คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #65 : ตอนที่ 33 (2)
ายหนุ่มอบรับวามร้อนแรอพิมพ์าว้วยวามเร่าร้อนพอัน เหมือนไฟเอับไฟ พาันุโนและลุโพลโิ่ว เาปลุเร้าเล้าลึอสวย ูบหนั ๆ ไปทั่วเนื้อัวนพิมพ์าวไม่อาสะลั้นเสียร้อแห่วามวาบหวิวไ้ ยิ่เมื่อเาใ้นิ้วเี่ยวผ้ายืออาสะโพามอย่า้า ๆ เผยวามามที่เย้ายวนลึลับ เปี่ยมไป้วยวามปรารถนา
พิมพ์าวาม่ำหวานอย่าเหลือที่ะล่าว เธอปริเป่เบ่บาน ยินีและเ็มใ้อนรับเา
หิสาวอยาบอรามิลให้รู้เหลือเิน ว่าเธอำไม่ไ้แล้ว้วย้ำว่าเย้อารอะไรมาเท่านี้มา่อน รู้เพียว่าวินาทีนี้เธอ้อารรามิล ้อารวามรัาเาสุหัวใ
และใ่ รามิล็พร้อมะมอบวามรัาเาให้เธอ หิสาวผู้เป็นที่รั ให้หมทั้ัวและหัวใอเาเ่นัน
ายหนุ่มยับายเ้าไปใล้เธออี พิมพ์าวเปิเปลือยเนื้อัวให้เาอย่าน่ารัน่าใร่เหลือเิน รามิลเลื่อนายแร่ไปหาสัมผัสวามอ่อนนุ่ม่ำหวานอเธออย่า้า ๆ มันูล้ายเา่อไม้ีไฟเ้าับไส้ะเียทีุ่่มน้ำมัน เปียลื่น ไฟลุพึ่บผ่าวร้อนเส้นเือุ่ม่ำลายเลียวแออ ให้เปลวไฟลามลุุแทรเ้าไปยัแอ่น้ำมันหยาเยิ้ม
พิมพ์าวหลับาแน่น ในวามมืมิ เธอรับรู้ว่าเาแะ เายับ และผลัันายแร่เ้ามาในัวเธออย่านุ่มนวล
...้า แ่ทรพลั และไม่หยุหย่อน
“พิมพ์...เ็บหรือเปล่ารับ” รามิลถามอย่าอ่อนโยน
หิสาวสบาเา แล้วส่ายหน้า ไม่เ็บ แ่ับแน่นและอึอั ทรมาน เธอรู้ว่าารเินทาแท้ริยัไม่เริ่ม้น รามิลับเธอเพิ่ะับูมือัน้าวล่วบนเส้นทา แล้วเริ่ม้นยับ ยาย เพื่อปรับัวเ้าหาันให้แนบิ ให้ลึให้ึ้ ่อนที่ะโนทะยานไปบนมรราแห่เสน่หาาม้วยัน
อย่า้า ๆ และอ่อนโยนสุหัวใ รามิลยับายเ้าหาเธออีนิ และ...อีนิ นึอยาบอพิมพ์าวเหมือนันว่า ใ่แ่เธอเท่านั้นหรอที่ทรมาน เาเอ็ทรมานไปับวามอ่อนนุ่ม่ำหวานอเธอเป็นที่สุ
ใะาเป็นอย่าไร ไ้รู้็เวลานี้เอ
แล้วในที่สุ รามิล็ไป่ออีไม่ไ้แล้ว เาูบเธออย่าปลอบประโลม พลาระิบถ้อยำาม
“รัพิมพ์นะรับ”
่อน่อย ๆ ยับัวอย่าเื่อ้า ล้ายับะถอนัว...แล้วาไป
...รั แ่ะาไปไหน หิสาวร่ำร้อ้วยวามทรมาน
แ่เปล่าเลย รามิลไม่ไ้าไปไหนไล เาืนลับมาหาเธออีรั้ อีรั้ และอีรั้ เิมเ็มวามรัให้เธออย่าสุแรำลั สุหัวใ
เท่านั้นเอ พิมพ์าว็ร้อรวราเสียสะอื้น ะไม่ให้ร้อไ้อย่าไร ในเมื่อาวามรู้สึับแน่นอึอั ลับลายเป็นวามสบาย ไม่ใ่วามสบาย แ่เป็นวามสุสม่าหา ไม่! ไม่ใ่แ่สุสม แ่เป็นวามหฤหรรษ์แรล้า ท่วมท้นและถาโถมอย่าไม่เยพบเอมา่อน
วามรัวามใร่...ามอย่านี้เอหรือ
เร่าร้อน แ่อ่อนหวาน
แ็ร้าวุัน ทว่าลับมอบวามสุให้อย่าเปี่ยมล้น
เามอบให้มาเท่าไร ็พร้อมะืนลับไปให้เาเท่านั้น
พิมพ์าวปล่อยหัวใให้ล่อลอยไปในเวิ้ทะเลาวแสนามรามิลับูเธอไปทาไหน รุนแรหนัหน่วสัเพียใ เธอ็พร้อมะามเาไป ทะยานไปลิ่วโล ไลแสนไลอย่าไม่รู้เหน็เหนื่อยไม่ผ่อนพั
เนื้อัวผ่าวร้อนแนบิ เหื่อึม หัวใเ้นแรระหน่ำ แ่สุสม าม
ทุสิ่ทุอย่าเป็นไปอย่าเป็นธรรมาิ ้วยวามเ็มใและ...ระเริใเป็นที่สุ
พิมพ์าวหลับาแน่นเมื่อรับรู้ไ้ว่ารามิลำลัส่เธอให้ระโนลไปลาหมู่าวพราวพราย นาววน้อยระเิระายออไปทุทิศทุทา หิสาวนอนเลือลิ้อยู่ในทะเลาวอันเิรัส อาบแสาวอันแสนหวานและสุสม
าวยัะพริบพราวอยู่บนฟ้าอนที่รามิลูบเธอและอเธอไว้แนบแน่น พิมพ์าวลืมา สบสายาที่ายัถึวามรัอเา
“ผมเป็นอพิมพ์นเียว ลอไป”
หิสาวยิ้ม แล้วูบเาแทนำอบุาหัวใ แู่เหมือนว่ารามิละไม่้อารเพียเท่านั้น
ายหนุ่มเรียร้อำอบุาพิมพ์าวอย่ารุ่มร้อน นั่นทำให้เธอรู้ว่า ่ำืนนี้ หมู่าวยัเริระบำอยู่บนเวิ้ฟ้าอียาวนาน
เหมือนที่เธอับรามิละระเริใไปในวามรั้วยัน...ลอรารีที่สวยาม
ความคิดเห็น