คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โฮกปิ๊บ ๑
แอ้
“อาซาฮินะ โทระ”
มือป้อมๆกำแบๆอยู่สองสามนาทีก่อนที่ใบหน้าของเด็กน้อยวัยแรกเกิดจะยู่ลงจนน่ารักน่าเอ็นดู
นี่มันอะไรกัน
ภายนอกถึงแม้จะเป็นเด็กทารกแต่ภายในกลับเป็นชายหนุ่มวัย 24 ปีที่ยกมือขึ้นกุมขมับอยู่ภายในใจ
เขาจำได้ล่าสุดว่าตนกำลังขับรถกลับบ้านหลังจากที่ปาร์ตี้เรียนจบกันเสร็จซึ่งก็ดึกดื่นอยู่พอสมควรแต่เขาน่าจะดื่มหนักไปหน่อย ไม่งั้นเขาคงไม่มาเฝ้าพระอินทร์แล้วมาสิงอยู่ในร่างเด็กแรกเกิดหรอกนะ
ภาพตรงหน้าของเขาตอนนี้คือผู้หญิงสองคนกับผู้ชายอีกหนึ่งคนกำลังมองหน้าเด็กแรกเกิดอย่างเขาอยู่
ไม่อ่ะ เรียกว่าจ้องน่าจะดีกว่า
“เป็นอะไรไปจ๊ะ หรือไม่ชอบชื่อที่น้าตั้งให้หรอ”
หญิงสาวเรือนผมสีทองสั้นที่เห็นเด็กน้อยยู่หน้าก็เกิดเข้าใจว่า'หลานตัวน้อยไม่ชอบชื่อที่ตนตั้งให้หรือ'โดยมีหญิงสาวอีกคนหนึ่งที่คาดว่าเป็นแม่ของเด็กเอ่ยปลอบ
“ไม่ใช่หรอกมิจัง เจ้าตัวน้อยอาจจะแค่ไม่คุ้นเคยก็ได้ ใช่มั้ยจ๊ะ”
ผมที่ดูเหตุการณ์มาซักพักก็ยอมคลี่ยิ้มออกมาเพื่อที่จะได้ไม่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นเด็กอารมณ์ร้าย จากที่สังเกตดูคนที่อุ้มผมไว้กับอกน่าจะเป็นคุณแม่ของผม ส่วนผู้หญิงอารมณ์ดีที่ตั้งชื่อให้ผมนั้นน่าจะเป็นคนรู้จักของคุณแม่แล้วก็ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆคุณแม่คือพ่อของเขา
แต่พ่อของเขาหน้าดุชะมัดดูท่าจะเป็นคนอารมณ์ร้อนซึ่งตรงกับเขาเมื่อโลกก่อนมากๆ
เรียกได้ว่าโลกก่อนเขาเคยเป็นนักเลง โดยไม่คิดว่ากรรมจะตามมาเร็วขนาดนี้
แต่เมื่อผมมองหน้าคุณแม่กับคุณน้าก็เกิดทำให้ผมนึกขึ้นมาดื้อๆว่าสองคนนี้อาจจะเป็นรุ่นพี่หรือเพื่อนสนิทของคุณแม่ก็ได้เพราะทั้งสองคนดูสนิทกันแล้วก็หน้าตาไม่ได้เหมือนกัน
น่าจะเป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ
“นี่คือบ้านของพวกเรานะ เข้าใจใช่มั้ยเจ้าตัวน้อย”
หลังจากที่พวกเราเดินทางจากโรงพยาบาลกลับมาบ้านคุณพ่อก็อุ้มผมแล้วพาทัวร์บ้านอย่างละเอียดก่อนที่จะก้มหน้ามาบอกกับผมที่อยู่ในอกด้วยใบหน้านิ่งๆ
ถึงจะนิ่งยังไงก็ยังอ่อนโยนอยู่ดี
พอชมบ้านกันเสร็จพ่อก็พาผมไปหาน้ามิวะที่นั่งคุยกับคุณแม่อย่างคิดถึง เมื่อคุณพ่อเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นคุณแม่ก็เอ่ยทักพวกเราโดยทันที
“ชมบ้านกันเสร็จแล้วหรอคะ”คุณแม่พูดด้วยใบหน้าอ่อนโยน
“อืม”
เมื่อตอบกลับไปก็ส่งลูกน้อยในมือไปให้ผู้เป็นแม่ได้ให้นมก่อนที่ตัวเองจะไปจัดการพวกสัมภาระต่างๆของคุณแม่เข้าบ้านไป
