คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แค่ไหน
แค่ไหน
จากแผนให้ปะป๊าเช็ดตัวเพื่อทำคะแนนดีกับหม่าม้า กลายเป็นว่ายายมาทำแทน
ส่วนปะป๊าออกไปดูงานที่บริษัท
ชิ! ปะป๊านะปะป๊า
จะโทรบอกยายทำไมก็ไม่รู้
หนูไม่ชอบยายเลย
ยายชอบแต่งตัวน่ากลัวๆ ผิวก็ย่น จับแล้วหยึยๆ
แต่ยายก็ชอบมาฟัดหนูทุกทีที่เจอหน้า
ยายบอกว่ารัก
แต่หนูกลัวยายอ่ะ!
หนูไม่มีไรทำ
จะนั่งดูยายป้อนข้าวให้ม้าก็เบื่อ
เลยเอาชุดตุ๊กตาบาร์บี้ที่ยายซื้อมาฝากมาเล่นข้างเตียง
เปลี่ยนชุดให้มันใหม่ คราวนี้เจ้าหญิงมรกตจะไปเที่ยวป่า เลยต้องเปลี่ยนเป็นชุดลายทหาร
สวยจังเลย
ยายก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย
"เป็นไงล่ะ รู้หรือยังที่แม่เคยบอกแก ริจะเล่นกับไฟ ก็สมควรโดนไฟลวก"
เจ้าหญิงเพคะ เพลานี้ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว เจ้าหญิงจักนอนไหมคะ
ไม่หรอก เราต้องยิงกระต่ายเอามากิน
นั่นไงคะๆ วิ่งมาแล้ว
ยิงเลยๆ
"....วิวไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วฮะแม่"
ฟิ้วว กระต่ายตายแหงแก๋
เจ้าหญิงทรงเก่งจัง
"เลือกเอาสิว่าจะเอาผัวหรือเอาลูก"
"แม่!! เดี๋ยวหวานได้ยิน"
"ไม่เป็นไรค่า หนูไม่ฟังยายหรอก"
"เห็นมะ ลูกแกมันเล่นอยู่ แกลองไปคิดดูนะว่าระหว่างคนที่กว่าจะได้ใจแก กับคนที่แกเจอแล้วก็รักทันที รักโดยไม่มีเงื่อนไข คนไหนคือคนที่ควรรักษา"
เจ้าหญิงทรงยิงกระต่ายแล้ว จะทำเยี่ยงใดอีกล่ะเจ้าคะ
เรานอนดีกว่า เหนื่อย
"ไม่เคยมีครอบครัวไหนไม่เจอปัญหาหรอกนะ พ่อแกก็เคยเป็น"
เจ้าหญิงอย่านอน เปลี่ยนชุดก่อน
เอ๊ะนั่นเจ้าชาย
ว้ายเจ้าชายมาเพคะ
"อย่าทำหน้ายอย่างนั้น จำไว้ว่าสุดท้ายเมียหลวงอย่างเราก็ดีที่สุด"
เจ้าหญิงมรกตผู้แสนงาม ท่านชื่ออะไรหรือ
ก็มรกตไง
ท่านนี่เป็นผู้ชายที่บื้อจัง
"แล้วจะดีที่สุดเมื่อไหร่กัน...."
..
.
.
“น้ำหวานๆ อยากไปอยู่กับยายมั้ยลูก”
หยึย...ตอบว่าไรดีให้ยายไม่เสียใจ
“ไม่อยากค่ะ”
ตอบงี้ละกัน ยายคงไม่คิดมากหรอกเนาะ
“แต่ว่าหม่าม้าวิวต้องไปอยู่นะ แล้วหวานจะอยู่กับใคร”
อ้าว....ทำไมม้าต้องไปอยู่กับยาย ม้าก็รู้ว่าหวานไม่ชอบยายอ่า
แล้วปะป๊าล่ะคะ....
“แม่อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยครับ หวานเล่นต่อไปเหอะลูก”
คิๆ รักหม่าม้าจัง
หนูกลัวยาย แถมบ้านยายยังน่ากลัวมากด้วย เป็นบ้านทรงไทยเก่าๆ ต้นไม้ขึ้นรก มีวันนึงงูเข้าบ้านด้วย!
หนูวิ่งหนีหูตาแหก อุ๊บ! หม่าม้าไม่ให้พูดคำไม่สุภาพ
“แล้วจะผลัดไปถึงเมื่อไหร่ จะปล่อยให้มันฆ่าแกตายก่อนมั้ย”
“ก็ไหนแม่บอกว่าให้รอจนกว่าเราจะดีที่สุดไง...”
