คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สุขสันต์วันวาเลนไทน์ !!
CHAPTER 7 : สุขสันต์วันวาเลนไทน์ !!
หลังจากวันหยุดปีใหม่ได้ผ่านพ้นไป ฉันก็ได้ใช้ชีวิตอย่างเรื่อยเปื่อยค่ะ เรื่อยเปื่อยโดยที่ไม่มีอะไรมากั้นความเอื่อยเฉื่อยของฉันได้ ช่วงนี้ฉันมักจะออกมาเดินเล่นเเถวบ้านเพื่อออกกำลังกายค่ะ
แต่พรุ่งนี้ดูท่าจะพิเศษกว่าปกติเล็กน้อยเนื่องจากวันพรุ่งนี้คือวันวาเลนไทน์ ! วันแห่งความรักยังไงล่ะ ! มันช่างเป็นวันที่เหมาะสมสำหรับอนิเมะรักโรแมนติกจริง ๆ เลยค่ะ
วันที่หญิงสาวจะได้มอบช็อกโกแลตเป็นของขวัญแทนใจให้กับคนที่ชอบ มันคือวันของเหล่าสาวน้อยผู้มีความรักยังไงล่ะ! ถึงแม้นิยายเรื่องจะยังไม่ใช่นิยายรักโรแมนติกแต่ก็ไม่ควรพลาดโอกาสนี้ไปเทศกาลแห่งความรักเอ๋ยจงเจริญ ความรักเอ๋ยจงเจริญ !
เพราะอย่างงั้นแล้วขอตัวทุกคนไปทำช็อคโกแลตก่อนนะคะ
+
ฉันพึ่งนึกขึ้นได้หลังจากเวลาผ่านไปจนกระทั่งยามเย็นของวันวาเลนไทน์ ว่าฉันจะเอาช็อกโกแลตที่ตัวเองทำไปให้กับแรมโบ้คุงและรีบอร์นคุงได้ยังไงกัน
ฝากสึนะคุงอย่างนั้นหรอ กลัวไปไม่ถึงมือแรมโบ้คุงจังเลยแหะ อืม-- เอาไปให้ที่บ้านคุณน้าเลยดีกว่า หวังว่าแรมโบ้คุงจะอยู่น่ะ !
กริ๊ง--
เสียงออดหน้าบ้านของคุณน้าดังขึ้นด้วยกับฝีมือของฉันเองค่ะ หลังจากสิ้นเสียงออดประตูก็แง้มเปิดออกมาเล็กน้อยพร้อมกับหัวของเด็กหนุ่มผมฟูสีน้ำตาลยื่นออกมาชะโงกหน้าออกมามองฉัน อะ นั่นมันสึนะคุงนี่น่า
“ สวัสดีค่ะ ”
“ สะ . . . สวัสดีครับ คะ . . . คุณฮารุกะมาทำอะไรที่นี่หรอครับ ”
ฉันกล่าวทักทาย ก่อนที่อีกฝ่ายจะถามถึงเหตุผลของฉัน ว่ามาทำอะไรที่นี่กัน ฉันจึงกล่าวตอบไปว่ามาหาแรมโบ้คุง เจ้าตัวก็เชิญเข้าไปพักในบ้านก่อน
เมื่อฉันเข้ามาในบ้านของสึนะคุง ด้วยความเสื-- อะแฮ่ม ความอยากรู้อยากเห็นที่มีมาแต่เดิม อะไรนะ มุขนี้เล่นไปแล้วหรอ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ขยะยังสามารถรีไซเคิลได้แล้วทำไมมุขฉันจะรีไซเคิลไม่ได้กันคะ !
แค่ก-- กลับมาที่เรื่องบ้านของสึนะกันก่อนเถอะค่ะ เอาเป็นว่าหลังจากที่มองรอบ ๆ ก็ทำให้ฉันสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่แฝงอยู่ตัวบ้านหลังนี้
เป็นบ้านที่น่าอยู่จังเลยนะคะ
หลังจากที่ฉันมัวแต่พรรณาถึงบ้านของสึนะคุงฉันก็ได้พบเจอกับแรมโบ้คุงแล้วล่ะค่ะ ซึ่งเมื่อเจ้าตัวมองเห็นฉันเข้าก็ทำให้เจ้าตัวนิ่งไปเลยค่ะ สงสัยฉันจะเข้ามาขัดจังหวะสินะเนี่ย
ทุกคนคงสงสัยเอาล่ะมาย้อนความไปก่อนหน้านี้หน่อยนะคะ คุณนักเขียนคะ โปรดย้อนเวลาถอยหลังไปหน่อยนะคะ
เอาเป็นตอนที่ฉันเดินตามหลังสึนะคุงเข้ามาในห้องนั่งเล่นก็พบเข้ากับแรมโบ้คุงที่กำลังแหย่ เอ๊ะ หรือแกล้งเด็กน้อยที่ใส่ชุดกี่เพ้าอยู่กันแน่นะ แต่ก็นั้นแหละ นั้นคือสิ่งที่ฉันเห็นแล้วก็เป็นไปอย่างที่กล่าวไว้ข้างบน
“ ฮารุกะ ! ”
หลังจากที่แรมโบ้คุงหยุดนิ่งไปสักพัก เจ้าตัวก็ตะโกนเรียกชื่อฉันพร้อมกับวิ่งตรงเข้ามาหาฉันอย่างเร็ว
เมื่อฉันเห็นดังนั้นฉันจึงย่อตัวลงพร้อมกับอ้าแขนเตรียมรับเจ้าตัวเข้ามากอด พวกเราทั้งสองคนกอดกันไม่ต่างจากเวลาปกติที่ได้พบเจอกันมากเท่าไหร่ พร้อมกับถามไถ่เรื่องราวของอีกฝ่ายจนลืมคนรอบข้างที่กำลังมองมาที่พวกเรา โดยเฉพาะสึนะที่หันขวับมามองด้วยสีหน้าที่ตกใจสุดขีด
