คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : WIFE 1 /KookV/ 100%
KEYWORD :: Wife1
PART : KookV (Yoonmin ตอนต่อไป)
Note : จะพยายามแต่งให้ไม่งงที่สุดนะคะ
20 ปีก่อน
…
พรึ่บ!!!
ทางเดินคล้ายๆกับอุโมงค์
แต่มันเป็นทางสีดำทึบ
มีเพียงแสงสีจากเสื้อผ้าของเด็กทั้งสองที่กำลังยืนจ้องหน้ากัน
"สวัสดี
เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ"
เด็กผู้ชายผิวขาววัย 5
ขวบตัวเล็กกว่าเอ่ยถามขึ้น
"เราก็ไม่รู้เหมือนกัน"
เด็กผู้ชายแก้มตุ่ยผิวสีน้ำผึ้งตอบ
"เราชื่อปาร์คจีมินนะ"
"เราคิมแทฮยอง"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ปาร์คจีมินยิ้มกว้างจนแทบจะมองไม่เห็นตา
"อื้อ"
คิมแทฮยองยิ้มยิงฟันขาวตอบ
"เราลองเดินสลับทางกันมั้ย"
"ก็ดีเหมือนกัน
จีมินไปทางที่เรามานะ เราจะไปทางที่จีมินมา จะได้หาทางออกจากที่นี่เจอ"
"โอเค
งั้นนัดกันใหม่ตรงนี้นะ"
ทั้งสองคนต่างเดินไปข้างหน้าของตัวเองโดยที่ไม่หันกลับมามองกันอีก
และไม่มีใครรู้ว่าตัวเองจะต้องเจออะไร….
…
แทฮยองมาอยู่ในร่างของจีมิน…
จีมินเข้าไปอยู่ในร่างของแทฮยองแทน….
สลับร่างกัน…
ตอนนี้เขาอายุ 25
ตั้งแต่อายุ 5 ขวบถูกเรียกชื่อว่า
ปาร์คจีมิน
ร่างกายของเขาต่างจากร่างกายเมื่อยังเด็กกว่า
5 ขวบ
ผิวขาว…แต่ตอนนั้นแทผิวสีน้ำผึ้งนี่
ตาเกือบตี่….ตอนนั้นเขาตาโตกว่านี้
หน้าตาน่ารัก….ตอนนั้นเขาคิดว่าตัวเองหล่อนะ
และทุกๆอย่างก็เป็นปาร์คจีมิน…คนที่เขาเจอกันที่ทางตรงนั้น
แต่ทำไมเขาไม่เห็นร่างของเขาอีกล่ะ?
ไม่อาจจะเป็นไปได้นะ
สลับร่างกัน…
มันก็เป็นไปได้ที่จะสลับโลกกันด้วย
เพราะเขาหาร่างของเขาไม่เจอเลย…ตั้งแต่วันนั้น
วันที่เขากำลังมีความสุขที่สุด….แต่ว่าอยู่ๆเขาก็สลบลงไป(เรื่องนี้แม่จีมินเล่าให้ฟังน่ะ)
ไปเจอกับจีมิน….
ร่างเล็กขบคิดไม่ตก
เขามักจะใช้เวลาที่อยู่ในห้องคิดเรื่องนี้เสมอ
"จีมิน
ลงมาข้างล่างได้แล้วลูก"
เสียงตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง
แทฮยองชินแล้วล่ะ
บางทีเขาคิดว่าตัวเองเป็นจีมินซะด้วยซ้ำนะ
ฮ่าๆ
แต่ว่า…
เขาจะได้กลับไปร่างเดิมของเขาไหมล่ะ?
