คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : DOPE CHAPTER 2 [100%]
2
แบฮยอนรีบใส่าเทันที
เสื้อเิร์สีาวอร่าบามันยาวพอที่ะปิไม่ให้เห็นอะไร่อมิอะไรไ้
“เอ่อือ...” เฮุนเริ่มทำอะไรไม่ถูถึะไม่ไ้เห็นแ่เา็เป็นผู้ายนะมัน็้อรู้สึอะไรบ้าแหละหน่า
Baekhyun Part
ัน้มหน้ามอาอัวเอ็มันไม่ล้าเยหน้ามอเฮุนอ่ะานยอลับลู่หานไม่เท่าไหร่เพราะทั้สอนนั้นเห็นแบบนี้นลายเป็นเรื่อปิไปสะแล้ว
แ่เฮุนไม่เยเห็นเธอในสภาพนั้นเลย็ะไปเยเห็นไ้ไละริมั้ยTT
“ฮุนเมื่อี้มึเห็นอะไรบ้า”
านยอลเป็นนเอ่ยึ้นท่ามลาวามเียบแ่น้ำเสียมันูเหวี่ยๆยัไอบล
“ะ...็แ่าอ่อนาวๆะ...แ่นั้นแหละฮ่าๆ” เฮุนเาท้ายทอยแล้วหัวเราะแห้ๆ
ไม่อยาะเื่อเลยว่าเาะไ้เห็นอเ็ออาารย์แบฮยอนเ้าเพราะปิานยอล็ะห้ามแบฮยอนนุ่สั้นเวลาไปสอนห้ามเว้าห้ามเปิทำให้นัศึษาายหลายนเสียายไปามๆันที่ไม่ไ้เห็นผิวาวใ้เนื้อผ้าอร่าบา
“แน่ในะ”
านยอลหรี่ามอเพื่อนี้ัวเออย่าับผิันลัวว่าเาะโมโหแล้วไปทำอะไรรุนแรับเฮุนเลย้อห้ามทัพไว้่อน
“านยอลันอยาไปห้าันนะ”
แบฮยอนอ้นแนแร่แล้วใ้แ้มถูไปมาเบาๆ
เามอารระทำอันอนแรเาะปิเสธิแ่็้อยอมามเิม
‘เินห้าับแบฮยอนอาะไม่ไ้อย่าที่ิเอาไว้็ไ้...’
ผมอถอนำพูเมื่อี้- -
ทันทีที่เหยียบพื้นห้าสายาอผู้ายนับสิบ้อมอมายัแบฮยอนเป็นาเียว
“ทำหน้าบูทำไมอุส่าห์ไ้มาเที่ยวทั้ทียิ้มหน่อยิ” แบฮยอนใ้นิ้วี้ทั้สอ้าลบนมุมปาแล้วยึ้น ผมับมือบาแล้วพาไปที่โนเสื้อผ้าผู้หิ
“รีบๆื้อะไ้รีบๆลับ” ผมออมอแล้วปล่อยให้อาารย์สาวที่เสน่ห์เหลือล้นยืนเลือออยู่นเียวส่วนผม็อยยืนุมอยู่้านหลั
“นี่นายหน้าอันัพอะไรแล้วนะ” แบฮยอนเินมาถามผมพร้อมับบราในมือสอสามัว ผมยื่นมือไปับหน้าอร่าบาที่ยื่นออมา
“ัพี” ผมพูแ่นั้นแล้วเินออาร้านไปถ้าอยู่่อมีหวัไ้ายเป็นผีเฝ้าห้านี้แน่ๆ
“อะ...ไอ้...ฮึ่ย!!!” แบฮยอนี้หน้าะ่าอีนแ่็นึำ่าไม่ออไ้แ่ระฟัระเฟียอยู่นเียว
ใบหน้าอร่าบาอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแแ๋ราวับมะเือเทศสุ
ไอ้นหื่นามT/////T
านยอลเินไปที่เาท์เอร์ในห้าแล้วหยิบถุยามาสี่ห้าล่อ่อนะเินไป่ายเิน
“ื้อไปเยอะัเลยนะะ” แเียร์ถาม้วยร้อยยิ้มานยอลเหลือบาไปมอ็้อเบิาโพล
น่ารัสัส...
