เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า YAOI

ลำดับตอนที่ #17 : เที่ยว

○เที่ยว○




“อร่อยไหมลูก”

“อร่อยค่ะ”
หนูพยักหน้าคอแทบหัก
ก็คนมันดีใจนี่นา
วันเนี้ยป๊าม้าพามากินไอติม ด้วยรถคันใหม่สุดสวยสีชมพูพริ้ง
ฝีมือหนูเลือกเองแหละ!

ตั้งแต่วันที่ไอ้บ้าคนนั้นจะอุ้มหนูวิ่ง
ปะป๊าก็ไม่เคยปล่อยหนูเลยอ่ะ  ไปส่งก็สายๆหลังเขาเคารพธงชาติกันนู่นนน  พอไปรับก็รอตั้งแต่หนูยังไม่เลิกเรียนอีก
ไหนใครบอกไม่ต้องกังวลๆ  มันเข้าคุกไปแล้วน้า??
ดูอย่างหม่าม้าสิคะ  ไม่เห็นต้องอยู่กับหนูตลอดเวลาเลย
แค่ไม่ยอมให้หนูออกจากบ้านแค่นั้นเอ๊ง



แต่วันนี้สงสัยปะป๊าคึกจัด  บอกว่างานได้ตังค์เยอะ  แถมหม่าม้ายอมให้กอดให้หอม  ก็หอมอยู่นั่น
ไม่เคยอายหนูหรอกคู่เนี้ย
หนูก็ยังงงๆนะว่าไปดีกันตอนไหน
เพราะวันนั้นที่กอดคอร้องไห้ก็ไม่เห็นจะคุยอะไรกันเลย
พอนอนก็แยกห้องเหมือนเดิม
เอ...ไม่แน่อาจจะแอบคุยกันตอนหนูหลับก็ได้หน่า...
ผู้ใหญ่เนี่ยชอบปิดบัง  หนูเป็นลูกนะเนี่ย  ทำไมไม่ให้หนูรู้เรื่องมั่ง

“กินเยอะๆนะครับ”
หม่าม้าเช็ดปากให้หนูเบาๆ  ฮิๆ  คนสวยเวลายิ้มแบบนี้แล้วยิ่งสวยจังเลยน้า

“เช็ดให้พี่มั่งสิ”
ปะป๊าขี้ฮก!  ไม่เห็นจะเปื้อนตรงไหน  แล้วจายื่นหน้ามาทางม้าทำไมล่ะคะนั่น

ไม่รู้หม่าม้ามองเห็นรอยเปื้อนตรงไหน  ถึงได้เช็ดให้  แล้วยิ้มหวานเป็นของแถม
โถ่ปะป๊า....อย่ายิ้มปากกว้างขนาดนั้นได้มั้ยอ่า  น่ากลัวชะมัดเลย




“เสร็จแล้วไปไหนกันต่อดี”
ป๊าถามทั้งหนูทั้งม้า  แต่ม้าส่ายหัว
หนูก็ไม่รู้จะไปไหนดี  เวลามากินติมก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรอยู่แล้ว
เราสามคนยืนเอามือถูคางไปมา
ท่าเดียวกันเป๊ะ!
...หนูไม่อยากทำท่าเหมือนป๊าม้าอ่ะ  
อ้ะ!
เห็นมือป๊าละนึกออก!

“หนูอยากซื้อถุงมือให้ป๊าค่ะ!”
หนูกระโดดเด้งๆไปมา
ป๊าต้องชอบแน่ๆ

“ดีเลยลูก  น่ารักที่สุดเลยครับ  มาหอมที”
โอยย  ป๊าไปโกนหนวดก่อนค่อยมาหอมหนู
ทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้เลย

พอฟัดหนูจนพอใจก็จูงมือง้อหนูแหละ
ปะป๊าจูงหนูลำบากเพราะตัวสู๊งสูง
เลยต้องค่อมๆเดิน  ไหนจะขาเดินไม่ถนัดอีก
หม่าม้าก็แกล้งหนูเป็นเพื่อน  ไม่ยอมจูงหนูแทน  ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าคนไม่โกนหนวด

