ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Part ๒ Up ๔๐
"แล้วนายทำไมถึงมาทำงานนี้ล่ะ"
"งานนี้ ? " หน้าของร่างเล็กดูงงงวยไปหมด
"เอ๋ ? ทำไมนาย ี่นายไม่รู้หรอว่าที่นี่เค้าทำงานอะไร" ร่างเล็กส่ายหน้าเบา และมองหน้าร่างบาง
"ที่นี่อ่ะ เค้าทำงานบริการ นายถูกหลอกมาใช่มั๊ยเนี่ย " ร่างบางพูกแหละทำหน้าเบื่อยหน่าต่อโลก
"พ่อฉันให้มา ฉันก็เลยมา "
"เอาเถอะ ทำไปเรื่อยๆ ก็ดีเองแหละน่า เงินเยอะดี"
"ฉันไม่ค่อยอยากทำเลย"
"แล้วนายเลือกได้หรือป่าวล่ะ ? หึ" แทมินนั่งมองพื้น
นี่เรื่องจริงหรอ พ่อให้เค้ามาทำงานแบบนี้จริงนะหรอ มันช่างเลวร้ายเหลือเกิน
เค้าอยากหนี แต่ก็หนีไปไม่ได้ ชีวิตมันไม่ใช่ของเค้าอีกต่อไปแล้ว
มันไม่ใช่ ตั้งแต่พ่อขายเค้าให้กับร้านนี้
"เอาล่ะ ไหนๆ ก็ต้องมาเป็นเพื่อนร่วงงานกันแล้วอ่ะนะ ฉันจะบอกอะไรให้นายฟังล่ะกัน " คีย์หันมาเพื่อนเริ่มบทสทนาต่อ
"การที่เรามาทำอาชีพนี่เนี่ย มันต้องมีกฎ
๑. ไร้หัวใจ เพราะอะนะหรอ หึ ทำอาชีพนี้นะ มันไม่ต่างอะไรจากตายทั้งเป็น
ไม่มีใครรักเราจริงหรอก หัวใจอ่ะทิ้งมันไปได้เลย ห้ามไปรักลูกค้าเด็กขาด
ถ้าไม่อยากเสียใจ
๒. เงินเท่านั้นที่สำคัญ ไม่ว่าอะไรยังไง เงินต้องมาก่อน
๓. ตัวเองต้องมาก่อน อย่างอื่นไม่สำคัญ
๔. ไม่มีมิตรแท้ เพราะทุกคนอิจฉากันเองทั้งนั้น ยิ่งนายสวยนะ
ทุกคนก็จะจ้องเล่นงานนาย แหละห้ามไปสงสารใครด้วยจำไว้"
ร่างบางอธิบายทุกอย่างกะผู้มาทำงานใหม่ ที่ตอนนี้น้ำตาของแทมินแทบอยากจะไหลออกมา
นี่คือเรื่องจริง ชีวิตจริง มันอยากที่จะเข้าใจมาก แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้เลย
"แทมิน ถึงคิวเธอแล้ว" ซองมินเดินเข้ามาหาร่างเล็กที่นั่งอยู่และสั่ง
ให้เดินตามออกไป
"พี่ซองมินฮะ ผมจะไปไหน"
"ไม่ต้องถาม และก็ไม่ต้องกลัวด้วย"
ทั้งคู่เดินจะมาหยุดอยู่หน้าห้อง ๆ หนึ่งซึ่งเป็นห้อง V.I.P.
"เข้าไป แล้วทำตัวดีๆกะแขกล่ะ อย่ากลัว"
แทมินมองหน้าแทมิน แหละเปิดประตูเข้าไปซึ่งในนั้น มีขวันบุหรี่เต็มไปหมด มีผู้ชายนั่งอยู่ที่เก้าอยู่อยู่สี่คน
ดูแต่ล่ะคนอายุไม่ต่ำกว่า 40 ทั้นนั้น เค้ายังงงแหละไม่ก้าที่จะเดินไปไหน
"ยืนทำบื้ออะไร มานั่งนี่ซิ" ชายคนนึ่งเรียกร่างเล็กก็เดินเข้าไปอย่างจำใจแหละไปนั่งข้าง
ชายคนนั้น ลวนลามทุกอย่างในตัวเค้า แต่เค้าทำอะไรไม่ได้นอจากยินยอมโดยดี
แหละคืนนี้ก็จบด้วยการไปที่ห้องกับลุงคนนั้น
นี่หรือชีวิต เค้ทำกระทำเหมือนไม่ใช่คน ให้ตายซิ มันคือนรกบนดินแท้ ๆ
ตอนนี้หัวใจของเค้าถูกทำลาย จากเด็กน้อยที่เคยสุดใส มันไม่มีแล้ว
จนตอนนี้เค้าทำงานนี้มาเป็นเวลาเกือบจะปีแล้ว แทมินกลายเป็นคนไร้หัวใจ
เค้าเคยชากะทุกอย่าง และชินชากับชีวิต ยอมมีอะไรกับทุกคนเพียงเพราะแลกเงินเท่านั้น
ตัวของเค้า มันสกปกมากพอแล้ว
อัพต่อ
