คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“ืนสุท้ายในเือนุลาม ผมัสินใ่าัวายที่สะพาน้ามแม่น้ำแห่นั้น…”
วันที่ 29 ุลาม เป็นวันเริ่ม้นอฤูหนาวทำให้่วบ่ายอวันอาาศเย็นึ้นว่าปิ ผมลุาเียมาินอาหารมื้อแรอวัน บะหมี่ึ่สำเร็รูป่วยผมไว้ไ้อีามเย หลัาินเสร็ผมลุึ้นแล้วหยิบามไปล้า
ระหว่านั้น็ิไปพลาๆว่าะทำอะไร่อระหว่า เ็บอที่ระัระายอยู่ทั่วห้อหรือลับมานอน สุท้าย็บ้วยารลับมานอนบนเียแล้วิถึเรื่อราวในอีเหมือนทุวัน ที่ผ่านมาผมเยประสบ์วามสำเร็แ่อนนี้ลับไม่มีอะไรเลยีวิอผมมันว่าเปล่าและไรุ้หมาย
เวลา 23.00 น. ผมออมาาอพาร์เมน์มีรถแท็ี่ันหนึ่ับผ่านมาพอีึโบมือเรียแล้วึ้นไปบนรถ
“ไปสวนสาธาระอัมรัน์ภิรมย์รับ”
นับแท็ี่เป็นายเลยวัยลานเาไม่ไ้พูอะไรแ่พยัหน้ารับ ระหว่าทาเาเปิวิทยุึ้นเพื่อทำให้บรรยาาศในรถไม่เียบนเินไปเสียเพลเป็นเพื่อนอพวเราไปนถึสวนสาธาระ พอมาถึบรรยาาศรอบๆไม่เหมือนอนลาวันเลยสันิมันเียบและวัเวมา เมื่อเินรไปเรื่อยๆประมา 600 เมร ้าน้ายมือะเป็นสะพาน้ามแม่น้ำ ผมเินไปถึลาสะพานแล้วยืนมอวิวอยู่รู่นึ
“สวยริๆที่นี่แหละที่ผมะไ้เห็นโลใบนี้เป็นรั้สุท้าย"
ผมิและเรียมใในารทำเรื่อนี้อยู่หลายวัน ลอเวลาที่ผ่านมาผมเยิมาลอว่าาร่าัวายือาริสั้นเพราะเยไ้ยินใรหลายๆนพูเอาไว้แบบนั้น แ่พอถึราวอัวเอ็รู้ทันทีว่าเป็นาริมาอย่าถี่ถ้วนแล้ว วิธีนี้แหละือทาออสำหรับผมที่มีีวิล้มเหลวและไร้่า วินาทีั่วพริบานั้นผมัสินใ้าวาึ้นบนราวเหล็แล้วทิ้ัวลสู่พื้นน้ำอันเย็นยะเยือ ในอนนั้นผมไม่ไ้ยินเสียอะไรเลยนอาเสียอลื่นน้ำที่ไหลไปามระแส
“พอันทีนะแพับีวิที่ล้มเหลวไม่เป็นท่า…..”
ความคิดเห็น