คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จูบแรก
สวัสีรับผมื่อ าน์ เป็นประทานบริษัทส่ออรายให่ที่สุในประเทศ มีน้อายื่อ าย พึ่เรียนบไ้ไม่นาน อนนี้ำลัะแ่าน ที่สำัผมำลัะมีหลานรับ ใ่รับน้อผมเป็นผู้ายที่สามารถท้อไ้มันเหลือเื่อมา ทุนในบ้านีใันมารับ
ผมมีเพื่อนที่สนิทมาๆสามน ื่อ ปีแส อม ที เราสนิทันั้แ่เรียนมหาลัยปีหนึ่นถึอนนี้ ถึทุนะทำานันแล้วแ่เรา็นัิเหล้าันบ่อย สามารถุยและปรึษาันไ้ทุเรื่อ
ผมำลัะไปเที่ยวับลุ่มอาย ายไปถ่ายพรีเวิ้้วยึ่วยผมไปเที่ยว ผม็ว่าน่าะีทำานเหนื่อยๆพับ้า ถ้าถามว่าผมสนิทับน้อั้แ่เมื่อไร็วันที่เาอแ่านันนั้นแหล่ะรับ ผมไ้รู้ัเพื่อนอายและเพื่อนอเมลแฟนาย เราสนิทัน่ายรับ ทุนเป็นนเฮฮาวนนิๆ เหล้าเ้าปาทุอย่า็่ายนิเียวเหมือนรู้ัันมานาน แ่ผมนี่สิ ไปสะุับน้อนหนึ่ที่หน้าาหล่อเลยแหล่ะ ผิวาว มูโ่ ิวเ้ม ลุ่มนี้เาัหน้าาันมาหรือไหล่อทุน แถมน่ารัอี่าหา
แ่ภาพหลัาบาน มันเป็นอะไรที่วุ่นวายมารับเพราะเพื่อนายเมานไม่เหลือสภาพ่อนหน้า ทุน้อลาันเ้าห้อ ผมเินามประบน้อนที่ผมมออยู่เินเไปเมา ุพีมันอยู่รนี้รับ เพราะน้อที่ื่อเเล่นลไปนอนเลื่อยอยู่ที่พื้นระหว่าทาไปห้อ นที่ผมเินประบอยู่เห็นเพื่อนนอนลนอนาม ามมา้วยน้อที่ื่อไวท์ ผมถึับยืนำับวามเมาแล้วรั่วอน้อแ่ละน สุท้าย็้อแบันเ้าห้อ ไวท์มีแฟนูแล เเพื่อนเมลที่ื่อลาสแบไป ผมเลยเ้าไป่วยแบอีนที่นอนนิ่อยู่
แอล ือื่ออน้อนที่ผมมอ ะบอว่าผมสนใ็ไม่ผิ ยิ่ลิ่นหอมๆาัวน้ออนผมแบไปมันทำให้ใสั่น
“เหลือใรเนี่ย” ผมหลุออาวามิัวเอเพราะเสียอฟีฟ่าที่ะโนถามสมาิที่ะไปเที่ยวัน นัรวมันที่อนโเมล
“ไอ้เับไอ้แอล แ่มันว่าใล้ถึแล้วนะ” เสียายเอ่ยึ้น ริสิผมยัไม่เห็นเลย แ่็้อหันไปมอเสียเัมา่อนัวะถึที่เรานั่อยู่ พอฟัประโยที่บอว่ามา้าเพราะแวะื้อยาให้แอล ผมถึับมวิ้วแล้วเยหน้ามอแอลที่ยืนอยู่ไม่ห่ามา
“ปวหัวั้แ่เมื่อืน” แอลอบายหลัาายถามว่าเป็นอะไร ผมมอูหน้าน้อ าปรือหน้าีหน่อยๆนอนไม่หลับ้วยสินะ ผมเห็นแล้วอเป็นห่วไม่ไ้ ะลุึ้นไปถาม็ยัไอยู่ แ่ไ้ยินเ้าัวบอว่าไหวะพลาไ้ไที่ะไ้ไปเที่ยวับเพื่อน ผมถึับส่ายหน้าำๆ ็นะยอมไม่ไ้
หลัาเราึ้นรถันแล้ว ผมไ้ที่นั่้าแอลเหมือนับวาไว้เลยรับ ผมนั่มอน้าๆที่เอาหัวพิเบาะเมื่อึ้นมาถึ
“แอล เป็นอะไรหรือเปล่า” ผมัสินใถามน้อออไปเพราะวามเป็นห่ว
“ปวหัวเฮีย นอนไม่หลับทั้ืนเลย” แอลพูับผมแ่ไม่ไ้ลืมามอ ือเราุยันไ้แบบสนิทๆเลยนะรับแ่ผมนี่ิันสนใน้อึ้นมา มันเลยลัวสายาัวเอที่มอไป ลัวน้อับไ้ว่าผมิอะไร