“ว่าไงจ๊ะ ชื่อโทระดีมั้ย”มิวะถามหลานของตนด้วยใบหน้าคาดหวัง
ผมที่กำลังดูดนมแม่อยู่ก็หยีตาพร้อมยกมือขึ้นมาโบกน้อยๆเชิงตกลง คุณน้าที่เห็นก็แทบจะกระโดดโลดเต้นอยู่รอมร่อ
แต่ก็ได้แต่นั่งยิ้มแย้มโดยมีคุณแม่เอ่ยยินดีเพราะกลัวว่าจะไปทำให้เด็กน้อยอารมณ์ไม่ดี
ยามกลางคืนเด็กทารกที่คิดว่าหลับกลับนอนตาแป๋วคิดอะไรอยู่คนเดียว
เขากำลังคิดอยู่ว่าตนนั้นเกิดมาในโลกเดิมรึเปล่าแต่ดูไปดูมาก็น่าจะเป็นเพียงโลกที่เหมือนๆกันเฉยๆมั้ง
ให้อารมณ์เหมือนย้อนเวลามาเลยแหะ
แต่เขาไม่อยากเรียนใหม่นะ
จากตอนแรกที่นอนคิดแบบสบายๆก็ต้องมาหงุดหงิดเมื่อรู้ว่าตนนั้นต้องเข้าเรียนใหม่แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเขามีสิ่งที่อยากทำแต่ทำไม่ได้ในโลกเก่าอยู่ ไหนๆก็ไหนๆเขาก็เลยจะมาทำในโลกนี้แทน
เฮ้อ.. ขี้เกียจจังเลยน้า
เด็กน้อยคิดไปเรื่อยๆจนเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ว่าร่างกายเด็กต้องการพักผ่อน
หลังจากที่เขามาสิงอยู่ในร่างของเด็กน้อยก็ผ่านมา 3 ปีแล้ว ทุกอย่างมีความสุขดีจนวันหนึ่งเขาต้องย้ายบ้าน
แค่เขา
…
พวกคุณกำลังคิดดราม่าอะไรกันใช่มั้ย ถ้าคิดจริงหล่ะก็หยุดเลย
พ่อแม่ของเขายังอยู่ครบ32และยังแข็งแรงสบายดีมากๆแต่แค่คุณน้าบอกว่าจะให้เขาไปอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ของเธอ
เพราะพ่อกับแม่ต้องไปทำงานที่ต่างประเทศเลยไม่ค่อยว่างเลี้ยงลูกกลัวว่าผมจะไม่มีมนุษยสัมพันธ์คุณน้าเลยแนะไปว่าให้ไปอยู่กับลูกๆของเธอจะได้ไม่เหงา
ทางคุณแม่ที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกลงทันทีเพราะลูกของตนจะได้มีเพื่อนคุยแถมยังอยู่ในสายตาของรุ่นพี่ด้วย
หลังจากวันนั้น ตอนนี้ผมก็เลยได้มายืนอยู่ข้างหน้าเหล่าลูกๆของคุณน้าโดยมีคุณแม่คอยจับมือผมอยู่
ลูกของคุณน้าเยอะมากๆมีตั้ง 11 คน โดยผมคาดเอาไว้ว่าคงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ๆ
“แนะนำตัวเลยสิจ๊ะ”หญิงสาวย่อตัวลงมาพูดกับบุตรของตนทียืนนิ่งอยู่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“อาซาฮินะ โทระ 3 ขวบ…ครับ”
โทระพูดออกไปด้วยหน้านิ่งๆแต่ก็ปนความตื่นเต้นไว้โดยสังเกตจากพวงแก้มแดงๆและอาการเลิ่กลั่กของเด็กหนุ่ม
“เพราะฉะนั้นน้าฝากลูกชายน้าหน่อยนะจ๊ะ”คุณแม่พูดออกไป
“ได้ครับ ยังไงก็ครอบครัวเดียวกันอยู่แล้ว”
เด็กชายที่คาดว่าเป็นลูกคนโตพูดออกมาด้วยเสียงอ่อนโยนก่อนจะมองมาที่ผมแล้วยิ้มให้
ทำไมคนรอบตัวผมมีแต่คนอ่อนโยนกันฟระ
ยกเว้นพ่อไว้คนนึงละกัน