“อันนี้สวยจังเลยค่ะ”
หนูหยิบถุงครึ่งมือสีชมพูเลื่อมๆมาดู
มันน่ารักมากเลย  ใส่แล้วคงเหมือนเจ้าหญิงบาร์บี้ขี่ม้า

“เลือกให้ป๊านะครับน้ำหวาน  ไม่ใช่ให้ตัวเอง”
หม่าม้าขยี้หัวหนูยุ่ง
โธ่!  หนูก็แค่ชมไปอย่างนั้นเอง
แต่ถ้าป๊าใส่หนูจะดีใจมากๆ

“อันนี้ก็สวยนะครับพี่แทน”
หม่าม้าช่วยเลือกให้
อันที่ม้าหยิบก็สวยดี  เป็นสีดำเท่ๆ
แต่มีสีแดงๆตรงริมๆ 

“ก็สวยดีนะ  แต่พี่ว่ามันเรียบไป”

“ทางร้านรับสั่งทำในราคาถูกนะคะ  คุณจะมีถุงมือที่เป็นลายของตัวเองโดยเฉพาะ  
จะปักชื่อคู่รัก ปักลายที่ชอบก็ได้เลยค่ะ  ถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว  ยิ่งสั่งมากยิ่งลดมากนะคะ”
คุณพี่คนขายพูดรัวๆ  ยังกะหายใจทางหูแน่ะ

“งั้นถ้าผมจะเอาคู่นี้แต่ปักเพิ่มได้หรือเปล่าครับ”

“ได้สิคะ  คุณลูกค้าเชิญเลือกลายเลยค่ะ”

“ผมเอาตัวทีกับตัวดับเบิ้ลยูมาไขว้กันได้มั้ย  ประมาณอาร์ตๆหน่อยน่ะ”
ปะป๊าพูดเป็นการเป็นการ  แถมวาดรูปให้ดูด้วย  ปะป๊านี่เก่งจังเลยน้า  ถึงมือจะสั่นๆ  แต่ก็วาดเสร็จจนได้
หนูเห็นคนขายตาเหลือกเลยตอนเห็นมือป๊า
ใจอ่อนจัง  ก็แค่แผลเองค่า

“ประมาณนี้นะครับ  จะได้รับเมื่อไหร่ครับ”
แล้วป๊ากับม้าก็ตกลงเรื่องราคากัน  คุยไรกันไป  
ส่วนหนูได้ถุงมือสวยๆมาใส่เล่นด้วย
น่ารักสุดๆไปเลย!




“ไหนใครหว่าจะซื้อถุงมือให้ป๊า”
คนหล่อพูดกับพวงมาลัยรถทำไม
ตั้งใจขับรถสิคะ  เดี๋ยวก็คว่ำอีกหรอก

“ปล่อยเค้าไปเถอะครับ  เห่อของใหม่น่ะ  มองมือตัวเองจนพรุนละ”
ป๊ากับม้าหัวเราะคิกคักกันสองคน
อย่านึกนะว่าหนูไม่รู้
ชิ!  ถ้าตอนนี้หนูไม่ยุ่งนะหนูงอนไปแล่ว
เอาถุงมือส่องกับแดดดีกว่า  โหวว ประกายวิบวับเลย!

............

บ็อกๆๆ
หมาใครน้าตัวใหญ่จัง..

หมาหนูเอง!!