“แล้วินยายั” ผมถามอีรั้
“ินไปแล้วรับ” แอลอบ
“ินยาแ่ยัไม่ไ้ิน้าวนะหรอแอล” ผมถามเสียุ เพราะยามันะัระเพาะเอา
“็ มันปวนี่เฮีย อย่าุน้อ” แอลลืมาึ้นมา ผมะัับสายาอ้อนๆและน้ำเสียที่ฟัูแล้วใสั่น
“นอนไปๆ เี๋ยวถ้าปวท้อนะะฟ้อาย” ผมรีบับท พร้อมู่ไปอี ะลโทษเอ็ไม่ใ่เรื่อไ
“มันไ้สวผมหยับแน่ๆ” แอลยู่หน้าแล้วเอ่ยึ้นเ็ๆ
“หึหึ” ผมหัวเราะเบาๆ แล้วเรา็เียบไป แ่ในรถไม่ไ้เียบหรอนะรับ ไอ้แสบำลัแล้เพื่อนัวเอเอาแนวิสมาให้ินบอมันไม่อร่อย หลานผมินเ่ริๆ หรือแม่ินเ่ว่ะ ายเอาแนวิสมาให้ผมิน้วยนะรับผม็ลัวน้อะแล้ แ่ายบอว่าอันนี้อร่อย เโวยวายทันทีบอว่าายลำเอียที่เอาอไม่อร่อยมาให้ ำอบที่ไ้าายือ ‘นั้นพีู่นะ ้อให้ออร่อยสิ’ ทุนหัวเราะอบใันให่
ปึ!
ผมหันไปมอ้าๆเมื่อมีอะไรมาระทบที่ไหล่ผม สิ่ที่เห็นือลุ่มผมนุ่นๆที่ยับไปมาามแรเลื่อนัวอรถ ผมอมยิ้มอยู่นเียว หอมริๆหอมนอยาออยาฟั เป็นเอามาแล้วผม
ผมปล่อยให้แอลนอนพิผมไปโยที่ไม่ไ้ยับหนีเอาหัวพิเบาะแล้วพัสายาบาื่นมาแ่เ้าเอแอร์เย็นๆ็ทำท่าะหลับ
“แอล แอลื่น่อน เาแวะิน้าวัน” ผมสะิเรียนที่ยันอนนิ่อยู่บนไหล่ผม เพราะอนนี้สายแล้วเราแวะิน้าวันแู่ท่านที่หลับอยู่ะไม่ยับเลย
“ไอ้แอล! แอล ูมันหลับหรือายว่ะเนี่ย” เหันมาเห็นว่าแอลไม่ยอมื่นหลัาผมเรีย เพราะนอื่นลไปหมแล้วเหลือเที่หยิบระเป๋าอยู่ ือผมนั่อยู่เบาะหลัสุ
“อืออออ อะ เออ อโทษรับเฮีย” แอลราออมาเพราะเสียที่เะโน ยับหยุหยิแล้วสะุ้เ้นั่รเพราะหันมาเอว่าัวเอนอนพิผมอยู่
“ไม่เป็นไร” ผมว่ายิ้มๆ
“มึนี่นะนอนนเฮียแนาไปแล้วมั้ แล้วเป็นไหายปวหัวยั” เยัยืนมอแอลอยู่ ือว่าไปั้นแหล่ะริๆือเป็นห่วเพื่อน
“ีึ้นแ่็ยัไม่โล่” แอลอบยมือเสยผมลวๆ
“เฮียว่าเราลไปิน้าวเถอะ นอื่นลันไปหมแล้ว” ผมบอน้อทั้สอน ทัู้่พยัหน้าแล้วพาันลารถ
พวเราแวะิน้าวเสร็ใ้เวลาไปเป็นั่วโมเพราะนั่เล่นเินื้ออินันเรื่อยเปื่อย ผมเินไปื้อแ่าแฟเย็นเท่านั้น
“ินยาหรือยั” เมื่อึ้นมาบนรถ ผมถามน้าๆทันที เพราะูาสีหน้าแล้วน่าะยัไม่หายิ้วที่มวยุ่ยมือนวมับอยู่บ่อยรั้ ทำัวน่าเป็นห่วริๆ
“ำลัะินเฮีย สสัยไมเรนำเริบ” แอลว่าแล้วหายาในระเป๋าสะพายออมา ผม่วยหยิบน้ำให้พอินเสร็แอล็นอนพิเบาะหลับาลทันที
“พิไหล่เฮีย็ไ้แอล” ผมว่า
“เรใรับ เี๋ยวเฮียเมื่อย ผมนอนแบบนี้็ไ้” แอลว่าแล้วยับัวนอนให้ถนัึ้นเอาหัวไปเอนไปพิับระรถ
ปึ! ปึ!
