ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ทุกวินาทีมีค่า (มีแต้ม)
5ชั่วโมงผ่านไป.....
ก๊อกๆ!!!....เสียงเคาะประตูห้องเธอดังขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้เธอเดินไปเปิดประตูอย่างเคร่งขรึม
จ้องมองคนตรงหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง
" เที่ยงแล้วครับ...ควรจะตื่นมาทำอะไรสักอย่าง
แล้วครับ..." น้ำเสียงสุขุมของเขาเปล่งขึ้น
" อะไร~ " เธอขมวดคิ้วเครียดถาม
" มียิมประจำยังครับ "
"ยัง "
" ไม่แปลกที่แต้มขึ้นช้า "
"ฉันเพิ่งมายังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ "
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดแววตาเข่นฆ่า
เธอกำลูกบิดประตูไว้แน่นข่มอารมณ์โกรธ
" คำสั่งสั่งมาชัดว่าวันนี้ต้องเข้ายิม
ผมจะพาไป..ช่วยรีบไปแต่งตัวด้วยครับ "
น้ำเสียงสุขุมดังขึ้นอีกครั้งขณะยืนจ้อง
เธอที่ไม่สบอารมณ์
" ไปเลย..ชุดนี้แหละ "
เสียงห้วนเธอเตรียมออกจากห้องด้วยชุด
ที่ใส่ตอนนี้ เสื้อยืดกางเกงวอร์มธรรมดา
" ไม่ได้ครับ!!..ขืนออกไปทั้งอย่างงี้
แล้วบังเอิญไปเจอเหยื่อขึ้นมาจะเป็น
การเสียแต้มโดยใช่เหตุ..เพราะฉะนั้น
รีบไปแต่งตัวเลยครับ...." เขาเสียงดังขึ้น
มาคัดค้านทันที
" ....แค่จะไปยิมจะอะไรนักหนา
จะแต่งแแบบนี้แหละ....ทำไม"
เสียงห้วนๆตอบกลับ
" คุณมาทำงานไม่ได้มาเป็นตัวเอง
ช่วยเข้าใจด้วยทุกวินาทีมีค่า...
สามารถทำแต้มได้ตลอดเวลา "
"หึ~" เธอแค่นหัวเราะออกมาก่อนจะดึง
ประตูปิดทว่าโดนชายตรงหน้ายันเอาไว้
ด้วยมือขวา " อยากดูฉันแต่งตัวรึไง"
สายตาคมกริบจ้องไปที่เขาพร้อมที่จะ
เข่นฆ่ากันให้ได้ ทว่าเขาก็ยอมเอามือ
ออกมายืนหันหลังรอหน้าประตู
ทันทีทันใดนั้นเองเธอก็ปิดประตูใส่
เขาที่หันหลังให้เข้าอย่างจัง ปั้ง!!!
ทว่าเขาไม่กระทบกระเทือนอะไรกับเสียง
นั้นเลย
....
ถัดมาอีกไม่นาน
เธอเปิดประตูออกมา
" เสร็จแล้ว "
ทันทีนั้นเองชายชุดสูทก็หันไปมองใบหน้าเธอ
แล้วขยับใบหน้าของตนเองเข้าไปใกล้หัวไหล่
ของเธอ เธอจึงยกมือตบเข้าไปที่บ้องหูของเขา
อย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว....สุดแรง
" ไม่มีกลิ่นน้ำหอม!"