"คร้าบแม่"
ขานตอบผู้เป็นมารดาของจีมินแล้วลุกออกจากห้องไป
"จีมินอ่า
มานั่งนี่สิๆ^^"
จางจีชอง
แม่ของจีมินยิ้มร่าเมื่อเห็นลูกชายตัวเองเดินลงมาชั้นล่างพลางตบเบาะโซฟาให้แทฮยอง(ในที่นี้ขอแทนเป็นแทฮยองนะคะ
เพราะความคิดเป็นของแท แต่ร่างจริงๆเป็นจีมินเนอะ)เข้าไปนั่งข้างๆ
ร่างเล็กทำตามคำสั่งของผู้เป็นแม่พลางเหลือบตามองบุคคลมาใหม่อยู่โซฟาด้านตรงข้าม
"จีมิน
นี่คุณลุงมินยอซอง ไงจ๊ะ^^"
จีชองพูดยิ้มๆแนะนำฝ่ายตรงข้ามให้แทฮยอง
ใบหน้าหวานยิ้มสวยไปให้
พร้อมกับโค้งคำนับ
แทฮยองตาเลิ่กลั่กไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆชายสูงอายุ
"อ๋าา..นี่มินยุนกิฮยองไงลูกจำได้มั้ย"
"..?"
เขาไม่รู้จักคนๆนี้แม้แต่นิด
ผู้ชายผิวขาวซีด
หน้านิ่งๆที่ดูเหมือนง่วงตลอดเวลา สายตาดูเมินเฉยกับแทฮยองในร่างจีมิน
จมูกรั้นโด่ง ริมฝีปากรับกับใบหน้าได้เป็นอย่างดี…แทฮยองสังเกตว่า เขาคนนี้ไม่คิดที่จะยิ้มเลย
"ยุนกิโอป้าของจีมไงลูก"
โอป้า????????????
นี่มันเรื่องอะไรกันนนน
โอป้าใช้กับเวลาที่ผู้หญิงเรียกผู้ชายไม่ใช่รึไง
แม่จีชองต้องการสื่ออะไรกับเขาเนี่ย
"น้องคงจำผมไม่ได้หรอกครับคุณน้า"
มินยุนกิผู้ชายที่ปิดปากเงียบตลอดเวลาเปล่งเสียงขึ้น
"อุ๊ยตาย
เรียกคุณน้าทำไมกันล่ะจ๊ะ เรียก แม่ ก็ได้จ้ะ^^"
หือ?
นี่มันอะไรกัน..
"คือจีมินนี่
แม่อยากให้ลูกทั้งสองแต่งงานกันน่ะ"
"แต่งงาน!!?"
ร่างเล็กแผดเสียงขึ้นอย่างตกใจ
เขาควรมีสิทธิ์เลือกคู่ครองของตัวเองสิ!
และอีกอย่าง…นี่มันไม่ใช่ร่างที่แท้จริงของเขาสักหน่อย!
ยังไม่ทันหมั้นด้วยซ้ำ
ปาร์คจีมินบนโลกนี้ก็ถูกจับแต่งงาน…
เขากำลังรู้สึกสงสารจีมิน
และรู้สึกสงสารตัวเองด้วยเช่นกัน
บนโลกจริงๆของเขาน่ะ
ร่างของเขาจะเป็นยังไงบ้าง?
"จีมินอ่า
ใจเย็นๆนะ ลองๆแต่งก่อนไหม"
"แต่ผมไม่ได้รักเขา!
แม่จะมาบังคับผมไม่ได้!"
หมดความอดทนแล้วนะ!
ตอนนี้ผมไม่ไว้หน้าใครทั้งสิ้น ผมจะไม่ยอมให้จีมินมีชีวิตที่ถูกบังคับแน่นอน
"จีมิน!!!"
.
.
.
.
