เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า YAOI

ลำดับตอนที่ #5 : ปะป๊ากับยาย

ปะป๊ากับยาย

ทำไมวันนี้ม้าลงมาช้าจัง

ปกติต้องเป็นม้าที่ทำกับข้าวให้เรากิน

ถึงยายจะทำอร่อยแต่หนูอยากกินฝีมือหม่าม้ามากกว่า

หนูกินไข่ดาวกับซอสแม้กกี้

ส่วนปะป๊ากินหนมปังเปล่าๆกับกาแฟ

ไม่รู้ว่าเมื่อคืนป๊าทำอะไรหม่าม้านะ...

ถึงได้ไม่ลงมาสักที

"เป็นอะไรครับน้ำหวาน"

ปะป๊าจะลูบหัวหนู แต่หนูเอนหนี

เค้างอนแล่ว  ไมไม่ปลุกหม่าม้า

"มีอะไรบอกป๊าได้นะ"

"เมื่อคืนทำอะไรล่ะ ประเจิดประเจ้อ ไม่ต้องอยากให้ชั้นรู้มากนักก็ได้นะ อายลูกบ้าง"

ยายทรุดลงนั่ง ตักกับข้าวกินบ้าง

"ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับแม่"

แล้วเสียงม้าเมื่อคืนล่ะคะ?

"หึ! ยังเห็นว่าชั้นเป็นแม่อยู่อีกเหรอ"

"ก็ใช่สิครับ ไม่งั้นคงไม่พามาเยี่ยมลูกเยี่ยมหลานหรอก"

"อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าแกจะทำอะไร ลูกชั้นทั้งคน หลานชั้นทั้งคน"

ปะป๊าทำอะไร...

"แล้วผมจะทำอะไรล่ะครับ ทำงานงกๆเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียแค่นี้ ผมผิดอะไรมิทราบ"

"ชั้นคิดผิดจริงๆ ที่ให้ลูกมาอยู่กับแก!"

ฮึก..ยายน่ากลัว.....

"ถ้าเอาวิวกลับไปได้ก็เชิญลองดูละกัน"

"ไอ้แท...." / "แงงงงงงงงงงงงง!!!"

หนูกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

ทำไมยายกับป๊าต้องทะเลาะกันด้วย

เหมือนไม่มีใครรักกันเลย

หนูนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน

แล้วยายจะเอาม้ากลับไปอยู่ด้วยเหรอ

หนูไม่ให้ไป!

"น้ำหวาน! ร้องไห้ทำไมลูก?"

"ฮือ หม่าม้าจ๋า"  หนูวิ่งเข้าไปกอดหม่าม้า

ร้องไห้สะอึกสะอื้น กลั้นไม่ได้

หนูอึดอัด หนูไม่อยากให้ป๊ากับยายทะเลาะกัน

ป๊าทะเลาะกับม้าไปแล้ว

ไม่อยากให้ใครทะเลาะกันอีก

"ทำไมต้องทะเลาะกันต่อหน้าเด็กด้วย"

หม่าม้าพูด แล้วอุ้มหนูไปปลอบในห้อง

หนูอดไปโรงเรียน เพราะขลุกกับหม่าม้าทั้งวัน

หม่าม้าชวนเล่นตุ๊กตา

แต่หนูไม่ค่อยอยากเล่นหรอก หน้าสวยๆของม้าดูเหนื่อยๆ

จนบ่ายๆ หม่าม้าถึงได้เผลอหลับไป

หนูเห็นเลยง่วงมั่ง

เข้าไปซุกๆอกหม่าม้า

อ้อมกอดอุ่นๆเหมือนเพลงอุ่นใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม

หนูรักม้าที่สุดในโลก

หม่าม้าดีที่สุด ดีกว่าใครทั้งหมด

หนูจะไม่ทำให้หม่าม้าเหนื่อยแน่นอนค่ะ

หนูสัญญา...

.........

ต้อม! วิ่งดิวิ่ง!

วิ่งเร็วแบบนี้ รู้งี้เอามาเล่นด้วยตั้งนานแล้ว!

