คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : #4 วันที่0 (กลางคืนจริงๆ)
ตกกลางคืน ทุกคนพากันเก็บของในห้องพัก ถึงแม้ที่นี่จะมีห้องนอน 3 ห้อง แต่ด้วยความไม่คุ้นที่ทุกคนจึงตัดสินใจแบ่งนอนแค่สองห้องคือห้องผู้หญิงกับห้องผู้ชาย แต่ก่อนจะแยกย้ายเข้านอน หนุ่มผู้แปลกแยกอย่างเรย์ก็มองออกไปข้างนอกพร้อมกับพูดอะไรบางอย่าง
“มีใครจะออกไปสำรวจข้างนอกบ้างมั้ยครับ?”
สายตาสี่คู่หันไปมองคนถามด้วยท่าทางแปลกใจที่อยู่ๆเขาก็ถามขึ้นมาก่อน ชายหนุ่มผมทองตั้งสติได้เป็นคนแรกจึงตอบกลับไป
“ผมกะจะไปสำรวจไม่ไกลมากน่ะครับ ไปด้วยกันมั้ย?”
ไลลินนอสมีท่าทีลังเล แต่สุดท้ายก็ยกมือขึ้นเป็นเชิงขอไปด้วย
ทั้งสามคนเดินออกไปนอกบ้านก็พบกับความมืดสนิทและบรรยากาศเย็นยะเยือกของกลางคืน เสียงของแมลงและน้ำไหลจากลำธารไม่ไกลมากทำให้ทุกคนตระหนักอีกครั้งว่าตนเองอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ เด็กสาวเปิดไฟฉายในมือถือก่อนที่คนอื่นจะทำตาม ถึงแม้จะช่วยกันส่องทาง แต่ทางเบื้องหน้าก็ไม่ได้สว่างขึ้นสักเท่าไร
“บรรยากาศตอนกลางคืนต่างจากกลางวันเหมือนกันนะครับ” ซูเจินพูดเพื่อทำลายความเงียบ
ถึงแม้สายตาจะเริ่มชินกับความมืดบ้างแล้ว แต่ก็ต้องยอมรับว่าการมองเห็นแย่กว่ากลางวันหลายเท่า รายละเอียดของสิ่งต่างๆที่เคยมองเห็นตอนมีแสง พออยู่ในความมืดแล้วกลับยากจะสังเกต
“ระวัง!” อยู่ๆเรย์ก็ตะโกนเสียงดัง แสงไฟในมือส่องไปที่พื้นด้านข้างซูเจิน
เงาสิ่งมีชีวิตขนาดไม่ใหญ่มากพุ่งผ่านด้วยความเร็ว มันกระโจนเข้าหาชายหนุ่มผมทองตามอย่างนักล่า ไลลินนอสตกใจผงะไปชั่วครู่ ก่อนที่ทั้งสามคนจะตอบสอง สิ่งนั้นก็พุ่งเข้าถึงตัวชายหนุ่มแล้ว
….. To be continued(ต่อในdm) ….
เช้าวันต่อมา
สองสาวที่ไม่ได้ออกไปข้างนอกมองดูตัวเลขที่เก็บไฟฟ้าด้วยความกังวล
“เหลืออีก 12 ชั่วโมง ก็คือหมดวันนี้จะไม่มีไฟฟ้าใช้สินะ เยี่ยมสุดๆไปเลย” เด็กสาวสวมแว่นประชด
สาวร่างสูงกระชับหน้าไม้ในมือ
“ตั้งแต่วันนี้ไปคือการเอาตัวรอดของจริง”
ทรัพยากรที่เหลืออยู่
ไฟฟ้า 12 ชั่วโมง
น้ำ 2.5 วัน
สเบียงยังไม่มี
อุปกรณ์ปฐมพยาบาล ผ้าพันแผลและแอลกอฮอลในกระเป๋าอเมทิสต์
ของจริงมันต่อจากนี้ไปต่างหาก….
ความคิดเห็น