พอหนูลงจากรถปุ้บ  เจ้าขาวก็วิ่งมาหาทันทีเลย  มันเห่าดีใจใหญ่
กระโดดไปมารอบๆหนู
ยิ่งพอม้าลงตามมานะ  มันก็เลียขาหม่าม้าอยู่นั่นแหละ
เลียจนเปียกไปหมด
หม่าม้าต้องนั่งยองๆกอดมัน  มันถึงจะหยุดแล้วหันไปสนใจป๊าแทน
หนูไม่เคยเห็นป๊าเล่นกับหมานะ
แต่ดูเหมือนป๊าจะเข้ากับมันได้  

“ขาวนี่มันซนจริงๆ”
ยายสั่งให้ขาวนิ่งๆ  เดี๋ยวจะพาป๊าล้ม
ตัวมันใหญ่กว่าแต่ก่อนตั้งเยอะแน่ะ
หนูคงอุ้มมันไม่ได้แล้ว

“วิวซื้อของมาให้ครับแม่”
หม่าม้าหยิบตะกร้ารังนกให้ยายจากหลังรถ  แล้วหันไปซุบซิบอะไรกะป๊าก็ไม่รู้
ป๊าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
แต่ยายไม่เห็นมั้ง  แกเดินเข้าบ้านไป  หม่าม้าก็เดินตาม

“ป๊าเป็นไรคะ”
บอกหนูได้นะ  หนูอยากรู้ เอ้ย! อยากช่วย

“ตื่นเต้นครับ”
ป๊าหยิบถุงไรติดมือมาด้วยก็ไม่รู้  เสียดายมองไม่เห็นข้างใน



“เอ้ามานั่งสิ”
ยายเรียกหนูกับปะป๊า  ชวนดูทีวีด้วยกัน  แต่ว่าป๊าเดินเลยไปที่ครัวก่อน
หนูนั่งเล่นกับขาวบนพื้น  มันน่ารักจังเลย
ยายอาบน้ำให้มันสะอาดสุดๆ  ตัวก็ห๊อมหอม

“แม่ครับ....”
ป๊าเดินกลับมาพร้อมกับพานใบเล็กๆ  ในนั้นมีพวงมาลัยอยู่ด้วย
งงเหมือนกัน  ป๊าจะชวนยายไหว้พระเหรอ?

คนหล่อของหนูนั่งคุกเข่าลงกะพื้นต่อหน้ายาย  ยายปิดปากตาโต  ตกกะใจป๊า
หน้าป๊าดูแหยๆ  น่าจะเจ็บขาแหละ
ปะป๊ายกพานด้วยสองมือ  จ้องตายายจริงจังเลย

“แม่ครับ...วันนี้ผมจะมาขอขมาในสิ่งต่างๆที่ทำไม่ดีไว้...ผมรู้มันมีหลายอย่างที่ทำให้เป็นแบบนี้  
แต่ต้นเหตุทั้งหมดมันก็มาจากผมเอง....
ผมเห็นภาพเมียตัวเองทำแต่สิ่งดีๆ  แต่ผมเองกลับไม่เคยทำอะไรดีๆเลย 
 ผมเข้าใจที่วิวทำแล้วนะ...บางทีผมก็คิดว่าผมมันเลวเกินคู่ควรกับวิว  
แต่แม่ครับ....ผมตัดสินใจเลือกวิวตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า 
 ตัดสินใจเป็นที่พึ่งของวิวต่อจากพ่อของเขา  และต่อจากแม่
แต่ผมก็ทำให้วิวร้องไห้ตลอด....ผมละอายใจ  ทั้งๆที่แม่ก็เหมือนเป็นแม่คนหนึ่งของผม  
แต่ผมกลับไม่เคยเกรงใจ  ทำร้ายลูกเขาซ้ำๆ  และไม่ยอมปล่อยลูกเขาไป
จนวันที่ผมเห็นภาพชัดเจนแล้วว่า  ...ไม่มีอะไรดีไปกว่าวิวและลูก  ดีไปกว่าคนที่อยู่เคียงข้างเรา  
ดูแลเราทุกอย่าง  ไม่เคยคิดแง่ร้ายกับเรา  เป็นคนที่ผมพึ่งได้
ผมกราบขอขมาแม่และขอสาบานว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำเลวๆอีก   
ถ้าหากผมทำ  ก็ขอให้มีอันเป็นไป  ไม่ขอให้เมียและลูกลำบากเพราะผม”