"จีมินอ่าเข้าไปสิ"
แทฮยองไม่เคยรู้สึกฝืนใจขนาดนี้มาก่อน…
ตอนนี้เขาพาร่างเล็กของจีมินมายืนอยู่หน้าห้อง…
ห้องหอของจีมินกับพี่ยุนกิ…
ยังไงก็หนีไม่พ้นสินะ ถูกจับคลุมถุงชนจนได้
ปกติจางจีชองจะไม่เป็นแบบนี้…แม่ของจีมินไม่เคยบังคับ
ยกเว้นวันนี้
วันแต่งงาน
เม้มปากเข้าหากันก่อนจะจำใจเหยียบเข้าไปในห้องสีขาวตามที่แม่บอก
ผ้าปูที่นอนสีขาวของเตียงใหญ่ถูกโรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดง
เทียนหอมส่งกลิ่นอวลไปทั่วห้อง
ปัง
พี่มินยุนกิเดินตามเข้ามาพร้อมกับล็อกกลอนประตู
"ฮึก…ฮือออออ"
เพียงเท่านั้นแทฮยองก็ทรุดฮวบลงไปกับพื้นห้อง
นั่งกอดเข่าตัวเองไว้แน่น
ปล่อยน้ำตาไหลออกมา
ความจริงในใจก็คือ
เขาอยากกลับไปร่างเดิม…
อยู่ที่นี่มา 20 ปีแล้วสินะ
"มานอนได้แล้วจีมิน"
เสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นผสมปนกับเสียงสะอื้น
"ฮืออ"
"งั้นก็ตามใจ"
มินยุนกิเดินไปปิดไฟห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อยล้า
เวลาผ่านไปสักพักจนร่างเล็กจะหยุดร้องไห้
คิมแทฮยองค่อยๆลุกขึ้นยืน
แต่เหมือนว่าผลจากการร้องไห้จะทำให้เขาหมดแรงลงไปเสียดื้อๆ
ความมึนงงแล่นเข้ามาในหัวสมอง
ก่อนที่จะถูกความมืดเข้ามาครอบงำ…
ตึง!
ร่างบางของปาร์คจีมินยืนโดดเดี่ยวท่ามกลางความมืดมิด
สถานที่นี้มันคุ้นๆ…แทฮยองคิด
ก้าวขาเดินพบว่าเหมือนมันกำลังจะไปข้างหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
หรือว่า…
จะเป็นที่นี่!?
"จีมิน!"
แทฮยองตะโกนหาอีกฝ่าย
มาถึงที่นี่อีกครั้งแล้ว…มีหรือที่พวกเขาจะยอมให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้
"แทฮยอง!"
เสียงขานมาจากทางด้านหน้า
แทฮยองรีบวิ่งไปตามเสียงทันที
"แฮ่กๆๆ"
"แทฮยอง..ใช่ไหม"
ปาร์คจีมิน…ในร่างของผู้ชายหน้าหวานสวยราวกับอิสัตรี
ผิวสีแทนละเอียด อยู่ในชุดแต่งงานสีขาวเช่นเดียวกันกับแทฮยอง..ในร่างจีมิน
"ใช่"
"แสดงว่าเราสลับร่างกัน?"
"คิดว่าใช่นะ"
"งั้น…สลับกลับกันเถอะ"
ปาร์คจีมินในร่างคิมแทฮยองมองร่างของตัวเองตรงหน้า…
โตขึ้นเขาดูบอบบางขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเหมือนผู้หญิงขนาดนี้..
"อื้ม
ลาก่อนนะจีมิน แล้วก็…"
แทฮยองพูดพลางยิ้มๆตอบ
"มิน
ยุนกิเป็นใคร?/จอน จองกุกเป็นใคร?"
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างอ้ำอึ้ง
ไม่มีใครคิดจะเอ่ยออกมาจนกระทั่งพวกเขาเดินสวนทางกันอย่างรวดเร็วอีกครั้งเฉกเช่น 20 ปีก่อน…
"ขอบคุณนะจีมิน/ขอบใจมากๆนะแทฮยอง"
ประโยคสุดท้ายของการจากลาก่อนที่ร่างเล็กทั้งสองคนจะเดินตรงไปตามทางมืดสนิทของตัวเองเรื่อยๆ
จะไม่มีคำว่า
พบกันใหม่
เพราะรู้ไหม?
