ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เทียนหอม
" เทียนหอมน่ะ "
หลังจากที่ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันอยู่นาน
เธอที่เหนื่อยล้าเปล่งเสียงแผ่วขึ้นอีกครั้ง
" ...ห้ะ....คือไม่ได้ขายเทียนน่ะ"
เธอที่ประหลาดใจตอบกลับเสียงกระซิบ
ขณะนั่งดูซีรีย์เรื่องโปรด
" อ่อ~อื่ม~" หลังจากที่ได้คำตอบ
เธอจึงหันหลังกลับอย่างมึนๆเพราะดื่ม
เบียร์ไปเยอะมากจากที่เหยื่อป้อน
" ...แต่เดี๋ยวก่อนนะ ...เรามีเยอะอยู่นะ
ถ้าอยากได้เราแบ่งให้ได้น่ะ "
เธอรีบหยิบเทียนหอมสามสี่อันที่เก็บในลิ้นชัก
ขึ้นมาก่อนจะเดินไปยืนข้างหน้าอะตอมและยื่นให้
" เท่าไรละ " เสียงที่เกิดจากความเพลียดังถาม
" ไม่เป็นไรเอาไปเถอะ "
" งั้นไม่เอา "
" มันช่วยผ่อนคลายได้เยอะเลยนะกลิ่น
หอมๆของเทียนคลายเครียดได้ด้วย "
เธอคว้ามือที่ซ่อนในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์
ของอะตอมออกมาแล้วยันเทียนหอมเข้าไปแทน
เจ้าของเสื้อได้แต่ยืนนิ่งขณะนั้น
ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะใกล้ตัวแล้ววางเงิน
จำนวนหนึ่งไว้จึงเดินออกมาอย่างแน่นิ่ง
" เงินนี้มันเยอะเกินไปสำหรับเทียนหอม
สามสี่กระปุกเล็ก ..." เธอที่ยืนมอง
เงินที่อยู่ตรงหน้าก็แอบประหลาดใจ
กับการกระทำของเจ้าของเงินก่อนจะ
กลับไปนั่งดูซีรีย์เรื่องโปรดต่อ
........เช้าวันถัดมาก็มาถึงหญิงที่เพลียมาทั้งคืน
จากการล่าแต้มกำลังหลับสนิททว่าต้องโดนปลุกจากเสียงเคาะประตูแต่เช้าตรู่จากใครสักคน
เธอขี้เกียจที่จะเดินไปเปิดทว่ามันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนไปสามารถนอนต่อได้เธอลุกไปเปิด
ประตูอย่างไม่พอใจด้วยอาการสะลึมสะลือ
และสิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าเมื่อเปิดประตูแล้ว
ทำเอาเธอต้องเผยแววตาเย็นยะเยือกออกมา
" มีอะไร.." เธอกดเสียงเข้มในขณะนั้น
" แค่มาตามคำสั่ง เพื่อดูว่าทำไมแต้มของ
คุณถึงได้ขยับได้ช้าอย่างนี้แค่นี้ครับ "
ชายใส่สูทสีดำใส่แว่นปกปิดดวงตา
มีบัตรประจำตัวติดป้ายสัญลักษณ์ชื่อ
ของค่ายรากของเกมค่ายที่เธออยู่ตอนนี้
" ถึงกับขนาดนี้เลยสินะ "
"ผมมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งครับ "
เขาตอบกลับอย่างสุขุมขณะเดินเข้าไป
นั่งในห้องพักเธอ
" ใครใช้ให้เข้าไปนั่งในห้องฉัน "
เธอเปิดประตูให้กว้างขึ้นจ้องมองชายดัง
กล่าวด้วยสายตาเข่นฆ่า
เขาจ้องมองไปที่เทียนหอมที่อยู่ใกล้เตียงนอนของเธอที่ถูกจัดเรียงสวยงามและ
ดูจะทะนุถนอมเป็นพิเศษก่อนจะยิ้มมุมปาก
เบาๆและเดินออกมา " ห้องผม "
เขายืนนิ่งหน้าประตูห้องเธอก่อนจะพูดและชี้
นิ้วไปที่ห้องข้าง ๆ
" ห้องนั้นมีคนอยู่อยู่แล้ว "
" ครับ..แต่ตอนนี้เป็นห้องผม"
เธอนิ่งให้กับคำตอบของเขาก่อนจะปิดประตูใส่และเดินกลับไม่นอนอย่าง
