คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
สุลต่านที่ได้ลูกผู้หญิง ก็อยากให้ลูกนั้นได้แต่งกับเจ้าชายรูปงาม ไม่ต่างกันที่สุลต่านที่มีลูกชายก็อยากให้ลูกของตัวเองแต่งงานกับเจ้าหญิงผู้เลอโฉม…. แต่ถ้าเจ้าชายไม่ได้ชอบผู้หญิงล่ะ!?
“นายว่าไหมไทกะ โลกนี้มันช่างน่าเบื่อเหลือเกิน”
เจ้าชายรูปงามนามว่า คิเสะ เรียวตะ ใช้มือบางเรียวลูบหัวเพื่อนรักของเขาที่เป็นเสือ มันเป็นของขวัญที่แม่ให้ในวันเกิดอายุครบ 5 ขวบ ของเขา มันเป็นเพื่อนเพียง 1 เดียวของเขา นอกจากนี้เขาก็ไม่มีเพื่อนสนิทที่ไหนอีกแล้ว
“เฮ้อ ฉันเบื่อที่ต้องอยู่แต่ในวัง”
“เจ้าชายครับมีหญิงงามจากเมืองไกลมาพบท่านครับ”
เอาอีกแล้วหรือ เบื่อจะตายอยู่แล้ว ผู้หญิงหน้าไหนก็สนใจแต่เงินทองของฉัน จะมีใครที่จะสนใจตัวฉันจริงๆบ้าง…. ไม่มีหรอก
“บอกเขาไปว่าฉันไม่อยู่ ให้กลับไปเลยก็ได้”
“แต่..”
“ทำตามที่ฉันบอกเถอะ”
คิเสะเดินออกไปที่ระเบียงสีทองคำเงาโค้ง มองดูชาวเมืองที่อยู่ข้างล่าง ชีวิตของพวกเขาดูมีความสุขกว่าเจ้าชายประจำเมืองเสียอีก บางครั้งเขาก็คิดว่าตัวเองนั้นยังเด็ก เกิดมาลืมตาดูโลกสิบแปดปี เขายังไม่สามารถดูแลตัวเองได้เลย ขนาดเรื่องความรักยังต้องให้ท่านพ่อกับท่านแม่มาเฝ้าดูให้ คอยหาหญิงงามมาให้เลือก แต่เขาก็ยังไม่อยากรักใครตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะเขายังเด็กหรือยังไม่พร้อม
“โคร่….”
เสือลายงามเอาหัวมาถูไถตรงไหลบางของเพื่อน คิเสะลูบหัวมัน ก่อนที่จะลูบขนฟูงามสองข้างแก้มของไทกะ มันเป็นเพื่อนที่ดีในยามที่เขาเหงาเลยนะ
“ฉันอยากออกไปอยู่ที่อื่น นายจะไปกับฉันไหม”
เสือตัวใหญ่สะดุ้งเฮือก ทำหน้าตาตกใจแล้วสะบัดหัวแรงจนขนที่หน้ายุ่งเยิงหมด
“จะไม่ไปจริงๆหรอ”
คิเสะได้ที่ไม่รีรอ แสร้งทำหน้าเศร้า ก้มหน้าก้มตาเหมือนผิดหวังเล็ก
“คา โคร่…โคร่”
อุ้งเท้าใหญ่แต่นุ่มสะกิดแขนคิเสะเอาไว้ เสือตัวใหญ่ถอนหายใจแรง ให้คนหัวเหลืองหันมามอง แล้วเสือลายงามก็พยักหน้าอย่างไม่อยากทำเท่าไหร่
“เย้! นายจะออกไปกับฉันแล้วสินะ ฮ่าๆ นายมันเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆด้วย”
หน้านุ่มของคนหัวเหลืองถูไถกับแก้มที่เต็มไปด้วยขนสีส้มเข้มฟูของเสือใหญ่ มือขาวเรียวกอดตัวเสือเพื่อนรักที่หนักกว่าตัวเอง 2 เท่า เอาไว่ในอ้อมแขน
อีกด้านนึง
“ว่ามา”
“ผึ้งมาทำรังบ้านผมเป็นโขยงเลยครับนายหัว”
“อืม แล้วไงต่อ”
“ผมพยายามไล่มันไปหลายทีแล้วนะครับ แต่มันก็ไม่ไปน่ะครับ”
“ก็ดีแล้วหนี่ จะได้มี ที่ผึ้ง(พึ่ง)”
“นายหัว….”
“เอา! คนต่อไปเข้ามา”
หากถามถึงหน้าของลูกน้องที่มาปรึกษานายหัวประจำเมือง คงเป็นแบบ อึ้ง ตึง งง อย่างหนักกับมุข เอ้ย คำให้ปรึกษาของนายหัวอันเป็นที่รัก
กลับมาบรรยายต่อที่นายหัวของเรา ท่านเป็นเจ้าเมืองทางใต้ของอาณาจักรสยาม ผิวแทนเข้มผมน้ำเงินเงาอร่าม มีนามว่า
“อาโอมิเนะ ไดกิ”
“เจอปัญหาอะไรมา”
“อ่า เจ้านี่เองคนในคำทำนาย”
“ลุงเป็นใคร มีอะไรให้ผมช่วย”
“ฉันต่างหากที่จะมาช่วยเธอ”
หืม เป็นใครมาจากไหนเขาก็ไม่รู้ แต่อยู่ๆบอกว่าจะมาช่วยเหลือกัน แล้วเขาไปทำอะไรที่จะต้องมีเรื่องให้คนมาช่วย
“ลุงไม่ได้มีปัญหาอะไร ก็ออกไป”
ท่าทางเบื่อหน่ายของนายหัวตัวดำ ทำให้ชายแก่หนวดยาวต้องหยุดชะงักคิด
“อ่า… ฉันไม่มีที่บ้านที่ดินอยู่ เจ้าจะหาให้ฉันได้ไหม”
“ครับ เดินออกไปเลี้ยวขวาจะเจอกับคนที่หาที่ดินให้ลุงไปหาเขาได้ครับ”
“อ่าๆขอบใจๆ”
“เอา! คนต่อไป”
ปากบอกเรียกคนต่อไปให้เข้ามาแต่หางตามองลุงคนเมื่อกี้ที่เดินออกไปลุงคนนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ เขารู้สึกเหมือนวูบๆอยู่หน่อยๆตอนคุยกับลุงคนนั้น
“แกจะได้รู้ว่าโชคชะตาลิขิตฉันให้มาช่วยแก หึหึหึหึ”
ไม้เท้าสภาพเก่าโทรมถูกตาแก่จิ้มไปกับพื้นให้ช่วยพยุงเดิน หารู้ไหมว่านั้นเป็นคถาพิเศษที่เทพท่านประทานมาให้ลุงคนนั้น
_________________________________________
จบตอนค่าา
สำหรับบทนำนี่แอบอึ้งกับมุขของมิเนะอยู่นิดนึงใช่ไหมค่ะ ฮ่าๆ คลิกอ่านตอนที่ 1 ได้ต่อไปเลยจ้า
ความคิดเห็น