เขาเสียงสั่นขณะนั้นก็พยายามเก็บอาการ
เจ็บให้ได้มากที่สุดโดยการยืนนิ่งก่อนจะแอบ
ขยับแว่นตาที่ใส่เพื่อแอบลูบหูที่แดงเถือกเบาๆ
" สิ่งที่ขาดไม่ได้คือน้ำหอม"
เขายืนหลังตรงยืดอกชูคอขณะพูด
"นี่มาเป็นบอดี้การ์ดหรือมาคุมนักโทษว่ะ "
เสียงเรียบดังถาม
" เท่าที่ผมรู้ผมยังไม่ได้บอกว่าจะมาเป็น
บอดี้การ์ดให้ใครนะครับ "
เธอเดินไปหยิบน้ำหอมมาฉีดทันทีด้วยอารมณ์
หงุดหงิด ขณะนั้นเองเป็นจังหวะดีที่เขา
จะประคบประหงมหูที่แดงเถือกของตน
โดยการลูบขึ้นลงเบาๆเพื่อคลายอาการ
เจ็บ ที่เธอฝากไว้ อย่างเร่งรีบก่อนที่
ก๊อกๆ!!!....เสียงเคาะประตูห้องเธอดังขึ้นอีกครั้ง
ครั้งนี้เธอเดินไปเปิดประตูอย่างเคร่งขรึม
จ้องมองคนตรงหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง
" เที่ยงแล้วครับ...ควรจะตื่นมาทำอะไรสักอย่าง
แล้วครับ..." น้ำเสียงสุขุมของเขาเปล่งขึ้น
" อะไร~ " เธอขมวดคิ้วเครียดถาม
" มียิมประจำยังครับ "
"ยัง "
" ไม่แปลกที่แต้มขึ้นช้า "
"ฉันเพิ่งมายังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ "
น้ำเสียงเกรี้ยวกราดแววตาเข่นฆ่า
เธอกำลูกบิดประตูไว้แน่นข่มอารมณ์โกรธ
" คำสั่งสั่งมาชัดว่าวันนี้ต้องเข้ายิม
ผมจะพาไป..ช่วยรีบไปแต่งตัวด้วยครับ "
น้ำเสียงสุขุมดังขึ้นอีกครั้งขณะยืนจ้อง
เธอที่ไม่สบอารมณ์
" ไปเลย..ชุดนี้แหละ "
เสียงห้วนเธอเตรียมออกจากห้องด้วยชุด
ที่ใส่ตอนนี้ เสื้อยืดกางเกงวอร์มธรรมดา
" ไม่ได้ครับ!!..ขืนออกไปทั้งอย่างงี้
แล้วบังเอิญไปเจอเหยื่อขึ้นมาจะเป็น
การเสียแต้มโดยใช่เหตุ..เพราะฉะนั้น
รีบไปแต่งตัวเลยครับ...." เขาเสียงดังขึ้น
มาคัดค้านทันที
" ....แค่จะไปยิมจะอะไรนักหนา
จะแต่งแแบบนี้แหละ....ทำไม"
เสียงห้วนๆตอบกลับ
" คุณมาทำงานไม่ได้มาเป็นตัวเอง
ช่วยเข้าใจด้วยทุกวินาทีมีค่า...
สามารถทำแต้มได้ตลอดเวลา "
"หึ~" เธอแค่นหัวเราะออกมาก่อนจะดึง
ประตูปิดทว่าโดนชายตรงหน้ายันเอาไว้
ด้วยมือขวา " อยากดูฉันแต่งตัวรึไง"
สายตาคมกริบจ้องไปที่เขาพร้อมที่จะ
เข่นฆ่ากันให้ได้ ทว่าเขาก็ยอมเอามือ
ออกมายืนหันหลังรอหน้าประตู
ทันทีทันใดนั้นเองเธอก็ปิดประตูใส่
เขาที่หันหลังให้เข้าอย่างจัง ปั้ง!!!
ทว่าเขาไม่กระทบกระเทือนอะไรกับเสียง
นั้นเลย
....
ถัดมาอีกไม่นาน
เธอเปิดประตูออกมา
" เสร็จแล้ว "
ทันทีนั้นเองชายชุดสูทก็หันไปมองใบหน้าเธอ
แล้วขยับใบหน้าของตนเองเข้าไปใกล้หัวไหล่
ของเธอ เธอจึงยกมือตบเข้าไปที่บ้องหูของเขา
อย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว....สุดแรง
" ไม่มีกลิ่นน้ำหอม!"
เขาเสียงสั่นขณะนั้นก็พยายามเก็บอาการ
เจ็บให้ได้มากที่สุดโดยการยืนนิ่งก่อนจะแอบ
ขยับแว่นตาที่ใส่เพื่อแอบลูบหูที่แดงเถือกเบาๆ
" สิ่งที่ขาดไม่ได้คือน้ำหอม"
เขายืนหลังตรงยืดอกชูคอขณะพูด
"นี่มาเป็นบอดี้การ์ดหรือมาคุมนักโทษว่ะ "
เสียงเรียบดังถาม
" เท่าที่ผมรู้ผมยังไม่ได้บอกว่าจะมาเป็น
บอดี้การ์ดให้ใครนะครับ "
เธอเดินไปหยิบน้ำหอมมาฉีดทันทีด้วยอารมณ์
หงุดหงิด ขณะนั้นเองเป็นจังหวะดีที่เขา
จะประคบประหงมหูที่แดงเถือกของตน
โดยการลูบขึ้นลงเบาๆเพื่อคลายอาการ
เจ็บ ที่เธอฝากไว้ อย่างเร่งรีบก่อนที่
เธอจะหันกลับมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น