[ Fic Shugo Chara ]I don't care ไม่รักก็ไม่ต้องรัก

เธอ...ชอบ 'ชอบเค้าคนนั้น' มาตลอด

เธอ...ทำทุกอย่างที่เค้าต้องการ

เธอ...ผู้ถูกปฎิเสธ:)

..........

.......

....

..

.

ไรท์ Part

  ข้างอาคารเรียนของโรงเรียนแห่งหนึ่งที่มีนามว่าโรงเรียนเซโยมีร่างของเด็กสาวร่างเล็กผู้มีเรือนผมสีดำรัตติกาลนัยตาสีแดงกำลังยืนถือถุงขนมอบ(คุกกี้)

ตึกตักๆ

เสียงหัวใจของเด็กสาวนาม คิชิบานะ มานามิ เต้นแทบไม่เป็นจังหวะ...ใช่เธอกำลังตื่นเต้นเพราะวันนี้เธอกำลังจะได้สารภาพรักกับคนที่เธอรัก...ถ้ามีคนถามว่าคนนั้นคือใคร?เธอไม่กล้าพอที่จะตอบพวกเค้าแน่แต่เธอใบ้ให้ได้...คนที่เธอชอบเป็นที่ยอมรับของทุกคนในโรงเรียน...เป็นคนที่เก่งไปซะทุกอย่าง...เป็นคนที่น่ารักสมวั---

" มาแล้วครับคุณคิชิบานะ!!?!ขอโทษที่มาช้านะครับพอดีมีงานเข้ามาเพิ่มนิดหน่อยนะ^^" ยังไม่ทันที่จะบรรยายจบ(?)ก็มีร่างสูง(ที่สูงมากกว่ามานามิเล็กน้อย)วิ่งเข้ามาหาร่างเล็กด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม...เด็กคนนี้มีรูปร่างที่จัดว่าอยู่ในระดับดีไม่น้อย...เค้าคนนี้มีเรือนผมสีเหลืองที่เมื่อต้องแสงจะเหมือนมีแสงระยิบระยับประดับอยู่แต่ปล่าวเลยมันคือสีผมของเค้า นัยตาสีน้ำตาลแดงของเค้าจ้องมาที่เด็กสาวพร้อมกับรอยยิ้มที่เหมือนเช่นทุกครั้ง

" ม  ไม่เป็นไรค่ะ!!?! ก็งานมันเข้ามากระทันหันนิคะ^^) " มานามิยิ้มตอบคนที่ได้ชื่อว่า คิง ....ใช่เค้าคือ โฮโตริ ทาดาเสะ คิงแชร์ของโรงเรียนเซโย...และเป็นคนที่เธอหลงรักตั้งแต่เข้ามาเรียนตั้งแต่ ป.1 และตอนนี้เธอพึ่งจบ ป.4....ใช่จบ ป.4 

" แล้ว...คุณคิชิบานะมีอะไรจะคุยกับผมหรอครับ^^" เสียงนุ่มของร่างสูงกล่าวขึ้นมาด้วยความสงสัย

"ค  คือ...." เจ้าของชื่อสดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรวบรวมความกล้า 'เอาน่ามานามิ!!?!เราไม่ได้มีความกล้าที่จะบอกชอบทาดาเสะซังทุกวันนิ!?!!!'

" คือว่า....ฉันแอบชอบทาดาเสะซังมานานแล้วนะคะ....ค  คือไม่ได้หวังอะไรมากหรอกค่ะแต่ว่า...ก็อยากจะบอกนะ " มานามิพูดออกไปด้วยท่าทางที่เขินอายและใบหน้าที่แดงเหมือนมะเขือเทศนั้นของเธอ...แต่มันผิดกับร่าสูงโดยสิ้นเชิง

   ทางด้านคนถูกสารภาพรักนั้นสดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเหงื่อตก...เค้าไม่คิดว่าคนคนนี้จะมาสารภาพอะไรแบบนี้กับเค้า...

