วงการล่าแต้ม

ลำดับตอนที่ #3 : ตกลง

"ว่ายังไงเจ้าตัวน่ะหนึ่งล้านบาทถ้าชนะ "
เขาทั้งสามนั่งคุยกันอย่างจริงจังขณะจิบ
เบียร์ไปพลางๆ

" หนึ่งล้าน " เธอถามซ้ำกับคนตรงหน้า

" ใช่...หนึ่งล้านบาท "
ชายอายุราวสามสิบกลางๆตอบเสียงกระเส่า

" เริ่มวันไหน "
สายตาเหม่อลอยขณะถามอีกครั้ง

" แค่เธอตกลงเกมก็จะเริ่มทันที "
.......

"ตกลง "

" ตอม~คิดดีๆ "
พี่ชายเสียงแผ่วคุยกับน้องสาว

" แต่ตอมขออย่างหนึ่ง "
สายตาเด็ดเดี่ยวปรากฏขึ้นขณะจ้องมองชาย
เจ้าของค่าย

" ว่ามา "

"ตอม..ขอ ออกล่านอกเมือง "
เธอจิบเบียร์ด้วยสายตาดื้อรั้น

"ไม่มีปัญหา..แต่เมืองที่สามารถไปได้
มีแค่ไม่กี่เมืองที่ห่างออกจากเมืองนี้ไปเพียง
ไม่ไกลมาก เพราะมันเสียเวลา" ชายสวมเสื้อคลุมลุกขึ้นยืน
ขณะพูดก่อนจะเดินไปเปิดแต้มคนที่ท้า
ทำไวได้ให้ดู ผ่านจอไอแพด

" โห้~..หน้ากลัว " พี่ชายของเธอขนลุก
ไปทั้งตัวขณะอุทานออกมา

ส่วนตัวเธอได้แต่นั่งนิ่งจ้องมองจอไม่ละสายตา

"เริ่มเลยตั้งแต่พรุ่งนี้ "
เธอเสียงแข็งพูดออกมาอย่างเก่งกล้า
ก่อนจะเดินออกไป " ฝากรับรางวัลให้ด้วย"
เธอบอกกับพี่ชายขณะรีบร้อนเดินกลับรถ

" พี่ใหญ่ครับแน่ใจนะครับ"
เอ็ตต้าได้แต่ตั้งคำถามเสียงแผ่วกับชายเจ้าของค่ายเพราะน้องสาวของตนหน้าจะไม่ไหว

" รากของเกมไม่เคยแพ้ใคร"

เสียงสุขุมพูดอย่างหนักแน่น

" แต่ว่าอะตอม "

น้ำเสียงอ้อนวอนพูดยังไม่ทันจบ

" ใครอ่อนแอก็แค่เป็นเหยื่อ "

ก่อนที่จะเดินออกไป

" อะตอม~" เสียงกระเส่าของพี่ชายที่เป็นห่วงน้องสาวจนสุดใจ

.....
......

เช้าวันใหม่ก็มาถึงขณะนี้เธอยืนอยู่ในเมือง
น้ำดีซึงเป็นเมืองที่ถัดออกมาจากเมืองเสรี
ไม่มากเดินทางไม่นาน

สิ่งแรกที่เธอมองหาคือผับบาร์ก่อนจะมองหา
ที่พักสะอีกอย่างว่าสัญชาตญาณในการทำงานของเธอมันแทบจะล้มทะลัก

" เอ่อ~นี่เธอ~ " เสียงหวานดังขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกล
เรียกหาเธอ "ใครเรียก " เธอบ่นพึมพำกับตัวเองระหว่างนั้นก็ไม่รีรอที่จะหันหาเสียงเรียกนั้น