ผมลืมาึ้นเมื่อไ้ยินเสียเหมือนอะไรระแทับอะไรสัอย่า ผมหันไปมอ้าๆ เสียมันมาาหัวอแอลระแทับระรถ เวลารถเปลี่ยนเลนส์หรือทาไม่เรียบ
“หัวแแล้วมั้นั้นน่ะ” ีหันมามอแอลเพราะนั่อยู่้าหน้าแอล้าระเหมือนัน แ่อยู่เบาะหน้า
“เฮีย็ว่าั้น ระแทนานั้นยัไม่ื่นเลย” ผมมอหน้าแอลที่ยัหลับไม่รู้เรื่ออะไร ไม่รู้เพราะฤทธิ์ยาหรือว่าเป็นแบบนี้เอ
“เฮีย ไอ้แอลมันี้เา หลับลึปลุอยา้วย” เที่นั่ับีหันมาสบทบ้วย แบบนี้เอ
“หึหึ” ผมยิ้มำับเ็น้อยี้เา ผมยับเ้าไปับหัวแอลให้มาพิที่ไหล่ผมแทน แทนที่ะหายปวหัวผมว่าอาะปวมาว่าเ่า
เราเินทามาถึที่หมายันใน่วบ่าย อพัันบ่อยรั้เลยมาถึ้า ที่พัเป็นบ้านพั่าอาาศอเมลอยู่ิทะเล สวยและน่าอยู่มา้วย ทุนแยย้ายันเอาอไปเ็บบนห้อผมนอนับลาส ฟีฟ่าับี เับแอล ที่เลือนมีู่็นอน้วยันไรับ
ผมลมานั่้าล่า เพราะนอนบนรถมาพอแล้ว ทุนไม่มีใรพัันเท่าไรรับลมานั่เล่นัน้าล่าบานเินออไป้านอที่ายหา ส่วนายนอนพัรับมีเมลูแลอย่าี
“หายปวหัวหรือยัแอล” ผมเินเ้ามาในรัวเพื่อนหาน้ำินเอแอลพอี
“อ้าวเฮีย หายแล้วรับ เฮียมาเอาอะไรหรอ” แอลหันมาหาผม แล้วเอ่ยถามึ้น
“หาน้ำิน” ผมว่า
“เอาอะไรีเฮียผมำลัะยออไป้านอพอี” แอลำลัเรียมแ้วและน้ำอัลมใส่ถาไว้เพื่อะยไป้านอ
“ั้นเี๋ยวเฮีย่วย” ผมว่าแล้ว่วยแอลถือถาออไป แอลถือระิน้ำแ็ไป พวเรานัุ่ยันนถึอาหารเย็น มีื่มันนิหน่อยพอให้หลับสบายีที่น้อๆไม่เมาันรอไป เริ่มึ็แยย้ายันไปพัผ่อน
อนเ้าผมื่นมาสายแล้วรับ เินลมา้าล่าเห็น้านนอมีทีมานและายับเมลยืนถ่ายรูปันอยู่ที่ายหา ผมยืนมออยู่สัพั็เินเ้ารัวหาาแฟิน
“เฮียื่นเ้าั” ผมเยหน้าึ้นาแ้วาแฟแล้วยิ้มให้เฟรน
“ไม่เ้าแล้วมั้ หึหึ” ผมว่า
“อืม็ริ เาถ่ายันไปถึไหนแล้วเราพึ่ื่นัน ฮ่าๆๆ” เฟรนว่าแล้วหาแ้วมาาแฟบ้า
“นอื่นๆละ” ผมถาม
“น่าะื่นันแล้วแหล่ะ ไวท์เินไปปลุทุห้อเลย” เฟรนว่า ำๆับวามแสบอแฟนัวเอ แล้วพาันมานั่เล่นห้อห้อนั่เล่น ลมพัเ้ามาภายในห้อเย็นสบายสื่นริๆ สัพันที่เหลือเริ่มทยอยลมา มีแ้วาแฟนละแ้วในมือ ้าวเ้าถูทำึ้นโยไวท์ับแอลที่่วยัน
