คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เป็นเรื่องหลังคอนเสริต(ซักนิด)
เบื้อหลัาร้อมอนเสริ นิสสสนึ ่อนวัน้อมวันหนึ่ ่วที่เสนาหอยมา้อม้วยมีเหุาร์หนึ่ึ่ เป็นสาเหุที่เรมันไม่ไ้ึ้นไปบนเวที้วย
เมื่อเสนาหอยออมาพร้อมับเร เพราะให้เรเป็นนสัมภาษ์อล์ฟไม์้วย เพราะเรมันพูเ่อ่านะ เรื่อมันเิที่าลับนี่แหละ้อเินเ้าไปในวามมื พอีเร วันนั้นมันใส่รอเท้ามีล้อไป้วย เลยเาะเสนาหอยให้รอเท้ามันเลื่อนไป แ่ว่าเสนาหอยันสะุอะไรไม่รู้ เรมันเลยว่ำไป้วย
โรมม !!!!!!! มีเสียัอยู่ในวามมื อล์ฟหันไปมอ ไม์ับปาเหมือนเสียว ๆ
“ไอ้เรปาแป่าวเนี๋ย”ไม์ิในใ านั้นึเ้าไปู เห็นเรับเสนาหอยล้มอยู่เลย่วยพยุึ้น เสนาหอยไม่เป็นไร แ่เรนีู่เหมือนปาแริ ๆ
“อ้าว เรเลือไหล”ไม์ทั เรนั่ล่อนะเอามือับปาัวเอ
“โอ๊ย ูอาหอยน่านแหละ เรปาแเลย”เรบ่น เสนาหอยหันมามอ
“ปาเรนันแหละ ัูอานาเาแล้ว”เสนาหอยอ้า อล์ฟ ไม์หันไปมอทั้สอทำท่าสยอ ๆ
“ั้น ไปพัหลั่อนนะ”อล์ฟ บอ่อน่วยพยุทาทีมาน็หายามาเรียมไว้ อล์ฟพยุเสนาหอยทีู่ะเาะแ้เาะาเหมือนปลิทีมาน็ยับันทึภาพไว้้วยึ่เป็นภาพที่ฮาพอสมวร ส่วนเรับไม์อยู่้านหลัทำหน้าเหวอ ๆ แมสยิวที่เสนาหอยเาะะ เหมือนเป็นแฟน ถ้าเป็นนูรี๊ไปแล้ว
“โห แู่็สยอ แ่มอ็สยิว ทั้สยอทั้สยิว ฮึ๋ย”เรนึึ้นในใ เมื่ออยู่หลัเวที็่วยันทำแผล อล์ฟสสัย
สยิวเสนาหอยเลยเปลี่ยนให้ไม์บ้า ึ่ไม์็โนเสนาหอยแล้เหมือนันอน้มทำแผลให้ทำให้หัว้มอยู่แถว
ๆ เป้า ล้ออยู่้านหลัเลยะเห็นเป็นภาพ ไม์เอาหัวุเป้าน้าหอย ึ่น้าหอย็ทำหน้าหื่น ๆ ทำให้เรับอล์ฟ
ลืนน้ำลายอึให่ ไม์รู้ัว็หัวเราะพร้อมเสนาหอย
“เอ้า มาทำแผล่อิ”เสนาหอยบอ
“อาอ่ะ แล้ไม์อีล่ะ”ไม์ท้ว เสนาหอยวัมือเรีย
“เร็ว ๆ ไม่แล้แล้ว”เสนาหอยบอ ่อนไม์ะส่ายหัวและทำแผลให้ ส่วน้านเรูท่าะโนอล์ฟุ
“เห็นไหม อาหอยเ้าเ็บเลย”อล์ฟเริ่มบ่นเร
“เฮ้ย อาหอยสะุ ไม่ใ่เร”เรแ้
“แล้วไปัูอาหอยทำไม”อล์ฟเอ่ย เรทำหน้า ไม่ใ่หมานะเนี๋ย
“ป่าวะหน่อย ไม์โโฟนระแทปา”เรบอ อล์ฟมอเสนาหอย เสนาหอยมอลับแบบแ็ ๆ ทำให้มันูล
“แล้ว อาหอยไม่ไ้โนเรัูหรอ”ไม์ถาม เสนาหอยส่ายหัว
“โนูไม์โโฟนิ้ม”เรแ้ให้ เสนาหอย็แ่ยิ้มแห้ ๆ
และเนื่อาเรมันปาแนี่แหละ เลยไม่ไ้ึ้นเวที้วยเพื่อน้วย เพื่อนใน G-junior ็เลยทำหน้าหอย ๆ ไปบ้า
“ุ่ม่ามริเนี๋ยแ”ทีนบอ ่อนูเรที่ปาแ
