ลำดับตอนที่ #20
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : เกมพึ่งจะเริ่ม
" รู้ไหม...ฉันน่ะคิดอยากจะดูแต้มของเธอ
เมื่อไหร่ก็ได้สบายมากแต่ฉันไม่ทำ...."
เธอพูดทิ้งท้ายก่อนจะหยิบแก้วเบียร์ของตัวเองวางทิ้งไว้ที่โต๊ะที่ไร้คนใช้งานและเดินออกจากผับคับแคบแห่งนี้ไปโดยมีเขาชายที่ติดตามมาตามหลังไป.....
" สุดยอด...ผมยังดูไม่ออกเลยครับตอนแรกผมคิดว่าคุณจะเข้าไปจีบซะอีก"
เขาเร่งฝีเท้าให้ทันหญิงที่เดินนำหน้าก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบ
" ผีเห็นผีน่ะ "
เธอตอบกลับหลังจากนั้นเท้าที่กำลังก้าวไปข้างหน้าก็หยุดชะงักยืนนิ่งอยู่กับที่
" แต่เธอคนนี้...ดูแล้วไม่ธรรมดา
หน้ากลัวเอาเรื่อง ต้องระวัง "
เสียงเข้มเน้นชัดให้ชายที่ติดตามฟัง
" ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก ว่าฉันเป็นใคร...แต่กล้าที่
จะล่าเป็นความกล้าที่ประมาทไม่ได้เด็ดขาด "
เธอทิ้งท้ายและก้าวขาเดินต่อไปสีหน้ายังคิดอยู่ตลอดทางกลับที่พักกับคู่แข่งคนนี้
...
ผ่านไปอีกวันทุกครั้งหลังตื่นนอน
เธอต้องรีบออกจากห้องตัวเองเพื่อไปห้อง
ชายผู้เป็นคนของค่ายที่ติดตามมาตามปกติ
10:00น.
"จะว่าไปแล้วพอต่างฝ่ายต่างรู้ต่างเห็น
อย่างงี้แล้วก็หมดสนุกเลยนะครับ "
เขาคุยกับเธอที่ต้องมาอยู่ในห้องเขาทุกวันเพราะจำเป็นที่จะฝึกร่างกาย
"หึ~ เกมพึ่งจะเริ่มเอง... "
เธอนั่งที่โต๊ะเดิมโทนเสียงต่ำดังขึ้น
" ห้ะ~ " เสียงเหินเปล่งขึ้นแววตาว่างเปล่า
" นี่~ฉันถามจริงๆนะนายเขามาอยู่ในค่าย
นี้ได้ยังไงเนี่ยนายดูโง่มากกับเรื่องที่ควรจะรู้ "
สายตาแน่นิ่งพูดขึ้นโดยไม่สนความรู้สึกคนตรงหน้า
เมื่อไหร่ก็ได้สบายมากแต่ฉันไม่ทำ...."
เธอพูดทิ้งท้ายก่อนจะหยิบแก้วเบียร์ของตัวเองวางทิ้งไว้ที่โต๊ะที่ไร้คนใช้งานและเดินออกจากผับคับแคบแห่งนี้ไปโดยมีเขาชายที่ติดตามมาตามหลังไป.....
" สุดยอด...ผมยังดูไม่ออกเลยครับตอนแรกผมคิดว่าคุณจะเข้าไปจีบซะอีก"
เขาเร่งฝีเท้าให้ทันหญิงที่เดินนำหน้าก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบ
" ผีเห็นผีน่ะ "
เธอตอบกลับหลังจากนั้นเท้าที่กำลังก้าวไปข้างหน้าก็หยุดชะงักยืนนิ่งอยู่กับที่
" แต่เธอคนนี้...ดูแล้วไม่ธรรมดา
หน้ากลัวเอาเรื่อง ต้องระวัง "
เสียงเข้มเน้นชัดให้ชายที่ติดตามฟัง
" ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก ว่าฉันเป็นใคร...แต่กล้าที่
จะล่าเป็นความกล้าที่ประมาทไม่ได้เด็ดขาด "
เธอทิ้งท้ายและก้าวขาเดินต่อไปสีหน้ายังคิดอยู่ตลอดทางกลับที่พักกับคู่แข่งคนนี้
...
ผ่านไปอีกวันทุกครั้งหลังตื่นนอน
เธอต้องรีบออกจากห้องตัวเองเพื่อไปห้อง
ชายผู้เป็นคนของค่ายที่ติดตามมาตามปกติ
10:00น.
"จะว่าไปแล้วพอต่างฝ่ายต่างรู้ต่างเห็น
อย่างงี้แล้วก็หมดสนุกเลยนะครับ "
เขาคุยกับเธอที่ต้องมาอยู่ในห้องเขาทุกวันเพราะจำเป็นที่จะฝึกร่างกาย
"หึ~ เกมพึ่งจะเริ่มเอง... "
เธอนั่งที่โต๊ะเดิมโทนเสียงต่ำดังขึ้น
" ห้ะ~ " เสียงเหินเปล่งขึ้นแววตาว่างเปล่า
" นี่~ฉันถามจริงๆนะนายเขามาอยู่ในค่าย
นี้ได้ยังไงเนี่ยนายดูโง่มากกับเรื่องที่ควรจะรู้ "
สายตาแน่นิ่งพูดขึ้นโดยไม่สนความรู้สึกคนตรงหน้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น