หนูมีข่าวดีจะบอก...หนูญาติดีกับไอ้ต้อมแล้วนะ 

หนูเป็นคนไปชวนมันมาเล่นด้วยเองแหละ เห็นมันนั่งเหงาๆไม่มีเพื่อน

แล้วเราก็มาเล่นจระเข้กินคนกัน  ไม่น่าเชื่อต้อมมันวิ่งหนีจระเข้เร็วมากกก

ขนาดหนูเป็นแชมป์มาล้านสมัย ยังสู้มันไม่ได้เลย!

แฮ่กๆ เหนื่อยจัง รอหม่าม้ามารับ แต่ไม่มาสักที

หนูว่าหม่าม้ามากับยายแน่ๆ

ยายอ่ะน่าจะกลับบ้านเร็วๆ

ชอบกล่อมให้ม้าไปอยู่ด้วย แต่หนูไม่อยากไปนี่นา

"แม่น้ำหวานมาแล้วเด้อ"  ไอ่นาย เพื่อนจากภาคอีสานตะโกนเรียกหนู

หม่าม้านี่น่ารักจริงๆ พูดปุ้บมาปั้บ

หนูสะพายกระเป๋าบาร์บี้วิ่งไปหาม้า

เห็นม้ายืนอยู่กะใครก็ไม่รู้หน้าคุ้นๆ

แต่ไม่ใช่ยายหรอก

"โหเล่นเหงื่อซกเลย  ใครจะจับอาบน้ำหืม" หม่าม้าบีบจมูกหนู

เจ็บอ่า!!

"ลุงคนนี้ใครคะ"

"นี่ลุงกริชไง คนที่.."

"อ๋อ จำได้แล้วค่ะ! ที่มาจีบม้าในห้าง"

ตาลุงกริชยิ้มให้หนู แต่หนูไม่สนหรอกเชอะ

ทำไมม้าต้องพาเค้ามาด้วยเนี่ย

ปะป๊ารู้ต้องโกรธแน่เลย

ปะป๊าขี้โมโหแบบนั้น

"หม่าม้าอยากได้แผลเพิ่มเหรอคะ"

"หือ...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก”

“ทำไมล่ะคะ ก็ปะป๊าไม่ชอบนี่นา”

“ ไม่ดีนะ ป่ะ ขึ้นรถดีกว่านะ"

หนูมองรถเก๋งสีขาวข้างหลัง

รถมีแต่ฝุ่นดำๆ  สู้รถสีดำเท่ๆของปะป๊าก็ไม่ได้

หนูส่ายหัวพรืด

"ไม่เอา! ทำไมต้องไปกะลุงคนนี้ด้วยละคะ"

"หม่าม้าจะพาไปกินไอติมไง นี่โทรชวนป๊าแล้วนะ ป๊าจะตามมาทีหลัง"

"จริงเหรอ"

"จริงสิครับ ม้าจะโกหกทำไม เนี่ยยายก็กลับบ้านไปแล้ว เลยพามาตามที่สัญญากันไว้ไง หนูไม่อยากกินก็ไม่บอก"

หม่าม้าทำหน้างอน ปากยื่นๆ แต่อุ้มหนูขึ้นรถ

ตาลุงกริชยังยิ้มให้เหมือนเดิม

ไม่เมื่อยปากเหรอลุง?

เย่ๆ ในที่สุดก็ได้กินติม!

หนูจะเอาช็อกโกแลต อยากได้ชุดระบายสีด้วย

หม่าม้าสั่งให้เรียบร้อย ส่วนตาลุงสั่งกาแฟ

หนูไม่ชอบกาแฟ เวลาป๊ากินแล้วมาหอมหนู มันเหม็นง่ะ

"เฮ้อ...ความผูกพันนี่ตัดกันไม่ขาดจริงนะครับ ขนาดพ่อตัวเองทำไม่ดี ยังจะรักได้อีก"

"...คุณอย่าพูดต่อหน้าเด็กได้ไหมครับ"

หนูสะดุ้งหน่อยๆเพราะตกใจเสียงดุๆของม้า

เวลาม้าดุเนี่ยแบบนี้เลย

ตาลุงกริชหน้าเจื่อน คงไม่เคยเจอม้าดุล่ะสิ

หนูโดนออกจะบ่อยจนชิน

"ม้าขา เมื่อไหร่ป๊าจะมา"

"อืม..ไม่รู้สิ โทรหาป๊ามั้ย?"

