คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ตอนที่ 10 ความจริง Part 1
Psycho Daddy นว่าเธอะรั
อนที่ 10 วามริ
บรรยาาศในรถอึอัราวับมีหมอหนาทึบปลุม ไม่มีใรอยาะเอ่ยปาพูอะไร มิน ไอย์ และันเย์นั่อยู่ในรถอันเย์ที่แล่นฝ่าวามมืมิอรารี เสียเรื่อยน์ัแผ่วเบาเป็นัหวะสม่ำเสมอ ัับวามเียบันภายในห้อโยสาร
มินนั่้านับ วาับ้ออยู่ที่หน้าอโทรศัพท์ราวับีวิึ้นอยู่ับ้อมูลบนนั้น นิ้วเรียวบาอเธอเลื่อนึ้นลอย่ารวเร็ว สะท้อนแสสลัวาหน้าอ เผยให้เห็นวามมุ่มั่นและวามระวนระวายที่่อนอยู่ภายใน
ไอย์นั่อยู่เบาะหลั สายาับ้อออไปนอหน้า่า แู่เหมือนะไม่ไ้มออะไรเป็นพิเศษ สีหน้าอเธอายแววัวลเล็น้อย ริมฝีปาเม้มแน่นราวับำลัรุ่นิอะไรบาอย่า
ันเย์นั่อยู่หลัพวมาลัย สายาับ้อไปยัถนนเบื้อหน้า แ่เป็นระยะๆ วาู่นั้น็ะเหลือบมอมินอย่าแผ่วเบา ราวับำลัพยายามอ่านวามิอหิสาว้าๆ มือที่ับพวมาลัยระับแน่นึ้นเล็น้อยทุรั้ที่เหลือบมอ
ในที่สุ มิน็เยหน้าึ้นาโทรศัพท์ วาอเธอเป็นประายวาววับ้วยวามมุ่มั่น ราวับเธอเพิ่้นพบุมทรัพย์ที่่อนอยู่ใ้ทะเลลึ เสียอเธอทำลายวามเียบในรถ แหลมัและเ็า
"เลี้ยว้ายรหัวมุมถัไป่ะ พี่ันเย์" มินบอพลาี้นิ้วไปทาหน้า "บ้านอุแพรอยู่แถวนั้น เธอือเหยื่อนแรอ PD”
PD… มินัสินใเรียไโแ๊ี้้วยื่อย่อนี้
ันเย์พยัหน้ารับ มือหมุนพวมาลัยอย่านุ่มนวลามำบออมิน รถเลี้ยวเ้าสู่ถนนที่แบล บ้านเรือนสอฝัู่เ่าและทรุโทรมลามาลเวลา
ไอย์ยับัวเล็น้อยบนเบาะหลั ่อนะเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียที่เ็มไป้วยวามลัเลและวามัวล "แน่ในะว่าเราวรทำแบบนี้?"
มินหันวับไปมอเพื่อนรั สายาอเธอายแววมุ่มั่นและเ็เี่ยว ราวับเปลวไฟที่ลุโนท่ามลาวามมืมิ "ัน้อรู้วามริ ไอย์" น้ำเสียอเธอหนัแน่น "ถ้าะหาลีโอเอ็้อหาา PD นี่ละ ัน้อรู้ว่า PD เป็นใร”
ถึปาะพูแบบนั้น แ่เอาเ้าใมินไม่ิแบบนั้นเลย
ถ้าะหาลีโอเอ ้อหาา PD ?
อาไม่ไ้เป็นอย่านั้นเสมอไปหรอ
อนนี้มินเื่อแล้วว่านถู PD ยัเยียสถานะ sugar baby หรือถ้าพูให้รสัหน่อย็ือ อนนี้มินรู้แล้วว่านเอลายเป็นหนึ่ใน ‘เหยื่อ’ อเา
และเหยื่ออ PD ...หาร้อออะไร็ไ้สิ่นั้นมา
นับประสาอะไรับอีฝ่ายส่้อวามลับมาบอเธอแล้วว่า ‘ะพยายามพาลีโอลับมานะ’ มินเื่อว่า PD น่าะำลั่วยเธอามหาลีโออย่าแน่นอน
ูาใบประาศามหาลีโอที่เปลี่ยนเป็นระาษันน้ำนั่น็พอะเาไ้แล้ว...
ระนั้นแล้วถึแม้มินะรู้ีว่าารามหา PD ให้เอ ไม่ไ้แปลว่าะเอลีโอไป้วย เธอ็ยัอยาามหา PD ให้เออยู่ี
หรีือย่าน้อย... เธออยารู้ันายนนั้นให้มาึ้น...
