คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พันธสัญญา
ในโลกหลังความตายทำไมต้องมียมทูตคอยพาวิญญาณไปยมโลกล่ะ? เพราะว่าทั้งโลกไหนก็ล้วนมีศัตรูมีอันตรายทั้งนั้นวิญญาณก็เหมือนกัน หากดวงวิญญาณยังอยู่ในโลกมนุษย์เกินสิบวัน หรือ มากกว่านั้นอีกหน่อย พลังด้านลบต่างๆของมนุษย์รอบข้าง อาจจะทำให้วิญญาณบริสุทธิ์ถึงกับลืมจิตเดิมและกลายเป็นผีปีศาจร้ายทำร้ายคอยล่อลวงวิญญาณบริสุทธิ์ด้วยกันเองจนดับสูญ…..
1 ชั่วโมงก่อนลงมาโลกมนุษย์
ก่อนหน้านั้นที่เธอมาถึงยมโลกไวนอฟก็แยกตัวออกไปทำภารกิจนำวิญญาณสู่ปรโลก ส่วนมาลีน่าเธอได้เข้าพบกับเดม่อน ราชาแห่งยมโลก ร่างอรชรเยื้องย่างเข้าสู่ห้องโถงกว้างที่ประดับไปด้วยของตกแต่งสีดำเข้ากับบรรยากาศในยมโลก ที่นี่ไม่ได้ร้อนอย่างที่เรื่องเล่าของมนุษย์ ที่บอกว่านรกร้อนดั่งไฟโลกันต์ ออกจะหนาวยะยเือกด้วยซ้ำ
เธอยิ้มอย่างสดใสนั่งตั่งข้างๆท่านพ่อทำตัวน่ารักเป็นพิเศษ
“ท่านพ่ออ ลูกอยากไป..”
“โลกมนุษย์” ใบหน้านิ่งขรึมหล่อเหลาเอ่ยออกมาอย่างรู้ทัน ราชาแห่งยมโลกปรายตามองยัยตัวเล็กข้างๆก่อนจะหันมาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งให้ มาลีน่าหุบยิ้มแล้วรับหนังสือเก่าๆเล่มนั้นทำพลางทำหน้าหน้าหงิก
“ลูกอ่านหนังสือจนเบื่อแล้วท่านพ่อ ลูกอยากออกไปใช้ชีวิตข้างนอกบ้าง”
“แล้วจะอยู่ได้หรอ มนุษย์ล้วนมีอารมณ์ ความรู้สึกมากมายซ่อนไว้ ซับซ้อนยิ่งนัก”
“ว่าไปเถอะท่านพ่อ ท่านเคยสัญญาว่าถ้าลูกทำตัวดีๆ ท่านจะให้ลูกลงไปอยู่บนโลกมนุษย์ อย่างน้อยก็ 3 ปี ”มาลีน่าบุ้ยปากเสมองไปทางอื่น
“อยากลงไปมากเหรอ?”ราชายมโลกเอ่ยถามบุตรสาวเรียบนิ่งพลางหันมาสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงเช่นนี้ทำให้มาลีน่ารีบให้มาคุยกับท่านพ่ออย่างตื่นเต้น