หม่าม้ายืนมือถือมาให้  หนูฟังเสียงตู๊ดๆได้สี่ทีปะป๊าก็รับ

//"มีอะไร"//

"ป๊าขา เมื่อไหร่จะถึงคะ"

//"อ้าวหวานเหรอ ..อีกแป้บเดียวครับ รอหน่อยนะ"//

"หนูจะวาดรูปรอนะคะ ถ้ามาช้าหนูไม่วาดป๊าด้วย"

//"ไปแน่ครับ ป๊าไม่พลาดเจอ'เพื่อน'ของม้าแน่"//

"อ่าคะ จุ๊บ"

ป๊าพูดเสียงประหล๊าดประหลาด  แต่หนูดีใจมากกว่าที่ป๊าจะมา

หนูนั่งวาดรูปป๊า ม้า และก็หนูน้ำหวานคนเก่ง

เบื่อผู้ใหญ่คุยกัน

ตาลุงกริชชวนม้าคุยแต่เรื่องข่าวในทีวี 

มีแต่ข่าวน่ากลัวๆทั้งนั้น ทั้งยิงกัน แทงกัน

ไม่ค่อยอยากฟังเลยอ่า หนูระแวงว่าบ้านเราจะเจอแบบนั้น  ฮือออ

"หม่าม้า...ทำไมยายกลับไปเร็วจัง"

หนูกำลังชั่งใจว่าจะวาดยายดีมั้ย

เพราะหม่าม้าบอกว่าเหลือยายที่เป็นคนแก่คนเดียว ไม่ควรเกลียดยาย

แต่นึกได้ว่ายายเพิ่งมาเที่ยวได้สองวันเอง รีบกลับซะละ

กลัวยายน้อยใจหนู

"หม่าม้าหายไข้แล้ว  ยายเลยกลับ"

"อ่อ...แล้วยายคุยอะไรกับปะป๊าบ้างยังคะ"

"คุยแล้วครับ คุยดีๆเพื่อสานสัมพันธ์กับปะป๊า"

"สานสัมพันธ์คือไรคะ"

"คุยเพื่อให้สนิทกันน่ะครับน้ำหวาน"  ตาลุงกริชตอบแทนม้า 

คงเหมือนที่หนูคุยกับต้อมวันนี้ล่ะมั้ง

เราไม่ตีกัน ก็อาจจะสนิทกันได้

"งั้นหนูวาดยายนะคะ เอาเป็นตรงนี้...นั่งใต้ต้นไม้"

หนูวาดหัวเล็กๆ ผมยาวถึงกลางหลัง  นั่งพับเพียบอยู่

...เพราะหนูวาดท่าอื่นไม่เป็นอ่า

"ไม่วาดลุงมั่งเหรอครับ?"

หนูย่นปาก...จะวาดทำไมอ่ะ

นี่มันภาพครอบครัวนะลุง

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรครับ... ขืนวาด ป๊าหนูคงฆ่าลุงตาย"

"ป๊าจะฆ่าลุงทำไม"

"ก็แหม.."

"คุณกริช! อย่าเยอะได้มั้ย"

คิกๆ หม่าม้าดุลุงกริชอีกแล้ว

คนอาไร้ โดนม้าดุตลอด

"ผมก็แค่หยอกเล่นเอง"

หม่าม้าทำเสียงจิ๊ คิ้วย่นไม่สวยเลย

"ที่ผมนัดมาก็เพื่อเคลียร์กับพี่แทน คุณก็อย่าทำให้เสียเรื่องสิครับ"

"โถๆ คนสวยดุ"

สงสัยลุงกริชจะสติไม่ดี ถึงหัวเราะตอนม้าหน้าเครียด

หนูไม่รู้จะคุยอะไรด้วย

พอดีกับไอติมมาส่ง เลยตักกิน ไม่ลืมป้อนหม่าม้า

หม่าม้าชอบลูกเชอรี่

แต่หนูไม่ชอบ มันรสเหมือนยา ไม่เหมือนขนม แหยะๆยังไงไม่รู้

เห็นหม่าม้ากินไปยิ้มไป หนูก็มีความสุขตามไปด้วย

หม่าม้ายอมกินทุกอย่างที่หนูไม่ชอบ แล้วก็ให้ของที่หนูชอบอีก

ใจดีสุดๆเลยล่ะ!