วันว่างๆก็พรางตัว

ลำดับตอนที่ #11 : เอลฟ์

Application

[ รูปภาพ ]

[ เมื่อนานมาแล้วข้าเคยคิดว่าธรรมชาติไม่เคยผิดพลาด ]

 -ข้อมูลพื้นฐาน -

ชื่อ - นามสกุล ::[โอเซน/ozen]

เพศ ::ชาย

อายุ :: 683 ปี

เผ่า :: เอลฟ์

- รูปลักษณ์ภายนอก -

 สีผม - สีตา - สีผิว :: หงอก ขาว(บอท) ดำหยาบและเต็มไปด้วยแผลไฟไหม้

ส่วนสูง - น้ำหนัก :: 176 84

ตำหนิ ::แผลเป็นจากไฟไหม้ทั้วตัว 

- ข้อมูลส่วนตัว -

อุปนิสัย :: เขามองทุกเผ่าเป็นเพียงสัตว์ สัตว์ที่กินมากเกินไปจะต้องถูกล่าเพื่อนำสมดุลกลับสู่ป่า ซึ่งส่วนมากจะเป็นมนุษย์ เอลฟ์ ดร์าคเอลฟ์ ตัวมีปีก และปลา จัดการเลียงจากมากไปน้อยจากมนุษย์ เป็นมิตรและพูดคุยกันได้ถ้าหากคุนมี ของมาต่อลอง ทุกการแรกเปลี่ยนหรือสัญญาจะขึ้นอยู่กับผลประโยทของธรรมชาติ ชอบพูดแซะคนอื่น ไม่ค่อยจะรัดษาคำพูด การแทงข้างหลังเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่จะไม่มีทางโกหกถ้าสัญญาแล้ว ไช้ทุกกลโกงเพื่อผลประโยชของธรรมชาติ เตรียมพร้อมที่จะตายเสมอ จึงไม่กลัวและสนกฎไดๆ "ไม่ว่าจะเป็นราชาหรือค่าทาสถ้าหากบุกรุกบ้านข้าเจ้าจะไม่มีทางได้กลับ"พวกถางปามาสร้างอะไร ส่วนมากโดนหมดและสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดของเขาคนนี้ก็คือ การควบคุมอารมและความรู้สึก

ประวัติความเป็นมา :: เอลฟ์ปกติ มีชีวิตแบบเอลฟ์ๆ จนกระทั้งโอเซนเริ่มเข้าใจไนวิถีแห่งธรรมชาติ(เต๋า)เขาจึงตัดสินใจปลีกวิเวกออกเดินทางเพื่อฝึกตนโดยทิ้งเผ่าพันธุ์ไว้เป็นเพียงอดีดโดยไม่รู้ตัวเขากำลังถูกเง่ามืดแห่งพงไพรครอบงำ เขาเริ่มศึกษาและเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติมากขึ้นเขาเริ่มทำความเข้าใจกลับเจ้าของแห่งพงไพรสัตว์ดุร้ายนั้นกินสัตว์ที่อ่อนแอและเมื่อมันตายไปมันก็จะกลับกลายเป็นผืนป่าไห้เหล่าสัตว์ที่อ่อนแอ แตกต่างกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกตัวเองว่าผู้ทรงปัญญา ที่ตายแล้วเน่าเสียและไล้ค่า นักล่าแห่งป่านั้นล่าเมื่อยามหิวผิดกับผู้ถูกล่าที่อ่อนแอที่จำเป็นต้องเก็บตุนอาหารทั้งหมดเพาะพวกมันอ่อนแอ ผิดกับผู้ทรงปัญญา ที่ผู้แข็งแกร่งกับเก็บตุนทุกอย่างและผู้อ่อนแอต้องออกแรงล่าเมื่อยามหิว กว่า300ปีที่โอเซนเข้าใจไนธรรมชาติเรียนรู้ที่จะเป็นและไช้ธรรมชาติ และดูเหมือนธรรมชาติไห้บททดสอบแก่โอเซนเมื่อป่าใหญ่ที่เขาอยู่เกิดไฟไหม้ลุกลามไปทั้วป่าเหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างหนีหาย เหลือเพียงแต่ผู้อ่อนแอ และโอเซนที่กำลังเฝ้ามองถึงวาละสุดท้ายแห่งธรรมชาติที่ถูกทำลายด้วยสิ่งที่ตนได้สร้างมา เหล่าผู้ทรงปัญญา เหลือเพียงเถ้าถ่าน ผิวหนังทั้งหมดของเขาถูกเผาจนดูไม่ได้ ดวงตาของเขามืดบอดเขาไม่สามารถมองเห็นแสงอีกแล้ว แต่เขานั้นกับได้เห็นบางอย่างที่ดีกว่ากว่า100ปีแห่งการเฝ้ามองความมืดมิดเขาได้เห็นสิ่งที่มืดมิดยิ่งกว่าจากไนสุดแห่งความมืดนั้นที่ๆแสงไม่มีทางสองสว่างสถานที่ๆพาไปยังจุดเชื่อมโยงของอดีดและอนาคต (จะหาสมบัตเอายาสูปมาหาลุงแกเลย)

