วันว่างๆก็พรางตัว

ลำดับตอนที่ #15 : C H E V A L I E R

C H E V A L I E R

“นมัสเต สหายร่วมโลก”

ชื่อ - นามสกุล : มะลิ - / mali -

ชื่อเล่น : ลิคิง / liking

เพศ : ชาย

อาชีพ : คนส่งของ

อายุ : 48 ปี

สัญชาติ / เชื้อชาติ : - / ไทย

วัน/เดือนเกิด :12/สิงหาคม

รูปร่างลักษณะภายนอก : ลิคิง ลิงผู้มีส่วนสูง 133 ซ.ม. และหนักเพียง 25 ก.ก. มันคือ วานรที่ไห้ความเงียบสงบและสุขุม เมื่อยืนต่อหน้ามันพวกคุณบางคนยังรู้สึกละอายใจที่เรียกตัวเองว่าสัตว์ประเสร็ฐ ย้ำอีกทีเมื่อยืนเพาะถ้าหากคุณมองลึกเข้าไปไนแว่นตาคุณก็จะเห็นสายตาสุดเยิ่มและรอยยิ่มกลิ่มๆ

ลักษณะนิสัย : ลิคิงถึงจะเคยเป็นลิงโง่ที่ทำอะไรลุกๆลนๆก็ตาม แต่ตอนนี้มันคืออัจฉริยะผู้สุขมรอบคอบและเต็มไปด้วยแผนการและสมาธิ ด้วยความฉลาดและความรอบคอบลิคิงจึงมีแผนอยู่ตรอดเวลา และแผนที่ว่าก็จะเต็มไปด้วยความรอบคอบและแผนสำลองที่มากกว่ามายเพื่อเตียมพร้อมเสมอ ตัวลิคิงซึ่งเข้าใจคำว่าความอดทนการรออย่างใจเย็น ไม่เร่งร้อน อย่างดี โดยปกติลิคิงจะพูดมากพูดไปเลื่อย แต่กระนั้นด้วยริดของกัญชาก็ไม่ได้ทำไห้ลิคิง โง่หรือบ่าบอแต่อย่างได ออกจะช้วยให้ลิคิงนั้น หุบปากนั้งเงียบได้อีกตางหาก ถึงแม้ลิคิงจะเคยเป็นลิงมาก่อนมันก็ไม่ได้ทำไห้มันเกรียดหรือกลัว มนุษย์แต่อย่างได โดยปกติแล้วลิคิงจะให้ตุณค่าของชีวิตเท่าๆกันไม่ว่าจะจนหรือรวย คนหรือสัตว์ และด้วยความที่มันเคยเป็นสัตว์ป่า มันจึงเต็มไปด้วยความเด็ดขาด และซื่อสัตว์ ลิคิงนั้นไม่เคยผิดสัญญาท่าหากคุณได้สัญญากับเขา เขาก็จะทำตามไห้ได้แม้ว่าจะแรกด้วยชีวิตก็ตาม หรือถ้าเขาผิดสัญญาขึ้นมาเขาก็จะเป็นคนรับผิดชอบด้วยตนเองไม่ว่าคนที่ทำผิดจะไม่ใช่เขาก็ตาม และอีกอย่างที่ติดตัวลิคิงมาเสมอแต่เกิดมาเป็นลิง ความรักไนฝูงและเชื่อใจ

ชอบ : ทองหยอด สมุนไพร ควัน แว่นตา ของจากธรรมชาติ

ไม่ชอบ : ตำรวจ ทหาร หมา รถส่งนม

กลัว/แพ้ : - /เนื้อ หลังจากที่เริ่มเรียนรู้โลกมากขึ้นมะลิก็รู้สึกแย่ที่ตัวเองกินคน เลยตัดสนใจกินเจ

ประวัติ : ก่อนอื่นต้องกล่าวถึงความเชื่อที่ผมเรียนรู้มาจากปู่ซึ่งเร่ามา เกี่ยวกับคนเล่นของ ในที่นี้เป็นของต่ำหรือจะเรียกง่ายๆก็สายดำ ซึ่งมีวิธีถ่ายทอดของวิชาหรือพลังอะไรก็ตามแต่จะเรียกตามความเชื่อ แต่ในที่นี้ผมขอเรียกว่าพลังเพื่อความง่าย ซึ่งวิทีที่ปู่ผมบอกคือ พวกเล่นของต่ำ จะต้องกินศพของอาจารเพื่อรับเอาพลังของอาจารมา หรือง่ายๆก็คือการสืบต่อความต่ำไห้รุ้นสู้รุ้นเพื่อรักษาความแกร่งของพลังเอาไว