“อื้ม!ๆๆอยากลงไปที่สุดเลยยย” สีหน้าดีใจและตื่นเต้นของเธอเหมือนกับแม่ของเธอไม่มีผิด โลกที่อยู่ขณะนั้นอบอุ่นวาบเข้ามาในหัวใจ เขากับแม่ของมาลีน่าไม่ค่อยจะได้พบกันมากนักเนื่องจากงานที่ไม่เคยตรงกัน เขาต้องควบคุมยมโลกในแต่ละพื้นที่ ส่วนแม่ของมาลีน่าเองก็มีส่วนที่ปกครองเช่นกัน พอเห็นท่าทางเศร้าสร้อยเมื่อกี้ของมาลีน่าเขาก็อดใจอ่อนไม่ได้
“หากทำพันธสัญญาระหว่างดวงวิญญาณได้ก็จะให้ลงไป”หืม? มาลีน่าทำสีหน้าสงสัย
“ดวงวิญญาณที่มาสู่ยมโลกจะละร่างกายที่อยู่บนโลกมนุษย์แล้วเข้าสู่การเวียนว่ายตายเกิดใหม่ แต่ในกรณีที่มีการทำพันธสัญญาเข้าสู่ร่างแทนนั้นยมทูตหรือจิตของเราจะเข้าไปแทนที่ร่างนั้นได้และใช้ชีวิตแทน จะทำก็ต่อเมื่อมีเหตุร้ายเกิดขึ้นกับมนุษย์ที่ตายเพราะถูกผีปีศาจทำร้าย”ท่านพ่ออธิบาย
สรุปง่ายๆก็คือถ้ามีมนุษย์ตายก่อนหมดอายุไขเพราะถูกผีปีศาจทำร้ายหรือจะอะไรก็แล้วแต่ ยมทูตก็จะมีหน้าที่ลงไปตรวจหรือสืบหาต้นตอโดยอาศัยร่างของมนุษย์ที่ตายคนนั้นแทน โดยวิญญาณของมนุษย์นั้นจะมีการทำพันธสัญญาเข้าแทนร่าง เวลาจำกัด 3 ปี
มาลีน่าพยักหน้าหงึกๆอย่างตื่นเต้น แค่ต้องหาร่างทำพันธสัญญาแค่นั้นใช่ไหมล่ะ ไม่ใช่ปัญหาก็แค่ตายมทูตลงไปเก็บวิญญาณด้วยก็เป็นพอแล้ว
“แต่เรื่องวิญญาณที่โดนผีปีศาจทำร้าย อาจจะต้องใช้เวลาก่อนล่ะนะ เวลานี้ก็ไปทำความเข้าใจเรื่องโลกมนุษย์และข้อปฏิบัติที่ต้องทำเถอะ”
“ได้สิ แค่นี้ของกล้วยๆ ลูกจะทำตามที่ท่านพ่อบอกทุกอย่างเลย”
“…”ราชาแห่งยมโลกเผยรอยยิ้มอ่อนโยนที่มุมปาก ในส่วนตรงนี้ช่างเหมือนแม่เสียจริง หลังจากนั้นมาลีน่าจึงออกมาเดินเล่นตามแม่น้ำในยมโลก เรียกว่าเป็นแม่น้ำติดกับถนนที่ยมทูตจะนำวิญญาณเดินผ่านนั่นเอง ในมือมาลีน่าถือหนังสือเล่มเก่าอยู่ก่อนที่เธอจะเปิดอ่าน ก็ได้เห็นยมทูตสองคนกำลังเปิดประตูเดินทางไปรับวิญญาณพอดี จึงแอบตามออกไป….
