เธอคนนี้…ครั้งหนึ่งในความทรงจำ

คุณคิดยังไงกับประโยคที่ว่า

“เราทุกคนล้วนมีคนในความทรงจำกันทั้งนั้น
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ เขาก็จะยังอยู่ในใจเรา”

ฉันมักได้ยินหรือได้อ่านประโยคนี้บ่อยๆ แล้วตั้งคำถามกับตัวเองเสมอว่า “จริงหรอ?”

ความจริงฉันมักชอบมีปัญหากับคำคมบนอินเทอร์เน็ตหน่ะ55555555555
แต่พอได้ยินประโยคนี้ทีไร ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน มันทำให้ฉันนึกโมโหขึ้นมาทุกครั้ง
อาจเป็นเพราะว่า ประโยคนี้ชอบทำให้ฉันย้อนนึกไปถึงคนคนนึงในอดีต แต่เรื่องมันผ่านมา
นานมากๆแล้ว จนฉันคิดว่ามันก็แค่เสี้ยวนึงของความทรงจำของคนที่เคยรู้จักกันที่ต้องมี
นึกถึงกันขึ้นมาบ้าง แล้วอีกอย่างนะ ฉันไม่ได้อยากจะนึกซะหน่อย!!!! คนแบบหมอนั่นหน่ะ!

จนกระทั่ง…ฉันได้เจอกับเขาอีกครั้ง ”ฉันยังรักเธอมากๆอยู่เลย” เสียงในใจของฉันดังขึ้นมา หัวใจที่ไม่ได้รู้สึกอะไรมาตั้งนานแล้ว มันเริ่มทำงานอีกครั้ง ฉันรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองกำลังเต้นแรงมากๆ
ราวกับว่ามันกำลังจะหลุดออกมา สองมือของฉันบีบเข้าหากันจนรู้สึกได้ถึงความเจ็บ นี่มันคือความรู้สึกอะไรกันนะ? ใช่ ฉันยังรักเขา แต่ทำไม ทำไมความเจ็บปวดนี้ยังไม่หายไปหล่ะ… มันนานมากแล้วนะ!!

มันทำให้ฉันได้คำตอบว่า ที่ฉันคิดมาเสมอว่า ฉันโมโหทุกครั้งที่ได้ยินประโยคนี้ มันผิดไปหมด ความจริงแล้วฉันแค่ ยังเสียใจมากๆ มันเหมือนตอกย้ำว่า ฉันแค่พยายามซ่อนเขาไว้ให้ลึกที่สุดของหัวใจ
และไม่อยากกลับไปแตะต้องหรือเปิดออก เพราะไม่อย่างนั้นแล้วความทรงจำเหล่านั้นจะย้อนกลับมาทำร้ายฉันอีกครั้ง…