วันว่างๆก็พรางตัว

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ยังไม่ได้ตั้งชื่อ

ใบสมัคร

รูปภาพตัวละคร

"สวัสดีชาวโลก"

ชื่อ: สมิธ (ยิ่งเขียนยิ่งเมา)

ชื่อเล่น: สมิธ


อายุ: 17


เพศ:ชาย


สัญชาติ: บุกคลไม่มีสัญชาติ.


ลักษณะภายนอก: มนุษย์ที่ดูยังไงก็ไม่มีพิษมีภัย ใส่ชุดเก่าๆ และเหม่อมองท้องฟ้าอย่างไร้จุดหมาย ส่วนสูง164ซม.ที่มาพร้อมกับน้ำหนัก58กก.บวกกับหน้าตาทีดูเหมือนกับไม่ได้คิดอะไรเลยตลอดเวลา ผมและนัยน์ตาสีดำก็ยังไม่ได้สร้างความแน่ชัดให้เขาคนนี้ ว่าจริงๆแล้วเป็นชายหรือหญิง

นิสัยใจคอ: เด็กผู้หญิงซึ่งมีปัญหาทางด้านความคิดอย่างรุนแรง เพาะว่าเธอนั้นแทบไม่ได้คิดอะไรเลย ไนหัวของเธอนั้นมีแต่เรื่องจานผีและดาวสุข

เธอนั้นเกิดมาพร้อมกับความผิดปกติทางสมองที่จะว่าแย่ก็ไม่เชิง สมองของเธอนั้นทำงานดีจนเกินไป ไนเรื่องของการตอบสนอง มันจึงทำไห้เธอกลายเป็นคนที่ไม่มีจิตสำนึกเลยซักนิดแต่ก็ได้มาด้วยการเรียนรู้ที่เหนือมนุษย์ ร่างกายของเธอถูกควบคุมด้วยจิตใต้สำนึกเกือบจะ100%นั้นจึงทำไห้เธอเป็นพวกที่ยากจะทำอะไรก็ทำ พูดออกมาทันทีที่คิด ถ้าง่วงก็นอน ถ้าหิวก็หาอะไรกิน โดยที่เธอไม่ต้องคิดหรือจำด้วยซ้ำไป เธอสามารถทำมันออกมาราวกับไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร

อันที่จริงจิตใต้สำนึกของเธอก็ไม่ได้แตกต่างจากเด็กวัยรุ่นปกตินัก ชอบช่วยเหลือคนหมู่มาก เชื่อใจคนง่ายถ้าหากทำดีด้วยดูคนไม่ค่อยจะเป็นนักดังนั้นปัญหาส่วนมากมักจะแก้ที่ปลายเหตุและก็ยังมีด้านแย่ๆที่ดันเชื่อฝังใจจนเกะไม่ออก เกี่ยวกับความเชื่อว่าตัวเองไม่ไช้มนุษย์ จึงนำไปสู่สิ่งที่ไม่หน้าจะมีไนเด็ก หรือผู้ใหญ่ก็ตาม เธอไม่มีความลังเลที่จะฆ่าหรือทอดทิ้งมนุษย์เลยซักนิด เธอจะปล่อยไห้คุนตายโดยไม่ช่วยเลยถ้าหากอยู่กันแค่สองคน เอาง่ายๆเลยคือเธอไม่ได้มองพวกคุนไนถานะเพื่อนร้วมโลก แต่มองเป็นแค่ผลประโยชน์ที่จะพาเธอไป ดาวสุขเท่านั้นเอง (จริงๆต่อไห้ไม่หลอนจุดจบก็ไม่ต่างกัน)

ประวัติชีวิต: คิดว่าคนแบบนี้เกิดสงสัยว่าร่างกายทำงานยังไงแล้วอะไรกันที่จะเกิดขึ้น นี่คือเรื่องราวตอนเธออยู่ประถม เธอเริ่มลงมือทำทันทีหลังจากที่สงสัย เริ่มจากขโมยเครื่องมือหลายอย่างจากคลีนิคหลังจากนั้นจึงวางยาเพื่อนๆและคุนครู และเมื่อทุกๆคนหลับในคาบเรียน ปิดห้องไห้มิดชิด จับเพื่อนหนึ่งคนตรึงไว้บนเก่าอี้ ถอดเสื่อผ้า และหยิบมีดที่ไปขโมยมาเตียมผ่าดู แต่โชคดีที่หางตาเธอดันมองลอดม่านและเห็นอะไรบางอย่างบนท้องฟ้า(ที่คาดว่าเป็นUFO)จึงทิ้งทุกอย่างและหยิบกล่องส่องทางใกลเพื่อตามไปดู จบที่ครูของเธอโดนจับ