“อ้อื้อไปให้เพื่อนรับ”
านยอลยิ้มบาๆแล้ววัเิน่ายโยที่ไม่รู้เลยว่าำลัมีหายนะมาเยือน
แบฮยอนออมอานยอลอยู่ห่าๆาที่เธออยู่รนี้ไ้ยินบทสนทนาอทั้สอัเน
เหอะ!...อยาะยราวัลอแหลแห่ปีให้เลยริๆ
Baekhyun Part
ันยืนมอนระทั่ทั้สอนุยันเสร็านยอลที่เห็นันยืนอยู่เลยเินมาหา
ันทำแ่เพียปรายามอเาแล้วเินนำไประหว่าเราสอนไม่มีบทสนทนาใๆเลยนระทั่...
“โรธหรอ?”
เาเป็นฝ่ายพู่อนัน็เลือที่ะเียบไม่อบำถามอเา
เมือานยอลเห็นันไม่อบเาเลยลาันเาไปในห้อน้ำนพิารแล้วล็อประูเสร็สรรพ
เี๋ยวิ...สถาาร์แบบนี้มัน...
“หึใ่ไหมละ” านยอลันให้นั่ลบนโถส้วมที่ปิฝาแล้วเยาให้สบาับเา
“อือ” ันอบเพียแ่นั้น็หลุบามอพื้น
านยอลเห็นแบบนั้นเลยเยาันึ้นไปอีรั้่อนะูบอย่าแผ่วเบาๆทั้หวานและอ่อนโยน มัน็โรแมนินะถ้าไม่ิรที่ว่าเราูบันในห้อน้ำ-
-
“านยอล...” านยอลปล่อยให้แบฮยอนเป็นอิสระแ่็้อูบอีรอบราวนีุ้ันและร้อนแรว่ามาว่าเิม
ันทุบอแร่เบาๆเพื่อให้อีนผละออทีนี่มันไม่เหมาะที่ะทำอะไรแบบนี้หรอ
“ลับบ้านเถอะ” ันลุึ้นแล้วูมือเาออาห้อน้ำ
แบฮยอนเินมาเรื่อยนระทั่าเรียวสะุเ้าับรอบรัวรอบรัวหนึ่มีพ่อแม่และลูสาวอยู่ันพร้อมหน้าพร้อมา
ิถึพ่อับแม่ั...
ป่านนี้พ่อับแม่ะเป็นไบ้านะ...
“านยอล่อนลับอนโแวะไปที่บ้าน่อนนะ”
แบฮยอนพูไปพลามอรอบรัวที่่อยๆเินลับสายาไป
บาทีเา็รู้สึสสารแบฮยอนนะทั้พ่อและแม่เป็นเ้าอบริษัทให่ไม่เยมีเวลาให้ลูเลยนระทั่ท่านทั้สอไ้ายไป โยปิแล้วแบฮยอนที่เป็นลูนเียว้อสืบทอ่ำแหน่ประธานน่อไปแ่เ้าัวอไว้ว่าอยาะใ้ีวิอิสระสัปีสอปีเพราะะนั้นอีไม่นานนี้แบฮยอน็้อไปรับำแหน่ประธานส่วนรอประธานที่เป็นำแหน่อแม่แบฮยอน็ให้ลู่หานที่เป็นเพื่อนเ้าัวึ้นไปเป็นรอประธานแทน
รถออี้สีำเลื่อนัวมายัลานอรถอบ้านไม่สิ...เรียว่าฤหาสน์ะเหมาะว่านะ
“านยอละึ้นไป้วยันไหม?” ทันทีที่รถอสนิทแบฮยอน็ถามนับรถที่เป็นนมาเธอมาที่นี่านยอลเพียแ่พยัหน้าเป็นำอบเท่านั้น
“ุหนูแบฮยอนุานยอละมาแล้วทำไมไม่บอป้าละะไ้ทำอาหารเรียมไว้”
ป้าแม่บ้านทีู่แลแบฮยอนั้แ่เ็พอเห็นแบฮยอนเินเ้าบ้านมา็รีบเินเ้ามาทันที
“มาแปปเียวนะ่ะป้าถ้าหนูไปทำานที่บริษัทพ่อับแม่เมื่อไหร่ะย้านมาอยู่ที่นี่นะะิถึอาหารฝีมือป้าะแย่แล้ว” เพราะป้าัวเี้ยว่าแบฮยอนเล็น้อยทำให้ร่าบา้อย่อัวลไปอุป้า เธอมอุหนูนเียวอบ้าน้วยวามเอ็นู
