คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : ตอน โรงงานผ้า 100% รีอัพ
“ั้นันไปทำานนะะ” นานบอเมื่อมาถึห้อทำานอเ้านายให่
“อื้อ อบในะ ที่พามโราน” อ้ายเหรินพยัหน้าให้นาน
“่ะ” นานานรับแล้วเินลบันไไปั้นล่าเพื่อทำาน
ส่วนอ้ายเหรินเมื่อนานลไปแล้ว เธอ็เปิประูห้อทำานอพ่อหลิว ึ่เธอเินเ้ามายืนอยู่ลาห้อ สายาื่นเ้น็มอไปรอบห้อ แล้วไปสะุับอเอสารที่อยู่บนโ๊ะทำานอพ่อหลิว
เธอึเินไปยืน้าโ๊ะทำาน เห็นรายานารประุม เอสารที่น่าปวหัว และแล้วสายาอเธอ็เห็นเอสารที่่าหน้าอาธนาาร
้วยวามสสัยอ้ายเหรินึหยิบึ้นมาเปิู และเนื้อหา้าในเอสารทำให้หลิวอ้ายเหรินยืนนิ่ไปั่วรู่
แร!..
เสียเปิและปิประูห้อและมีนเินเ้ามา ทำให้อ้ายเหรินที่ยืนมอเอสารนั้น้อหันหลัไปมอ ็ไม่ใ่ใรที่ไหน พ่อแม่อเธอนั่นเอ
“ุพ่อุแม่” อ้ายเหรินเรียท่านทั้สอ
“อ้ายเหริน”
พ่อหลิวในอนแรท่านมีสีหน้าที่เหนื่อยล้า แ่พอเห็นหน้าลูสาวนรอ ายราลับยิ้มให้ลูสาว ึ่พ่อหลิวทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น เสียอย่านั้น
“ประุมเสร็แล้วเหรอะ”
หลิวอ้ายเหรินแล้ถาม เพราะวามริแล้วเธอรู้สึปวใเป็นอย่ามา ที่เห็นพ่อและแม่มีสีหน้าไม่สู้ีเลย
‘สสัยโรานมีปัหาแน่เลย’ อ้ายเหรินพูนเียวในใ
“อ้ายเหรินมารอพ่อับแม่นานแล้วเหรอลู” เป็นแม่หลิวเอที่เินเ้าไปหาลูสาว แล้วเอาเอสารในมืออลูมาเ็บไว้ในแฟ้ม
“เพิ่มา่ะ” อ้ายเหรินบอ พร้อมทั้แล้ทำเป็นไม่ใส่ใเอสารอธนาารที่ออยู่บนโ๊ะทำาน
“อื้อ เป็นไละโรานอเรา”
พ่อหลิวยิ้มให้ลูสาวทั้ที่้าในใเหน็เหนื่อยและท้อบ้าเป็นบารั้…
เวลาเ้าโมเ้า ที่่ายทหาร..
หลิวี้หยวนเมื่อไปส่น้อสาวนเล็แล้ว เา็ับรถมาถึ่าย ็เป็นเวลาเ้าโมเ้า ึ่เาเินึ้นไปยัห้อทำานอเา และระหว่านั้น ็เินผ่านับาเินหลพอี
และท่าทารีบเร่อาเินหล ทำให้ี้หยวนทัทายสหายรัทันที “นั่นแะไปไหน”
“ท่านนายพลเรียันไปพบน่ะ”
เินหลึอบลับมาแล้วะเินผ่านไป แ่แล้วเา็หยุะั และแอบมอล่อปิ่นโในมืออหลิวี้หยวนอย่าสสัย
“ท่านนายพลเรียแให้ไปพบ มีอะไรหรือเปล่า”
ี้หยวนถาม พร้อมทั้เินไปที่โ๊ะทำานอเา และ่อนที่เาะนั่ เา็วาล่อ้าวไว้บนโ๊ะทำาน
“นั่นอะไร”
เินหลไม่อบำถามอเพื่อนรั แ่เาลับถามและไม่ยอม ละสายาาล่อ้าว ถึแม้ะรู้ว่ามันือล่อ้าว และ้อมี้าวอยู่ในล่อแน่ แ่เา็มีวามสสัย เพราะปิแล้วี้หยวนไม่เยนำ้าวมาิน เนื่อาที่่ายทหาร มีโรอาหารให้เพาะอยู่แล้ว
“อ๋อ นี่ล่อ้าว อ้ายเหรินทำให้ันเอามาินที่่ายน่ะ”
ี้หยวนบอสหายรั แล้วมอล่อ้าวอย่าภาภูมิใ เพราะีใที่น้อรอทำให้เาเอามาินที่่ายเป็นรั้แร
“…” เินหลไม่อบโ้
แ่ำพูอสหายบอว่าหลิวอ้ายเหรินเป็นนห่อ้าวให้ี้หยวนเอามาินอนพัเที่ยนั้น เหมือนเป็นระเบิโยนลลาหัวอเินหล นเายืน สายาสีเ้มนิ่ๆ ้อล่อ้าว
ี้หยวนเห็นเพื่อนรัยัยืน้อล่อ้าว เาึถามว่า
“แมีอะไรหรือเปล่า”
“ไม่มี” เินหลส่ายหน้าไปมาเป็นำอบ
“ไม่มีอะไร็รีบไปหาท่านนายพลสิ ถ้าให้ท่านรอนาน เี๋ยวแ็ถูท่านำหนิเอาไ้นะ” หลิวี้หยวนพูพร้อมทั้โบมือไล่ แล้วหยิบานที่อยู่ในลิ้นัโ๊ะเอาออมาทำาน
“อื้อ”
้านเินหลพยัหน้าให้เพื่อน แล้วรีบเินรไปยัห้อทำานอท่านนายพล ้วยสีหน้าุน เมื่อนึถึภาพอ้ายเหรินยืนทำอาหาร
‘หึ! สภาพุหนูี้วีนเอาแ่ใ ไม่เยทำอะไรเป็นิ้นเป็นอันสำเร็สัทีอย่าเธอเนี่ยนะ ะทำอาหารเป็น บ้าะมั’
าเินหลถามและอบำถามนเียวในใ…
ความคิดเห็น