วงการล่าแต้ม

ลำดับตอนที่ #14 : ไม่มี.....

" ไปนั่งดื่มเป็นเพื่อนที " มือข้างขวาเธอแตะไหล่ข้างซ้ายของเขาน้ำเสียงกระเส่ากระซิบ

" ห้ะ~ " ท่าทีประหลาดใจ

" ทำไม"
"เปล่าครับแค่เกินคาดนะครับ..ตอนแรกแค่คิดว่าคุณน่าจะพูดว่าช่วยไปไกลๆนะครับ...."
เขาพูดขณะที่ยังคงประหลาดใจเป็นอย่างมาก

ผ่านไปครู่ใหญ่เธอเดินมาถึงหน้าร้านกาแฟ
ร้านนั้น และเดินผ่านไปไร้อารมณ์ เพราะป้าย
หน้าร้าน..มันเขียนว่าปิด

ไม่นานนักประตูห้องพักก็อยู่ตรงหน้า
เธอหันมองชายที่ถือเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
เต็มไม้เต็มมือ " ห้องนายได้ไหม "

เขาเงียบครู่หนึ่ง " ครับ " เสียงดังฟังชัด
ขณะนั้นก็ไม่วายที่จะทำเข้มคงความเป็นเอกลักษณ์

ห้องสี่เหลี่ยมมืดสนิทตอนนี้มีแสงลอดผ่าน
หลังจากที่ประตูถูกเปิดออกเขาเปิดไฟ
ของข้างในที่หมกกันอยู่เป็นกระจุกเผยชัด
รกทีว่าหาทางเดินไม่เจอ " อื~ห้องเก็บขยะดีๆนี่เอง "
เธอเผลอพูดเสียงแผ่วขณะพยายามใช้เท้าเขี่ย
สิ่งกีดขวางหาที่เดินตรงเข้าไปหาโต๊ะทรงกลม
สีเทาที่อยู่ห่างไปไม่กี่ก้าว

" มันเป็นการป้องกันอย่างหนึ่ง "
"ยังไง"

"ไม่มีใครเขาอย่างเข้าห้องที่รกซะยิ่งกว่าอะไร
หรอกครับถูกไหม " เขาทำสุขุมเดินยืดอกตรงไปที่โต๊ะ " ถือว่าหาข้อแก้ตัวได้ดี " เธอตามเข้าไปติดๆ


ทั้งสองนั่งดื่มกันอยู่ตรงนั้นอยู่ครู่ใหญ่
ทว่าอะตอมเธอไม่ได้ดื่มเยอะเพียงจิบๆ
ต่างจากเวฟชายชุดสูทที่ดื่มเอาดื่มเอา

" ไหนๆก็ไหนๆแล้วขอถามอะไรหน่อย"
ชายที่ตอนนี้เมาหน้าแดงถอดแว่นเผย
ดวงตาที่ใกล้จะหลับพูดเสียงกระแทก

" อะไร " เธอทำนิ่งรอฟังคำถาม

" คุณแอบมีความรักหรอ...."

"......."

"พูดได้ครับเดี๋ยวผมก็ลืมหลังจากสร่างฤทธิ์เหล้า" เขาประคองคอให้ตรงรอฟังคำตอบ

" ไม่มี...."

" ก็ดี....."

เงียบจนได้ยินเสียงดื่มเบียร์ของคนตรงหน้า

"นายว่า...ร้านกาแฟที่เดินผ่านมามีโอกาส
จะเปิดอีกไหมหรือจะปิดตลอดกาล "

" คำถามอะไรเนี่ย...แต่ก็น่ะผมว่าเดี๋ยวก็เปิด

แค่คงไม่ใช่เร็วๆนี้ "

" หมายความว่าไงนะ " อะตอมถามด้วย

ท่าทีเป็นกังวล

" เอ้า..ก็เวลาป่านนี้ใครเขาจะกินกาแฟกันครับ "

"ก็จริง "

เธอเหมือนจะดีใจแต่ก็ไม่เชิงจะว่าเศร้าก็ไม่ใช่
เพราะเธอคงไม่อยากให้หญิงร้านกาแฟหายไป
ทว่าเธอก็แอบกังวลที่จะเจอกันอีก...

" คงเป็นเพราะอาชีพฉันล่ะมั้ง "
เธอบ่นกับฟ้ากับลมขณะควงแก้วเบียร์
สีใสที่มีน้ำแข็งสามสี่ก้อน

"ห้ะ!!อะไรนะครับ "
เขาก้ำกึ่งระหว่างคำพูดกับอ้วก
อะไรจะออกมาก่อนแต่ก็สงสัย
ว่าเธอพูดอะไรเพราะเขาได้ยินไม่ชัด