่วบ่ายแเริ่มอ่อนลพวเราทุนไปอาบน้ำแ่ัวลมาใหม่เพื่อไปถ่ายับว่าที่เ้าบ่าวเ้าสาว ุที่ใส่เป็นโทนฟ้าาว ทุนูื่นเ้นและสนุไปับารถ่ายรูปรวมัน เปลี่ยนท่าไปมายับยายออไป ีวแบอัแน่นันเป็นระุ ถ่ายเป็นู่เป็นทีมมีหม ่าล้อ็มืออาีพสุๆ ลอารถ่ายเ็มไป้วยเสียหัวเราะและรอยยิ้มอทุน
มื้อเย็นถูัึ้นาฝีมือสามแสบ ือไวท์ าย แอล ผมเินเ้าไปในรัวที่มีเสียเอะอะโวยวายอะไรันอยู่
“เฮียยยยย มาทำอะไรเนี่ย” ายถามผมเมื่อผมเินเ้าไปถึ
“มาหา แอล…อฮอล์นะ” ผมอบไป แล้วมอหน้าแอลไป้วยระหว่าที่พู ทุนมอผมทันที แอลนี่มอนิ่ไปเลย
“แหม เฮียะเว้นวรรทำไม อีอย่าแอลอฮอล์้านอหมแล้วหรอ” ายถามผม้วยสายาแวๆ หึหึ เบื่อนรู้ทัน ผมมอไปที่แอลที่ยั้มหน้า้มาทำอาหารอยู่ พอผมบอว่า้านอหมึมอหน้าอที่ะเอาพอไ้็วนเมลออมา
ผมพึ่รู้ว่าน้อๆทำอาหารเป็นยเว้นายนะรับผมรู้อยู่แล้วเพราะทำอาหารบ่อยเวลาลับบ้าน ที่สำัทำอร่อย้วย หลัาบมืออาหารเย็นที่แสนุนละมุนวุ่นวายอน้อๆแล้วเรา็มานั่ห้อนั่เล่น ั้วล้อมรอบอมึนเมาามระเบียบรับ เมาเละเหมือนเย ัวฮ่ารอบนี้็ไม่พ้นสามแสบอแ๊ แอล เ ไวท์ สร้าเสียหัวเราะไ้ลอานริๆ
เมื่อเวลาผ่านไปทุนเริ่มแยย้ายันไปนอน เที่นั่อพับอยู่ลุพรววิ่ออไปทาห้อน้ำ ูท่าะอ้วออมาแน่ๆแ่ะทันไหมอีเรื่อไปแบบเ้ายทีวาที ีึัสินใวิ่ามไปแล้วลาันไปห้อน้ำอย่าเร็ว ไวท์นั่หลับาอเฟรนไปแล้วรับ มีแฟนี็แบบนี้แหล่ะรับูแลไม่ห่าเลย อ่อู่นี้เาแ่านันแล้วรับมีลูแฝ้วยนะ อนนี้เหลืออีนที่ยันอนนิ่อยู่บนพื้นพรม ายไปเรียพร้อมสะิให้แอลื่น แู่ท่าแล้วยารับ
“ไอ้แอล ไปนอนบนห้อ”
“เนี่ยยย นอน้ายยย”
“นอนไ้ที่ไหน นี่มันพรมไม่ใ่เีย”
“้ายยยยย”
“ายไปนอนเถอะ เี๋ยวเฮียูแอลเอ”
“อืม ฝา้วยนะเฮีย อย่าทำอะไรนเมาละ ิๆๆ”
“ไอ้แสบ! เี๋ยวะโน ไปนอนเลยไป หลาน่วแย่แล้ว” ายลุึ้นเินออไป้วยเสียหัวเราะอบใ
“แอล แอลไ้ยินเฮียไหมเนี่ย ื่น่อน” ผมนั่ลเย่านเมาที่หลับานิ่สนิทอยู่ที่พื้น
“อื้อออ” แอลยับหยุหยิราออมาเมื่อถูรบวนารนอน
“หลับธรรมา็ปลุอยาแล้ว นี่เมา้วย ะี้เาไปไหน” ผมนั่บ่นนรหน้าอย่า่วยไม่ไ้