จากนั้นคุณแม่ก็บอกลาผมแล้วก็บอกให้ผมไปทำความรู้จักพวกเขาส่วนคุณน้าก็เดินเข้าห้องไปทำงานโดยปล่อยให้เด็กๆคุยกัน
“งั้นเดี๋ยวแนะนำตัวทีละคนนะ”คนที่เป็นพี่คนโตบอก
“ฉัน มาซาโอมิ อายุ 15 ปี”
“อุเคียว อายุ 13 ปี”
“คานาเมะ อายุ 9 ปี”
“ฮิคารุ 9 ปี”
“อาสึสะกับสึบากิ อายุ 8 ปี”x2
“นัทสึเมะ 8 ปี”
“รุย อายุ 5 ขวบ”
“สーสุบารุ 4 ขวบ”
“อิโอริ อายุ 2 ขวบ”
“ยูสุเกะ 1 ขวบครับ”
ผมมองพี่น้องตรงหน้าอึ้งๆ
อะไรจะเยอะขนาดนี้ผมจะจำชื่อได้หมดมั้ยเนี่ย
เด็กน้อยถอนหายใจเบาๆก่อนจะแนะนำตัวออกมาอีกครั้งนึง
“โทระ 3 ขวบ…ครับ”
ยังไงก็ไม่ชินที่ต้องพูดครับกับเด็กอยู่ดีถึงตอนนี้ผมจะเป็นเด็กเหมือนกันก็เถอะนะ
พวกพี่ๆน้องๆมองมาที่ผมด้วยสายตาอันเป็นประกายและสนใจ
เอาเถอะ
ยังไงก็ต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ยินดีต้อนรับ!!”x11
ห้ะ
เออ.. ก็ได้
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
แล้วก็ยิ้มโชว์เขี้ยวไปทีนึง
หลังจากนั้นผมก็ถูกลากเข้าไปในวงสนทนาระหว่างพี่น้องที่เล่นถามคำถามจนผมแทบฟังไม่ทัน บ้างก็บอกว่าชอบอะไรหรอ บ้างก็มีของที่แพ้รึเปล่า ชอบเล่นเกมแนวไหน ดูหนังหล่ะ และอื่นๆมากมาย
ดูท่าชีวิตของผมจะมีสีสันมากขึ้นหล่ะนะ
ก็ขอบคุณพระเจ้าละกันครับที่ให้ผมมาเกิดใหม่
เหตุการณ์นั้นก็เกิดขึ้นเมื่อ 16 ปีก่อนล่ะนะเพราะตอนนี้ผมอายุ 19 ปี มีการมีงานเป็นของตัวเองแถมยังเรียนจบแล้วอีกต่างหาก
ถ้าถามว่าอายุแค่นี้ทำไมเรียนจบไวจัง
จะขอตอบไปเลยนะครับว่า ผมใช้สมองล้วนๆ เนื่องจากโลกก่อนผมเรียนมาจนจบแล้วเลยทำให้ผมสามารถขอเลื่อนชั้นได้โดยการสอบ แต่เมื่อจะต่อมหาลัยดีๆสักที่คุณพ่อก็ดันจับผมไปเรียนที่ต่างประเทศเป็นเวลาหลายปี
นั่นจึงทำให้ผมนั้นคิดถึงหน้าพี่ๆน้องๆ(บางคน)ของผมมากเลยครับ
แต่ตอนนี้ผมกำลังจะกลับญี่ปุ่นโดยอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงที่หมาย
รอก่อนนะพวกนาย เสือตัวนี้กำลังจะไปถล่มบ้าน
______________
แหมๆ คิดถึงก็บอกลูกไม่ต้องเก็บทรง55555
สารภาพมาเลยนะว่ารี้ดคนไหนรอเรื่องนี้อยู่
ไม่ค่อยมีคนแต่งใช่มั้ยหล่ะ
แถมคนที่แต่งดีๆก็ดองไปเรียบร้อยแล้ว
ไม่ต้องห่วงเพราะไรท์ก็ดอー
ล้อเล่นจ้า ไรท์ก็ลงสลับกับHaikyuuนั่นแหละ
แค่เรื่องนี้จะช้ากว่า
ติได้นะไรท์ไม่งาบ
ปล.ไม่มี incest ในเรื่องนี้ค่ะเพราะคุณแม่ของน้องไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆกับคุณมิวะนะคะ
เท่ากับว่าไม่ได้มีสัมพันธ์ของญาติพี่น้องมาเกี่ยวข้องน้า
ใครที่กังวลไม่ต้องห่วงนะค้า
#ไรท์ตันซามะ
ความคิดเห็น