FIC BHNA | Boku no hero academia — ☘︎ Please, save me ☘︎ #ผมจะอยู่เคียงข้างเธอ

FIC BNHA | MHA

Please, save me

#ผมจะอยู่เคียงข้างเธอ

 

So everything that makes me whole.

Belongs to you, I’ll give my heart and soul.

Because… I love you.

You are everything for me.

 

‘คนไร้ค่า’ นั่นคือคำพูดที่ได้ยินติดหูมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ท่ามกลางผู้คนมากมายบนโลกที่เต็มไปด้วยอัตลักษณ์ สังคมยอดมนุษย์ได้ถือกำเนิดขึ้นเพื่อต่อกรกับเหล่าร้ายที่พยายามสร้างความปั่นป่วนให้แก่โลก

คนรอบข้างต่างใฝ่ฝันที่อยากจะเป็นฮีโร่ อยากจะใช้อัตลักษณ์ที่ตนมีอยู่เพื่อปกป้องความสงบสุขให้ยังคงอยู่ต่อไป... หากแต่ไม่ใช่กับเธอคนนี้

‘ชิโนมิยะ ยูซึรุ’ หญิงสาวผู้ไร้อัตลักษณ์ และถูกตราหน้าว่าเป็นความล้มเหลวของวงศ์ตระกูล เพราะเธอเป็นเพียงแค่คนเดียวที่ไม่มีอัตลักษณ์เหมือนคนอื่นในครอบครัว โชคชะตาชีวิตของเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่มีใครสน มิหนำซ้ำหากเธอหายไปตลอดกาลก็คงเป็นเรื่องที่น่ายินดี

แสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตของเธอคือการได้เฝ้ามองแผ่นหลังกว้างของ’เขาคนนั้น’ ผ่านการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์ เขาผู้เปรียบเสมือนโลกทั้งใบสำหรับเธอ

‘โปรฮีโร่เดกุ’

MIDORIYA IZUKU [DEKU : 26] X SHINOMIYA YUZURU [YUU : 23]

 HERO NO.1 X QUIRKLESS

            “ผมอยากเห็นหน้าของเธอสักครั้งจังเลย... ยูซัง” น้ำเสียงทุ้มนุ่มลึกแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนกว่าใครเปรยขึ้นผ่านบานประตูที่ปิดล็อคสนิท เสียงผ่อนลมหายใจแผ่วเบาที่ได้ยินมาจากอีกฟากฝั่งที่มีเพียงแค่ประตูแผ่นไม้บาง ๆ ที่ปิดกั้นระหว่างเราสองคนเอาไว้ทำให้เธอตะลึงแทบหยุดหายใจ

            แผ่นหลังที่เอนพิงกับบานประตูเย็นเฉียบสัมผัสได้เพียงแค่ความเงียบงัน ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาจากคู่สนทนาที่อยู่อีกฟาก ทำให้ฮีโร่หนุ่มหน้าถอดสีไป วงหน้าก้มลงต่ำมองจดหมายต่าง ๆ ที่วางกองอยู่บนตักและอีกจำนวนหนึ่งบนพื้นกระเบื้องข้างกายด้วยสายตาที่หม่นลง

            มิโดริยะ อิซึคุไม่รู้ว่าบุคคลที่ส่งจดหมายโต้ตอบกับเขามาเป็นเวลานานถึงสามเดือนกว่าคนนี้เป็นใคร เขารู้เพียงแค่ว่าเธอเป็นผู้หญิง และก็คงต้องเป็นคนที่อ่อนโยนมากแน่ ๆ ก็เธอช่วยปลอบใจเขามาตลอดเลยนี่นะ... แต่ทว่าทำไมกันนะ

            ทั้งที่มีเพียงแค่บานประตูเดียวที่ปิดกั้นระหว่างเราสองคนเอาไว้แท้ ๆ แต่กระนั้นกลับรู้สึกว่าห่างไกลเหลือเกิน ราวกับอยู่คนละโลก ราวกับว่ามีแค่เธอที่ก้าวเข้ามาอยู่ในโลกของเขา แต่เขากลับไม่เคยได้เฉียดเข้าไปในโลกของเธอเลยสักครั้ง

            “ขอโทษนะคะ เดกุซัง” เสียงหวานเรียบนิ่งเอ่ยตอบกลับมา เป็นคำตอบที่อิซึคุไม่อยากได้ยินมันเป็นที่สุด

            เธอปิดกั้นเขาออกจากโลกของเธออีกครั้ง...

You can become a hero.

No matter where you are, I will always love you.

“เราสองคนต่างก็แตกสลายด้วยน้ำมือของคนรอบข้าง ถูกตราหน้าว่าเป็นคนไร้ค่า เพียงเพราะไร้อัตลักษณ์... ที่ผมมาได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะมีความพยายาม ผมเคยคิดที่จะยอมแพ้กับการไล่ตามความฝัน แต่สุดท้ายผมก็ไม่ยอมแพ้ และพยายามมาโดยตลอด”

“ถ้าทุกคนบนโลกหันหลังให้เธอ หรือด่าทอว่าเธอเป็นคนไร้ค่า เธอสมควรหายไปจากโลกใบนี้ แต่ว่านะ ยูซัง... เธอยังมีผมนะ ผมคนนึงแหละที่จะไม่ยอมหันหลังให้เธอ ผมจะช่วยเธอทุกวิถีทาง ผมจะเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเธอเอง เหมือนที่ยูซังอยู่เคียงข้างคอยปลอบใจผมมาตลอดสามเดือนนี้ยังไงล่ะ”

“ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่มีทางเกลียดยูซังหรอกนะ เพราะว่าผมรักเธอมาก..รักมากที่สุดในโลกเลยล่ะ”

#ผมจะอยู่เคียงข้างเธอ

#อิซึคุคลั่งรัก

#ประตูมันก็แค่กระดาษบางๆ

 

Talk With Writer :

     ไรท์เตอร์แปลว่า อิสระ และซิสคือไรท์เตอร์ เพราะงั้นจะเปิดฟิคเพิ่มอีกกี่เรื่องก็ได้-- 

     ไทม์ไลน์ของน้องเดก็คือไปไกลกว่าชาวบ้านชาวช่องเขาเลยค่ะ ดังนั้นจะขอบอกเอาไว้ก่อนว่าหากอ่านฟิคนี้แล้ว รีดจะพบว่า คัตจังกับฮิเดะมีลูกกันแล้ว และลูกสาวของทั้งคู่ก็อายุสี่ขวบ ส่วนโชโตะกับฮารุก็มีลูกชายอายุสี่ขวบเช่นกัน ทั้งที่เรื่องหลักของสองคู่นี้ยังไปไม่ถึงไหนเลย... 5555555555555 

     1 ฟิคเรื่องนี้AU และ OOC 

     2 ไม่ได้อ้างอิงตามมังงะต้นฉบับมากนัก(คืออาจจะมีบางฉากที่อ้างอิงจากมังงะ)

     3 ดราม่ามากกว่าหวาน(?) ส่วนมากคู่อื่นจะหวานกว่า;-; และตอนจบอาจจะ Bad ending(มั้ง)

เอาเป็นว่าขอฝากน้องเดวัยยี่สิบหกเอาไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกคนด้วยนะคะ คอมเม้นท์ติชมกันมาได้เลย แต่อย่าด่าเราเลยนะ..ใจบาง มีอะไรก็พูดคุยกันดีๆก่อนนะคะ

Twitter

@sizzpierrot

OPEN : 12 / 7 / 2020

CLOSE : --

TB