เจ้าสำนักเทพมารสวรรค์

ลำดับตอนที่ #8 : ภาพวาด

"_" นั่น นั่นมัน ภาพวาดอะไรกัน ทำไม่ถึงได้มีพลังปราณแผ่ออกมาเต็มไปหมด จากภาพวาดนั่นกัน นี่เป็นภาพ ที่มีลวดลายสวยงามจริงๆ ทวงท่ากระบี่บนภาพนั่น (เสี่ยวโม่คิด) ซ่า ซ่า ซ่า เสียงกระทะร้อนๆในห้องครัวดังขึ้นเบาๆ ฉับ ฉับ ฉับ หั่นผัก "เย่เฟ่ย" เอาละในที่สุดก็ใกล้เสร็จแล้ว เมนูโครตจะง่าย ต้มมาม่าจากโลกของเรา นี้แหละเมนูบ้านไปสำหรับ เจ้าสำนักที่ไม่มีเงินสักหยวนเดียวอย่างเรา

กลิ่น หอม ลอยฟุ่งไปทั่วสำนัก กลิ่นที่น่าลองส่งไปถึงสหายด้านนอก" "เสี่ยวโม่" หื้อกลิ่นอะไรกัน แค่ได้กลิ่นเหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์ รอบตัวเหมือนเต็มไปเ้วยก้อนเมฆนุ่มๆห่อท่วมตัว

 "ตึก ตึก ตึก เสียงเดินช้าค่อยๆก้าวมาทีละก้าว พร้อมกลิ่นที่ไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน

" เย่เฟ่ย เอาหละอาหารเสร็จแล้วสำหรับทุกคนในที่นี้ ทุกท่านลองชิมดู

 "เสี่ยวโม่" ท่านเจ้าสำนักเย่ ก่อนอื่น ข้าขอทราบได้รึไม่

 "ภาพวาดนี้คือสิ่งใดกัน" สายตาจ้องมองไปที่ภาพ 

เย่เฟ่ย "ภาพวาดนี้คือภาพวาดที่ข้าวาดขึ้นมาเองโดยใช้พูกัน ข้าเรียกมันว่า ภาพวาด กระบี่ทลายสวรรค์ "มันก็แค่ท่าที่เคยใช่ในเกมส์ตอนเลเวลแรกๆละนะ

" เสี่ยวโม่ "ได้ตกผลึกความคิดในหัว ภาพวาดนี่ เป็นภาพที่ท่านเย่วาดจริงๆด้วย ต้องมีจิตปราณแข็งแกร่งเพียงใดกัน ถึงไม่มีกระแสปราณออกมาจากภาพมากขนาดนี้ "ท่านเย่ ข้าชื่นชอบภาพวาดของท่านมาก ท่านสามารถขายภาพนี้ให้ข้าได้หรือไม่?

เขาชื่นชอบภาพของข้ามากสินะนานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยมีใครสนใจภาพของข้า

"เย่เฟ่ย" ได้สิหากท่านต้องการมันข้าจะให้พวกท่านไปฟรีๆแล้วกัน มันมิได้มีค่าอะไรขนาดที่ต้องเอาเงินจากพวกท่าน อะไรนะ แม้แต่ภาพพวกนี้ที่ท่านเย่วาดก็มิได้มีค่าอะไรเลยสำหรับท่าน แต่สำหรับพวกเราภาพวาดนี้คือสมบัติของราชวงศ์ได้เลย เขากลับให้พวกเราราวกับว่าจะวาดมันแล้วทิ้งกว้างกี่แผ่นก็ได้

น้ำเสียงกล่าวของคุณ ด้วยความสุภาพ โค้งคำนับด้วยความจริงใจ

"เสี่ยวโม่" ท่านเย่ ข้าขอขอบคุณท่านมากที่มอบสมบัติล้ำค่า นี้ให้พวกเรา พวกเราจะมิลืมบุญคุณของท่านในครั้งนี้

 "อะไรกันแค่ภาพวาดที่ข้าวาดเล่นๆกลับแสดงท่าทางซะใหญ่โต"

 เย่เฟ่ย" เอาละงั้นพวกเรามากินอาหารพวกนี้กันเถอะ ทุกคนต่างขานรับ " ขอรับ/เจ้าคะ