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนัน แ่สุท้ายมิน็เลือแบบนี้
ันเย์ที่นั่ฟัอยู่เียบๆ ลอ ู่ๆ ็เอ่ยแทรึ้นมา น้ำเสียอเธอนุ่มนวลแ่แฝไป้วยวามห่วใย "พี่เ้าใวามรู้สึอมิน" เธอเอ่ย พลาเหลือบมอมินผ่านระมอ้า "แ่เรา้อระวััว้วยนะ"
รถแล่นผ่านถนนในเมือที่่อยๆ เียบสบลามาลเวลา ไฟถนนสาแสสลัวลบนพื้นถนนเปียื้น สะท้อนภาพอรถที่แล่นผ่านราวับเาสะท้อนอวามหวัที่ำลัะับล
บรรยาาศในรถเ็มไป้วยวามึเรียและวามาหวั ราวับสายฟ้าที่ำลัะฟาลมาท่ามลาพายุฝน ทุน่ารู้ีว่าพวเาำลัเินทาไปสูุ่ที่อาเปลี่ยนแปลทุสิ่ทุอย่า
มินหันไปมอออนอหน้า่า สายาอเธอทอยาวไปไล ราวับำลัมอหาอะไรบาอย่าที่หายไป ในห้ววามิอเธอ ภาพอลีโอผุึ้นมา ัเนราวับอยู่รหน้า เธอเห็นวาสีน้ำาลอ่อนที่เ็มไป้วยวามื่อสัย์และวามรัที่มี่อเธอ เห็นหูที่ระิไหวเบาๆ ยามที่ไ้ยินเสียอเธอ
มินำมือแน่น เล็บิลบนฝ่ามือนแทบะเ็บ แ่วามเ็บนั้นไม่อาเทียบไ้ับวามเ็บปวในหัวใที่้อพลัพราาเพื่อนรัสี่า เธอสูหายใลึ ั้ใแน่วแน่ว่าะ้อหาำอบให้ไ้ ไม่ว่าะ้อแล้วยอะไร็าม
"ันะ้อหาวามริให้เอ" มินพึมพำับัวเอเบาๆ น้ำเสียเ็มไป้วยวามมุ่มั่นและวามเ็เี่ยว "เพื่อลีโอ และเพื่อทุนที่เป็นเหยื่ออ PD"
รถแล่น่อไปในวามมื มุ่หน้าสู่บ้านอแพร เหยื่อนแรอ PD ที่พวเาะไ้พบ ทุน่ารู้ีว่า นี่อาเป็นุเริ่ม้นอารเปิเผยวามริที่่อนอยู่ หรืออาเป็นุเริ่ม้นออันรายที่พวเาไม่อาาเาไ้
….
…
..
รถยน์สีเินอนิ่อยู่หน้าอพาร์เมน์เ่าร่ำร่า ผนัปูนแร้าวเป็นริ้วยาว สีีาามาลเวลา มิน้าวลารถพร้อมับไอย์และันเย์ สายาวามอไปรอบๆ อย่าระแวระวั วามรู้สึไม่สบายใแล่นปราเ้าสู่หัวใอทั้สาม
มินสูหายใลึ รวบรวมวามล้า ่อนะเินนำหน้าไปยัประูทาเ้าอพาร์เมน์ เธอรู้สึถึารเลื่อนไหวอันเย์ที่เินามมาิๆ ราวับะไม่ยอมห่าไปไหนไล สายาอหิสาวผู้มีปริศนาวามอไปรอบๆ อย่าว่อไว ราวับำลัประเมินสถานาร์ทุวินาที
ไอย์เินามหลัมา้าๆ ใบหน้าเธอายแววลัเลและัวล เสียฝีเท้าอเธอแผ่วเบาว่าสอนที่เินนำ ราวับำลัั่ใว่าวรถอยหลัลับหรือเิน่อไป
เสียเอี๊ยอ๊าอบันไไม้เ่าัึ้นในวามเียบ แ่ละั้นที่พวเธอ้าวผ่านเหมือนำลับอเล่าเรื่อราวอันยาวนานออาารแห่นี้ ลิ่นอับื้นและฝุ่นลอยอวลในอาาศ ยิ่ทำให้บรรยาาศูน่าอึอัมาึ้น
เมื่อมาถึหน้าห้อหมายเล 304 มินหยุยืนนิ่
หัวใเธอเ้นรัว
เธอหันไปมอเพื่อนทั้สอ ันเย์พยัหน้าให้ำลัใ วาอเธอายแววมั่นใและเ็เี่ยว รัน้ามับไอย์ที่ยัทำท่าไม่สบายใ สายาอเธอวามอไปรอบๆ ราวับำลัมอหาทาหนี
มินสูลมหายใลึอีรั้ ยมือึ้น้าๆ แล้วเาะประูเบาๆ สามรั้ เสียเาะั้อในวามเียบ ทำให้ทั้สามรู้สึเหมือนหัวใระุวูบ
เสียฝีเท้าแผ่วเบาัมาา้านในห้อ าม้วยเสียล็อประูที่ถูปล ประู่อยๆ เปิออ้าๆ เผยให้เห็นใบหน้าอหิสาวร่าผอมบา ผมยุ่เหยิราวับไม่ไ้หวีมานาน วาอเธอายแววหวาระแวและลัว
มินพยายามส่ยิ้มอ่อนโยนให้ ่อนะเอ่ยทัทาย้วยน้ำเสียนุ่มนวล "สวัสี่ะ ุแพรใ่ไหมะ? พวเราอยาะอุย้วยเี่ยวับ PD... เอ่อ ันหมายถึไโแ๊ี้”
ทันทีที่ไ้ยินื่อ PD สีหน้าอแพร็เปลี่ยนไปในพริบา วามลัวายัในวาู่นั้น เธอพยายามปิประูทันที แ่ันเย์ไวว่า ยื่นมือไปันประูไว้ไ้ทัน
"เราแ่อยาุยเท่านั้น ไม่้อลัวนะะ ันเอ... ็เป็นเหยื่ออเานหนึ่เหมือนัน” มินรีบพู พยายามทำให้น้ำเสียฟัูอ่อนโยนที่สุ
แพรมอหน้าทั้สามสลับันไปมา สายาอเธอายแววลัเลและหวาระแว ่อนที่เธอะถอนหายใยาว ราวับยอมแพ้
"เ้ามา่อน็ไ้่ะ" แพรพูเสียแผ่ว เปิประูให้ว้าึ้น
ความคิดเห็น