วงการล่าแต้ม

ลำดับตอนที่ #12 : อะตอมผู้มีฉายาประจำตัว

" มันช่วยได้ แล้วนี่ของในถุงนี่ ..แค่คิดว่าคุณน่าจะต้องใช้ " เขายัดมันใส่มือเธอก่อนจะเดินกลับ
เข้าห้องของตัวเองไป


มันคือเครื่องดื่มชูกำลังที่เป็นของค่ายผลิตเองมีใช้แค่คนในค่ายและเป็นเกมนี้โดยเฉพาะทั้งรวมไปถึงของเล่นผู้ใหญ่และวีธีใช้ ส่วนของในถุงใหญ่ก็เต็มไปด้วยยาหลายหลายรูปแบบที่ใช้สำหรับล่าผู้หญิง รวมทั้งผ้าอนามัยที่มีเป็นสิบๆแบบ


หลังจากที่เธอเปิดดูของทั้งหมดนั้นทันทีทันใดนั้นเองเธอก็หอบทุกอย่างกลับเข้าไปในถุงและ
แบกมันออกจากห้องตรงไปที่ห้องของชายที่ติดตามทันที

เธอโยนทุกอย่างคืนเขาไปหลังจากที่เขา
เปิดประตู " เห็นฉันเป็นตัวอะไรว่ะ..ถึงคิดเอาของพวกนี้ให้ฉัน....เห็นฉันเป็นมือสมัครเล่นรึไง
ที่ไม่รู้อะไรเลยแล้วต้องมีพี่เลี้ยงค่อยสอน..
ฉันอะตอมผู้มีฉายาประจำตัวแข่งเกมนี้มาเป็นสิบๆครั้งและไม่เคยแพ้ให้ใครหน้าไหน..คิดว่าฉันไม่รู้รึไงว่าฉันต้องใช้อะไรไม่ใช้อะไรในการล่าแต้มอะห้ะ!!! "

เธอเผยนิสัยก้าวร้าวใส่เขาอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวอะไรเลยกับชายที่ยืนทำขรึมตรงหน้า

หลังจากที่เธอกระโชกโฮกฮากจนพอใจแล้ว
จึงเดินกลับเข้าห้องของตัวเองและปิดประตู
อย่างรุนแรงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป...และแล้วก็ถึงเวลาที่เธอต้อง
ออกไปทำแต้มโดยมีชายชุดสูทค่อยตามมองอยู่ห่างๆ ขณะที่เธอกำลังเกลี้ยกล่อมหญิงคนแรกด้วยคำพูดหวานๆ ดันบังเอิญหันไปเห็น
ชายชุดสูทยืนจับจ้องอยู่ไม่ละสายตา

ด้วยความอึดอัดเธอจึงเดินไปหาด้วยแววตา
ที่เต็มไปด้วยเพลิงไฟ " มันจำเป็นต้องขนาดนี้เลยดิ " เสียงโกรธที่ถูกข่มด้วยการกัดฟัน

" ผมก็ไม่ได้ไปใกล้นิครับ" เขาตอบอย่างไม่รู้สึกรู้สาด้วยเสียงโทนต่ำ

" มันอึดอัด..ถ้าฉันทำผู้หญิงคนนี้หลุดมือไปก็ช่วยรู้ไว้ด้วยว่าเป็นเพราะใคร .."

"ผม "
"ฉันต้องการสมาธิช่วยอย่ามายืนจ้อง
ให้ฉันเสียสมาธิ " เธอพูดแทรกคัดค้าน

.....

ผ่านไปนานประมาณหนึ่ง

" เพิ่งได้ 8คนเองครับ "
เธอที่นั่งพักมองค้อนชายที่พูดขึ้นเสียง
เรียบ

"คนที่นี่ดูอินดี้นิดหน่อยอาจจะต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป "เธอตอบพร้อมอาการเพลีย

" แค่นี้เหนื่อยหรอครับ "

" อะไรว่ะเนี่ย..หัดหุบปากแล้วอยู่เงียบๆบ้าง "
เธอเตรียมที่จะเดินหนี

" คุณเป็นอย่างนี้ตลอดเลยหรอครับ 

เวลาคุยกับคนกันเอง"

เสียงปกติเขาดังถาม

" อะไร "

" ก็เท่าที่ผมได้รับประวัติคุณมาอ่าน

ในนั้นไม่ได้บอกไว้ว่านิสัยของคุณเป็น

แบบนี้เวลาคุยกับเพื่อนรวมงาน ผมจะได้

ทำตัวถูก

...ที่พูดขึ้นแค่อยากให้การทำงานรวม

กันมันไปได้ด้วยดีครับ"

จบ บทสนทนาด้วยการต่างคนต่าง

ยืนเงียบไม่มีแม้เสียงลมจนได้ยินเสียงหายใจ