“ุหนูปาหวานึ้นะะ” ุป้ายิ้มบาๆแล้วหยิบุแห้ออุหิับุท่านให้แบฮยอน
เ้าัวโ้ให้เล็น้อย่อนะพาานยอลเินไปที่ห้อพ่อับแม่อเธอ ที่ริุป้าแม่บ้าน็ไม่อยาล็อห้อแ่เพื่อวามสบายใอนในบ้านเธอเลย้อำใทำ
แบฮยอนไุแห้อแล้วเปิประูเ้าไปถึะล็อห้อทั้วันแ่ทุเ้าุป้า็ะเปิหน้า่าห้อให้อาาศถ่ายเทไ้สะว
รูปอพ่อับแม่อเธอวาอยู่บนหัวเียแล้วยัมีลิ่นธูปที่ฟุ้ระายไปทั่วห้อ แบฮยอนเินไปหยิบธูปมาหนึ่อแล้วุ่อนะพูึ้น
“พ่อะแม่ะอีไม่ี่วันแบ็ะ้อไปทำานที่บริษัทอพ่อับแม่แล้วแบะพยายามทำให้ีที่สุนะะส่วนเรื่อย้ายลับมาอยู่ที่บ้านแบะย้ายมาอยู่หลัาที่านลัวแล้วนะะไม่้อห่วนะะฮึ...แบสบายีพ่อับแม่็ูแลัวเอ้วยนะะ”
พูบแบฮยอน็ไปปัธูปที่ระถาธูปแล้วเินออมายืนอยู่ปลายเียแบฮยอนเยหน้าเพื่อไม่ให้น้ำามันไหลานยอลเห็นแบบนั้น็อสสารไม่ไ้เห็นแบบนี้แ่แบฮยอนเป็นนเ้มแ็ไม่อบร้อไห้ให้ใรเห็นเวลาเพื่อนหรือใรมีปัหาแบฮยอน็ะเ็มใ่วยเสมอแ่พอัวเอมีปัหาเธอ็ะเ็บเียบไม่บอใรแล้วะอบเ็บไปร้อไห้นเียว
“รอ้านอนะ” านยอลพู่อนะเินออไปทันทีที่ประูปิลน้ำาที่สะสมเอาไว้็พรั่พรูออมาราวับนไม่เยร้อไห้มา่อน
“ฮึ...ฮือออออ...ทำไมพ่อับแม่้อทิ้แบให้อยู่นเียว้วย...ฮือออออ...ทำไมฮึ...ทำไม...”
แบฮยอนพูนเียวราวับนบ้าน้ำา็ไหลไม่มีทีท่าว่าะหยุ่ายๆร่าบาเอาแ่พูพร่ำเพ้อับรูปอพ่อับแม่อเธอทั้ๆที่รู้ว่านในรูปไม่มีทาออมาอบำถามพวนี้ไ้หรอ
ผ่านไปสอั่วโมแบฮยอนเินออมา้วยสภาพเหมือนอมบี้ในาแอบา็บวมเป่บ่บอว่าเ้าัวไ้ร้อไห้หนัมาลอสอั่วโมนี้
“านยอลปวาอ่ะ”
แบฮยอนเินไปนั่้าๆานยอลที่นั่อยู่ห้อนั่เล่นหัวลมๆ็เอนไปบไหล่หนา
ไอประโยบอเล่าแบบนี้มันเหมือนประโยำสั่ยัไอบล-
-
“ั้บลับอนโแล้วะเอาน้ำแ็มาประบให้”
แบฮยอนพยัหน้าทั้สอนเลยพาันไปลาุป้าแล้วนั่รถลับอนโ
ระหว่าอยู่ในรถแบฮยอนวานหาแว่นันแอัวเอที่ะอบเ็บเอาไว้ในรถลอ
“านยอลนี่แว่นันแใรแว่นแบบนี้ันไม่เยใ้นะ”
แบฮยอนูแว่นันแที่เธอวานหาเอในลิ้นัหน้ารถ
“...” เี่ยแล้ว...
แปะทวิ @mummydoll_
ไรท์ละสสารแบฮยอนับใพึ่ไปหาพ่อับแม่มาพออนลับันไปเอแว่นันแที่ไม่ใ่อัวเออยู่ในรถอีแล้วานยอละอบว่าไละทีนี้อย่าลืมิามันน้าาา>0<
พรุ่นี้ไรท์ออนุาไม่อัพฟินะะพอีพรุ่นี้วันเิไรท์เลย้อไปเลี้ยวันเิสะหน่อยแหะๆ^^;
ความคิดเห็น