คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เจอกับคนประหลาดที่มีไฟลุกอยู่บนหัว!!
CHAPTER 1 :
เจอกับคนประหลาดที่มีไฟลุกอยู่บนหัว!!
“ ซาซางาวะ เคียวโกะ! ได้โปรดรับรักของผมด้วย! “
สิ้นเสียงจากเด็กหนุ่มที่มีสีผมคาราเมลชี้โด่ชี้เด่นั้นสวมใส่เพียงแค่บ็อกเซอร์ แถมเขานั่นยังมีไฟลุกอยู่ตรงกลางหน้าผากอีกด้วย
ตอนนี้ฉันนั้นไม่รู้ว่าจะตบมุขไหนก่อนดีระหว่างไม่หนาวหรอที่ใส่แค่นั้นกับไม่ร้อนหรอมีไฟกำลังลุกอยู่บนหัวของนายนะ
แต่เอาเป็นว่า ฉันในตอนนี้ได้กลายมาเป็นหนึ่งในพยานการสารภาพรักของเขากับสาวน้อยคนหนึ่งเข้าให้แล้วไงคะ
ดูเหมือนว่าฝ่ายหญิงน่าจะอายไม่ก็คงจะตกใจกลัวที่อยู่ดีไม่ว่าดีก็มีผู้ชายใส่บ๊อกเซอร์มาสารภาพรักกับตน จึงได้วิ่งหนีไป
อ่ะ โดนคนชกเข้าให้แล้วไง
ผู้ชายที่ทำตัวเหมือนว่าเป็นแฟนหนุ่มของหญิงสาวคนนั้นชกไปที่ชายสวมบ๊อกเซอร์จนเขากระเด็น
แต่ฉันขอเดานะว่าเขาคงไม่ได้เป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้นหรอกแต่คงเป็นพวกตามจีบไม่ก็ตามตื้อเธอมากกว่า
ตัวฉันที่กำลังเตรียมตัวจะเดินเข้าโรงเรียนนั้น หางตาก็ดันเหลือบไปเห็นเด็กตัวเล็กที่สวมสูทผูกไท แถมยังสวมหมวกอยู่บนหัวโดยที่มีกิ้งกาตัวสีเขียวเกาะอยู่ข้างบนนั้น เดินเข้าไปหาชายหนุ่มสวมบ็อกเซอร์คนนั้น สงสัยพวกเขาจะรู้จักกันแหะ น้องชายของเขาหรือเปล่านะ
แต่ว่าน่ารักจังเลยน่าเด็กคนนั้นนะ อุหวา— แย่ล่ะ ดูเหมือนอาการโชตะค่อนจะกำเริบซะแล้วสิ
+
เสียงของสายลมที่พัดผ่าน ประกอบกับเสียงของเหล่าใบไม้ที่กำลังเสียดสีกัน ดังเป็นท่วงทำนองบทเพลงที่ถูกบรรเลงโดยธรรมชาติ จะฟังสักกี่ครั้งก็ทำให้รู้สึกจิตใจสงบลงทุกครั้ง . . .
ซะที่ไหนเล่า! อุหวา— อะไรกันเนี่ย น่าขายหน้าชะมัดเลย ทำไมฉันถึงบรรยายออกมาเหมือนกับตัวเองนางเอกนิยายกันเนี่ย
อะไรน่ะ ฉันเป็นนางเอกนิยายอยู่แล้วหรอ นั้นมันก็จริงอยู่หรอก แต่แบบนี้โคตรน่าอายเลยไม่ใช่หรอ ดีนะที่แค่คิดในใจ ถ้าพูดออกไปคงอายยันชาติหน้าอ่ะ บอกตรง ฮืออ
ในขณะที่ฉันกำลังคร่ำครวญอยู่นั้นเอง ฉันก็ได้เหลือบเห็นคนที่ยืนมุงกันตรงโรงยิม ด้วยความที่พื้นฐานนั้นเป็นคนขี้เสื— อะแฮ่ม เป็นคนใส่ใจเรื่องของคนอื่นอยู่แล้ว ฉันจึงไม่ลังเลที่จะเดินเข้าไปสอดส่องดูว่าเกิดอะไรขึ้น
เมื่อฉันเข้าไปจนถึงด้านหน้าสุดของแถวหลังจากที่ฝ่าฟันกลุ่มญี่ปุ่นมุงกันได้ ก็พบกับคนคุ้นหน้าคุ้นตา
ถ้าถามว่าทำไมฉันถึงรู้สึกคุ้นนะหรอ? ฉันมีคนรู้จักอยู่เยอะหรอ? ก็ขอบอกเลยว่านอกจากตัวฉันเองกับหัวหน้าห้องของฉันก็แถมไม่รู้จักกับใครเเล้วค่ะ แถมตัวฉันยังเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยากอีกก็เลยยังไม่ค่อยมีเพื่อน ทำไมชีวิตของฉันมันเศร้าจังเลยวะคะ!