ตอนม.ต้นเธออยากรู้ว่าจริงๆแล้วมนุษย์สังเคราะห์แสงได้ไหม(เมาUFOหรือเอาเพื่อนนักเรียนมาขึงกับแดดจนอดตาย)

ตอนขึ้นม.ปลายเธออยากรู้ว่ารถไฟนั้นวิ้งเร็วสุดแค่ไหน (เธอเมาเจอUFOและหยุดอยากรู้ หรือ ได้รู้ความและวางยารถไฟจนตายยกขบวน)

และเมื่อก่อนวันเกิดอายุ17ปีเธอก็อยากรู้ว่า มนุษย์สามารถปรับตัวได้ดีแค่ไหนเธอกำลังเริ่มการใขข้อข้องใจโดยการเอาศาลหนูไปใส่แท่งน้ำของเพื่อนบ้านวันละนิด จบความเกรียนซึ่งจบลงด้วย UFO ทั้งหมด ถ้าโตแล้วยังเกรียน จะไปยืมกระสวย กับปลาโลมา 555

เธอถูกเลี้ยงดูโดยคุนลุงใจดีที่เป็นเจ้าของโรงแรมเล็กๆ เธอถูกทิ้งไว้ไนห้องพักโดยที่ไม่สามารถหาพ่อแม่ตัวจริง ลุงใจดีจึงรับเลี้ยงไว้ด้วยความสงสารและเอ็นดู แต่ถึงแม้เธอจะมีพ่อบุญธรรมที่ดีแค่ไหนเมื่อเวลาผ่านไปแต่เธอก็ยากจะรู้ว่าจริงๆครอบครัวของเธอคือไคร ซึ่งไนตอนนั้นพ่อของเธอก็บอกว่า ครอบครัวของเธออยู่ห่างไกล ห่างไปบนท้องฟ้าด้วยความใจดีของคุนพ่อของเธอไนตอนนั้นซึ่งด้วยสมองเมาๆของเธอก็สรุปได้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของเธอเป็นมนุษย์ต่างดาว โดยปกติเธอจะไช้ชีวิตโดยการช่วยคุนพ่อดูแลแขกทำความสะอาดและตามหาและศึกษาสิ่งที่จะทำไห้ไปต่างดาวได้(ออกล่าUFOยามดึก) เธอมีชีวิตโดยไม่ได้ขาดอะไรเลย นอกจากสมองที่ดี

ความสามารถพิเศษ: การทำลายหลักฐาน และ การไม่มีกรอบความคิด

ความถนัดในเกม:  ดวง สมอง(การคิดคำตอบโต่แบบเฉียบพลัน)



ความปรารถนาในชีวิต: นอนกลางวันบนดาวสุข


สิ่งที่ถนัดมากที่สุด: การเรียนรู้


สิ่งที่ไม่ถนัดมากที่สุด: การทำตัวไห้เข้ากับสภาพแวดล้อม


สิ่งที่ชอบ: มองหา UFO


สิ่งที่ไม่ชอบ: กระสวยอวกาศ จรวดหัวแหลม

จุดอ่อน:เธอกลัวผักไบเขียว กินแต่ปลาและง่ายต่อการวางยาสุดๆ(ด้วยความหลอนส่วนตัว บนดาวสุขไม่มีผัก)




ช่วงคุยกับผปค.

สวัสดีครับ คุณชื่ออะไรครับ? ::เรียกว่าไอ่จืดก็ได้ครับ?

คิดว่าลูกๆของคุณจะอยู่ยันจบมั้ยครับ? :: จบที่บทนำหรื่อป่าวครับ?

ถ้าลูกๆดันเจออะไรเพี้ยนๆหรือตายขึ้นมาคงไม่ว่านะครับ :: ถ้าจะมีอะไรเพี้ยนกว่าสมิธละนะครับ ?

อยากอวยให้มีคู่กันมั้ยครับ? :: ถ้าหาคนที่ชอบชาวดาวสุขได้ละก็ครับ?

งั้นขอให้โชคดีนะครับ :: ครับ