“แกนี่มันโง่จริงๆ”
“ยายอย่าว่าหม่าม้าสิ” หนูวิ่งไปกอดหม่าม้าที่นั่งหน้าเครียด ตาแดงๆเหมือนหนูตอนร้องไห้
“หม่าม้าไม่ได้โง่นะ หม่าม้าแค่รักปะป๊าเฉยๆ”
“อ้าวนี่รู้เรื่องที่พวกเราพูดด้วยเหรอ” ยายทำหน้างงๆ
แหมหนูเด็กเก่งของชาตินะยาย
“ไม่มีใครอยากไปนอนบ้านยายหรอกค่ะ มันน่ากลัวมาก ถ้ายายอยากอยู่กับหนูก็มานอนนี่ดีกว่า”
หนูเห็นยายกลั้นขำด้วย หนูผิดตรงไหนอ่า ก็พูดกันเรื่องไปอยู่บ้านยายไม่ใช่เหรอ
“เออก็ดีนะ มาอยู่นี่ เผื่อมันจะเกรงใจ ไม่ก็อกแตกตาย ดีกว่าเราหนีไปเยอะ มันคงรู้สึกสบายกว่าเดิม เล่นสงครามประสาทกันแบบนี้เนี่ยแหละ โฮะๆๆ”
ยายเอามือป้องปากหัวเราะเหมือนมาลิฟิเซนต์ตอนเป็นคนไม่ดี
ดูยังไงก็น่ากลัว
หนูว่าหนูคิดผิดแล้วแหละ ไม่น่าชวนยายเลย
“แต่ว่า..น้ำหวานไม่เกี่ยวอะไรนะครับ อย่าให้แกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเลย”
ม้าลูบหัวหนู มือม้านุ่มนิ่ม ผมก็นิ่ม หนูชักจะง่วงเลยเอนตัวไปซบอกม้า จับผมสีดำสวยมาพันมือเล่น อยากถักเปียก็ถักไม่เป็น หม่าม้าก็ถักไม่เป็น
เลยไม่มีใครถักเป็น.. แป่ว
“ไอ้นู่นก็ไม่ได้ ไอ้นี่ก็ไม่ได้ ลูกคนเก่ง...คนที่เคยผูกมัดเขาเอาไว้ด้วยเด็ก คนที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจเขาสารพัด..หึๆ ลูกคนนั้นมันหายไปไหนน้า....”
ยายพูดจบก็เดินออกไป หนูมองหม่าม้าด้วยหน้าเศร้าๆ หนูไม่รู้หรอกว่าม้าเป็นไร แต่ว่ารู้สึกไม่ดีเลย
หม่าม้าเหม่อมองไปที่หน้าต่าง
นกตัวน้อยกำลังป้อนหนอนให้ลูกบนกิ่งมะยม
แล้วก็มีอีกตัวบินมาเอาปากซุกๆในขนตัวแม่
ครอบครัวที่น่ารัก.....
ครอบครัวของนก
ไม่ใช่ของหนู...
............
ปะป๊ามาแล้ว!
หนูตะโกนเรียกปะป๊าจากหน้าต่างห้อง แล้ววิ่งลงไปข้างล่างหาปะป๊า
ปะป๊าถือของมาเต็มไม้เต็มมือเลย ต้องมีงานอะไรแน่ๆ
อยากกินสุกี้
อยากกินจิ้มจุ่ม
หนูช่วยปะป๊าถือของไปไว้ในครัว เห็นหม่าม้าเดินมาหาก็วิ่งไปกอดขาอ้อนให้หม่าม้าทำสุกี้
“หายไข้แล้วเหรอ”
ป๊าตัวสู๊งสูงเดินมาประกบ แอ้ก! จะเบียดหนูทำไมเนี่ย บอกหนูก่อนก็ได้นา
เงยหน้าจนคอเคล็ด ก็เห็นปะป๊ากำลังวัดไข้หม่าม้าด้วยหน้าผาก
ว้าว...ดูโรแมนติกจัง
เหมือนเล่นพ่อแม่ลูกอยู่เลย
เอ๊ะแต่ก็เป็นอยู่จริงๆนี่นา
“ไม่ต้องทำดีตบตาฉันหรอกพ่อลูกเขย”
“แม่!!”
หม่าม้าหน้าแดง ผลักป๊าออกห่างได้จิ๊ดนึง พอให้หนูที่อยู่ข้างล่างพอหายใจได้
แต่หนูแอบเห็นนะว่าปะป๊าหอมแก้มม้าไวปานวอก
“ซื้ออะไรมาล่ะ เต็มครัวไปหมด เดี๋ยวแม่ทำให้กิน”
ยายค้นๆถุงจากห้าง ป๊าไปห้างทำไมไม่ชวนเราบ้างเลย
“หนูอยากกินสุกี้ค่ะยาย”
“ป๊าซื้อของมาครบเลย เห็นหนูบ่นว่าอยากกินหลายวันแล้ว” ป๊าอุ้มหนูขึ้น กลับมาน่ารักเหมือนก่อน....
