[kimatsu no yaiba] เมื่อบุปผาและวายุ

หากข้ามาช่วยนางทัน...

"

"พี่สาว!!!!!!"

เสียงดังก้องไปทั่วหมู่บ้านแลดูไม่กว้างขวางมากเสียนัก..เสียงแจ้วเอ่ยเรียกสรรพนามหญิงสาวเจ้าของเรือนผมดำ..

ริมฝีปากซีดเซียวไร้แรงถูกประดับด้วยเลือดสีแดงสด...มือเรียวไร้แรงแต่จักฝืนค่อยๆยกสูงขึ้นพลางลูบใบแก้มอาบน้ำตาของน้องสาวเป็นที่รัก...

"ชิโนบุ..ออกจากหน่วยซะนะ..อึก!!!"

ไม่นานนักแผลกว้างที่กลับฝืนเท่าไรกลับทำให้ปวดร้าวเช่นนั้น..มันทรมาณ..เจ็บ..เจ็บเหลือเกิน..

"อสูรตนไหน!!!!"

เธอไม่ฟังสิ่งที่เอ่ยเลย..ใบหน้ากลับเริ่มทวีคูณความเกรี้ยวโกรธแค้นต่ออสูร..น้ำตายังคงไหลอาบแก้มเพื่อแสดงถึงความโศกาบนใบหน้าของเด็กน้อยอารมณ์ร้อน..

"พี่ไม่ชอบใบหน้าแบบนี้เลยนะ...ยิ้มสิ..พี่.."

"ชอบที่เห็นใบหน้ายิ้มของหนู..มากกว่-"

ดับฝันสลายเมื่อร่างเล็กใต้อ้อมกอดเด็กสาว..พิษบาดแผลเริ่มทวีคูณทำร้ายองค์ประกอบร่างกายที่เริ่มกลายเป็นธุลี..

"ไม่ๆๆ!!!!พี่คานาเอะ!!!!..พระเจ้าฟื้นสิคะ!!!!"

ไม่เลย..ถึงจักต่อให้อ้อนวอนต่อพระเจ้า..ชตามิอาจเลี่ยงถึงความตายที่เริ่มคืบคลาน



-ฟึบ!!!!-



ร่างสูงโปร่งที่หอบเหนื่อยจากการวิ่งผ่าดงอสูรที่จักตอนนี้คงสายสิ้นพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่ลอดผ่านยามเช้า..



ไม่ทันกาล..



คานาเอะ...



เมื่อยามบุปผาร่วงโรย..จักมีเพียงวายุที่พัดพาไม่ให้ประทับลงผืนธรณี..

บัดนี้..เมื่อสายลมมิอาจพยุงเธอได้..

เพียงได้แต่มองบุปผาที่กลับโดนผู้คนเหยียบย่ำ..

น่าเวทนา..

เพียงแต่ตัณหาของความริษยาโกรธเกรี้ยวกับโทษแต่ตัวเอง..

ทำไมเขาไม่มาให้เร็วกว่านี้..



ได้โปรด..



เพียงแต่วายุยังคงยิมที่จะพัดพาและกำจัดมลพิษ..



เสียงกระเซ็งดาบเริ่มฟาดฟันลงที่ตัวอสูร..เหล่าสหายที่ร่วมรบเคียงข้างกับคนในหน่วยกับค่อยๆหายไปทีละคน..ละคน



อีกนิดเดียว...



...เฮือกหายใจลมดพียงนิดกัยสูดหายใจเข้าปอดและรีบลุกขึ้นสู้..

เพื่อเก็นยะ..

ท่านอุบุยาชิกิ..

เพื่อนเคียงบ่า..

และ..

คานาเอะ..



เสียงดาบตวัดสะบั้นลงคออสูร



ชัยชนะ..ได้รับสิ่งนั้น..

แต่เขาไม่อาจทนบาดแผลไหว..



ขอบคุณ..

ขอบคุณที่ทำให้เขาได้เรียนรู้บางอย่างและสะบั้นหัวอสูรได้..

ทุกคน..



---------------------------



หวีดหวายยย

นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของเราเองค่ะ///

ตัวละครหลักๆเลยก็

-ชินาสิกาวะ ซาเนมิ

-โคโจว คานาเอะ

-เด็กๆบ้านผีเสื้อ

-เสาหลักท่านอื่นๆ



//เสนอคู่กันมาได้นะคะ//



เนื้อเรื่องจะกล่าวถึงยุคปัจจุบันที่ทุกคนก็ทราบกันแล้วว่าคงระลึกเองไม่ได้แน่ๆ

จึงทำให้ทุกคนดันมาใช้ชีวิตประจำวันในรร.กันซะได้

จะมีการกล่าวถึงยุคไทโช/สปอยมังงะ

หากใครยังไม่ศึกษาประวัติ/อ่านมังงะโปรดศึกษาความเข้าใจกันก่อนนะคะ

เสียงดังก้องไปทั่วหมู่บ้านแลดูไม่กว้างขวางมากเสียนัก..เสียงแจ้วเอ่ยเรียกสรรพนามหญิงสาวเจ้าของเรือนผมดำ..

ริมฝีปากซีดเซียวไร้แรงถูกประดับด้วยเลือดสีแดงสด...มือเรียวไร้แรงแต่จักฝืนค่อยๆยกสูงขึ้นพลางลูบใบแก้มอาบน้ำตาของน้องสาวเป็นที่รัก...หากข้ามาช่วยนางทัน...

"พี่สาว!!!!!!"

เสียงดังก้องไปทั่วหมู่บ้านแลดูไม่กว้างขวางมากเสียนัก..เสียงแจ้วเอ่ยเรียกสรรพนามหญิงสาวเจ้าของเรือนผมดำ..

ริมฝีปากซีดเซียวไร้แรงถูกประดับด้วยเลือดสีแดงสด...มือเรียวไร้แรงแต่จักฝืนค่อยๆยกสูงขึ้นพลางลูบใบแก้มอาบน้ำตาของน้องสาวเป็นที่รัก...



เนื้อเรื่องจะกล่าวถึงยุคปัจจุบันที่ทุกคนก็ทราบกันแล้วว่าคงระลึกเองไม่ได้แน่ๆ

จึงทำให้ทุกคนดันมาใช้ชีวิตประจำวันในรร.กันซะได้

จะมีการกล่าวถึงยุคไทโช/สปอยมังงะ

หากใครยังไม่ศึกษาประวัติ/อ่านมังงะโปรดศึกษาความเข้าใจกันก่อนนะคะ