ปะป๊า ยื่นพานให้ยายรับเอาไว้  ยายหน้านิ่งๆ  น้ำตาคลอๆ
แล้วป๊าก็กราบเท้ายาย  และจูบฝ่าเท้าทั้งสองข้าง
หม่าม้าน้ำตาแตกเลยล่ะ
ปะป๊ากราบยายเสร็จก็เขยิบๆเข่าไปทางม้า  ม้าโบกมือไปมา  ดันจะให้ป๊าลุกขึ้น  แต่ว่าป๊าตัวหนัก  ทำไรไม่ได้หรอก
ป๊ากุมมือทั้งสองของม้าไว้กับหน้าอกตัวเอง
มองตาหวานๆแล้วพูด

“วิว.....พี่ขอขมาวิวด้วย  พี่ไม่รู้จะขอบคุณวิวยังไงที่ให้อภัยพี่  ถึงวิวจะทำไปเพื่อลูก  
แต่แค่นี้พี่ก็ถือว่าพี่ยังมีโอกาสได้ชดใช้ความผิด  ความผิดของพี่ที่สะสมมาหลายปี  มันทำให้วิวเจ็บมามาก  
พี่เลยอยากจะขอขมาทุกๆอย่าง  
และพี่ขอทำอะไรบางอย่างเพื่อวิวกับลูก  ห้ามวิวปฏิเสธด้วย.....พี่จะโอนบ้านกับรถเป็นชื่อวิว  
โอนหุ้นบริษัทให้เป็นของวิว  วิวจะให้พี่กลับไปทำงานก็ได้นะเพื่อความสบายใจ
แต่พี่ยังจะเปิดร้านอาหารให้วิวเหมือนเดิม  ต่อไปนี้สิ่งที่มีติดตัวพี่คือใจพี่เท่านั้น  ซึ่งพี่ก็ฝากให้วิวไปแล้วด้วย  
พี่ไม่รู้ว่าจะพิสูจน์ยังไงให้วิวเชื่อนะว่าพี่จะไม่ทำเลวอีก  พี่มันโง่เรื่องนี้  วิวก็รู้....ดังนั้นพี่จะให้ทุกอย่างกับวิว  
เพื่อพิสูจน์ว่าเมื่อพี่ไม่เหลืออะไรแล้ว  พี่ก็คงไปหาเศษหาเลยไม่ได้อีก  มันอาจดูน่าเกลียดนะเหตุผลของพี่  
.....แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง”

“อ...อื้ม...วิวเข้าใจ”

“พี่ขอโทษนะวิว  ต่อไปนี้พี่จะทำให้วิวกับลูกมีแต่ความสุข”

แล้วป๊าก็กราบเท้าหม่าม้า  คนสวยร้องไห้โฮ  โอบป๊าไว้
หนูน้ำตาไหล  รู้สึกแน่นๆในอก

หนูอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม  ไม่ร้องไห้อีก
เลยเดินไปช่วยปะป๊า

“ป๊าม้าอย่าร้องไห้นะคะ  กลับไปเป็นเหมือนเดิมกันดีกว่า  หนูไม่โกรธอะไรป๊าแล้วค่ะ  ม้าก็ด้วย”

“ป๊าก็ขอโทษหนูด้วยนะลูก  หนูเป็นเด็กที่ดีที่สุดเท่าที่ป๊าเคยเจอมาเลย  
หนูเข้มแข็งมากจนป๊าละอายใจที่ทำให้หนูต้องร้องไห้”

“หนูรักป๊ากับม้าที่สุดในโลกเลยค่ะ  รักกันๆดีกว่านะคะ”

เราทั้งสี่คนกอดกัน
กอดแล้วมีความสุขที่สุด.....
ทำไมช่วงนี้กอดกันบ่อยจังน้า
แต่หนูไม่ว่าอะไรหรอก  
ตามจริงก็อยากให้กอดทุกวันเลย