ดีใจจัง...
หม่าม้าก็ดีใจ...
หนูเห็นหม่าม้ายิ้มตลอดเวลา ถึงหน้าจะซีดๆเพราะพิษไข้ก็เถอะ
กลางวันวันนี้เราเลยได้กินสุกี้หม้อใหญ่ หมูนุ่มๆฝีมือยาย
ถึงยายจะน่ากลัว แต่ยายทำกับข้าวอร่อยเหมือนม้า
หนูเลยชอบอ้อนยายเวลาทำกับข้าว
ปะป๊าคีบหมูให้หม่าม้าตลอด หม่าม้าก็เอากุ้งตัวใหญ่ๆให้ป๊ากิน
ส่วนหนูเหรอ...คิๆ หนูกินผักแหละ
เก่งใช่มั้ยล่า
..
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ยายไปส่งหนูกับปะป๊านะ” ยายบอกตอนที่หนูกำลังเข้าห้องตัวเองไปนอน ฟ้ามืดแล้วง้วงง่วง...
หนูพยักหน้ารับรู้แล้วก็ปิดประตู นอนบนเตียงเจ้าหญิง หัวเตียงมีตุ๊กตาหมาสีดำสองตัว หมาสีขาวสามตัว หนูไม่ชอบหมี หนูว่าหมีมันตัวทื่อๆ สู้หมาก็ไม่ได้ แลบลิ้นได้ด้วย
หนูกะว่าจะอ้อนม้าให้ซื้อตุ๊กตาแมวมาเป็นเพื่อนอีกสักตัว เพราะแมวน่าจะชอบหมา วิ่งเล่นไล่กัน ท่าทางสนุก
ข้างเตียงเป็นชั้นวางตุ๊กตาบาร์บี้ หนูมีหลายตัวเลยนะ ชั้นบนสุดคือเจ้าหญิงมรกตที่นั่งบนโซฟาจิ๋ว หม่าม้าหามาได้ยังไงก็ไม่รู้...ส่วนข้างโซฟาจิ๋วจะเป็นคนรับชะ...อะ..อ้าว
ยัยเมวีโอซ่าหายไปไหนเนี่ย?!
หรือว่าจะลืมที่ห้องหม่าม้า
ออกไปดูหน่อยดีกว่า
ขืนยัยเมวีโอซ่าไม่อยู่ เจ้าหญิงมรกตต้องโกรธแน่ๆ
ปึง! ปึง! ปึง!
เอ๋.....ทำไมประตูห้องม้ามันดังแบบนั้นล่ะ
หนูยืนงงๆ ว่าทำไมประตูมันถึงขยับดังตับๆ แต่เสียงไม่ค่อยดังเท่าไหร่ สงสัยว่าประตูไม่สนิทมั้ง คงเป็นลมพัด
แล้วม้าไม่รู้หรือไงหว่า...
“อะ อะ อ๊า!”
หม่าม้าเป็นอะไร?? ป๊าทำม้าอีกแล้วใช่มั้ย.!!
ทำไงดีๆ
ยายไปไหนเนี่ย
ป๊าต้องฆ่าม้าแน่เลย ฮืออออ
“น้ำหวาน! มานี่ลูก” หนูกำลังจะเบะยายก็เรียกพอดี
หนูวิ่งไปหายายโดยลืมความกลัวเลย
หม่าม้าโดนป๊าตีอีกแล้วใช่มั้ย
“ฮือออ ยายช่วยม้าที”
“ไม่มีอะไรหรอก เขากำลังปรับความเข้าใจกัน”
“ฮึก...ยังไงคะ”
“ก็ทำน้องให้หลานไงลูก”
“ทำไม..ฮึก...รุนแรง”
“ต้องแรงๆแบบนี้แหละ เมียหลวง เอ้ย! หม่าม้าของหนูจะได้ถูกรักมากๆ”
“หนูไม่เข้าใจอ่า รักยังไงแรงๆ”
“ก็เหมือนที่ยายฟัดหนูแรงๆไง เพราะยายรักทั้งนั้น”
....หนูทำท่าเข้าใจ
แต่อันที่จริงหนูกลัวมากกว่าถ้านึกภาพตอนยายฟัดหนู
แต่หนูก็พอจะเข้าใจบ้างล่ะนะ!
ความคิดเห็น