ทั้งเขาและจีมินไม่มีใครต้องการจะอยู่ในร่างที่ไม่ใช่ของตัวเองหรอก…
พรึ่บ!
คิมแทฮยองกระพริบตาถี่ๆ
ปรับโฟกัสให้สายตาตัวเองมองเห็นได้ปกติ
ไม่ใช่เพดานห้องที่เขาคุ้นเคยตอนอยู่ในร่างของจีมินเลย
"ไง
ตื่นแล้วเหรอ"
50%
เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่แทฮยองกำลังยันตัวลุกขึ้นจากเตียง
"?"
กลับมาอยู่ในร่างของตัวเองจริงๆแล้วสินะ
คิมแทฮยองลุกขึ้นตรงไปยังกระจกบานใหญ่โดยที่ไม่สนใจบุคคลที่เอ่ยทัก
ร่างบางเริ่มสำรวจร่างกายตัวเอง
ผิวเนียนละเอียดสีน้ำผึ้ง.. ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มที่แฝงความขี้เล่นไปในตัว จมูกสันโด่ง
ริมฝีปากบางชวนหลงใหล…
ใบหน้าของผม.…ให้ตายสิ สวยมาก
ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยจริงๆ
"ทำแบบนั้นคิดจะยั่วผมเหรอครับ?"
ประโยคคำถามทำเอาแทฮยองหันกลับไปมอง
จอนจองกุก….
จองกุกฮยอง….
ร่างเล็กแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง
บ้าน่า…
เขาเจอจองกุกฮยองคนที่แอบชอบมาตั้งแต่เด็กๆได้ยังไง?
"จ…จองกุก…ฮยอง?"
เสียงตะกุกตะกักเกินไปแล้วคิมแท!
"อ้าว แทจำฮยองได้ด้วยเหรอครับ"
จากช่วงเวลาในวัยเด็ก…เปลี่ยนมาเป็น
ช่วงเวลาของวัยผู้ใหญ่
จอนจองกุกที่มีดวงตาใสซื่อในวันนั้น
เปลี่ยนมาเป็น ดวงตาเจ้าเล่ห์ในวันนี้
ส่วนสูงที่ห่างจากเขาเพียงเล็กน้อยในตอนเด็ก
เปลี่ยนมาเป็น ส่วนสูงที่ห่างจากเขาตั้งคืบ
จอนจองกุกฮยองเปลี่ยนไปหลายๆอย่าง เติบโตขึ้น..
แต่มีสิ่งเดียวที่คิมแทฮยองจะไม่คิดว่ามันเปลี่ยนไป..
'คือความรู้สึกของเขาที่มีให้จองกุกฮยอง'
จองกุกฮยองหล่อชะมัด…
เขาคิดถึง..
คิดถึงทุกคนที่เคยรู้จัก..เคยผูกพันธ์จัง
"ฮึก"
"เป็นอะไรครับ น้องแท หื้ม?"
"น้องแท..ฮึก ฮือออ"
"ยังขี้แยเหมือนเดิมเลยนะเรา"
ร่างสูงเดินเข้ามาหาแล้วดึงแทฮยองเข้าไปในอ้อมกอด
สัมผัสจากฝ่ามือหนาที่ลูบหลังอยู่
ทำให้เขาสะอื้นมากกว่าเดิมเสียอีก
"น้องแทคิดถึง.."
"หื้ม? เป็นอะไรครับ
เมื่อวานเรายังทำเหมือนเกลียดพี่อยู่เลย"
"ไม่เอา ไม่พูดถึงเมื่อวาน"
ว่าแล้วซุกหน้าเข้ากับแผงอกหน้าของคนเป็นพี่อีกครั้งอย่างออดอ้อน
เสียงสะอื้นกลืนหายไปแล้ว
"อ่า…น้องแทครับ
อย่าทำแบบนี้กับพี่เหมือนตอนเด็กสิ"
"ทำไม"
คิมแทฮยองเงยหน้าขึ้นสบตากับจองกุกแล้วยู่ปากอย่างน่ารัก
"เราแต่งงานกันแล้วนะ
รู้ใช่ไหมว่าพี่จะทำอะไร"
ร่างหนากระตุกยิ้มมุมปาก
มีลูกแมวเข้ามาในถ้ำเสือ
แล้วมีหรือที่เสือจะปล่อยไปง่ายๆ? ;)
แต่งงาน?