งานอดิเรก :: สะสมสมุนไพรที่หายาก เพื่อนำมันไปปรับปรุงและขยายพันธุ์ (สมุนไพรทั้งพิษและไม่) สังเกตุการสัตว์ต่างๆ (ไช้เวทมนต์ดูก็ได้?)

สิ่งที่ชอบ :: วิถีทางแห่งธรรมชาติ ยาสูป แสงจันทร์

สิ่งที่ไม่ชอบ :: ผู้เรียกตัวเองว่าผู้มีปัญญา แต่ทำตัวแย่กว่าสัตว์ป่า (ส่วนมากจะมนุษย์กับพวกติดปีก)

กลัวหรือแพ้ ::  กลัว ระแวงเด็ก (เขาไม่ฆ่าสัตว์ที่ยังไม่โตแต่เกือบโดนสัตว์พวกนี้ฆ่าบ่อยๆ) แพ้แสงแดด

- ข้อมูลด้านการต่อสู้ -

อาวุธประจำกาย ::ร่างกาย ธรรมชาติ(เรียกว่ารู้ทุกอย่างในป่า นิสัย ถิ่นอาสัยของสัตว์ป่าและพืชประหลาด และที่รู้ดีกว่าคือทำยังไงไม่ไห้พวกมันมากินเขา )สมุนไพรทั้งดีและไม่ดี

เวทมนตร์ :: นักทำนายดวง

ระยะที่ถนัด :: [ระยะใกล้]

- ข้อมูลเพิ่มเติม - นักโด็ปหญ้าบด

เพิ่มเติม :: 

ไช้สมุนไพร์แยบหยาบๆแต่ได้ผลดีพอๆหรือมากกว่าพวกไช้อุปกรเยอะๆ ถ้าสมุนไพรดีจะกินหรือพอก แต่ถ้าเป็นพิษจะเอามือโดนแสงและกำไว้ พอมือไหม้ไฟรุกสมุนไพรก็ไหม้ด้วยควันพิษนักซ่อนตัวแห่งพงไพร หลังจากมองเห็นจุดเชื่อมโย่ง ผิวกลายเขากลายเป็นสี ดำและเริ่มเผาไหม้ถ้าโดนแสง (นึกถึงแวมไฟร์ที่ติดหญ้า) ยิ่งโดนแสงนานยิ่งไหม้ (เตาแกสเครื่อนที่

"พรงไพรคือบ้านข้าและ มันก็คือที่ๆเจ้าจะเป็นหนึ่งเดียว"

สิ่งที่อยากไห้เขาพยายามทำคือ การเอาสิ่งมีชีวิตที่สามารถปกป้องดูแลธรรมชาติได้จากอดีดมา ประมานมองไปไนอดีดของต้นไม้โบราณหรือฟอสซิลและเจอกับเจ้าป่าของจริง 

- สัมภาษณ์ผู้ปกครอง -

ไม่ทราบว่าถ้าได้เป็นเผ่าที่เกิดจากพิธีกรรมจะโอเคไหมคะ? :: ตอนนี้จะเป็นเอลฟ์หรือป่าวยังไม่รู้เลย ไม่ว่าอะไรครับดีซะอีกมีบท

ขอบคุณที่มาสมัครค่ะ มีอะไรถามเราเพิ่มเติมไหมคะ? ::