ปัจจุบันระหว่างทางไปยมโลก
“เจ้า..เอ่อ เธอชื่ออะไรหรอ?”มาลีน่าเอ่ยถามกับดวงวิญญาณตรงหน้าอย่างใคร่รู้ ขณะที่ยมทูตทั้งสองเดินนำหน้าและเธอตามหลัง
“…”
“อืมมม นี่ๆยมทูตทั้งสอง ดวงวิญญาณไม่ตอบมาลีน่าเลย”มาลีน่าหันไปถามยมทูตทั้งสองแทน ทั้งสองคนนั้นเพียงแค่หันหลังมามองดวงวิญญาณ
“คงเพราะ เศร้าอยู่ มีเรื่องที่ไม่สบายใจมากๆขอรับ”
“…”ดวงวิญญาณตรงหน้า ดวงตาหม่นหมองใบหน้าที่เรียกได้ว่าสวยงามนั้นซีดเซียว
“เอ้ะ ดวงวิญญาณดวงนี้ยังไม่หมดอายุไขเลยหนิ เป็นเพราะผีร้ายหรือนี่”จู่ๆยมทูตอีกคนที่ถือหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งก็เงยหน้าขึ้นมา มาลีน่าเลิกสนใจดวงวิญญาณข้างๆ ก่อนจะตาโตที่รู้ว่าดวงวิญญาณนี้แท้ที่จริงยังไม่หมดอายุไข
ตรงกับเงื่อนไขที่ท่านพ่อบอกเลย..อะไรจะมาไวขนาดนี้ ฮ่าๆ
เธอยิ้มร่าในใจแต่ยังคงสีหน้านิ่งไว้
“งั้นพาไปทำพันธสัญญาเลยละกัน ท่านหญิงพวกเราต้องแยกทางกันแล้ว ทีหลังอย่าทำให้ตกใจแบบนี้อีกนะขอรับ หากปีศาจพวกนั้นเห็นมนตราบริสุทธ์ของท่านแล้วกระหายขึ้นมา อันตรายมากเลย”ยมทูตหนุ่มโค้งคำนับอย่างนอบน้อมพร้อมกับจะบอกลามาลีน่า เธอก็รีบกระวีกระวาดโบกมือไม่เป็นไรทันที
“ไม่เป็นไรๆเวทย์มนตร์ของมาลีน่าแข็งแกร่งมากนะ อีกอย่างไม่ต้องแยกทางกันหรอก เพราะมาลีน่านี่แหละจะช่วยกำจัดปีศาจร้ายนั่นเอง”สิ้นเสียงมาลีน่ายมทูตทั้งสองมีสีหน้าตกใจและยืดตัวมองหน้ากันเลิ่กลั่กทันที
“เราอนุญาตเอง เรื่องนี้น่ะ”จู่ๆไอเย็นและทรงอำนาจสายหนึ่งก็ลอยมาพร้อมกับร่างของราชายมโลกทันที ยมทูตทั้งสองไม่รอที่จะคุกเข่าลงพร้อมกับกล่าวคำเคารพต่อผู้เป็นนาย
“เรื่องกำจัดผีปีศาจ ข้าจะส่งไวนอฟลงไปด้วย”
หืม…เจ้าอีกาหลงตัวเองนั่นน่ะหรอ?
มาลีน่าหันขวับไปมองท่านพ่อทันที เท่ากับว่าเจ้าตัวหยิ่งผยองนั่นจะมาช่วยดูแลเธองั้นสิ ราชาเดม่อนเหมือนจะรู้ความคิดของธิดาน้อยจึงปรายตามมองเย็นๆ ราวกับจะบอกว่าถ้าโต้แย้ง เรื่องที่จะไปโลกมนุษย์นั้นก็ต้องยกเลิกเธอจึงทำเพียงบุ้ยปากและยืนสลดหน้าลงเล็กน้อย
“ไปวิหารพันธสัญญาเถอะ”เดม่อนออกคำสั่ง
“ขอรับ”
"^_^”
ท่ามกลางแทนพันธสัญญากลางวิหาร
ในความมืดมิดถูกเติมเต็มด้วยแสงสว่างอีกครั้ง นัยต์ตาของมาลีนเริ่มมีสีขึ้นหลังจากที่เลื่อนลอยมานาน ความทรงจำก่อนหน้านั้นแวบเข้ามาทันที ฉันโดนรถชน จากนั้นก็มีความรู้สึกเบาๆ ฉันลอยออกมาจากร่างตัวเองในใจรู้สึกเศร้ากับเรื่องที่อกหักอยู่และยังเจอกับยมทูตล่ะมั้ง มารับตัวไปก่อนสติจะดับ รู้สึกตัวก็ยืนอยู่ที่นี่แล้ว