“แอลไปนอนรับ” ผมบอนเมาอีรั้แล้วัารับให้ลุึ้นแล้วอุ้มแนบอลับห้อ ปัหาือผมะพาแอลไปห้อไหนละ ผมเลยัสินใไปห้อใหม่เพราะเหลืออีสอห้อ้าล่า เพราะไม่รู้อนนี้ใรนอนอยู่ับใรแล้ว
ผมวาน้อลบนเียอย่าเบามือเปิแอร์ให้อุหภูมิพอีๆ ผมเินไปเ้าห้อน้ำมีผ้านหนูผืนเล็อยู่เลยเอาุบน้ำมาเ็ัวให้น้อ ผมแะระุมทีละเม็เผยให้เห็นแผ่นอาวเนียนหน้าท้อมีล้ามนิๆ โอ้ววววิบหายแล้วววว
“ะาวไปไหนว่ะ ายๆู” ผมพูับัวเอเบาๆ พยายามหลับหูหลับาเ็ให้เสร็แล้วิระุมลับให้เร็วที่สุ่อนที่ผมะทนไม่ไหว นรหน้า
ผมเินไปปิไฟแล้วล้มัวลนอนที่วาบนเียึผ้าึ้นมาห่มให้ทั้ผมและนเมา ผมหลับาลเพราะเริ่ม่ว
พรึบ!
ผมำลัะหลับ็้อลืมาึ้น้วยวามใเพราะน้าๆเอามือมาพาเอวผมยับเ้ามาุอยู่้าๆไหล่ เอาหน้ามาบ ผมใเ้นแรน้อเอามือึ้นมาับอ้า้ายอัวเอ ยยิ้มในวามมืในเมื่อเป็นแบบนี้็ีเหมือนัน ผมนอนะแหันหน้าเ้าหาน้อแล้วอเอวไว้ แอลยับเอาหน้าุอผมเมื่อไ้รับไออุ่น ผม้มลหอมบนหัวน้อ วามหอมมันั่ึูริๆ ออหน่อยนะ
“อื้ออ” แอลเอาหน้าถูที่อผมแล้วเยหน้าึ้นมาหาผม แสไฟา้านนอที่ลอหน้า่ามาทำให้เห็นหน้าอน้อที่มอผมอยู่
“เป็นไรรับ” แอลุหน้าลอีรั้ ผมึถามึ้น
“อือ เฮียหรอ” เสียแอลพูอยู่ที่อผม นาเมายัำเสียผมไ้เลย นี่รู้ัวหรือเปล่าว่าผมออยู่้วยแล้วแอลเอ็อผมอยู่
“ปวหัวววว” แอลเอ่ยออมาเบาๆ
“ปวมาไหม ินยาไหม” ผมถามนในอ้อมอ ไม่รู้ว่าปวหัวเพราะฤทธิ์เหล้าหรือปวแบบเมื่ออนมา ยาอยู่ไหนละเนี่ย
“ยาอยู่ไหนแอล” ผมผละออ้าๆแล้วเปิไฟหัวเีย เอ่ยถามนที่นอนเอาหน้าุหมอนหนีแสไฟที่ส่อา
“ในระเป๋าสะพายมั้” แอลว่าเสียอู้อี้ ผมลุึ้นาเียแล้วเินไปหยิบระเป๋าที่ผมเอาึ้นมา้วยวาไว้บนโ๊ะหน้าทีวี ผมหายาแล้วเอาออมา เินไปเอาน้ำในรัวแล้วลับเ้ามาในห้อ ีที่อยู่้าล่าไม่้อเินไล
“แอลลุมาินยา่อน” ผมเรียแอลน้อยับัวนอนหายหลับาแน่น ผมับให้แอลลุึ้นนั่ีๆประอไว้แล้วเอายาใส่ปาส่น้ำให้ื่มามไป ผมวาแ้วล้าเีย
“ผมอยาเ้าห้อน้ำ” แอลาปรือบอผม ผมพยัหน้ารับน้อยับัวลาเีย ูท่าไปเอไม่น่ารอเเียว ผมเลยประอไปส่ในห้อน้ำแล้วออมารอหน้าประู สัพัแอล็ออมาผมเลยพาเินลับมาที่เียอีรั้
พรึ่บ!