มาถึงจุดนี้เริ่มเรื่องของ มะลิกันเลยดีกว่า มะลิลิงแสมทีถูกเลี้ยงดูโดยหมอผีสายดำคนหนึ่ง ซึ่งมักมีนิสัยเก็บตัวในถ้ำเพื่อผึดเดรัจฉานวิชา โดยหมอผีคนนั้นจะใช้ไห้มะลิคอยเป็นลูกมือ จนอยู่มาวันนึง ขนะที่หมอผีคนนี้กำลังเก็บตัวฝึกเหมือนปกติเขาก็เกิดอาการ ความดันขึ้น จนตายค่าถ้ำ ซึ่งด้วยนิสัยขี้ละแวงของหมอผีจึงทำไห้เขาลงอาคมไว้ คนนอกไม่อาจเข้าคนไนไม่สามารถออก

ผลมันจึงออกมาเป็นความซวยของลิงมะลิซึ่งก็ไม่สามารถออกไปได้ถึงแม้ตัวเจ้าของอาคมจะตายไปแล้วก็ตามเพาะว่าของยังไม่เสื่อมไป

เมื่อเวลาผ่านไปผักที่หมอผีเอามาเผื่อไห้ลิงก็หมดลงถึงแม้มันพยายามจะกินไห้น้อยที่สุดก็ตาม มันเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่หมอผีเจ้านายของมันเริ่มที่จะเน้า

ด้วยความอดอยากและความอุดสูที่ไม่มีอิสระเป็นเวลานานจึงทำไห้มันกินเจ้านายของมัน ประทังชีวิต จากวันสู้ เดือนกว่าจะรู้ตัวอาคมของหมอผีที่ลงไว้ก็ได้หายเสื่อมไปแล้ว เช่นเดียวกับร่างกายของเขาที่ถูก ลิงหรือตอนนี้สมควรเรียกว่าวานร ได้กินไปหมดแล้ว

ตัวมันเหมือนได้เกิดใหม่จากลิงอายุ 8 ปีที่ไม่เคยทำความเข้าใจอะไรมากนักกับสิ่งที่ตนเห็น แต่บัดนี้ทุกเรื่องราวที่เคยผ่ายสายตาของมันทุกความทรงจำ มันสามารถเข้าใจและเรียยรู้จนแตกฉาน เพียงเวลาไม่นานมันก็เข้าใจทุกอย่าง ที่เมื่อก่อนนั้นมันไม่เคยเก็บมาคิดด้วยซ้ำ

แล้วสิ่งแรกที่ลิงที่สมองเติบโตจะทำนะหรอ ถ้าหากเป็นตัวอื่นไม่รู้แต่ที่แน่ๆไอ่ลิงมะลินี้มันตรงไปที่ซ่อนสมุนไพรไบห้าแฉกของหมอผี แล้วก็เริ่มลมควันตรบอบอวนไปทั่วถ้ำ เสียงแรกที่มันเอ่ยพูดออกมาหลังจากได้ยกระดับเป็นวานรแล้วคือ

"ของโครตดี ฮ่าๆๆๆๆ"

และด้วยความที่มะลิมัวแต่ลมควันอยู่เป็นเวลานาน บวกกับอาคมที่หมอผีเจ้านายเก่ามันเสื่อมไปแล้ว เหล่าลูกศิษย์ หมอผีนั้นก็แห่กันเข้ามา เพื่อดูอาจาร แต่เมื่อเห็นลิงที่มีวิชาแล้วไครจะปล่อยไปง่ายๆงานนี้พวกลูกศิษย์หมอผีซึ่งก็เป็นหมอผีเช่นกันเตียมรุมจับลิงมาทำของขังกันเลย แต่ใครจะรู้ด้วยอาการเมาๆเยิ่มๆ ของมันร่างกายที่ดีเยี่ยมตอบสนองกับอันตรายที่กำลังมาถึงจัดการซัดพวกนั้นจนเรียบ ก่อนที่จะมานั้งลมควันตามเดิม