เราควรกลับมาตรงที่ว่าทำไมถึงรู้สึกคุ้นหน้ากันดีกว่าก็เพราะว่าเขาคนนั้นคือคนที่ฉันเห็นเมื่อตอนเช้ายังไงล่ะ
หนุ่มสุดแปลกประหลาดที่สวมเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวสารภาพรักกับสาวน่ารักแต่ดันทำสาวเจ้ากลัวจนวิ่งหนีไป แล้วทำไมฉันต้องย้อนความยาวขนาดนี้ฟ่ะ!?
เอาเป็นว่าตอนนี้เด็กคนนั้นเหมือนจะกำลังจะแข่งเคนโด้กับผู้ชาย คนที่อ้างว่าตัวเองนั้นเป็นแฟนกับผู้หญิงที่โดนสารภาพรักเมื่อตอนเช้า แต่ว่านะทำไมเด็กคนนั้นถึงมีไฟลุกอยู่ที่หัวอีกแล้วล่ะ!?
หรือว่า!! มันคืออัตลักษณ์ที่บังเอิญตื่นขึ้นมาของเด็กคนนั้นกัน เอ้ะ อัตลักษณ์คืออะไรนะหรอ?
มันก็คือพลังพิเศษที่อยู่ในเรื่อง มายฮีโร่*** ที่มีตัวเอกเป็นโอตาคุฮีโร่ ไม่มีพลังแต่เสื— อยากเป็นฮีโร่ จนวันหนึ่งก็มีลุงกล้ามที่ผ่านทางมาแบ่งพลังให้กับพระเอกและเจ้าตัวดันมีเพื่อนสมัยเด็กที่โคตรจะตัวร้ายที่เหมือนถูกสร้างมาให้พระเอกย่ำยีในตอนจบ แถมตัวเอกดันดูเหมือนจะรับจ็อบพิเศษทำหน้าที่แก้ปมเพื่อนให้เหมือนกับตัวเองเป็นนางเอกอีก มันใช่หรอคะ!!!
ที่เล่ามาทั้งหมดเนี้ยมันเป็นอนิเมะที่ออกมาเมื่อไม่นานมานี้นะเว้ย ห่างกับอนิเมะของฟิคนี้เกือบสิบปีเลยนะ!
แล้วไงอ่ะค่ะ ฉันรู้! นักอ่านรู้! นิยายเรื่องนี้ก็คือแฟนฟิค! แฟนฟิคแปลว่าอิสระ! ฉันจะไม่ยอมตกเป็นทาสของคุณหรอกค่ะ!
ฉันคิดว่าตัวเองควรเลิกที่จะออกเรือตามหาวันพี*ได้แล้ว เอาเป็นว่าขณะนี้ฉันได้กลับมายังโลกแห่งความเป็นจริง ฉันก็หันมาเห็นฉากการต่อสู้อันดุเดือด
“ ได้แล้ว! 100คะแนน ! “
ชายที่มีไฟลุกอยู่บนหัวพูดออกมาพร้อมกับดึงเส้นผมของคู่ต่อสู้ อ่า มุขสิน่ะ มุขแน่ๆ อะไรคือการที่จะเอาคะแนน ( ป้ง ) ของอีกฝ่ายถึงต้องไปดึงผม ( ป้ง ) ของเขากันเล่า แถมยังดึงจนอีกฝ่ายหัวล้านอีกด้วย เป็นมุขพ้องเสียงสินะ ฮาฮาฮา
อ่ะ ไฟบนหัวดับไปแล้ว แถมบรรยากาศรอบตัวของเขายังดูแตกต่างกันเล็กน้อยอีกด้วย หรือว่า! เขาจะมีร่างภูติที่เหมือนกับ นูระ ริคุ* ซังกัน! ที่ร่างมนุษย์กับร่างภูติจะนิสัยแตกต่างกันราวเมฆบนฟ้ากับรากของต้นไม้กัน!