ัหวะที่ะถึเียแอลเสียหลัล้มลบนเียแ่้วยวามที่ผมประอแอลอยู่ทำให้ยื้อัวไว้ไม่ทันล้มลไปทับน้อทันที แอลลืมามอผมอยู่เหมือนที่ผมมอน้อเ่นัน เราสบาันสายาเลื่อนลมาที่ปาแๆแรึูาปานั่นทำให้ผมโน้มหน้าลไปเรื่อยๆนสุท้ายปาผม็สัมผัสับปาน้อ แอลหลับาลรับสัมผัสที่ผมมอบให้ ผม่อยๆูเม้มริมฝีปาบนและล่าสลับันไปมาูึเบาๆ ใ้ลิ้นเลียที่ริมฝีปานิ่มเพื่ออให้แอลเปิปาให้ ไ้ผลเมื่อแอลยอมเปิปารับลิ้นร้อนอผม ผมใ้ลิ้นวาิมวามหวานทั่วโพรปา ลิ่นเหล้าที่ยัิอยู่ยิ่เพิ่มรสาิให้ีึ้นไปอี แอลูบอบผมอย่าไม่ยอมแพ้ มันีมาริๆ
“อือออ” เสียอแอลราออมาเบาๆ ผมรีบผละออเพราะแอลำลัหายใไม่ทัน
ผมมอใบหน้าอแอลอนนี้บอรๆโรยั่ว สายาท่ีเยิ้ม ปาบวมแาารูนั้นมันทำให้ผมแทบทนไม่ไหว ผมยับัวลุึ้นแล้วับให้แอลนอนีๆผมลับึ้นเียแล้วนอนล้าๆแอลอีรั้
“หึหึ นึะหลับ็หลับ่ายๆี้เลยหรอ” ผมึผ้าึ้นมาห่มให้นถึอ เสียหายใที่เ้าออสม่ำเสมอบ่บอให้รู้ว่าแอลหลบสนิทไปแล้ว ผมล้มัวลนอนีๆแล้วนึถึรสูบเมื่อี้มันยัหอมหวานนิใ ไม่อยาเลิูบเลย แ่ถ้าไม่หยุมีหวัไม่บแ่นี้แน่
…
#แอล
ผมลืมาึ้นมาในอนเ้า้วยอาารแฮ์ เมื่อืนเมามารั่วอีามเยไม่รู้ว่ามาห้อไ้ยัไ แ่รู้สึัวึ้นมาเพราะปวหัว็นอนอยู่บนเียแล้วแถมุอยู่ับอใรไม่รู้ มออยู่นานแ่็เาร่าๆเท่านั้น แ่เสียที่ไ้ยินือเฮียาน์ เฮียแบผมมา
ผมหันไปมอ้าๆที่มีใรอีนที่นอนอยู่ ใบหน้าหล่อเหลายัหลับาพริ้ม ผมยมือึ้นับริมฝีปาัวเอลูบไปมาแล้วใบหน้าร้อนึ้นมาทันที ถึผมะเมาแ่อนนั้นผมำไ้ีว่า เรา ูบัน ที่สำัผมูบลับเฮีย้วย ยิ่ิยิ่อายัวเอวามหอมหวานที่ไ้รับมันยัรารึอยู่เลย นผม้อหลับาหนีสายาเฮีย เมาแล้วรั่วไม่พอยัมาูบันอี แ่ผมอบูบนั้นั เี๋ยวิ! ผมูบับผู้ายไ! ผม้อบ้าไปแล้วแน่ๆ
……………….
อนแรมาแล้ว่าาาาาา มา่วยันอ่านเร็ววววว
เนื้อเรื่อยสอล้อันับเรื่อ เมล&ายใรร้ายว่าัน นิหน่อยนะะเพื่อปูเรื่อ มันะเป็นนละมุมอัวละร
่อยๆเป็น่อยๆไปเนอะ
ผิรไหนบอนะะมันะเบลอหน่อย
ฝาิาม้วยนะะ เป็นำลัใให้ไรท์้วยนะ
#ูบนั้นอเฮีย
#เฮียาน์น้อแอล
****ฝานิยายเรื่อใหม่อีเรื่อ้วยนะ้า #หมั้นรั…มาเฟียูสอ #ลาสฟีฟ่า
ความคิดเห็น