หงุดหงิดใจ
หลังจากที่ทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันอยู่นาน
เธอที่เหนื่อยล้าเปล่งเสียงแผ่วขึ้นอีกครั้ง
" ...ห้ะ....คือไม่ได้ขายเทียนน่ะ"
เธอที่ประหลาดใจตอบกลับเสียงกระซิบ
ขณะนั่งดูซีรีย์เรื่องโปรด
" อ่อ~อื่ม~" หลังจากที่ได้คำตอบ
เธอจึงหันหลังกลับอย่างมึนๆเพราะดื่ม
เบียร์ไปเยอะมากจากที่เหยื่อป้อน
" ...แต่เดี๋ยวก่อนนะ ...เรามีเยอะอยู่นะ
ถ้าอยากได้เราแบ่งให้ได้น่ะ "
เธอรีบหยิบเทียนหอมสามสี่อันที่เก็บในลิ้นชัก
ขึ้นมาก่อนจะเดินไปยืนข้างหน้าอะตอมและยื่นให้
" เท่าไรละ " เสียงที่เกิดจากความเพลียดังถาม
" ไม่เป็นไรเอาไปเถอะ "
" งั้นไม่เอา "
" มันช่วยผ่อนคลายได้เยอะเลยนะกลิ่น
หอมๆของเทียนคลายเครียดได้ด้วย "
เธอคว้ามือที่ซ่อนในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์
ของอะตอมออกมาแล้วยันเทียนหอมเข้าไปแทน
เจ้าของเสื้อได้แต่ยืนนิ่งขณะนั้น
ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะใกล้ตัวแล้ววางเงิน
จำนวนหนึ่งไว้จึงเดินออกมาอย่างแน่นิ่ง
" เงินนี้มันเยอะเกินไปสำหรับเทียนหอม
สามสี่กระปุกเล็ก ..." เธอที่ยืนมอง
เงินที่อยู่ตรงหน้าก็แอบประหลาดใจ
กับการกระทำของเจ้าของเงินก่อนจะ
กลับไปนั่งดูซีรีย์เรื่องโปรดต่อ
........เช้าวันถัดมาก็มาถึงหญิงที่เพลียมาทั้งคืน
จากการล่าแต้มกำลังหลับสนิททว่าต้องโดนปลุกจากเสียงเคาะประตูแต่เช้าตรู่จากใครสักคน
เธอขี้เกียจที่จะเดินไปเปิดทว่ามันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆจนไปสามารถนอนต่อได้เธอลุกไปเปิด
ประตูอย่างไม่พอใจด้วยอาการสะลึมสะลือ
และสิ่งที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าเมื่อเปิดประตูแล้ว
ทำเอาเธอต้องเผยแววตาเย็นยะเยือกออกมา
" มีอะไร.." เธอกดเสียงเข้มในขณะนั้น
" แค่มาตามคำสั่ง เพื่อดูว่าทำไมแต้มของ
คุณถึงได้ขยับได้ช้าอย่างนี้แค่นี้ครับ "
ชายใส่สูทสีดำใส่แว่นปกปิดดวงตา
มีบัตรประจำตัวติดป้ายสัญลักษณ์ชื่อ
ของค่ายรากของเกมค่ายที่เธออยู่ตอนนี้
" ถึงกับขนาดนี้เลยสินะ "
"ผมมีหน้าที่แค่ทำตามคำสั่งครับ "
เขาตอบกลับอย่างสุขุมขณะเดินเข้าไป
นั่งในห้องพักเธอ
" ใครใช้ให้เข้าไปนั่งในห้องฉัน "
เธอเปิดประตูให้กว้างขึ้นจ้องมองชายดัง
กล่าวด้วยสายตาเข่นฆ่า
เขาจ้องมองไปที่เทียนหอมที่อยู่ใกล้เตียงนอนของเธอที่ถูกจัดเรียงสวยงามและ
ดูจะทะนุถนอมเป็นพิเศษก่อนจะยิ้มมุมปาก
เบาๆและเดินออกมา " ห้องผม "
เขายืนนิ่งหน้าประตูห้องเธอก่อนจะพูดและชี้
นิ้วไปที่ห้องข้าง ๆ
" ห้องนั้นมีคนอยู่อยู่แล้ว "
" ครับ..แต่ตอนนี้เป็นห้องผม"
เธอนิ่งให้กับคำตอบของเขาก่อนจะปิดประตูใส่และเดินกลับไม่นอนอย่าง
หงุดหงิดใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น