ร่างเล็กที่นอนอยู่ตอนนี้มีชายอายุราวพ่อนอนอยู่ข้าง เค้าเกลียดตัวเองเหลือเกิน แต่มันก็เป็นแค่ความคิดเท่านั้น
ไม่ว่ายังไง มันก็ทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว และร่างข้างของร่างเล็กก็ลุกขึ้นออกไป
"ฉันวางเงินไว้ตรงโต๊ะ นะแล้วคราวหน้าจะมาให้บริการใหม่" ชายวัยกลางคนเดินออกไปจากห้อง
หลังจากนั้น น้ำตาที่กักกลั้นไว้ของร่างเล็กก็ไหลออกมาก อย่างไม่ตั้งใจ เค้าเดินไปส่องกระจกมองร่างการ
ที่ตัวที่มีแต่รอยไปทั้งตัว อาชีพระบายความใคร่งั้นสิ ที่ฉันเป็น เฮ้ย ชีวิตหนอชีวิต
ร่างบางใส่เสื้อผ้า เพื่อกลับหอของตัวเอง เค้าไม่ได้ไปเจอครอบครัวมาเป็นปีแล้ว ไม่อยากกลับ
ไม่อยากเจอพ่อ ที่เอาตัวเค้ามาขาย และแม่ที่ไม่ได้สนใจลูกเลย เค้าใช้ชีวิตคนเดียวมาเป็นปีแล้ว
ก็มีแค่ คีย์เท่านั้นที่เป็นเพื่อนคนเดียว
ทางเดินเข้าหอพักนั้น มือไปหมดเพราะนี้ก็เป็นเวลาตีสามกว่าได้แล้ว เห็นเพียงแสงไปตามเสาไฟฟ้าที่ติด ๆ ดับ ๆ
มือขว้าไปในกระเป๋าเพื่อนหากุลแจไขห้อง
ไฟในห้องสว่างสไว
"นายยังไม่นอนอีกหรอ" ร่างเล็กถามเพื่อนที่นั่งดูทีวีอยู่ที่โซฟา
"ก็ไม่ค่อยง่วง" คีย์ตอบกลับไปบอกเพื่อนที่ตอนนี้กำลังถอดเสื้อคลุม
"เป็นไงบ้างล่ะ ได้ข่าวรายนี้เงินหนานิ" ร่างบางถามร่างเล็กที่มานั่งข้าง ๆ กาย
"ก็ได้เยอะแหละ" ร่างเล็กหันไปยิ้มให้กับคีย์ที่ยิ้มหวานให้แทมิน
"เราไปนอนกันเถอะ"
ทั้งสองเดินมายังที่ทำงานประจำ ที่มีกระจกแหละชุดสวยงามมากมายวารายล้อมไปหมด
ร่างเล็กนั่งแต่งหน้าและส่องกระจก และมีเพื่อนสนิทนั่งแต่งให้
"คีย์ ว่ามั๊ยชีวิตเราเนี่ย มันไม่มีอะไรเลยเน๊อะ"
"ยังไง?"
"ตื่นมาก็ทำงาน เสร็จก็นอน เบื่อจังเลยว่ามั๊ย"
"นั้นสิ เบื่อ"
และวันนี้ชีวิตของเค้าก็เป็นแบบดังเดิมทุกอย่าง วันนี้เค้ารับแขกไปสามคนแล้ว ซึ่งทำให้เหนื่อยมากบวกกับ
แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปอีก เดินเซไม่ค่อยไหวร่างบางเดินออกมาข้างถนน เพื่อนเรียกแทคซี่กลับบ้านของตัวเอง
มันเกิดอะไรขึ้นกันฉันเนี่ยมึนไปหมดเลย โอ๊ยปวดหัว เหนื่อยมากอยากพักผ่อนหนังตาทำไมมันหนักอย่างนี้ล่ะ
สติที่มีเหลือน้อย ๆ ของร่างเล็กเริ่มดับลงวูบลงไป
แอ๊ด!! เสียงเบรคของรอสี่ล้อ ที่ต้องหยุดชะงั้กเพราะมีคนมาล้มตัดหน้ารถ
"เกิดอะไรขึ้น" ชายหนุ่งร่างสูงถามคนขับรถอย่างตกใจ
"มีคนเป็นลม ล้มหน้ารถเราครับนาย"
"งั้นลงไปดูกัน" ร่างสูกและคนขับรถลงมาดูคนหน้ารถที่ล้มลงไป
คนขับรถรีบเข้าไปช้นร่างบางขึ้น แล้วเอานิ้วสัมผัสที่จมูกดู
"เป็นไง"
"ยังไม่ตายครับนาย"
"งั้นก็เอาตัวขึ้นรถไป" ชายหนุ่งสั่งแก่คนรถของตัวเอง
๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘
อ๊ายมานั่งอัพแล้วนะ อัพได้แค่นิดเดียวเองแม่ไล่อ่ะ
ต้องไปนอนแล้วอ่ะ เพราะนี้ก็ ๐๔.๐๕
เม้นเยอะ ๆ น้าแล้วจะมาอัพจ้ า ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น