สารานุกรม [ฉบับนักเขียน]

ลำดับตอนที่ #2 : ความคิด ของมนุษย์ (คนหนึ่ง) = 1

มนุษย์พอใจกับสิ่งอันเป็นนิรันดร์ (มีทุกยุคทุกสมัย =_=) มากเสียยิ่งกว่าศักดิ์ศรีหรือความถูกต้อง (ไม่งั้นมันจะฆ่าขอทานเพื่อเงินหนึ่งบาทได้เหรอ)


ความเร็วร้ายทั้งมวลคือผลพวงที่เกิดจากการกระทำของมนุษย์ ซึ่งถูกเรียกว่า ผู้นำหายนะมาสู่โลก


ความโลภ โกรธ หลง อิจฉาริษยา (ไม่ได้คิดจะสอนธรรมหรอกนะโยมผู้อ่าน =_=) ก่อให้เกิดกานแกร่งแย่งชิงดี และนำไปสู่สงครามไร้ที่สิ้นสุด (มันรบกันได้ทุกวี่ทุกวัน คงคิดกลัวประชากรจะล้นโลกละมั้ง)


ผู้ซึ่งมีความโลภไร้ซึ่งความเห็นใจ มัวเมาในสิ่งที่ตนต้องการ โดยไม่คำนึงถึงผู้อื่น(เห็นเยอะได้ทั่วไปในปัจจุบัน) คือหยาบช้าเดรฉาน (หยาบไปมั๊ยเนี่ย แรงไปนะ เออ...)


ผู้ซึ่งมีความโกรธไร้ซึ่งความใจเย็นให้อารมณ์ครอบงำ คือ ตัวชั่วช้า (มีเห็นได้เกลื่อนกลาดอย่างขอตังค์แม่ซื้อเหล้าแล้วไม่ได้ดั่งใจก็ทุ่บแม่ ไอพวกนี้มันน่าสาปส่งลงขุมนรกลึกสุด)


ผู้ซึ่งมีความหลง ทำให้หลงผิดคิดนอกลู่นอกทาง คือ การทำลายตัวเอง (อันนี้ก็เยอะ ในหมู่วัยสะรุ่น บุรี่เท่ เห็นเขาสูบก็สูบ เหล้ากินแล้วไม่เครียด ก็พากันกิน หลงกันแบบกู่ไม่กลับ น่าจับไปโมดิฟายใหม่ในท้องแม่ =_=)


โลกจะพินาศด้วยเปลวไฟอันร้อนระอุ ดั่งดวงอาทิตย์ที่แผดเผา น้ำจะไหลหลากท่วมนองไปทุกสารแหง น้ำแข็งเริ่มละลาย ผืนแผ่นดินจะแตกแยก เมื่อน้ำเหือดหาย มนุษย์จะสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ไปพร้อมกับสิ่งมีชิวิตและความเลวร้ายทั้งหลายบนโลก.....!! (มาแบบนอร์ตราดามุส กร๊ากกก!!)