอนนี้มึนมาก5555 งานเยอะสุดๆ ยังไงก็จะกลับมาต่อให้น้าา
ความคิดเห็น