ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : DAY 1, น้องแมวของผมไม่น่ารักขนาดนั้นหรอก
01
เ้าอันสใส แสแอุ่นๆ ระทบหน้า่าบานให่ หาแ่วามหนาวาพายุฝนเมื่อืนยัอยู่ น้อเหมียวเลโอพยายาม้าเปลือาอัวเอ (สิ่ที่มนุษย์บานว่าเป็นอวัยวะที่หนัที่สุในโล ึ่เ้าัว็ยอมรับว่าเป็นวามริ) บิี้เียแบบท่าประำที่อบทำและลุออาฟูนอนอุ่นๆ เพื่อปลุเ้านายสุที่รัเพียเพราะเรว่าอาะไปทำานสาย (ไม่ไ้หิว้าวเลยริๆ แมวัวไหนะื่นึ้นมาแล้วินไ้เลยล่ะ ไม่มี๊!!) สะบัพวหายาวสลวย ย่าอุ้มเท้ารีรายไปยัเียิไส์หนึ่เียวในห้ออมนุษย์ผู้สุแสนะโี
“เมี๊ยว”
ปิบัิารปลุสายฟ้าแลบเิึ้นอย่ารวเร็ว น้อแมวัวาวทั้ร้อเรียแวาวเสียั ระโึ้นไปนอนทับหน้าอ็แล้วยัไม่ยอมื่น นสุท้ายเ้าัว้อัไม้ายมาใ้ ลิ้นเล็แลบเลียริมฝีปาหยัยิ้ม ส่ายหน้าแมวอย่าเหนื่อยหน่าย พลาลายร่าลับเป็นนทับมันบนร่าอมนุษย์หน้าหนอนที่นอนทำหน้าโ่ๆ ไม่ยอมื่นเนี่ยล่ะ
“ทำไมมนุษย์นี่ถึื่นยาเย็นนานี้นะ” น้อเหมียวเลโอในร่ามนุษย์วัยเริพันธุ์ล่าวพลาำเลือาแมวๆ มออย่านึรำาใ
“นี่ๆ วอนิี้ไม่ื่นไปทำานหรอ” ใ้มูที่ึ้นสีมพูระเรื่อาอาาศหนาวุนหน้าเ้าอื่อ หาไ้เพียเสียึมำในลำอแสอาารรำานอนใ้ร่าอบลับมาเท่านั้น ึ่ารระทำแบบนั้นทำให้น้อแมวโรธ ไม่สิ้อเรียว่า โรโ--ร-ธ เลย่าหา อาเป็นเพราะอาาศที่หนาวในอนเ้ามันบาผิว หรือวามหิวที่ีรวนึ้นมาเยๆ แถมยัสูเสียพลัานที่ใ้ในารปลุ หรือวามริเพียเพราะน้อแมวไม่ไ้อะไรั่ใเท่านั้น…..
“โอ้ยยยย เลโอ นี่มันวันอาทิย์ไม่มีใรเาื่นแ่เ้าไปทำานหรอ แล้วแ้มั้นหน่ะ เลิับสัที๊”
“ฟ่ออออออออออ”
และฟ้าหลัฝนอันสใส็บลพร้อมเสีย่อสู้เพียเท่านี้ …..
*โรมมมมมมม*
.
หลัาเหุาร์้อพิพาททาารื่นนอนไ้บลทาฝ่ายมนุษย์ และมนุษย์แมวที่ไม่เปลือยแล้วเพราะใส่สเวเอร์ัวโปร็แยมุมันอยู่ ภายในห้ออนโนา 27-33 ร.ม. ึ่ไม่มีมุมให้หลบมานั ้านน้อแมวหนีอาาศหนาวมานอนัวบนโฟาห้อรับแ พลานอนูสารีินแหลรอบโลที่ายในวันหยุแบบมารธอน ส่วนมนุษย์เ้าอห้อระเห็ัวเอมารับลมหนาวท้าไอแรระเบียห้อ (็ไม่ไ้ลัวอะไรน้อแมวหรอนะ ิมวอนิแ่อยาให้บรรยาาศมาุมันีึ้นเท่านั้นล่ะ)
.
วันอาทิย์ผ่านไปอย่าอึมรึมทั้ลมฟ้าอาาศ และสถานาร์ในห้อพัที่เหมือนะไม่่อยีึ้นาอนเ้าสัเท่าไหร่ บวับอาาศที่อุหภูมิลลเมื่ออาทิย์ลับฟ้าทำให้น้อเหมียวในร่าแมวยิ่หุหิเ้าไปให่….
ึพายุเริ่มเ้าอีรั้ ห่าฝนเม็ให่โปรยปรายระทบหน้า่าึั เสียฟ้าร้อำราม เาะรุ่มพาผ่านำแพสีาว ่อยๆ ลืบลานแผ่วเบานึ้นไปอยู่บนปลายเียอเ้าอห้อ สายฟ้าผ่า้ำอีรั้แสสว่าเผยร่าายมนุษย์แมวเปลือยเปล่าายัเพียีหน้า
“็วอนิหน่ะลัวฟ้าผ่านะี แมวัวไหนะทิ้ให้นเป็นนายนอนัวสั่นนเียวไ้ล่ะ” น้อเหมียวบ่นพึมพำับัวเอ พลาุลผ้านวมผืนให่ เอื้อมมืออ่ายแนบิพลาลูบผมปลอบประโลม เมื่อเออุหภูมิอุ่นๆ อร่าายมนุษย์็เผลอหลับไปนเ้ารู่ออีวัน
เ้าใมนุษย์แมว
้อที่ 1 มนุษย์แมว = ึนเเระ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น