“ ฮารุกะ เธอมาทำอะไรที่นี่หรอ ”
แน่นอนว่าเสียงเรียกนี้จะเป็นของใครไม่ได้นอกจากเด็กน้อยที่ฉันพึ่งตั้งสถานะให้เขาเป็นลูกรักอีกคนหนึ่งของฉันเมื่อไม่นานมานี้ ฉันหันไปทางเด็กน้อยพร้อมกับปล่อยตัวแรมโบ้คุงลงออกจากอ้อมกอด
“ ก็วันนี้คือวันวาเลนไทน์ใช่มั้ยละคะ ฉันก็เลยเอาช็อกโกแลตมาให้นะคะ ”
“ มีของคุณแรมโบ้มั้ย ๆ ”
แรมโบ้พูดออกมาด้วยท่าทางตื่นเต้นปนออดอ้อนขอขนมจากฉัน ฉันที่เห็นท่าทางนั้นของเขา บอกได้แค่คำเดียวเลยค่ะ
ตายค่ะ คุณพี่คะ ทำไมคุณน้องเขาถึงได้น่ารักขนาดนี้ ถ้าคุณน้องจะอยากกินช็อคโกแลตมากขนาดนี้ พี่ก็จะขอเหมาช็อคโกแลตทั้งหมดในเมืองนามิโมริมาให้น้องเองค่ะ ฮือออ ไม่ไหวแล้วค่ะ น่ารักจนใจบาง
ฉันได้ยื่นช็อคโกแลตที่เตรียมไว้ให้กับเเรมโบ้คุงและรีบอร์นคุง ถึงแม้ตอนที่ยื่นช็อคโกแลตให้รีบอร์นคุงนั้น ฉันจะสัมผัสได้ถึงไอเย็นยะเยือกจากด้านหลังของฉันก็ตามที
หรือว่าบ้านนี้เขาจะมีผีกันคะ คงไม่หรอกมั้ง ผีบ้าอะไรจะมาอยู่ในบ้านที่ดูอบอุ่นขนาดนี้กัน ไม่มีหรอกเนอะ ๆ ( กำลังหลอกตัวเอง )
เอ๊ะ หรือว่า! มันจะไม่ใช่ผีแต่เป็นคำสาปกันนะ!! อะ ทุกคนไม่ต้องสงสัยกันนะคะว่าคำสาปที่ฉันกล่าวถึงคืออะไรกันแน่ เพียงแค่คุณกดเข้าไปดูเรื่องมหาเวทย์ผนึกมาร คำตอบก็จะมาเสิร์ฟให้คุณถึงที่เลยค่ะ !!!
เอาล่ะ ทุกคนค่ะ ดูเหมือนว่าเวลาในการฉายตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ของเรื่องนี้จะจบลงเพียงแค่นี้แล้วล่ะค่ะ ถ้าอย่างงั้นล่ะก็ !!
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ ( ย้อนหลัง ) นะคะทุกคน!!!
╰(*´︶`*)╯♡
TALK
สวัสดีค่ะ นี้เป็นครั้งแรกที่เราได้มีการพูดคุยกันท้ายเรื่อง ( ความจริงคือตอนนี้มันสั้นมากๆ ก็เลยถือโอกาสมาพูดคุยทำความเข้าใจกันนิดหน่อยค่ะ ) วันนี้มีเรื่องจะกล่าวอยู่สองเรื่องนะคะ
อย่างแรกเลยต้องขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้กันนะคะ ความจริงนิยายเรื่องนี้มาจากการที่นอนอยู่แล้วอยากแต่งขึ้นมาหลังจากที่เริ่มแต่งเรื่องยอดนักปรุงโซมะ แล้วด้วยความที่เป็นคนที่ชอบเรื่องรีบอร์นมากๆ ก็เลยคิดอยากลองเเต่งขึ้นมาค่ะ เรื่องนี้เลยงอกออกมาอย่างที่ได้อ่านกันค่ะ มันเริ่มจากความคิดที่อยากแต่งนางเอกที่ชอบมโน ( เหมือนคนแต่ง ) ออกมา มันก็เลยกลายเป็นเรื่องนี้นั้นเอง !! หากมีโอกาสในอนาคตก็อยากจะรีไรท์เรื่องนี้ ( ต้องดูที่ความขยันก่อน )
และอย่างที่สองคือขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีสมองช่วงนี้มันตันนิดหน่อยนะคะ ( ไม่หน่อยแล้วน้า ) อุแง-- ขอโทษจริง ๆ ค่ะ จะพยายามงอกตอนใหม่ออกมาให้ได้นะคะ จะพยายามไม่ทิ้งเรื่องนี้ค่ะ !! ( ปาดน้ำตา+ชูหมัดขึ้นมา )
อย่างสุดท้ายขอขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ ( ไหว้ย่อ ) อ่านแล้วใจฟูมาก ๆ เลยค่ะ ถ้าเห็นคำผิดหรืออ่านตรงไหนแล้วไม่เคลียร์บอกได้นะคะ จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นกว่าเดิมให้ได้ค่ะ !!
ความคิดเห็น