เจ้าสำนักเทพมารสวรรค์

ลำดับตอนที่ #9 : อาหารทิพย์

กลิ่นหอมหวน ล่องลอยตามสายลม กระทบจมูกอย่างช้าๆ "_"เย่หลิน ท่านผู้อาวุโสเย่เฟ่ย เย่หลินหิวแล้ว ท่านทำอะไรมาหรอเจ้าคะ "เย่เห่ยพลั่นตอบโดยไว ข้า ทำมาม่าสูตรพิเศษมาอะนะ

"เสี่ยวโม่" อะไรคือมาม่าสูตรพิเศษกันเจ้าคะท่านเจ้าสำนักเย่ ข้ามิเคยได้ยินชื่อมันมาก่อน "เสียงตอบอธิบาย ที่เล่นทีจริง สายตาดูจริงจัง" 

"เย่เฟ่ย" ฮ่าๆๆ มันไม่ใช่อะไรที่ น่าตกใจขนาดนั้นหรอก ที่ๆข้าอยู่คนอื่นต่างก็กินมันเยอะแยะ

ในโลกของท่านเย่ สิ่งนี้คือสิ่งที่คนทั่วไปหากินได้งั้นหรอ แค่กลิ่นของมันก็เพิ่มพลังปราณของข้าได้ถึงสองเท่า

"เสี่ยวโม่" ผู้อาวุโสงั้นข้าขอลองชิมอาหารที่อยู่ตรงหน้าข้าได้รึไม่? 

"ได้สิหากเจ้าต้องการลอง

 "เสี่ยวโม่" นึกคิด "_หลังจากข้าได้ลองอาหารตรงหน้าข้านี้ 

"ร่างกายข้าเหมือนอยู่ท่านกลาง ท้องทะเลกว้าง มองไปไกลสุดลูกหูลูกตา แถมยังมีสัมผัสนุ่มนวล ราวกับโอบล้อมไปด้วยขนแกะ" 

"แม้แต่อาหารของราชวังศักดิ์สิทธิ์ ก็มิอาจเทียบอาหารของท่านเย่ผู้นี้ได้

"เสี่ยวโม่" ข้า ข้ากำลังเลื่อนระดับอีกรอบ "พลังปราณหลอมรวมเข้ากับจิตวิญญาณ แสงสีทองสว่างตรงหน้า ทำให้มองมิเห็นเป้าหมาย" 

"_"เสี่ยวโม่ เหลือเชื่อจริงๆท่านผู้เย่ อาหารของท่านทำให้ข้าเลื่อนเป็นระดับถึง2ขั้น เป็นปรมาจารย์จิตวิญญาณขั้น9ได้ในคราเดียว" 

"เย่เฟ่ยนึกคิด" อะไรขนาดนั่นแค่มาม่าบดราคาถ้วยเดียวกลับแสดงท่าทีเหมือนคนไม่ได้กินอะไรมาหลายสิบปี "นี่ดูถูกข้าเพราะให้กินมาม่า หรือขอบคุณข้าจริงๆกันฟ่ะ"

"เย่เฟ่ย" มิเป็นไรท่านเสี่ยวโม่ แค่พวกท่านกินขนหมดข้าก็ดีใจแล้ว "เด็กน้อยพวกเจ้าก็กินเสร็จแล้วสินะ" 

"พวกเด็กๆ" ขอรับ/เจ้าคะ พวกเราก็กินเสร็จแล้ว เสี่ยวโม่ ท่านเจ้าสำนักเย่งั้นพวกข้าขอตัวลาก่อนนะเจ้าคะ พวกเรารบกวนท่านมารสวรรค์ เย่ มากไปแล้ว อุ้ป? ท่านเจ้าสำนักเย่มากไปแล้ว 

"ดีนักที่ข้ามิได้หลุดปากเรียกท่านว่าท่านมารสวรรค์ เกือบทำให้ท่านขุ่นเคืองเเล้วเชียว"

เย่เฟ่ย" พวกท่านและพวกเด็กๆจะกลับกันแล้วละสินะ 

"เสี่ยวโม่" เปล่าเจ้าคะ พวกเด็กเราจะมารับพวกเขาอีกสองวันถัดมา คงต้องฝากพวกเขาให้ท่านดูแลก่อน 

"เย่เฟ่ย" สีหน้ายิ้มแย้ม แต่ด้านในกลับคิดต้องมาเลี้ยงเด็กพวกนี้อรกรึเนี่ย ทั้งที่มิใช่ศิษย์สำนักข้า เอาเถอะ อย่างน้อยเราก็เคยตั้งชื่อให้พวกเขา" 

"เย่เฟ่ย ได้สิ ข้าจะดูแลเจ้าพวกนี้ให้บะกันระหว่างพวกท่านกลับมา 

"เสี่ยวโม่" ขอบคุณน้ำใจท่านยิ่งนักเจ้าคะ

" ตึก ตึก ตึก เสียงเดินจากลาค่อยๆ จางหายไปช้าๆ แผ่นหลังค่อยๆ ลับลาตะวันตกดิน"