“เร อนเสรินี้็ออ่ะิ เสียายนะเนี๋ย”แพรวพู่อ พลามอเร เล่นเอาเรสำนึผิ
“น่านะ พยายามเ้านะเพื่อน ๆ”เรบอ ให้ำลัใ พว ผู้าย็เินผ่านมา
“เอ้า เรไปัับใรมา”นั่น ูเนมันทั เพื่อนผู้หิ้าเรพาันำ
“555 หรือโนไม์แะเนี๋ย”ราวนี้ แฮปปี้่อ เออ เอาเ้าไป
“อย่าห่วเร ึ้นอนเสริไม่ไ้ เี๋ยวมีเพลฝาให้”เ บอพลาเินไป้อมับเพื่อน ๆ นอื่นเพราะถึิว
ส่วนเร ไปนั่รออยู่ที่รถู้รอลับบ้านพร้อมอล์ฟ ไม์
านั้น็ถึวันอนเสริ เร็นั่อยู่ับพ่อแม่ แ่ล้อไม่ไ้ับภาพเร เี๋ยวมีนไปวนเรเพราะหน้าเหมือนไม์
พอถึ ารแสอพวเพื่อน ๆ เร เพลที่ G-junior boy้อม็เพล วัยรุ่นเ็ แ่เพล ที่ว่าฝาให้นะสิ เล่น
เอาเรอึ้ เพราะ มันเป็นเพล อาาศไม่พอ เร็อนแร ๆ ็ทำสีหน้าปินะ แ่ไป ๆ มา ๆ ็ทำหน้าเลี่ยน เพราะ
เพื่อนมันแล้นะิ๊ ็เ้ารู้ันหม เรมันไม่อบมุรั ๆ อ่านะ
หลับอนเสริอีวันหนึ่ เรบุไปหาเพื่อน G-junior
“อ้าว เรรีบไปไหน”อล์ฟถาม เรไม่อบ
“เฮ้ย รอ้วยยยย”ไม์ะโนพลาวิ่ามเหมือนเ็ ๆ อล์ฟส่ายหัว
เมื่อมาห้อรวมัว
“ไ เร เพลเมื่อวานที่ฝาให้นะ เป็นไบ้า๊ะ”นัททัอนที่เรเินเ้ามาในห้อ เพื่อนหิอเร แอบำันให่เลย บาน็ทำหน้า พอทีนับแพรวเล่าให้ฟั็พอเ้าใ
“ใรเลือเพล”เรเริ่มถามเสียโห ๆ เอาเรื่อ
“าย ับ ิน แล้ว็ เน”ไอ์บอ เรหันไปมอทั้ 3 นที่หลบอยู่ในหลืบไปแล้ว
“หลบทำไม ออมาเลยนะ”เรท้ว ่อนะไล่เะเพื่อน
“๊า เร ไว้ีวิ้วย ล้อเล่นนิเียว”
“นิเียวบ้านแ รู้ไหมเ้าเอาไปฝันร้ายเลยนะเว๊ย”เรบอ่อนหายใหอบถี่ อล์ฟ ไม์็แ่มอ ๆ เิอะไรึ้นหรอ เพื่อนผู้หิมอ อล์ฟ ไม์
“ไม่ห้ามน้อหน่อยหรอ”บิวี้ เพื่อนเรถามึ้น อล์ฟ ไม์ ยิ้มแหย ๆ เหมือนไม่ยาเอลูหล
“อ๊า ไอ้ madeaw ับ เ อยู่ไหนว่ะ ไอ้ madeaw ับเ มัน็สนับสนุน เะมัน่อนเ๊ ”
“หา madeaw ับ เ้วยหรอ”เรท้ว่อนที่สายาที่เหมือนเร้า วาไปทั่วห้อ
“เฮ้ย madeawับเ ยัไม่มาหรอ เะพวนั้นไป่อน” นี่ือเสียอล์ฟ ไม์เริ่มหัวเราะ๊า เม าน อิ์เพื่อนผู้หิในห้อ็หัวเราะามไป้วย
“โอเ อ้าวหายไปไหนแล้ว”เรหันมาอีที ายับินและเนหายไป แ่ทั้สามำลัย่อไปที่ประู เรหันไปเห็นพอี
“พวแ ายยยยยยยยย”เสียประาศร้าว ่อนที่ายับินและเนะวิ่หนี่อ แฮปปี้เพิ่เ้ามา
“หนีเร็ว เราเะแล้ว”เนบอ
“มาเร็วัว่ะ”แฮปปี้ยับ่น เลยเอ ินลาให้วิ่
“เ้าไม่ไ้สมรู้ร่วมิับพวแนะเว๊ย”แฮปปี้ท้ว
“เอาน่า เป็นเพื่อนโนเรเะหน่อย”ายบอ ทั้ ๆ ที่็แะเรมันลับไ้นะแ่ ่าเหอะเพื่อวามสนุสนาน
ความคิดเห็น