คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ออกเดินทาง
เรือไม้ลำโตค่อยๆแล่นออกจากท่าหลังรับผู้โดยสารคนสุดท้ายท่ามกลางแสงจันทร์และหมอกหนาทึบ ไม่มีผู้ใดล่วงรู้การมาถึงของมัน ไม่มีผู้ใดรับทราบถึงการจากไปของผู้คนทั้ง 5 ชีวิตและชะตากรรมเบื้องหน้าของพวกเขา ภายในเรือที่เงียบงัน ความใหญ่โตของมันดูเหมือนจะสร้างความอึดอัดได้มากกว่าความคับแคบใดๆ
“อืมมมมม” ไลลินนอส แอนเวิร์ดมองไปรอบๆด้วยสีหน้าสงสัย เธอลงมาที่ชั้นสองของเรือเพราะอากาศข้างนอกเริ่มหนาวเกินไป เด็กหญิงร่างเล็กหันซ้ายหันขวาเหมือนกับลูกหมาอยู่ไม่สุข ก่อนจะวิ่งสำรวจรอบๆท้องเรือซึ่งดูไร้สิ่งมีชีวิต
ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้ากระทบกับแผ่นไม้ดังสะท้อนไปทั่ว
รัญชนา เกิดแก้วแง้มประตูห้องพักที่อยู่ชั้นเดียวกันเพื่อหาที่มาของเสียง สภาพผมและเสื้อผ้าดูเหมือนเพิ่งลุกขึ้นมาจากเตียง เธอหรี่ตามองก้อนสีขาวที่วิ่งไปวิ่งมา ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแว่นบนโต๊ะมาใส่
“มีมาอีกคนแล้วสินะ”
สายตาที่มองเด็กผู้หญิงบนโต๊ะแลดูว่างปล่าว ในขณะที่ก้อนพลังงานสีขาวพยายามส่งตัวเองไปให้ถึงเพดานท้องเรือ หญิงสาวใส่แว่นถอนหายใจแล้วปิดประตูห้องของตัวเอง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ที่ห้องไม่ไกลกันนั้นมีหญิงสาวอีกคนที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบจากความวุ่นวาย อเมทิสต์ หญิงสาวร่างสูงนั่งหน้ากระจกด้วยสีหน้าเรียบเฉย มือของเธอค่อยๆแกะผ้าพันแผลที่ตาออกเผยให้เห็นรอยแผลน่าขนลุกข้างใต้ ถึงกระนั้นสำหรับหญิงสาว นี่คือสิ่งที่สามัญธรรมดาที่สุด เธอหยิบม้วนผ้าพันแผลอันใหม่ขึ้นมาจากกระเป๋าเป้ลายทหารซึ่งดูยับเยิน ก่อนจะพันมันแทนที่อันเก่า
แต่นั่นก็ไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ในโลกส่วนตัว ถัดไปอีกไม่กี่ห้อง เรย์ ชายหนุ่มผมดำกระเซิงกำลังก้มหน้าก้มตาทำบางอย่างกับ ipad อยู่ หากซูมเข้าไปที่หน้าจอ คุณจะเห็นโปรแกรมที่มีหน้าตาดูใช้งานยาก เขาขยับหูฟังที่ใส่อยู่แล้วกดปุ่มเล่นเพลงในโปรแกรม
“ฮะๆๆ ฮ่าๆๆๆ นี่แหละ! เพลงที่จะนำอิสระมาให้ฉัน!”
ใบหน้าอันหล่อเหลาเริ่มบิดเบี้ยว แววตาอันบ้าคลั่งของชายหนุ่มที่ไม่ปล่อยให้ใครเห็นง่ายๆ แต่ในเวลานี้มันกลับสะท้อนความปรารถนาอย่างแรงกล้าของเจ้าตัว
หญิงสาวผู้กำลังจะวางแว่นแล้วล้มตัวลงนอนชะงักไปครู่หนึ่ง เธอถอนหายใจพร้อมกับก่นด่าการเก็บเสียงของเรือลำนี้ เด็กสาวดึงผ้าห่มคลุมหัวราวกับมันจะปกป้องเธอจากความวุ่นวายรอบๆตัว
ที่ชั้นล่างสุดของเรือ มู่ ซูเจิน ชายหนุ่มที่มีความหล่อเหลาไม่แพ้กันนั่งอยู่ที่บาร์ซึ่งไร้พนักงาน เขาหยิบยกแก้วไวท์ขึ้นมาเชยชมน้ำสีใส บนโต๊ะของเขามีขวดไวน์ขาวราคาแพงตั้งอยู่
“ช่างเป็นคืนที่งดงาม ว่าไหมเสี่ยวเฉิง”
สิ่งที่ตอบกลับมามีแต่ความเงียบงัน ชายหนุ่มยกขอบแก้วจรดปากก่อนจะค่อยๆดื่มด่ำกับสุราชั้นเลิศด้วยรอยยิ้มที่เป็นหน้ากากประจำตัว
ค่ำคืนแรกบนเรือแอคคิรอนผ่านไปอย่างเงียบเหงา เหลือเวลาไม่มากแล้วก่อนจะถึงจุดหมายปลายทาง ที่ซึ่งชะตากรรมของพวกเขาจะถูกตัดสิน แต่ก่อนอื่น พวกเขาต้องอยู่บนเรืออันแสนว่างเปล่าด้วยกันไปอีกสักระยะ ว่ากันว่าความโดดเดี่ยวบังคับให้มนุษย์สร้างสัมพันธ์ ในบรรดาผู้เดินทางทั้งหมด จะมีใครเป็นมิตรแท้ หรือจะมีใครเป็นศัตรู หรือบางที… อาจมีใครให้ใช้ประโยชน์ได้
ปฐมบทของการเดินทางได้เริ่มขึ้นแล้ว
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ นอกจากจะนั่งอ่านตัวละครแล้วยังต้องเลือก map กับภารกิจด้วย แต่นั่นมันอาจจะดูเหมือนข้อแม้ไปหน่อย เอาเป็นว่าต่อไปจะพยายามติดต่อให้มากกว่านี้ค่ะ map ที่เราเลือกมาคิดว่าน่าจะเหมาะกับทุกคนแล้ว ที่เหลือก็ได้แต่สวดมนต์เอาแล้วล่ะ
เราจะส่งภารกิจกับตัวเลือกแรกภายในวันนี้นะคะ ทุกคนสามารถตอบได้ถึงวันอาทิตย์ (แม้จะเลยเวลาลงนิยาย) แต่ถ้าส่งช้าจะไม่ได้ลงในตอนหลัก ตัวเลือกแรกจะเกี่ยวกับความสัมพันธ์บนเรือค่ะ ทุกคนจะได้รับคำถามเหมือนกันหมด ผลของการตัดสินใจของทุกคนจะกำหนดบรรยากาศบนเรือ และที่สำคัญ ระหว่างเล่นผู้ปกครองสามารถบอกให้ลูกของตัวเอง เปิดเผย/ถาม ภารกิจของตัวเองและคนอื่นได้เสมอ และสามารถเลือกที่จะโกหกภารกิจของตัวเองได้เช่นกัน ถ้าต้องการใช้ตัวเลือกนี้เมื่อไหร่ก็ dm มาหาได้เลยค่ะ
สำหรับตอนหลัก เจอกันสัปดาห์หน้านะคะ
ความคิดเห็น