วงการล่าแต้ม

ลำดับตอนที่ #15 : คาปูร้อน

" ผมทำทุกอย่างเพื่อพี่น่ะพี่จั...."
เขานอนหนุนแขนที่วางอยู่บนโต๊ะ
และละเมอเป็นคำพูดเสียงเบาเบาออกมา

เธอที่เห็นว่าเจ้าของห้องที่รก ๆ นี้หลับแล้ว
เธอจึงเดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้ติดใจ
อะไรกับคำละเมอของเขาที่พูดออกมา

หลายวันต่อมา .......

" คุณ!!...ครับ"
น้ำเสียงตื่นเต้นดังมาแต่ไกลเรียกหา
เธอที่กำลังเลือกชุด..สำหรับคืนนี้

" ..อะไร!!! "
เธอตอบชายชุดสูทที่ตื่นตระหนกวิ่งหา

"มีร้านกาแฟเปิดใหม่.. อยู่ตรงมุมถนน

ขวามือถัดจากที่พักเราไปแค่ไม่เท่าไหร่"
ชายชุดสูทที่สุขุมไร้อารมณ์เป็นเอกลักษณ์
ตอนนี้กลับดูเหมือนคนใหม่สดใสและยิ้มง่าย

" เหรอ"
เธอตอบเหมือนไร้อารมณ์
ขัดจากข้างในที่ใจเต้นระรัว
ตื่นเต้นไม่เบา...เพราะคงจะเป็นร้าน

ยัยเทียนหอมนั้นแหละเขาคงเพิ่งจะสังเกตเห็น

"แล้วมันหน้าตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น"

เธอถามเขาที่ดูดีใจออกนอกหน้า

"ผมเคยคิดอยากลองดื่มกาแฟมานานมากแล้ว

  ครับมันจะเป็นครั้งแรกครับ " 

น้ำเสียงยังคงตื่นเต้นไม่น้อย

เธอประหลาดใจนิดหน่อยที่ชายตรงหน้ายัง

ไม่เคยดื่มกาแฟทว่าก็ไม่ได้ถามอะไร

" วันนี้ฉันว่าฉันไม่น่าจะดื่มแอลกอฮอล์
นะ " เธอพูดขึ้นราวกับว่าอยากให้ชาย
ตรงหน้าพูดอะไรบางอย่างออกมา

" งั้นดื่มกาแฟหน่อยไหมครับ..."
เขาดันพูดในสิ่งที่เธออยากให้พูด

" ก็ดี..."

เขาไม่รีรอรีบกลับออกไปยืนรอ

ที่หน้าห้องแทนรอเธอแต่งตัว

เธอเผลอยิ้มมุมปากออกมาเบา ๆ ในขณะนั้นที่
เลือกเครื่องแต่งกาย...รอไม่ไว้แล้วที่จะเจอหน้า
เธอยัยเทียนหอม

ถัดมาไม่นานนัก
เขาและเธอขณะนี้ยืนอยู่หน้าร้านกาแฟแล้ว

" เข้าเลยไหมครับ "
" รออะไรละ "
ทั้งสองเดินเข้าร้านมาด้วยมาดสุขุม
คงเอกลักษณ์ความหน้าตึงเอาไว้

" ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ "
เธอในชุดกางเกงยีนส์เสื้อยืดธรรมดามีผ้ากันเปื้อนใส่ทับถามทั้งสองที่เดินเข้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

" คาปูร้อนสองแก้ว "
ชายชุดสูทสีเลือดหมูสั่งเมนู
เมื่อเห็นว่าหญิงที่สวมแจ็คเก็ตหนัง
ยืนนิ่งไม่พูดอะไร...



" เอ่อ~...ไปนั่งรอกันตรงนั้นดีกว่าครับ "
เสียงกระซิบข้างหูเธอที่ยืนนิ่ง ก่อนจะถูก
ดึงแขนไปนั่งเก้าอี้ข้างผนังกระจกใกล้ประตู

...

เธอที่คิ้วดกตาคมผมยาวปาดไหล่นั่ง
มองสิ่งที่หญิงตากลมโตทำอย่างตั้งใจจริง
ราวกับว่าถูกสะกดไว้