งั้นหมายความว่าเมื่อวานจีมินในร่างเขาก็ต้องฝืนใจแต่งงานกับจองกุกฮยองน่ะสิ
ใช่แล้ว..
จีมินใส่ชุดแต่งงาน..
ขอโทษนะจีมิน…
"ก็ถ้าพี่อยากทำก็ทำสิครับ"
ตบะคนแก่มันแตกง่ายนะน้อง…
แต่พี่รับรองตอนทำแตกไม่ง่ายแน่ J
.
.
.
"จองกุกฮยองฮะ"
"หืมม ว่าไง"
จอนจองกุกซุกไซร้กดลงบนซอกคอเนียนของคนที่กำลังนั่งบนตักเขาไม่เลิก
อยากเอาเมียแล้วครับ..
เขาว่ากินเด็กแล้วจะเป็นอมตะนะ
"จองกุกฮยองรักแทไหมฮะ"
ร่างเล็กเอ่ยถามพลางหน้าแดงแจ๋
"รักสิ พี่รักน้องแทตั้งแต่เรา4ขวบแล้ว"
"หื้อ?"
"จริงสิครับ แล้ว..น้องแทล่ะรักพี่ไหม"
"อื้อ..ระ..รักฮะ"
สิ้นสุดคำตอบของแทฮยองทำเอาจองกุกพอใจไม่น้อยก่อนที่มือของเขาจะเริ่มลูบไล้ร่างกายเปลือยเปล่าแสนยั่วยวน..
"จะ..จองกุกฮยอง"
"ตอนนี้..ฮยองอยากเป็นอมตะ"
"?"
"หิวด้วย"
"หิวก็ป..ปล่อยน้องแทสิฮะ น้องแทจะลงไปข้างล่าง
ไปหาแม่ด้วย"
"ไม่เอา"
"เอาอะไรล่ะฮะ"
"เอาน้องแทฮยอง…ถ้าฮยองกินนะ..รับรองฮยองเป็นอมตะแล้วก็อิ่มด้วย"
"หือ?"
.
.
.
"ไหนฮยองบอกว่าจะกินอีกทีเดียวไงฮะ นี่มันหลายทีแล้วนะ!"
"กินเยอะๆไง ฮยองยังไม่อิ่ม"
"จองกุกฮยอง!..อ..อ๊ะ"
ขอบคุณนะปาร์คจีมิน..
ขอบคุณที่เราได้พบกันอีกครั้ง
เรามีความสุขมากเลย
END.
อยากกราบแทบเท้ามากเลยอะ เราอัพช้ามากค่ะ ฮือ ช่วงนี้ตันๆด้วย ขอให้รอกันนะ รอไฟของไรท์กากๆคนนี้กลับมานะคะ จะคิดพล็อตให้ดีที่สุดค่ะ
เฟบ+คอมเมนท์ไว้ได้เลยนะคะ เก็บเงินคนละ10บาท คืนให้10บาทหักลบกันเหลือ 0 บาทจ้า ถูกสุดๆคุ้มสุดๆ
แท็ก #บังทันฟิกชัน ไปสกรีมกันได้ ไม่เก็บตังค์จ้า แต่ถ้าจะให้ตังค์ก็เด็มมาได้ค่ะ #ยินดีเสมอถ้าเธอเงินเหลือ
แท็กอันรกร้าง #บังทันฟิกชัน
@sweetSUGA297
ความคิดเห็น