เฮ้อ ฉันควรที่จะเลิกเล่นได้แล้วนะ เพราะเดี๋ยวคนเขียนจะไม่มีเรื่องอื่นมาให้ฉันได้คิดเวิ่นเว้ออีก เราควรที่จะกลับเข้าสู่เนื้อเรื่องหลักได้แล้ว
ทุกคนกำลังเดินเข้าไปรุมล้อมเด็กหนุ่มคนนั้นแล้วค่ะ และยังมีหญิงสาวที่เด็กคนนั้นแอบชอบเข้าไปชมเชยถึงความกล้าหาญ(?)เขาอีกด้วย
ดูท่าแล้วน่าจะมีแววนะนั้น
แววที่จะโดนเฟรนด์โซนอ่ะน่ะ ฮ่าฮ่า ก็ดูฝ่ายหญิงออกจะใสซื่อ คงต้องใช้เวลานานสักหน่อยนะนั้น
ฉันจะเป็นกำลังใจให้น่ะ สึนะคุง
ถ้าจะถามว่าฉันนั้นรู้ชื่อเด็กหนุ่มคนนั้นได้ไงก็คงต้องบอกว่า เรียกกันดังขนาดนั้นไม่รู้ก็แย่แล้ว
+
ดูท่าแล้วฉันคงจะมีดวงสมพงษ์กับผู้ชายที่ชื่อ ‘ สึนะ ‘ เหลือเกิน ขนาดแค่อยากมาดูการแข่งวอลเล่ย์เพราะพึ่งจะดูเรื่อง ไฮคิ* จบไปเมื่อวานเลยอยากที่จะเห็นของจริงยังต้องมาเจอกับเขาอีก
จะตบลูกอีกด้วย เล่นแย่จนคนในทีมยังบ่นเลยล่ะ
เขาที่ดูเหมือนจะยอมแพ้ในตอนแรกแต่พอเขามองไปยังเพื่อนร่วมทีมก็เดินออกนอกสนามไปเลย
เอ๊ะ นี้ไม่ใช่ฉากที่ตัวเอกควรจะคิดขึ้นมาได้ว่าไม่อยากเป็นตัวถ่วงแล้วเลยช่วยเพื่อนร่วมทีมฝ่าฟันอุปสรรคกันจนคว้าชัยชนะมาได้หรอกหรอ นี้มันค่อนข้างเหนือความคาดหมายจริง —
อ่ะ กลับมาแล้ว สุดท้ายก็เป็นตัวเอกหรอเนี่ย พลังของเขาคงจะตื่นขึ้นแล้วสินะ อาจจะเป็นลูกตบความเร็วพิสดารที่ฮินา* คุง ทำไว้ก็ได้ หรือจะเป็นการเซตที่แม่นยำเหมือนจับวางของ คาเง** คุง หรือจะเป็น —
ปัง— ปัง—
เสียงที่ดังเหมือนกับปืนที่ลั่นไกไปสองครั้งดังขึ้น พร้อมกับเด็กที่ชื่อ สึนะ ล้มตัวลงไปนั่งกับพื้นทำให้ฉันเกิดสงสัยขึ้นมา
โดนยิงหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ควรที่จะมีเลือดสิ หรือว่าฉันจะฟังเสียงผิดไปก็ได้ อาจจะเป็นเสียงของประทัดที่ถูกจุด สงสัยคงเป็นเพราะช่วงนี้ดูเมะมากเกินไปจนคิดเป็นตุเป็นตะก็ได้ล่ะมั้ง สงสัยคงต้องเพลาลงบ้างแล้ว
ปรี๊ดด—
นกหวีดจากกรรมการที่เป็นสัญญาณดังขึ้นพร้อมกับฝั่งตรงข้ามกระโดตบมา เพื่อนร่วมทีมเรียกสึนะให้เขานั้นกระโดดบล็อกลูก
แต่ที่น่าตกใจนั้นเองก็คือการที่เขานั้นกระโดดได้สูงจนขาของเขาเลยเนตขึ้นไปอีกจนทำให้ลูกวอลเล่ย์ที่ฝั่งตรงข้ามตบมานั้นโดนเข้าที่ลูกรักของเขาเข้าไปเต็มๆ คงจะเจ็บสินะ ต้องเจ็บแน่ๆ ส่วนอ่อนไหวของร่างกายผู้ชายเชียว
อยากบอกว่าสงสารจังเลยนะคะ คิกคิก หนูไม่ได้ขำนะคะคุณแม่ หนูสงสารเขาจริงๆ นะคะ ฮ่าฮ่า แถมยังโดนซ้ำหลายรอบอีกด้วย
สุดท้ายฝั่งห้องเอหรือห้องของสึนะก็ได้รับชัยชนะไปจนได้ แหมฉันควรจะไปซื้อหวยดีมั้ยเพื่อที่จะซื้อแล้วถูกบ้าง แต่ว่านะถึงจะซื้อหวยไปก็ไม่ถูกอยู่ดีเพราะว่าหวยนะมันพึ่งดวงอย่างเดียวเท่านั้นยังไงล่ะ!
ฉันควรจะจบตอนนี้ยังไงดีนะ รุ่นพี่เรื่องก่อนมักจะปิดท้ายด้วยคำพูดที่ทำให้คิดต่อไปได้อีก ฉันจะทำตามแบบยูเมะซังบ้างแหละกัน!
ฉันนะอยากจะเป็นเพื่อนกับทุกคน ไม่สิๆ ฉันน่ะจะเลิกเป็นโอตาคุ ทำไม่แน่ๆ ฉันนะหวังว่าจะไม่เจอกับสึนะคุงอีก อะไรนะ ยังไงก็ต้องเจอหรอ อย่างงี้จะปิดท้ายด้วยอะไรดีล่ะเนี้ย รู้แล้ว
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ถึงตัวจะเป็นของฉัน สมองก็เป็นของฉัน นั่นก็คือตัวฉันเอง ฮ่าฮ่าฮ่า!!
(*ﾟ▽ﾟ*)
ความคิดเห็น