“ฉันตายแล้วจริงๆหรอ”ภาพเบื้องหน้าคือสิ่งก่อสร้างแปลกตาและตรงหน้าเธอก็มี..นางฟ้าล่ะมั้ง เธอสวยมากจนเหนือคำบรรยาย สีหน้าของคนตรงหน้าออกจะตื่นเต้นไปหน่อย
“เจ้าชื่อมาลีนหรอ ขนาดชื่อยังคล้ายกันพวกเราต้องมีชะตาต่อกันแน่ๆ”บรรยากาศข้างหน้าดูเจิดจ้าไปหมด เทียบกับเธอแล้วช่างแตกต่าง ดวงตาของมาลีนบ่งบอกถึงความเศร้าสร้อย มาลีน่าเห็นดังนั้นเธอจึงหายใจเข้าแล้วพูดกับดวงวิญญาณตรงหน้าอย่างจริงใจ
“มาลีน หากยังมีเรื่องที่อยากสะสางอยู่ล่ะก็ มาลีน่าจะช่วยทำต่อเอง เจ้าไปปรโลกอย่างสบายใจเถอะ”
“…”ได้ยินดังนั้นมาลีนจึงสบตากับมาลีน่า หยดน้ำตาของเธอร่วงเผาะ ดูเหมือนมาลีน่ายังคงไม่เข้าใจเรื่องความรู้สึกซับซ้อนพวกนี้มากนัก นางฟ้าตัวน้อยยกมือขึ้นตรงหน้ามาลีนก่อนจะใช้นิ้วเรียวสวยเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของเธอ ความอบอุ่น ความเชื่อมั่น และความจริงใจส่งผ่านเข้ามา เธอยิ้มอ่อนๆก่อนจะตัดสินใจพูดออกมาด้วยความรู้สึกเปี่ยมล้น
“ฉันอยากให้ทุกคนยกโทษให้ และอยากขอโทษในทุกสิ่งที่ทำลงไปอยากจะบอกกับเขาว่าความรู้สึกของฉันมันไม่เคยเป็นของปลอม และคำขอสุดท้าย ฉันขอให้คุณดูแลเขาได้ไหม”เสียงนั้นอ่อนโยนและสายตาของเธอก็ทำให้มาลีน่าอดรู้สึกสงสารขึ้นมาไม่ได้
“ได้สิ มาลีน่าจะทำให้แน่นอน มาลีน่าสัญญา”หลังจากมาลีน่าพูดจบก็มียมทูตประจำการนำกระดาษสีเก่าๆแผ่นหนึ่งมาก่อนจะให้ทั้งสองคนปั๊มลายมือลงไป ลมสายหนึ่งพัดผ่านหน้าไปจนรู้สึกขนลุก
“พันธสัญญาฉบับนี้ถือว่าเสร็จสมบูรณ์”
ดวงวิญญาณของมาลีนยิ้มแผ่วเบาก่อนจะถูกยมทูตพาตัวไปยังปรโลกสู่การพิพากษาความดีความชั่วต่อไป ส่วนมาลีน่าก็แสงสีทองค่อยๆเปล่งอกมาจากตัวของมาลีน่า ดวงจิตสีทองของเธอค่อยๆล่องลอยจากวิหารสู่ท้องฟ้าอันมืดมิด จากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ
ห้องโถงในปราสาทยมโลก
“ข้าฝากเจ้าดูแลมาลีน่าทีนะ ไวนอฟ”เสียงที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจเปล่งออกมาท่ามกลางความเย็นยะเยือกรอบๆ ด้านหลังของราชายมโลกมีร่างชองยมทูตหนุ่มยืนเอามือไพร่หลังแสดงถึงความมั่นคง จงรักภักดีอยู่
“ขอรับ”
“เด็กคนนี้ยังอ่อนต่อโลกมากนัก”เขามองไปทางหน้าต่างซึ่งตรงนั้นสามารถมองเห็นวิหารพันธสัญญาได้ ดวงตานั้นอ่อนโยนลง
“….”
“ไปเถอะ ส่วนเรื่องปีศาจร้ายนั่นเจ้าก็จัดการเถอะ”
“ขอรับ”สิ้นเสียงตอบกลับร่างของยมทูตหนุ่มตรงหน้าก็สลายเป็นควันหายไปพร้อมกับหน้าที่ใหม่ที่ได้รับมอบหมาย
ความคิดเห็น