หลังจากนั้นไม่นานห็มีนักล่าคนนึงมาตามล่าหมอผีกลุ่มนี้ ซึ่งตอนนี้ไม่เหลื่อแม้แต่กระดูก และเหตุการมันก็วนรูป ไปอีกหลายรอบไปๆมาๆ จนกัญชาหมดมันจึงสรุปได้ว่าทางเดียวที่จะไม่ถูกล่าก็คือไปเป็นนักล่าซะเอง มันจึงเดินทางตามหาของเพิ่ม? และไปๆมาๆก็ไปเจอนักล่าขี้ญาที่รู้ทีหลังว่าเรียกว่า เชอวาลิเยร์อยู่ที่พม่า

ซึ่งนั้นก็เป็นจุดเริ่มต้นของเชอวาลิเยร์ มะลิ เมื่อ 30 ปีก่อน

ส่วนชื่อลิคิงนั้นมาจากที่ เมื่อ20ปีก่อนมะลิแอบเข้าประเทศเม็กสิโกกับลิงแสม ฝูงใหญ่ด้วยความที่มะลิขายราคาเบา และของยังมาส่งตรงเวลาแถมด้วยความแปลกของคนส่งของ จนทำเอากลายเป็นพ่อค่ากัญชาลายใหญ่จนถูกเรียกว่ามั้งกี้คิง แต่มะลิก็เอามาเปลี่ยนเป็นลิคิงเองทีหลังเพาะเมา(ใช้ลิงแสมส่งของปลูกยำและแพ็คของ)

เหตุผลที่มาเป็นนักล่า : กัญชามันพาไป

เพิ่มเติม : อิมเมจแรกเริ่ม ขึมและโหด ไปๆมาๆก็เมา แต่ก็ยังขึม คนส่งของนี้อาจจะส่งให้นักล่า ไม่ใช่ กัญชา หมายถึง อาวุธอุปกร แบบสวนสัตว์?

เกือบลืมชื่อหมอผี

มอดมวย มูฮัมหมัด

[ TALK to VILLIANAIRE ]

สวัสดีค่ะ วิลเลี่ยนแนร์นะคะ หรือเรียกสั้นๆก็คือวิลนั่นเองค่ะ \( -7- )/ ทางนู้นล่ะคะ? :: เรียกว่าจืดก็ดีครับ

ลืมบอกทุกคนตั้งแต่แรกด้วยความเด๋อ คือความจริงแล้ว คือว่านะคะ ตัวละครที่ส่งมา ทุกคนมีสิทธิ์ตายนะคะ ตายอนาถ ตายสวย ตายแล้วฟื้น ก็แล้วแต่ความพิสวาทของไรท์เองค่ะ :: ขอเป็นตกตายตามตัวเอกหรือพาตัวเอกไปตายจะดีใจมาก

ถ้าเกิดไม่ผ่าน จะโดนยัดบทโดยอัตโนมัตินะคะ ไม่มีรับกลับบ้านน้า เพราะบทตัวประกอบใช้เปลืองมาก ตายเยอะกว่าตัวเอกด้วย เพราะฉะนั้นทำใจไว้ก่อนจะดีกว่านะคะ :: ยัด? บท?

และถ้าเกิดผ่าน จะได้รับบทหลักหรือบทรอง เป็นความพิสวาทส่วนตัวของไรท์อีกเช่นเคย โอเคนะคะ ;;-;; :: โอเค

และสุดท้าย ถ้าผ่านแล้ว อาจจะโดนปรับประวัตินะคะ แต่จะพยายามไม่ให้เสียรูป ยกเว้นตัวประกอบหรือกลายเป็นบทอื่นไปเลย ประวัติเสียรูปแน่ค่ะ หรือไม่ก็เลาะประวัติใหม่ แต่จะพยายามคงคาร์เดิมเอาไว้น้า :: ไม่ว่ากัน แค่เสียใจ

แค่นี้แหละค่ะ แค่อยากให้รับทราบเอาไว้ โชคดีค่า >-<

___

กินหมอผี