คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 ++ นี่ไง...ตาป่วน
ช่อง 11... 12...13...
'ว้าย!!! จริงดิ นั่นเหรอ...หนุ่มอนันดาของฉัน มายก๊อด...หน้าตาลาวมาก มหาลาว'
ฉันต้องทำใจยอมรับแล้วล่ะ
"ฮัลโล...("+")"
"อื๋อ...แอ๋ O_o"
อย่าทำหน้างงอย่างนั้นสิ ฉันกำลังกลัวนายอยู่นะ
"มายเนมอีสปลากิม ฮาวอายัวร์เนมสี่"
ฉันพูดภาษาอังกฤษไปมั่วๆ แหะ...แหะ..
"อื๋อ ???"
"ตายแล้ว...เป็นคนที่ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษหรือคะ"
ตานี่คงไม่เข้าใจภาษาไทยอยู่แล้ว
"โอ..ไม่เข้าใจ ข้อยสิคนไทย แม่นึกว่าคนที๊ไน๊ ทำพรือ ไม่ต้องพูดภาษาอังกฤษกับอ้ายดอกเจ๊า"
' =_=" ตกลงลุงเขาอยู่ภาคไหนฟะ '
แต่ฉันไม่อาจจะทนขายขี้หน้าถามลุงเขาได้ต่อไป
"โอ้...แอมซอรี่ เอ้ย ขอโทษค่ะ"
เผ่นดิ
'เดี๋ยว...11..12...13 นับผิดนี่นา ~_~ '
นั่น...!!!คนนั้น ทักทาย เซย์ชีส
"คอนนิ--"
แหะ...แหะ...ลืมไปไม่ใช่คนญี่ปุ่นนี่นา
"สวัสดีครับ"
ไหว้อย่างงดงาม และ...
'หล่อ-ยัง-กับ-ชาชุนจิ'
'ยิ้มเหมือนเรน'
'ผมสกินเฮดโค-ต-รแนว'
'ผู้ชายคนนี้เนี้ยบตั้งแต่หัวจดเท้า'
'แล้วก็หล่อซะจน...."
"เฮ้ คุณ...เป็นอะไร"
ฉันได้ยินเสียงตานี่พูดตั้งนาน แต่ไม่ได้สนใจเท่าไร...
แหม ยังพิจารณาผมสีน้ำตาลของนายไม่เสร็จเลย
"ว้าว...เอ่อ ฉันชื่อปลากิม"
"ครับอย่างที่ผมบอก คุณต้องเอาใจใส่ผมให้มาก ผมไม่รู้จักใคร..."
อะไรของนาย นายทำท่าหยิ่งๆ
"- - ฝากเนื้อฝากตัวด้วย"
"O_o~ ค่ะ.."
อะไรของตานี่นะ อยู่ๆก็ทำท่าหยิ่งๆแล้วก็มาโค้งใส่ฉัน ท่าจะบ้าแฮะ
"เฮ้!!! ทำไมเธอเชื่องช้าอย่างนี้ "
โซฮุนเทตะโกนว่าเมื่อเดินออกมาจากแอร์พอต ทำไมเขาดูเป็นคนเอาแต่ใจนักนะ
เพิ่งจะรู้จักกัน นายก็กล้าว่าฉันแล้วหรอ...
"ขอโทษทีค่ะ"
"ไปหาห้องพักกันเถอะ"
"ค่ะ ที่ไหนดีล่ะคะ"
ฉันดูลอยๆ เมื่อใกล้ผู้ชายหล่อ
"ฉันจะไปรู้เรอะ ฉันเพิ่งเคยมา"
เขาตะคอกกลับ อย่างหัวเสีย
"ค่ะ งั้นเราจะเริ่มจากไหนดีล่ะคะ"
อาการลอยกำเริบ...
"เธอไม่รู้เรื่องเหรอเนี่ย ฉันไม่เคยมาเมืงไทย"
อย่าตะคอกเซ่!!!
"ค่ะ งั้นเราต้องเรียกแท็กซี่"
"อือ...คงงั้นละ"
~ ๐ โซฮุนเท ทำไมนายไม่ เหมือนที่ฉันคิดเลย
อย่าตะคอกใส่ช้านนนน ๐ ~
ความคิดเห็น