" อ  เอ่อคือ...ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้วนะขอโทษนะครับคุณคิชิบานะ^^; " ชายหนุ่มพูดออกมาอย่างไม่ปิดบังอะไรทั้งสิ้นพร้อมเกาแก้มเเก้ขัด...จริงๆถึงเค้าไม่มีคนที่ชอบเค้าก็ไม่เคยคิดเกินเลยกับคนคนนี้เกินเพื่อนซักครั้งเพราะงั้นเค้าจึงตอบไปแบบนี้...แต่หมาเพศเมียนี้คงนับว่าเป็นที่ชอบได้สินะ

" ค  ค่ะ...ย  ยังไงก็ช่วยรับสิ่งนี้ไปทีนะคะ!!^^)!!! " มานามิยื้นถุงคุกกี้ให้กับคนตรงหน้าก่อนจะวิ่งออกมา...เธอไม่อยากให้เค้าเห็นอะไรหลังจากนี้...ไม่ใข่เพราะอายแต่เพราะ...เธอยังไม่พร้อมจะพบเค้า

  ร่างบางรีบวิ่งกลับบ้านแล้วขึ้นห้องนอนทันที...ถ้าถามว่าพ่อแม่ของร่างบางอยู่ไหน...คำตอบคือต่างประเทศเพราะทั้งสองอยากให้เธอมาเรียนที่ญี่ปุ่นตอนแรกเธอก็ได้อยู่พร้อมหน้าแหละแต่หลังจาก ป.3 พ่อและแม่ของเธอก็เริ่มมีงานหนักขึ้นเธอจึงได้มาอยู่คนเดียว

" ก็คิดไว้แล้วละ....เรื่องแบบนี้น่ะ " มานามิพึมพำด้วยเสียงที่มีความเศร้าปนมาเล็กน้อยก่อนที่น้ำตาเธอจะเริ่มไหลลงมาจากดวงตาสีแดงสวยนั้น 'ก็คิดไว้อยู่แล้ว....แต่มันกลับทำใจไม่ได้ซักที' นั้นคือความคิดของเด็กสาวแต่เธอก็ไม่คิดจะปาดน้ำตาออกหรืออะไรเพี่ยงแต่ปล่อยให้มันไหลออกมาแบบนั้น 'ถ้าเราอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้าง...จะได้มั้ยนะ?เราจะเปลี่ยนให้ตัวเองดีขึ้นได้มั้ยนะ?ถ้าเป็นไปได้ละก็...มันก็คงจะ...ดีไม่น้อยเลยสินะ' เด็กสาวคิดก่อนจะค่อยๆหลับไหลไปพร้อมกับน้ำตา...แต่หารู้ไม่ว่าสิ่งที่เธอคิดนั้น...มันกำลังจะทำมห้เธอพบกับเรื่องต่างๆนาๆรวมถึง...เรื่อความรักของเธอ:)

-----------------------------------------------------------------

โมชิโมชิค้า~มูริมาเปิดนิยายครั้งแรกเพราะงั้นถ้ามีอะไรที่ผิดหรือพิมพ์อะไรผิดไปก็ขอโทษด้วยนะคะ!!?!งั้นมาแนะนำน้องกันค่ะ!!?!

คิชิบานะ มานามิ

แปะๆค้า~น้องน่ารักใช่มั้ยละคะ!!?!ส่วนคาร์แรคเตอร์ของน้องจะเป็นแบบไหนนั้น...มันยังไม่ถึงเวลาเฉลยค่ะ!!!ยังไงก็ถ้าชอบก็อย่าลืมติดตามด้วยนะคะ~ติชมได้~ช่วยแก้คำผิดให้ได้และที่สำคัณ....พยายามอย่าเป็นนักอ่านเงานะคะ~ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวและฝากนิยาย(?)ด้วยนะคะ~

แต่งรูปจากเว็บนี้ค่ะ!!!*แปะลิ้งค์* https://picrew.me/