ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    วงการล่าแต้ม

    ลำดับตอนที่ #9 : ทุกวินาทีมีค่า (มีแต้ม)

    • อัปเดตล่าสุด 14 พ.ย. 66


    5ชั่วโมงผ่านไป.....

    ก๊อกๆ!!!....เสียงเคาะประตูห้องเธอดังขึ้นอีกครั้ง

    ครั้งนี้เธอเดินไปเปิดประตูอย่างเคร่งขรึม
    จ้องมองคนตรงหน้าอย่างเอาจริงเอาจัง

    " เที่ยงแล้วครับ...ควรจะตื่นมาทำอะไรสักอย่าง
    แล้วครับ..." น้ำเสียงสุขุมของเขาเปล่งขึ้น

    " อะไร~ " เธอขมวดคิ้วเครียดถาม

    " มียิมประจำยังครับ "

    "ยัง "

    " ไม่แปลกที่แต้มขึ้นช้า "

    "ฉันเพิ่งมายังไม่ถึงอาทิตย์ด้วยซ้ำ "
    น้ำเสียงเกรี้ยวกราดแววตาเข่นฆ่า
    เธอกำลูกบิดประตูไว้แน่นข่มอารมณ์โกรธ

    " คำสั่งสั่งมาชัดว่าวันนี้ต้องเข้ายิม
    ผมจะพาไป..ช่วยรีบไปแต่งตัวด้วยครับ "
    น้ำเสียงสุขุมดังขึ้นอีกครั้งขณะยืนจ้อง
    เธอที่ไม่สบอารมณ์

    " ไปเลย..ชุดนี้แหละ "
    เสียงห้วนเธอเตรียมออกจากห้องด้วยชุด
    ที่ใส่ตอนนี้ เสื้อยืดกางเกงวอร์มธรรมดา

    " ไม่ได้ครับ!!..ขืนออกไปทั้งอย่างงี้
    แล้วบังเอิญไปเจอเหยื่อขึ้นมาจะเป็น
    การเสียแต้มโดยใช่เหตุ..เพราะฉะนั้น
    รีบไปแต่งตัวเลยครับ...." เขาเสียงดังขึ้น
    มาคัดค้านทันที

    " ....แค่จะไปยิมจะอะไรนักหนา
    จะแต่งแแบบนี้แหละ....ทำไม"
    เสียงห้วนๆตอบกลับ

    " คุณมาทำงานไม่ได้มาเป็นตัวเอง
    ช่วยเข้าใจด้วยทุกวินาทีมีค่า...
    สามารถทำแต้มได้ตลอดเวลา "

    "หึ~" เธอแค่นหัวเราะออกมาก่อนจะดึง
    ประตูปิดทว่าโดนชายตรงหน้ายันเอาไว้
    ด้วยมือขวา " อยากดูฉันแต่งตัวรึไง"

    สายตาคมกริบจ้องไปที่เขาพร้อมที่จะ
    เข่นฆ่ากันให้ได้ ทว่าเขาก็ยอมเอามือ
    ออกมายืนหันหลังรอหน้าประตู
    ทันทีทันใดนั้นเองเธอก็ปิดประตูใส่
    เขาที่หันหลังให้เข้าอย่างจัง ปั้ง!!!
    ทว่าเขาไม่กระทบกระเทือนอะไรกับเสียง
    นั้นเลย

    ....
    ถัดมาอีกไม่นาน
    เธอเปิดประตูออกมา
    " เสร็จแล้ว "
    ทันทีนั้นเองชายชุดสูทก็หันไปมองใบหน้าเธอ
    แล้วขยับใบหน้าของตนเองเข้าไปใกล้หัวไหล่
    ของเธอ เธอจึงยกมือตบเข้าไปที่บ้องหูของเขา
    อย่างไม่รู้สึกเกรงกลัว....สุดแรง



    " ไม่มีกลิ่นน้ำหอม!"
    เขาเสียงสั่นขณะนั้นก็พยายามเก็บอาการ
    เจ็บให้ได้มากที่สุดโดยการยืนนิ่งก่อนจะแอบ
    ขยับแว่นตาที่ใส่เพื่อแอบลูบหูที่แดงเถือกเบาๆ


    " สิ่งที่ขาดไม่ได้คือน้ำหอม"
    เขายืนหลังตรงยืดอกชูคอขณะพูด

    "นี่มาเป็นบอดี้การ์ดหรือมาคุมนักโทษว่ะ "
    เสียงเรียบดังถาม

    " เท่าที่ผมรู้ผมยังไม่ได้บอกว่าจะมาเป็น
    บอดี้การ์ดให้ใครนะครับ "



    เธอเดินไปหยิบน้ำหอมมาฉีดทันทีด้วยอารมณ์
    หงุดหงิด ขณะนั้นเองเป็นจังหวะดีที่เขา
    จะประคบประหงมหูที่แดงเถือกของตน
    โดยการลูบขึ้นลงเบาๆเพื่อคลายอาการ
    เจ็บ ที่เธอฝากไว้ อย่างเร่งรีบก่อนที่
    เธอจะหันกลับมา
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×