คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : พลังของกระบี่มาร(1)
หากเป็นเช่นนั้น ข้าไม่มีวาจาอะไรจะกล่าวกับเจ้าแล้วหละ หมาป่าทมิฬผู้โง่เขล่า "เสี่ยวโม่กล่าว"
"หมาป่าทมิฬ" งั้นจงรับความตายจาก กงเล็บวายุของข้าเสีย?
"ลมพายุรุนแรง โหนกระหน่ำพัดรอบๆป่าจันทรา ลมจากกงเล็กหมาป่าทมิฬได้รวมตัวกัน เป็นในบีดขนาดใหญ่ห้าแฉก ตามรอยเล็บโจมตีใส่ศิษย์ ราชวังศักดิ์สิทธิ์อย่างโดยเร็ว
"หยางไห่" ศิษย์พี่พวกเราควรจะทำอย่างไรกันดีขอรับเราหลบไม่พ้นแน่?
"เสี่ยวโม่ หลบไป กระบวนท่าที่เจ็ดกระบี่ปัดป้อง
"ความรุนแรงของกรงเล็บว่ายุจากหมาป่าทมิฬจฃโจมตีอย่างรุนแรงปะทะกับกระบวนที่ที่เจ็ด ของเสี่ยวโม่ "แต่นั่นด้วยความแตกต่างของระดับปราณ"
ระดับปรมาจารย์วิญญาณขั้น9 ถ้าเทียบแล้วก็แค่ระดับ ทองขั้นบริสุทธิ เท่านั้นเอง
กับหมาป่าทมิฬระดับโจมตี ขั้นเทวะ
"เสี่ยวโม่" อะไรกันนี่ข้าไม่สามารถรับการโจมตีนั่นได้รึ เอืออกก?
"หยางไห่" ศิษย์พี่โม่ เป็นอะไรรึเปล่าขอรับ รีบหนีเถอะ
"โม่เสี่ยว" เจ้าโง่ เจ้าคิดว่าหากเราหนีเราจะรอดจากมันไปได้งั้นรึ
แรงโจมตีจากการต่อสู้เพียงไม่กี่กระบวนท่า ทำให้เสี่ยวโม่ กระอักเลือดออกจากปาก ร่องรอยของเสื้อผ้าฉีกขาด เพราะกระแสลมวายุ
"_"เสี่ยวโม่ ไม่เราจะไม่หนี ยังมีวิธีที่สามารถจัดการมันได้ โดยต้องยืมพลังจากกระบี่ของท่านเย่ "กระบี่มาร"
หยางไห่เจ้ารีบไปนำกระบี่มาร ที่ท่านเจ้าสำนักเย่มอบมาให้พวกเรา
หยางไห่ได้วิ่งโดยไวก่อนที่หมาป่าทมิฬจะโจมตีอีกรอบ
เฮก เฮก เฮก ศิษย์พี่ข้านำกระบี่มาแล้วขอรับ
กระบี่อยู่นี่ขอรับ "หยางไห่กล่าว"
"สัมผัสน่าสยอง ปราณมารสี่ม่วงระดับสูงที่ปกคลุมทั่วกระบี่
จิตของหมาป่าทมิฬ สัมผัสได้ถึงจิตสังหาร ของกระบี่ตัวมันเอง ความรู้สึกหวาดกลัวต่อสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเสี่ยวโม่ และ หยางไห่ โดยกล่าวไม่ถูก"
"หมาป่าทมิฬ" ข้า ข้า สัมผัสได้ถึงไอมารที่มหาศาลมากกว่าตอนที่อยู่ในป่าเสียอีก ตอนนี้สิ่งนั่นกลับมาอยู่ในหอผ้าสีขาว ต่อหน้าข้า
ข้ากำลังหวาดกลัวต่อสั่งนั่นอย่างงั้นหรออันตราย ถ้าข้าไม่ฆ่าพวกมันข้านี่แหละจะตาย
ระดับปราณ
ขาว
ฟ้า
เขียว
แดง
ม่วง
ทอง
ทองบริสุทธิ์"
ระดับพลังยุทธ์
บุคคลทั่วไป
ผู้ฝึกตน
ผู้ฝึกยุทธ
ปรมาจารย์
ปรมาจารย์วิญญาณยุทธ
เซียน
เทพ
เทพเซียน
เหนือยุทธ
อมตะ
ส่วนเสี่ยวโม่อยู่ในระดับ ปรมาจารย์วิญญาณยุทธ ขั้นที่9
ความคิดเห็น